IBPP1/443-1012/13/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z 23 grudnia 2013 r. (data wpływu 27 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 23 października 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 23 grudnia 2013 r. (data wpływu 27 grudnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 grudnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 15 listopada 2011 r. na mocy umowy darowizny Wnioskodawca otrzymał od matki prawo własności działki gruntu w miejscowości N., o obszarze 0,4600 ha (cztery tysiące sześćset metrów kwadratowych), wykorzystywanej na cele rolne i nie objętej planem miejscowym, bowiem gmina planu takiego nie posiada. W ewidencji gruntów użytki ww. działki określono symbolem "RIVb" i "RV" - grunty orne.

Wnioskodawca nadmienia, iż działka nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zamierza na ww. działce wybudować własny dom jednorodzinny, jednakże nie posiada na chwilę obecną wystarczających środków aby rozpocząć to przedsięwzięcie. Dlatego Wnioskodawca postanowił, iż podzieli działkę na kilka mniejszych i część z nich sprzeda a uzyskane środki w całości przeznaczy na budowę domu.

Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o warunki zabudowy i 21 maja 2012 r. je otrzymał. W kolejnym etapie Wnioskodawca wszczął postępowanie dotyczące podziału nieruchomości. W roku bieżącym działka została formalnie podzielona na pięć mniejszych oraz jedną stanowiącą drogę dojazdową.

Tak jak Wnioskodawca zaznaczył wcześniej zamierza sprzedać kilka działek i za uzyskane środki sfinansować budowę własnego domu jednorodzinnego. W Urzędzie Skarbowym (gdzie Wnioskodawca podlega) Wnioskodawca dowiedział się, że przepisy są na tyle niejasne, iż musi złożyć powyższy wniosek. Wnioskodawcy sugerowano, iż w takiej sytuacji jaką przedstawił jego działania są podobne do działania dewelopera i w momencie zbycia będzie obciążony podatkiem VAT.

Wnioskodawca pragnie nadmienić, że nie prowadzi działalności deweloperskiej. W świetle prawa podatkowego Wnioskodawca jest osobą fizyczną i chce sprzedać działki budowlane pochodzące z prywatnego majątku osobistego.

W uzupełnieniu wniosku z 23 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT od 26 marca 2012 r. z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, jednakże zarówno w roku podatkowym 2012 jak i 2013 kwota obrotu ze sprzedaży nie przekroczyła limitu określonego na poziomie 150.000 zł.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 26 marca 2012 r., gdzie przeważająca część działalności dotyczy sprzedaży detalicznej prowadzonej przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet.

Wnioskodawca nabył działkę w drodze darowizny w celu wybudowania na niej własnego domu jednorodzinnego. Wnioskodawca zamierza przedmiotową działkę wykorzystać wyłącznie jako miejsce zamieszkania dla własnej rodziny.

Gmina nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowych działek.

W warunkach zabudowy, które Wnioskodawca otrzymał, każda z przedmiotowych działek przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową, jednorodzinną.

Przedmiotem sprzedaży będą działki niezabudowane.

Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru mającego być przedmiotem sprzedaży. Wnioskodawca występował w tym roku, jedynie o warunki przyłączenia do sieci wodociągowej dla przedmiotowych działek i podpisał przedwstępną umowę z zakładem wodociągowym. Głównym powodem była realizacja drugiego etapu inwestycji prowadzonej przez gminę pt.: budowa sieci kanalizacyjnej w miejscowości N., w której położone są przedmiotowe działki. Wiązało się to z koniecznością naruszenia jezdni w tym obszarze. Ponieważ główna linia wodociągowa znajduje się po drugiej stronie jezdni w stosunku do przedmiotowych działek, ten moment był odpowiedni aby przeprowadzić odcinek linii wodociągowej na drugą stronę jezdni. Aby zrealizować to przedsięwzięcie Wnioskodawca musiał wystąpić o ww. warunki przyłączenia i podpisać stosowną umowę.

W momencie otrzymania darowizny, Wnioskodawca pragnął wybudować dom dla własnej rodziny. Z powodu braku odpowiednich środków materialnych oraz braku możliwości uzyskania kredytu, Wnioskodawca postanowił iż przedmiotową działkę podzieli na mniejsze. Wnioskodawca wystąpił również o warunki zabudowy dla czterech działek aby móc w niedalekiej przyszłości część z nich sprzedać. Za uzyskane środki Wnioskodawca chciałby wybudować na jednej z działek, dom dla własnej rodziny. Warunki zabudowy dotyczą budowy zespołu czterech wolno stojących budynków mieszkalnych, jednorodzinnych. Wnioskodawca pragnie nadmienić, iż zamierza zbyć jedynie taką ilość działek by móc za uzyskane środki wybudować dom dla własnej rodziny.

Decyzja o podziale działki na 5 mniejszych i drogi dojazdowej uprawomocniła się 22 kwietnia 2013 r.

Wnioskodawca nie uatrakcyjniał działek mających być przedmiotem sprzedaży. Żadna z działek nie jest wyposażona w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną oraz sieć energetyczną itp.

Od momentu otrzymania darowizny do momentu sprzedaży przedmiotowe działki nie były i nie będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. Przedmiotowe działki nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej.

Przedmiotowe działki nie były przedmiotem dzierżawy, Wnioskodawca nie czerpał z działek żadnej korzyści.

Przedmiotem sprzedaży będą działki niezabudowane. Na przedmiotowych działkach nie znajdują się żadne obiekty budowlane.

Oprócz nieruchomości opisanych we wniosku Wnioskodawca nie posiadam żadnych innych.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej przez Wnioskodawcę sprawie, w momencie sprzedaży jednej lub kilku działek obowiązuje go podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, taka transakcja (sprzedaż majątku osobistego), nie jest przejawem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Dlatego też, osoba która ją wykonuje nie działa w charakterze podatnika VAT i nie ciąży na niej obowiązek podatkowy w tym podatku. Tak uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 2 lipca 2010 r. (nr ITPP1/443-367/10/BS). Sprawa dotyczyła podatnika (osoby fizycznej), który w 1999 r. otrzymał tytułem darowizny działkę rolną, na której zamierzał wybudować dom. W związku z tym podjął kroki w celu przekwalifikowania działki na budowlaną i uzyskania pozwolenia na budowę. W 2008 r. podatnik to pozwolenie i rozpoczął budowę domu. W trakcie budowy okazało się, że podatnik nie ma wystarczających środków na jej kontynuację. W związku z tym podjął decyzję o podziale działki na kilka mniejszych celem sprzedaży części z nich. Podatnik powziął wątpliwość, czy w przypadku sprzedaży wspomnianych powyżej działek będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT. W związku z tym zwrócił się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy. We wniosku podatnik wskazał, że działka z której wydzielone zostały mniejsze działki budowlane, nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Dlatego też, w ocenie podatnika, sprzedaż tych działek traktować należy jako sprzedaż majątku osobistego, która nie podlega opodatkowaniu VAT. W odpowiedzi na wniosek, dyrektor IS w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną, w której zgodził się ze stanowiskiem podatnika.

Uzasadniając interpretacją, dyrektor wyjaśnił, że do opodatkowania jakiejkolwiek czynności podatkiem VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* ujęcie czynności w katalogu czynności podlegających VAT,

* dokonanie czynności przez podatnika VAT.

Odnośnie pierwszej przesłanki Dyrektor IS uznał, że sprzedaż działek budowlanych należy do katalogu czynności opodatkowanych VAT. Działki są bowiem towarem, który może być przedmiotem odpłatnej dostawy, a taka dostawa - zgodnie z ustawą o VAT - jest czynnością podlegającą opodatkowaniu. Dyrektor uznał jednak, że w okolicznościach przedstawionych we wniosku o interpretację, nie dochodzi do spełnienia drugiej przesłanki, tj. wykonania transakcji przez podatnika VAT, tj. osobę prowadzącą działalność gospodarczą. Nie można uznać za podatnika VAT osoby fizycznej, która dokonuje sprzedaży działek nabytych uprzednio w drodze darowizny z przeznaczeniem na budowę domu i należących do jej majątku osobistego. Nie jest to bowiem sprzedaż dokonana w ramach działalności gospodarczej.

W świetle powyżej przedstawionych argumentów Wnioskodawca domniemuje, iż podatek VAT go nie obowiązuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, dodanym do ustawy od 1 kwietnia 2013 r., ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Wskazać należy, że ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta, usługodawcę lub handlowca.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analizując opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę w kontekście powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług oraz powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanych we wniosku działek nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami.

Jak wynika bowiem z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca dnia 15 listopada 2011 r. na mocy umowy darowizny otrzymał od matki prawo własności działki gruntu nr 2924/5 o obszarze 0,4600 ha (cztery tysiące sześćset metrów kwadratowych) i zamierza na ww. działce wybudować własny dom jednorodzinny, jednakże nie posiada na chwilę obecną wystarczających środków aby rozpocząć to przedsięwzięcie. Dlatego Wnioskodawca postanowił, iż podzieli działkę na kilka mniejszych i część z nich sprzeda a uzyskane środki w całości przeznaczy na budowę domu.

Z powyższego wynika zatem, że Wnioskodawca nie nabył nieruchomości celem dalszej odsprzedaży, lecz nabył działkę w drodze darowizny w celu wybudowania na niej własnego domu jednorodzinnego. Wnioskodawca wskazał, że zamierza przedmiotową działkę wykorzystać wyłącznie jako miejsce zamieszkania dla własnej rodziny.

Treść wniosku wskazuje również na fakt, że bezpośrednią przyczyną działań podjętych przez Wnioskodawcę, zmierzających w końcowym efekcie do sprzedaży działek, jest brak odpowiednich środków materialnych oraz brak możliwości uzyskania kredytu. Z tego też względu Wnioskodawca postanowił (dążąc do realizacji celu jakim jest wybudowanie domu dla własnej rodziny), iż przedmiotową działkę podzieli na mniejsze. Wnioskodawca wystąpił również o warunki zabudowy dla czterech działek aby móc w niedalekiej przyszłości część z nich sprzedać (dla terenu tego brak jest planu zagospodarowania przestrzennego). Jak zaznacza Wnioskodawca, zamierza on zbyć jedynie taką ilość działek, by móc za uzyskane środki wybudować dom dla własnej rodziny.

Należy również zauważyć, że Wnioskodawca nie wykorzystywał nieruchomości wskazanych we wniosku dla celów zarobkowych. Oznacza to, że działka otrzymana w darowiźnie nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Od momentu otrzymania darowizny do momentu sprzedaży przedmiotowe działki nie były i nie będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane. Przedmiotowe działki nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej (Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym). Ponadto przedmiotowe działki nie były przedmiotem dzierżawy, Wnioskodawca nie czerpał z działek żadnej korzyści.

Wnioskodawca nie uatrakcyjniał działek mających być przedmiotem sprzedaży. Żadna z działek nie jest wyposażona w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną oraz sieć energetyczną itp.

Oprócz nieruchomości opisanych we wniosku Wnioskodawca nie posiada żadnych innych. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży nieruchomości.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowych działek uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do zamierzonej dostawy działek. Wnioskodawca nie prowadzi działalności deweloperskiej, ponadto przedmiotowy grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w celach zarobkowych. Działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, nie były przedmiotem dzierżawy, Wnioskodawca nie czerpał z faktu ich posiadania żadnej korzyści. Powodem podjęcia decyzji o podziale i sprzedaży działek był brak odpowiednich środków materialnych oraz brak możliwości uzyskania kredytu, niezbędnych do wybudowania własnego domu jednorodzinnego.

Natomiast w kwestii dokonania podziału nieruchomości na 5 działek oraz jednej stanowiącej drogę dojazdową, wystąpienia o warunki zabudowy dla 4 działek oraz wystąpienia przez Wnioskodawcę o warunki przyłączenia do sieci wodociągowej dla przedmiotowych działek i podpisania przedwstępnej umowy z zakładem wodociągowym, należy odnieść się do powołanych wyżej orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10. Jak już zaznaczono, treść ww. orzeczeń wskazuje, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji wystąpiły pojedyncze z okoliczności wskazanych przykładowo w treści orzeczeń TSUE, związane z podziałem nieruchomości, wystąpieniem o warunki zabudowy i o warunki przyłączenia do sieci wodociągowej, jednak zaznaczyć należy, że powyższe dotyczy gruntu otrzymanego w drodze darowizny (a zatem nie nabytego w celu dalszej odsprzedaży) oraz niewykorzystywanego do celów zarobkowych. Podkreślenia wymaga również, że Wnioskodawca wprawdzie dokonał podziału działki na kilka mniejszych (w tym jedną stanowiącą drogę dojazdową), jednak podstawą podjęcia takich działań był zamiar wybudowania własnego domu jednorodzinnego i brak wystarczających środków do rozpoczęcia tego przedsięwzięcia. Przyczyną wystąpienia o warunki zabudowy dla czterech działek była chęć ich sprzedaży w niedalekiej przyszłości, co pozwoliłoby Wnioskodawcy za uzyskane środki wybudować na jednej z działek dom dla własnej rodziny. Działki te znajdują się na terenie, dla którego nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. Z kolei głównym powodem wystąpienia przez Wnioskodawcę o warunki przyłączenia do sieci wodociągowej i podpisania przedwstępnej umowy z zakładem wodociągowym była realizacja drugiego etapu inwestycji prowadzonej przez gminę pt.: budowa sieci kanalizacyjnej w miejscowości, w której położone są przedmiotowe działki. Wiązało się to z koniecznością naruszenia jezdni w tym obszarze. Ponieważ główna linia wodociągowa znajduje się po drugiej stronie jezdni w stosunku do przedmiotowych działek, ten moment był odpowiedni aby przeprowadzić odcinek linii wodociągowej na drugą stronę jezdni. Aby zrealizować to przedsięwzięcie Wnioskodawca musiał wystąpić o ww. warunki przyłączenia i podpisać stosowną umowę.

Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy w żadnym zakresie nie wskazują, że aktywność Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Jak wskazuje treść wniosku, celem nadrzędnym wszystkich działań podejmowanych przez Wnioskodawcę jest w istocie wybudowanie własnego domu jednorodzinnego, zaś sprzedaż przedmiotowych działek ma umożliwić Wnioskodawcy pozyskanie niezbędnych środków finansowych na ten cel.

Prawidłowe jest wobec tego przyjęcie, że Wnioskodawca tak jak każda osoba fizyczna posiadająca nieruchomość, w ramach prawidłowego zarządu swoim majątkiem prywatnym, dokonuje zbycia tego gruntu. Nie można bowiem uznać, iż czynności dokonane przez Wnioskodawcę w tym zakresie przybrały formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą i zorganizowaną.

Wobec powyższego uznać należy, że zbycie jednej lub kilku działek, wchodzących w skład gruntu otrzymanego w darowiźnie, nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa oraz orzecznictwo należy uznać, że Wnioskodawca dokonując w przyszłości dostawy jednej lub kilku działek wydzielonych z nieruchomości otrzymanej w darowiźnie, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym, a zatem Wnioskodawcy w odniesieniu do tych czynności nie można uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stwierdzić należy, że dostawa jednej lub kilku działek, o których mowa we wniosku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że taka transakcja (sprzedaż majątku osobistego), nie jest przejawem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.