IBPP1/443-1011/13/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 października 2013 r. (data wpływu 22 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z 14 stycznia 2014 r. (data wpływu 21 stycznia 2014 r.) oraz pismem z 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 28 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego jest:

* nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej w części nie stanowiącej terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego w stosunku do tej części gruntu,

* prawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej w części stanowiącej teren budowlany przeznaczony pod zabudowę oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego w stosunku do tej części gruntu.

W dniu 22 października 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 14 stycznia 2014 r. (data wpływu 21 stycznia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 7 stycznia 2014 r., jak również pismem z 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 28 stycznia 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza nabyć grunt niezabudowany. Powierzchnia gruntu wynosi 0,1386 ha (jeden tysiąc trzysta osiemdziesiąt sześć m/2) i stanowi działkę o numerze... położoną, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, na terenie zurbanizowanym, niezabudowanym. Uchwałą Rady Miasta z 27 czerwca 2000 r., która została opublikowana w Dzienniku Urzędowym, w sprawie "..." działka o numerze ewidencyjnym gruntów... położona w P. przy ul. K. jest zlokalizowana na obszarze objętym ww. planem. Orientacyjna powierzchnia działki objęta planem wynosi około 135 m^2. Pozostała część działki nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Część działki objęta planem o powierzchni około 135 m² jest zlokalizowana na obszarze oznaczonym symbolem 3 KG (Z) przeznaczonym pod drogę.

Od 1 kwietnia 2013 r. zwolniona z VAT jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT). Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W zależności od zaklasyfikowania gruntu jako terenu budowlanego lub też nie sprzedaż gruntu będzie korzystać ze zwolnienia z VAT lub będzie opodatkowana stawką 23%.

Stanowisko Sprzedającego jest takie, iż jest to teren budowlany i jego sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu stawką 23%.

Ponieważ na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku Spółka może być narażona na straty w przypadku jeśli Sprzedający błędnie uznał iż transakcja ta podlega opodatkowaniu stawką 23%. Stąd też w interesie Spółki jest prawidłowe ustalenie sposobu opodatkowania transakcji sprzedaży.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku z 14 stycznia 2014 r. wyjaśnił, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT od 1993 r.

Sprzedający jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Przedmiotowy grunt będzie służył Wnioskodawcy do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Pismem z 24 stycznia 2014 r. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, iż Sprzedającym jest spółka akcyjna będąca zarejestrowanym podatnikiem VAT, która dokona sprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z 14 stycznia 2014 r.):

Czy w zaistniałym stanie faktycznym sprzedaż gruntu podlegać będzie opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 23% i w związku z tym Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatna dostawa gruntu stanowi co do zasady czynność podlegającą opodatkowaniu VAT podstawową stawką w wysokości 23%. Niemniej jednak w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, jednocześnie definiując w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT pojęcie terenów budowlanych. W myśl tego przepisu tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W świetle powyższych regulacji - aby móc skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT należy w pierwszej kolejności sięgnąć do danych wynikających z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Albowiem to w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające o różnych przeznaczeniach lub różnych zasadach zagospodarowania terenu. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też przeznaczony pod zabudowę. Zdaniem Spółki grunt, który zamierza nabyć jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Ze stanu faktycznego opisanego w pytaniu wynika, że dla działki, która ma być przedmiotem dostawy, został uchwalony w części miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym stanowi ona teren przeznaczony pod zabudowę. Na dzień dzisiejszy nie można dokładnie określić części działki, która jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, gdyż wymagałoby to przeprowadzenia pomiarów geodezyjnych. Z powyższego zatem wynika, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje dla ww. gruntu możliwość jego zabudowy. W konsekwencji przedmiotem planowanej dostawy będzie grunt położony w terenie przeznaczonym pod zabudowę w rozumieniu cytowanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, a więc dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 23%.

W uzupełnieniu własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że ponieważ transakcja powinna być opodatkowana podatkiem VAT i Sprzedający wystawi fakturę opodatkowując transakcję podatkiem VAT w wysokości 23% Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego, oczywiście po spełnieniu warunku, iż zakup gruntu będzie związany wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej w części nie stanowiącej terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego w stosunku do tej części gruntu,

* prawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej w części stanowiącej teren budowlany przeznaczony pod zabudowę oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego w stosunku do tej części gruntu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów. W myśl tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Należy zauważyć, że zwolnienia od podatku mają charakter wyjątkowy i powinny być traktowane jako odstępstwo od ogólnej zasady opodatkowania każdej odpłatnej dostawy. Zatem powinny one być stosowane ściśle.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje zatem oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), która - zgodnie z art. 1 ust. 1 - określa:

- przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (...) (art. 4 ust. 2 cyt. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć od Sprzedającego grunt niezabudowany. Powierzchnia gruntu wynosi 1386 m² i stanowi jedną działkę położoną, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, na terenie zurbanizowanym, niezabudowanym. Uchwałą Rady Miasta z 27 czerwca 2000 r. dotyczącą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów po byłej Jednostce Wojskowej oraz terenów przyległych działka ta jest zlokalizowana na obszarze objętym ww. planem. Orientacyjna powierzchnia działki objęta planem wynosi około 135 m^2. Pozostała część działki nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Część działki objęta planem o powierzchni około 135 m² jest zlokalizowana na obszarze oznaczonym symbolem 3 KG (Z) przeznaczonym pod drogę.

Sprzedającym jest spółka akcyjna będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, która dokona sprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej stawką VAT w wysokości 23% oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego.

Analizując przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego należy podkreślić, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

W przedstawionej sytuacji część działki o powierzchni około 135 m² objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest zlokalizowana na obszarze oznaczonym symbolem 3 KG (Z) przeznaczonym pod drogę.

Należy w tym miejscu odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409). W myśl art. 3 pkt 3 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Przez obiekt liniowy zgodnie z art. 3 pkt 3a ww. ustawy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zgodnie natomiast z uregulowaniami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Obiekty budowlane niebędące budynkami Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych zalicza do obiektów inżynierii lądowej i wodnej stanowiąc, że obiekty inżynierii lądowej i wodnej są to wszystkie obiekty budowlane nie sklasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Pojęcie obiektów inżynierii lądowej i wodnej odpowiada swym zakresem definicji budowli zawartej w art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane.

Treść wskazanych wyżej przepisów przesądza o charakterze opisanej wyżej części działki o powierzchni około 135 m² objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczonej pod zabudowę.

Zgodnie bowiem z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną ww. rozporządzeniem, droga jest budowlą.

Jeżeli zatem w niniejszej sprawie część działki o powierzchni około 135 m² jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i położona na obszarze stanowiącym teren budowlany przeznaczony pod zabudowę, to nieruchomość ta w części objętej wskazanym planem zagospodarowania przestrzennego spełnia definicję terenu budowlanego, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Tym samym, dla dostawy części działki o powierzchni około 135 m² oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren budowlany przeznaczony pod zabudowę, przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania.

Z opisu sprawy wynika, że pozostała część działki nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca wyjaśnił, że działka położona jest, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, na terenie zurbanizowanym, niezabudowanym.

Należy jednak zauważyć, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. bez znaczenia pozostają zapisy wynikające ewidencji gruntów, jeżeli dla danego gruntu nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, grunt taki nie jest uznawany za budowlany. Jak już bowiem wskazano, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.).

Z powyższego wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że sprzedaż pozostałej części działki opisanej we wniosku należy potraktować dla celów podatku VAT jako dostawę niezabudowanego terenu nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W konsekwencji powyższego dostawa przedmiotowej części działki gruntu będzie objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ponieważ w tej części nie stanowi ona terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT (brak planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla tego obszaru).

Biorąc zatem pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że sprzedaż opisanej działki niezabudowanej w części stanowiącej teren budowlany przeznaczony pod zabudowę (tekst jedn.: w części objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego) będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast w części nie stanowiącej terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT (tekst jedn.: w części nieobjętej planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) dostawa ta będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Przy czym bez znaczenia dla rozstrzygnięcia pozostaje fakt, że "nie można dokładnie określić części działki, która jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, gdyż wymagałoby to przeprowadzenia pomiarów geodezyjnych".

Jak już zaznaczono, zwolnienia od podatku mają charakter wyjątkowy i powinny być traktowane jako odstępstwo od ogólnej zasady opodatkowania każdej odpłatnej dostawy, zatem powinny one być stosowane ściśle.

Wskazać również należy, że określenie stawki, bądź zwolnienia od podatku winno być przyporządkowane do działki lub części działki, która spełnia warunki wynikające z przepisów uprawniających do stosowania preferencji.

W kontekście powyższego należy wskazać na orzecznictwo Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które to wskazuje na możliwość oddzielnego opodatkowania jednej czynności. Przykładowo, w wyroku z 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 TS UE stwierdził, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, że określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej.

Tym samym przedstawiona argumentacja Wnioskodawcy pozostaje bez wpływu na zastosowanie zwolnienia od podatku tej części działki, która nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, oraz opodatkowania stawką podatku w wysokości 23% tej części działki, która stanowi zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren budowlany przeznaczony pod zabudowę.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego, należy przytoczyć przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem, który umożliwia podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, takimi których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz braku przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, zaś grunt będzie służył Wnioskodawcy do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Z treści wniosku wynika, że ponieważ transakcja powinna być opodatkowana podatkiem VAT i Sprzedający wystawi fakturę opodatkowując transakcję podatkiem VAT w wysokości 23%, to w ocenie Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego, oczywiście po spełnieniu warunku, iż zakup gruntu będzie związany wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Podkreślenia wymaga jednak, że - jak stwierdzono w niniejszej interpretacji - transakcja dostawy (nabycia przez Wnioskodawcę) przedmiotowej działki niezabudowanej w części nie stanowiącej terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT (tekst jedn.: w części nieobjętej planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zatem w stosunku do tej części gruntu Wnioskodawca nie będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT wykazanego przez Sprzedającego na fakturze stosownie do ograniczeń wynikających z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Natomiast, jak wyjaśniono powyżej, dostawa części działki stanowiącej teren budowlany przeznaczony pod zabudowę (tekst jedn.: części objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego) będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%, zatem w odniesieniu do dostawy tej części nieruchomości nie zaistnieją negatywne przesłanki uniemożliwiające skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego przewidziane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. Tym samym w zakresie nabycia przedmiotowej działki niezabudowanej w części odnoszącej się do obszaru objętego miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego (w tej części) z otrzymanej od Sprzedającego faktury, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

* nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej w części nie stanowiącej terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego w stosunku do tej części gruntu,

* prawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej w części stanowiącej teren budowlany przeznaczony pod zabudowę oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedającego w stosunku do tej części gruntu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej ww. załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.