IBPBII/2/415-902/14/MZM - Możliwość zwolnienia z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego wydatkowanego na spłatę kredytu hipotecznego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku otrzymanym 15 października 2014 r., uzupełnionym 12 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego wydatkowanego na spłatę kredytu hipotecznego - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego wydatkowanego na spłatę kredytu hipotecznego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 3 grudnia 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-902/14/MZM wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 12 grudnia 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 16 lipca 2001 r. przydzielono Wnioskodawcy, będącemu wówczas osobą stanu wolnego, spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego. Następnie 25 sierpnia 2001 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński i razem z małżonkiem zamieszkał w przydzielonym mieszkaniu. W dniu 9 września 2010 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem wykupili ze wspólnych zasobów ww. mieszkanie.

W 2011 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabyli działkę budowlaną i wybudowali dom, na budowę którego zaciągnęli wspólnie kredyt (zawarty 8 lutego 2013 r.) w wysokości 320.000 zł.

Mieszkanie własnościowe zostało sprzedane 23 czerwca 2014 r. a pieniądze pochodzące ze sprzedaży mieszkania (majątek osobisty) Wnioskodawca włączy do majątku wspólnego i chce przeznaczyć na spłatę kredytu, którego kredytobiorcami jest Wnioskodawca razem z małżonkiem.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że pomiędzy nim a małżonkiem obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej a małżonkowie nigdy nie zawierali umów majątkowych małżeńskich wyłączających ustrój wspólności majątkowej. Odnośnie do uznania środków ze sprzedaży mieszkania jako "majątku osobistego" Wnioskodawca wyjaśnił, że 16 lipca 2001 r. przydzielono mu jako osobie stanu wolnego spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego. W dniu 9 września 2010 r. Wnioskodawca stał się właścicielem lokalu mieszkalnego w budynku mieszkalnym, z którego to lokalem związany jest udział w wieczystym użytkowaniu działki, na którym znajduje się ta nieruchomość.

Wnioskodawca zaznaczył również, że w akcie notarialnym nabycia występował sam bez małżonka i nieruchomość została nabyta do majątku osobistego Wnioskodawcy. Ww. nieruchomość Wnioskodawca zbył przed upływem 5 lat, licząc od momentu nabycia tj. zbycie nastąpiło 23 czerwca 2014 r. (akt notarialny został sporządzony tylko na Wnioskodawcę). W aktach notarialnych napisano, że Wnioskodawca sam z majątku osobistego nabywa ową nieruchomość i w akcie notarialnym sprzedaży Wnioskodawca również wystąpił sam. W związku powyższą okolicznością notariusz potwierdził, że był to majątek odrębny. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że posiada tytuł prawny (współwłasność) do nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, na budowę której wraz z małżonkiem zaciągnął kredyt hipoteczny.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości Wnioskodawca może wydatkować na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego wraz z małżonkiem na budowę domu.

Zdaniem Wnioskodawcy, spłacając kredyt w wysokości 113.000 zł cała ta kwota korzysta ze zwolnienia na własny cel mieszkaniowy. W ocenie Wnioskodawcy pozwalają na to postanowienia art. 21 ust. 25 pkt 2 i ust. 26, zgodnie z którymi podatnik może wydatkować uzyskany przychód ze zbycia nieruchomości na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na budowę domu, do którego Wnioskodawca posiada tytuł własności lub współwłasności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że 16 lipca 2001 r. przydzielono Wnioskodawcy jako osobie stanu wolnego spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego. W dniu 25 sierpnia 2001 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński, a następnie 9 września 2010 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem wykupili ze wspólnych pieniędzy omawiane mieszkanie. Z kolei w 2011 r. małżonkowie nabyli działkę budowlaną i wybudowali dom, na budowę którego zaciągnęli wspólnie 8 lutego 2013 r. kredyt w wysokości 320.000 zł. Mieszkanie własnościowe zostało przez małżonków sprzedane 23 czerwca 2014 r. Pieniądze pochodzące ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawca uznał za majątek osobisty i włączy je do majątku wspólnego celem przeznaczenia na spłatę kredytu, którego kredytobiorcami są oboje małżonkowie.

W przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment jego nabycia. W rozpatrywanej sprawie niezbędne jest zatem ustalenie momentu nabycia przez Wnioskodawcę prawa własności do lokalu mieszkalnego, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Zwrócić uwagę należy na przepisy regulujące spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu, z których wynika, że w przypadku tzw. mieszkania lokatorskiego właścicielem mieszkania jest spółdzielnia mieszkaniowa. Osoby zamieszkujące w takich mieszkaniach jedynie je użytkują, nie posiadając do lokalu tytułu własności i są zobowiązani do wniesienia wkładu lokatorskiego, a także do uiszczania opłat wynikających z ustawy, czy też ze statutu spółdzielni. Ograniczenie powyższego prawa jest istotne i wynika z art. 9 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1222), który stanowi, że prawo to jest niezbywalne, nie przechodzi na spadkobierców i nie podlega egzekucji.

Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego w żadnym wypadku nie ma więc charakteru własnościowego. Prawa tego nie można nabyć, można je jedynie ustanowić. Osoba posiadająca takie prawo jest jedynie osobą uprawnioną do używania lokalu jako najemca, nie jest natomiast jego właścicielem.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia stwierdzić należy, że do momentu przekształcenia lokalu w odrębną własność Wnioskodawca nie miał żadnych praw własnościowych do lokalu, bo był jedynie jego najemcą. Dopiero od 9 września 2010 r. nabył prawo własności.

Odnosząc się do przywołanych przepisów oraz powyższych wyjaśnień należy wskazać, że w 2010 r. w momencie dokonania wykupu mieszkania Wnioskodawca nabył na własność lokal mieszkalny. Oznacza to, że przychód ze sprzedaży tego lokalu nabytego w 2010 r. a sprzedanego w 2014 r. podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania - zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej - mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z powyższą regulacją prawną przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Natomiast za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Wysokość nakładów - stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy - ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tekst jedn.: wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty sprzedaży), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D - dochód z odpłatnego zbycia,

W - wydatki na cele mieszkaniowe,

P - przychód z odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy - za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30). Innymi słowy, przepis ten zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek - raz jako poniesiony np. na budowę budynku mieszkalnego, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansowałby tę właśnie budowę. W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy wyraźnie wynika, że wydatkiem poniesionym na cel mieszkaniowy może być spłata kredytu oraz odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia na cel określony w pkt 1. Innymi słowy ważny jest moment uzyskania przychodu i poniesienia wydatku. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe czyli m.in. na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu - muszą pochodzić ze sprzedaży mieszkania nabytego w 2010 r. Istotne jest również, aby spłacany kredyt zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości i aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży.

Zatem stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia określonego w przywołanym wcześniej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Wnioskodawca we wniosku zaznaczył, że 8 lutego 2013 r. zaciągnął wraz z małżonkiem kredyt na budowę domu, a dopiero 23 czerwca 2014 r., dokonał sprzedaży tej nieruchomości, którą nabył w 2010 r. Tak więc kredyt hipoteczny został zaciągnięty przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Z tak przedstawionego zdarzenia należy również wywieźć, że skoro kredyt został zaciągnięty "wspólnie z małżonkiem", to został zaciągnięty po zawarciu małżeństwa podobnie działka budowlana, na której Wnioskodawca wraz z małżonkiem wybudowali dom, została nabyta po zawarciu małżeństwa, w którym obowiązuje ustrój wspólności ustawowej.

W niniejszej sprawie ważne znaczenie będzie miało ustalenie czy lokal mieszkalny, który został sprzedany w 2014 r. stanowił majątek wspólny małżonków, czy też należał do majątku osobistego Wnioskodawcy.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Zdawałoby się zatem, że z powyższych przepisów jasno wynika, że skoro 9 września 2010 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem wykupili lokal mieszkalny i dokonali tego już po zawarciu 25 sierpnia 2001 r. związku małżeńskiego, a więc po powstaniu wspólności ustawowej i to ze wspólnych zasobów, to mieszkanie powinno stanowić majątek wspólny małżonków.

Jednakże podkreślenia wymaga również fakt, że przepisy prawa spółdzielczego obowiązujące przed 15 stycznia 2003 r. przewidywały tzw. przymusową wspólność spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego przydzielonego w trakcie małżeństwa dla zaspokajania potrzeb mieszkaniowych rodziny. Zgodnie bowiem z art. 215 § 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 54, poz. 288 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym przed 15 stycznia 2003 r. - spółdzielcze prawo do lokalu przydzielonego obojgu małżonkom lub jednemu z nich w czasie trwania małżeństwa dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych rodziny należy wspólnie do obojga małżonków bez względu na istniejące między nimi stosunki majątkowe. Jeżeli między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa, do wspólności spółdzielczego prawa do lokalu w kwestiach nie uregulowanych w przepisach niniejszego artykułu przepisy o wspólności ustawowej stosuje się odpowiednio. W myśl art. 215 § 3 ww. ustawy - ustanie wspólności majątkowej w czasie trwania małżeństwa nie pociąga za sobą ustania wspólności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Jednakże sąd, stosując odpowiednio przepisy o zniesieniu wspólności majątkowej, może na żądanie jednego z małżonków z ważnych powodów znieść wspólność tego prawa. Natomiast stosownie do art. 215 § 4 ustawy - jeżeli stosunki majątkowe między małżonkami podlegają wspólności ustawowej, wkład mieszkaniowy lub budowlany należy przed przydziałem lokalu wspólnie do obojga małżonków, niezależnie od pochodzenia środków, z których został zgromadzony. Przepis ten nie narusza uprawnienia każdego z małżonków do żądania zwrotu wydatków i nakładów poczynionych z jego majątku odrębnego na majątek wspólny.

Zatem z powyższych przepisów wynika, że kwestią drugorzędną jest czy przydział spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu nastąpił na rzecz obojga małżonków, czy też na rzecz jednego z nich, bowiem przepisy wyraźnie stanowią, że wkład mieszkaniowy stanowi majątek wspólny małżonków, chociażby nawet pomiędzy małżonkami istniała rozdzielność majątkowa, jeśli został nabyty w trakcie trwania małżeństwa przed dniem 15 stycznia 2003 r. Tymczasem w rozpatrywanej sprawie przydział spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu nastąpił na rzecz Wnioskodawcy przed zawarciem związku małżeńskiego. Tym samym przepisy prawa spółdzielczego obowiązujące przed 15 stycznia 2003 r. przewidujące przymusową wspólność spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego nie mają zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że środki pochodzące ze sprzedaży mieszkania stanowiły jego majątek osobisty, w akcie notarialnym nabycia Wnioskodawca wystąpił sam bez małżonka a nieruchomość ta została nabyta do jego majątku osobistego. Zbycie ww. nieruchomości nastąpiło 23 czerwca 2014 r. i w akcie notarialnym również figuruje sam Wnioskodawca. Ponadto w aktach notarialnych jest napisane, że Wnioskodawca sam z majątku osobistego nabywa wskazaną nieruchomość i w związku z tym faktem notariusz potwierdził, że był to majątek odrębny Wnioskodawcy.

Zatem Organ wydający niniejszą interpretację nie ma prawa kwestionować, że nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży w 2014 r. należała wyłącznie do Wnioskodawcy i stanowiła jego majątek odrębny. Organ powyższe twierdzenia Wnioskodawcy przyjął jako element stanu faktycznego, bowiem do jego kompetencji nie należy rozstrzyganie czy nieruchomość faktycznie należała do majątku wspólnego, czy też odrębnego małżonków. Organ dokonujący interpretacji nie ustala stanu faktycznego w sprawie (zgodnie z zasadami postępowania podatkowego wynikającymi z Ordynacji podatkowej, nie przeprowadza postępowania dowodowego), lecz odnosi przepisy prawa podatkowego do stanu faktycznego (bądź zdarzenia przyszłego) przedstawionego we wniosku. Ów rzeczywiście istniejący stan faktyczny ustali właściwy dla Wnioskodawcy naczelnik urzędu skarbowego, prowadzący ewentualne postępowanie podatkowe i to on oceni czy fakty podane przez Wnioskodawcę we wniosku o interpretację znajdują oparcie w dokumentach.

Skoro więc przyjęto za Wnioskodawcą, że lokal mieszkalny, który został sprzedany stanowił majątek odrębny Wnioskodawcy, a uzyskane ze sprzedaży tego lokalu środki pieniężne (przychód) Wnioskodawca przeznaczy na spłatę kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe, tj. budowę budynku mieszkalnego na działce budowlanej, której Wnioskodawca jest współwłaścicielem na zasadzie wspólności łącznej małżeńskiej, to w tej sytuacji nie ma przeszkód prawnych, aby przychód ten korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodać przy tym należy, że cel mieszkaniowy, o którym mowa powyżej zostanie spełniony w odniesieniu do całej kwoty wydatkowanej na cele wskazane w ustawie, bowiem w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że środki pochodzące ze sprzedaży majątku odrębnego Wnioskodawcy zostaną wydatkowane na spłatę kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę wspólnie z małżonkiem na budowę budynku mieszkalnego na działce budowlanej jeśli owa czynność miała miejsce w momencie trwania związku małżeńskiego i istnienia pomiędzy małżonkami ustawowej wspólności majątkowej.

Podsumowując, przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w 2010 r., pomniejszony o koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 6c, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na podstawie art. 30e ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Jednakże przychód uzyskany ze sprzedaży tego lokalu wydatkowany począwszy od dnia sprzedaży w ciągu dwóch lat na spłatę kredytu wraz z odsetkami zaciągniętego wspólnie z małżonkiem na budowę budynku mieszkalnego, na działce budowalnej należącej do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonka będzie w całości zwolniony od opodatkowania na warunkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O prawie do zwolnienia całej kwoty decyduje fakt zaciągnięcia po zawarciu związku małżeńskiego kredytu na budowę budynku mieszkalnego na działce budowlanej, która z racji nabycia w trakcie trwania małżeństwa należy do majątku wspólnego małżonków.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.