IBPBII/2/415-94/14/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku, który otrzymano 31 stycznia 2014 r., uzupełnionym 25 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w związku z przeznaczeniem środków ze sprzedaży na budowę budynku gospodarczego z pomieszczeniem mieszkalnym i garażem oraz jego wyposażenie - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w związku z przeznaczeniem środków ze sprzedaży na budowę budynku gospodarczego oraz jego wyposażenie.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 13 lutego 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-94/14/AK, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 25 lutego 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 8 marca 2011 r. Wnioskodawca otrzymał od brata w formie darowizny lokal mieszkalny o łącznej powierzchni 35,68 m^2. Lokal ten brat Wnioskodawcy otrzymał od rodziców. Wartość przedmiotu darowizny w akcie notarialnym określono na kwotę 70.000 zł. W zamian za ww. lokal mieszkalny Wnioskodawca podarował bratu również w 2011 r. w formie darowizny działkę pod budowę domu, którą wcześniej także otrzymał od rodziców.

Wnioskodawca planuje sprzedać ww. mieszkanie a kwotę uzyskaną ze sprzedaży w całości przeznaczyć na budowę budynku gospodarczego z pomieszczeniem mieszkalnym i garażem. Budynek ma być wybudowany na działce należącej do Wnioskodawcy i jego małżonka. Mieszkanie jest natomiast własnością tylko Wnioskodawcy. Planowany budynek również byłby własnością tylko Wnioskodawcy. Na tej samej działce jest już wzniesiony dom jednorodzinny, w którym małżonkowie mieszkają 3 lata i który jest własnością Wnioskodawcy i małżonka. Małżonkowie wprowadzili się do domu w 2011 r. Dom był już wykończony, więc Wnioskodawca nie miał możliwości przeznaczyć na ten dom żadnej kwoty z ewentualnej sprzedaży swego mieszkania.

Wnioskodawca podejmował próby wynajmu mieszkania, jednak kończyły się one sporymi kosztami, ponieważ mimo zapewnień lokatorów nie do końca wywiązywali się oni z opłat mieszkaniowych. Obecnie mieszkanie nie ma żadnych lokatorów ponad 2 lata. Od dłuższego już czasu jest sporym kosztem dla małżonków, ponieważ muszą opłacać comiesięczne opłaty z nim związane, które są stałe i niezależne od tego czy ktoś mieszka w nim, czy nie. Jest to dla rodziny Wnioskodawcy sporym obciążeniem, ponieważ Wnioskodawca nie pracuje (wychowuje syna) a mąż od stycznia 2014 r. jest zarejestrowany jako bezrobotny w powiatowym Urzędzie Pracy.

Budowa budynku gospodarczego z pomieszczeniem mieszkalnym i garażem odciąży małżonków od comiesięcznych kosztów.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytania:

Jaki podatek będzie obowiązywał Wnioskodawcę kiedy sprzeda ww. mieszkanie przed upływem 5 lat od otrzymania darowizny, jeśli kwotę uzyskaną ze sprzedaży mieszkania w całości przeznaczy na budowę budynku gospodarczego z pomieszczeniem mieszkalnym i garażem.

Czy jest możliwość pokrycia kosztów budowy i wyposażenia budynku z kwoty uzyskanej ze sprzedaży mieszkania bez obowiązku płacenia podatku 19% lub czy w takiej sytuacji Wnioskodawca będzie musiał opłacić podatek 19% od kwoty przeznaczonej wyłącznie na budowę tej części budynku, gdzie znajduje się pomieszczenie garażowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest możliwość pokrycia kosztów budowy i wyposażenia budynku gospodarczego z kwoty uzyskanej ze sprzedaży mieszkania bez obowiązku płacenia podatku 19%. ponieważ planowana kwota przychodu wynosiłaby około 90.000-100.000 zł. Koszt budowy z projektu wyceniony jest w granicach 169.000 zł, jednakże Wnioskodawca posiada własne materiały budowlane oraz oszczędności, które pozwoliłyby pokryć resztę kosztów budowy i wykończenia budynku.

W ocenie Wnioskodawcy nie powinien on być obciążony podatkiem 19% od kwoty przeznaczonej wyłącznie na budowę tej części budynku, gdzie znajduje się pomieszczenie garażowe, ponieważ mieszkania z reguły w większości przypadków nie posiadają garażów, natomiast budynek, który miałby powstać z przychodu ze sprzedaży mieszkania posiada m.in. pomieszczenia mieszkalne jak również garaż, który jest sam w sobie nieodłączną częścią budynku. Nie stanowi odrębnego budynku i również spełnia po części funkcję użytkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub praw w nim wymienionych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodu. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W omawianej sprawie Wnioskodawca wskazał, że zamierza sprzedać nabyty w 2011 r. w darowiźnie od brata lokal mieszkalny przed upływem 5 lat od otrzymania darowizny. Oznacza to, że sprzedaż ww. lokalu przed 1 stycznia 2017 r. stanowiła będzie dla Wnioskodawcy podlegające opodatkowaniu źródło przychodu.

Z uwagi na fakt, że nabycie lokalu miało miejsce w 2011 r., to dokonując oceny skutków podatkowych jego zbycia należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania - zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej - mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Z powyższych przepisów wynika, że przychodem z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, o ile Wnioskodawca takie wydatki poniesie w związku ze sprzedażą nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie natomiast do przepisu art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów - stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy - ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Podsumowując, opodatkowaniu podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego (art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy - wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy - za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Ponadto zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy - za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty - jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży. Jednym z takich celów - zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. e ustawy - jest m.in. budowa własnego budynku mieszkalnego.

Tymczasem w omawianej sprawie Wnioskodawca środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w spadku w 2011 r. chce przeznaczyć na budowę budynku gospodarczego z pomieszczeniem mieszkalnym i garażem. Wydatkowane w ten sposób środki pieniężne nie mogą zatem w żadnej części zostać uwzględnione przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. Ustawodawca wyraźnie bowiem wskazał, że za wydatki na własne cele mieszkaniowe można uznać wydatki poniesione na budowę własnego budynku mieszkalnego, a więc takiego który będzie pełnił dla podatnika funkcję mieszkalną. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) - przez budynek gospodarczy należy rozumieć budynek przeznaczony do niezawodowego wykonywania prac warsztatowych oraz do przechowywania materiałów, narzędzi, sprzętu i płodów rolnych służących mieszkańcom budynku mieszkalnego, budynku zamieszkania zbiorowego, budynku rekreacji indywidualnej, a także ich otoczenia, a w zabudowie zagrodowej przeznaczony również do przechowywania środków produkcji rolnej i sprzętu oraz płodów rolnych. Nie są zatem celem mieszkaniowym, o którym mowa w przepisie wydatki na budowę innego budynku niż mieszkalny np. gospodarczego, garażu bądź też o innym przeznaczeniu, nawet jeśli w budynku niemieszkalnym zostaną usytuowane pomieszczenia mieszkalne. Liczy się bowiem charakter całego budynku a nie poszczególnych jego pomieszczeń.

Oznacza to, że wydatkowanie przez Wnioskodawcę środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w okresie dwóch lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiła sprzedaż mieszkania na budowę budynku gospodarczego a także na jego wyposażenie nie uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w żadnej części. Aby można było w ogóle rozważać prawo do zwolnienia z opodatkowania budowany budynek musi być budynkiem mieszkalnym a nie gospodarczym.

Dodatkowo wyjaśnić należy, że aby skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym należy wydatkować w ustawowym terminie środki ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie "własne cele mieszkaniowe podatnika". Poprzedzenie wyrażenia "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne" świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie "własnych" potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Przy zwolnieniu uwzględnić można tylko takie wydatki, które poniesione zostaną na "własne cele mieszkaniowe". Przy czym "własne cele mieszkaniowe" należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych winna polegać na tym, że w przypadku budowy budynku mieszkalnego ze środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego podatnik faktycznie winien w wybudowanym budynku takie cele realizować, a więc mieszkać. Nie wystarczy być zatem właścicielem lub współwłaścicielem tego budynku - w budynku tym trzeba jeszcze faktycznie mieszkać a nie okazjonalnie przebywać. Podkreślenia wymaga bowiem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu "własne cele mieszkaniowe". U podstaw omawianego zwolnienia legło bowiem założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego zbywającego. Powyższe wynika wprost z brzmienia przepisu normującego zwolnienie.

Istotne dla omawianego zwolnienia jest zatem aby w wybudowanym budynku mieszkalnym - wybudowanym ze środków ze sprzedaży innej nieruchomości - podatnik realizował własne cele mieszkaniowe a więc mieszkał. Natomiast w wybudowanym budynku gospodarczym Wnioskodawca nie będzie realizował własnych celów mieszkaniowych, bowiem do tego służy mu dom jednorodzinny, do którego wprowadził się razem z małżonkiem w 2011 r. Budynek gospodarczy będzie w pierwszej kolejności służył innym celom niż mieszkalne, bo te cele Wnioskodawca zaspokaja już w domu jednorodzinnym. Natomiast jak zostało wskazane wyżej przywoływany art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy stanowi, że przychód ze sprzedaży ma zostać wydatkowany na "własne cele mieszkaniowe". To oznacza, że w wybudowanym budynku mieszkalnym podatnik ma zaspokajać własne potrzeby mieszkaniowe, a budynek ten nie ma służyć jako garaż czy dodatkowe pomieszczenia mieszkalne gdzie ewentualnie będzie można przenocować, nie ma również służyć potrzebom mieszkaniowym innych osób, którym np. zostanie oddany w najem.

Oznacza to, że Organ nie może potwierdzić prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, że w jego przypadku jest możliwość pokrycia kosztów budowy i wyposażenia budynku gospodarczego z kwoty uzyskanej ze sprzedaży mieszkania bez obowiązku płacenia podatku 19%. Kwota uzyskana ze sprzedaży lokalu nabytego w spadku a przeznaczona na budowę budynku gospodarczego z pomieszczeniami mieszkalnymi i garażem oraz na jego wyposażenie w żadnej części nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, bowiem uznać należy, że nie została przeznaczona na budowę budynku mieszkalnego zaspokajającego potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy. Ustawodawca nie przewidział ulgi mieszkaniowej dla podatników, którzy chcą pozbyć się lokalu mieszkalnego z powodu opłat jakie z tytułu jego posiadania muszą ponosić, ale zamiast wydatkować środki ze sprzedaży na zaspokajanie własnych potrzeb mieszkaniowych (bo te już są zaspokojone w inny sposób) chcą je wydatkować na inny cel niż wskazany w ustawie po to tylko aby uniknąć płacenia podatku.

W tym miejscu wskazać również wypada, że możliwość skorzystania ze zwolnienia to przywilej, z którego podatnik może a nie musi korzystać, a chcąc skorzystać musi spełnić ściśle określone przez ustawodawcę warunki. Niedopełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków skutkuje brakiem możliwości skorzystania ze zwolnienia.

Podsumowując, ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131, posługując się wyrażeniem (...) poniesionych na własne cele mieszkaniowe (...), podkreślił że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego dochodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie "własnych celów mieszkaniowych". Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. "Własne cele mieszkaniowe" w takim przypadku należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną czyli w przypadku budowy ze środków ze sprzedaży mieszkania budynku podatnik w nowowybudowanym budynku powinien realizować własne cele mieszkaniowe. Oznacza to, że skoro Wnioskodawca będzie budował ze środków ze sprzedaży lokalu odziedziczonego w spadku budynek gospodarczy, a więc budynek, który już z założenia nie będzie służył celom mieszkaniowym Wnioskodawcy, to wydatkowane w ten sposób środki nie mogą zostać przez niego uwzględnione przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania jako wydatki na własne cele mieszkaniowe. Przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania Wnioskodawca nie może również uwzględnić jako wydatków na własne cele mieszkaniowe, wydatków na wyposażenie ww. budynku gospodarczego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.