IBPBII/2/415-939/14/MMa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 13 października 2014 r. (data otrzymania 27 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z uczestnictwa pracowników spółki w programie motywacyjnym organizowanym przez spółkę francuską - jest prawidłowe.

W dniu 27 października 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z uczestnictwa pracowników spółki w programie motywacyjnym organizowanym przez spółkę francuską.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego (polskim rezydentem podatkowym), która należy do grupy kapitałowej spółki T. S.A. z siedzibą we Francji, a której akcje notowane są na francuskiej giełdzie papierów wartościowych. W ramach grupy kapitałowej planowany jest program motywacyjny dla pracowników, w ramach którego pracownicy Wnioskodawcy (i innych spółek z grupy T.) będą mieli możliwość nabycia w 2015 r., na preferencyjnych warunkach, akcji T. S.A. w ramach pracowniczego programu motywacyjnego (T. C.). Nabycie akcji przez pracowników, niezależnie od jednego z dwóch modeli, nastąpi poprzez specjalny francuski rodzaj funduszu zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe (fond communs de placement dentreprise, "FCPE"). Pracownicy w ramach programu motywacyjnego nabędą jednostki uczestnictwa w FCPE (będące papierami wartościowymi zgodnie z prawem francuskim). Innymi słowy, pracownicy Spółki będą akcjonariuszami (posiadaczami akcji) T. S.A. w sposób pośredni, poprzez FCPE. FCPE, zgodnie z prawem francuskim, nie posiada osobowości prawnej. FCPE nie jest też funduszem kapitałowym (inwestycyjnym ani zagranicznym) w rozumieniu Dyrektywy 2009/65/WE ani w rozumieniu ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 157). Zgodnie z prawem francuskim, FCPE nie jest również, z formalnego punktu widzenia, stroną jakichkolwiek czynności prawnych. Stroną wszelkich umów zawieranych przez FCPE są pracownicy Spółki posiadający jednostki FCPE.

Obowiązywać będą dwie formuły udziału pracowników w programie motywacyjnym: formuła X. (non-leveraged FCPE) oraz formuła Y. (leveraged FCPE):

- W modelu X. pracownicy będą uprawnieni do nabycia akcji T. S.A. (w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego T. S.A. w 2015 r.) poprzez FCPE ze zniżką 20% (w stosunku do referencyjnej ceny akcji). Pracownicy w związku z wpłatami na akcje T. S.A. obejmą jednostki uczestnictwa w FCPE. Jednostki te mogą zostać zbyte wyłącznie na rzecz FCPE (w celu ich umorzenia za wynagrodzeniem) i to dopiero po 5 latach (za wyjątkiem niektórych sytuacji, np. w przypadku małżeństwa pracownika). Przychód z tytułu umorzenia jednostek w FCPE jest we Francji wolny od podatku dochodowego.

Dywidendy otrzymywane przez FCPE od T. S.A. będą reinwestowane w nabycie kolejnych akcji T. S.A. w zamian za co pracownicy obejmą nowe jednostki uczestnictwa w FCPE. Pracownicy Spółki - w związku z takim przydziałem nowych jednostek w FCPE - nie poniosą jakichkolwiek kosztów. Przydział ten będzie bowiem finansowany dywidendą wypłacaną przez T. S.A.

- W modelu Y. pracownicy będą uprawnieni do nabycia akcji T. S.A. (w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego T. S.A. w 2015 r.) poprzez FCPE po referencyjnej cenie akcji (bez zniżki). Pracownicy w związku z wpłatami na akcje T. S.A. obejmą jednostki uczestnictwa w FCPE. Jednostki te mogą zostać zbyte wyłącznie na rzecz FCPE (w celu ich umorzenia za wynagrodzeniem) i to dopiero po 5 latach. Przychód z tytułu umorzenia jednostek w FCPE jest we Francji wolny od podatku dochodowego.

W przeciwieństwie do formuły X., w formule Y. pracownikowi gwarantowany jest (przez podmiot trzeci: bank-gwaranta) zwrot zainwestowanych środków oraz przynajmniej 4% zysk.

W modelu Y. dywidendy otrzymywane przez FCPE od T. S.A. nie będą reinwestowane, ale będą przekazywane bankowi-gwarantowi. Niniejszym dywidendy otrzymywane przez FCPE nie spowodują objęcia przez pracownika nowych jednostek w FCPE.

Niezależnie od powyższego wyjaśnienia w zależności od liczby zakupionych akcji T. S.A., pracownikowi zostanie nieodpłatnie przydzielone od 2 do 10 akcji T. S.A. Akcje te zostaną przekazane do FCPE (w formule X.), w zamian za co FCPE wyemituje nowe jednostki uczestnictwa dla pracownika (podobnie jak w przypadku jednostek wyemitowanych przez FCPE w zamian za reinwestowane dywidendy od T. S.A.).

Gdy jednostki uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w FCPE będą umarzane, środki pieniężne z tego tytułu będą przelewane na rachunek bankowy Wnioskodawcy, który natychmiast rozdysponuje je w ten sposób, że przeleje każdemu z pracowników należną mu z tego tytułu kwotę, bez dokonywania żadnych potrąceń i bez pobierania żadnej z tego tytułu prowizji. Rola Wnioskodawcy będzie w takim wypadku ograniczać się tylko do czynności czysto technicznych, polegających na przekazaniu środków pieniężnych w odpowiedniej wysokości na rzecz pracowników. Nie będą to w żadnym wypadku środki pieniężne Wnioskodawcy ani też nie będą związane ze świadczeniem na jego rzecz pracy.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie:

Czy na Wnioskodawcy będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z udziałem jego pracowników w programie lojalnościowym organizowanym przez spółkę T. S.A....

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym we wniosku zdarzeniu w żadnym wypadku nie będą na nim ciążyły żadne obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Dotyczy to zarówno etapu przydziału pracownikom jednostek uczestnictwa w FCPE, jak też wypłaty im środków pieniężnych z tytułu ich umarzania.

Rola Wnioskodawcy sprowadzać się będzie, i to tylko w momencie umarzania jednostek uczestnictwa w FCPE, do podmiotu, za którego pośrednictwem środki pieniężne z FCPE trafią w odpowiedniej wysokości na konta bankowe konkretnych pracowników. Z tego tytułu dla Wnioskodawcy nie mogą powstać żadne obowiązki płatnika podatku. Po pierwsze środki te nie będą miały żadnego związku z pracą świadczoną przez pracowników, po drugie będą one pochodziły od podmiotu trzeciego, a po trzecie będą stanowiły dla pracowników ewentualny przychód z tytułu kapitałów pieniężnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 1 tego przepisu wymienione są przychody m.in. ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy - za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione w art. 12 ust. 1 ww. ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy, a zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy - o ile nie stanowi wymienionego w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej - podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy - wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy - wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) - płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższy artykuł na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

- podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w myśl przepisów art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy - płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy - w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka z o.o. będąca Wnioskodawcą należy do grupy kapitałowej spółki T. S.A. z siedzibą we Francji. W ramach grupy kapitałowej planowany jest program motywacyjny dla pracowników Wnioskodawcy, w ramach którego pracownicy spółek wchodzących w skład grupy kapitałowej będą mieli możliwość nabycia akcji T. S.A. na preferencyjnych warunkach. Nabycie akcji nastąpi poprzez fundusz zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe - FCPE, który nie jest funduszem kapitałowym w rozumieniu Dyrektywy 2009/65/WE. W momencie umarzania jednostek uczestnictwa w FCPE środki pieniężne z tego umorzenia zostaną przekazane na rachunek Wnioskodawcy, który to z kolei rozdysponuje je pomiędzy poszczególnych pracowników przelewając im na konta bankowe należne kwoty bez pobierania jakichkolwiek prowizji. Z opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca nie ponosi kosztów programu motywacyjnego - ponosi je spółka francuska.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia przedstawione w oparciu o opisane zdarzenie przyszłe Wnioskodawca w związku planem motywacyjnym nie dokonuje więc żadnych świadczeń na rzecz swoich pracowników.

Jak już wskazano - warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu lub w przypadku obowiązków informacyjnych dokonywanie wypłat należności lub świadczeń przez ten podmiot.

Mając na uwadze powyższe przepisy i przedstawione we wniosku zdarzenie należy stwierdzić, że w związku z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w planie motywacyjnym organizowanym przez spółkę francuską, pracownicy Wnioskodawcy nie uzyskują przychodu ze stosunku pracy, w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika ani żadne inne obowiązki informacyjne.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie ciążą na nim żadne obowiązki płatnika należało uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.