IBPBII/2/415-789/10/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 6 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 6 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lipca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 26 sierpnia 2010 r. Znak: IBPBII/2/415-789/10/AK wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 6 września 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W styczniu 2010 r. wnioskodawczyni odziedziczyła po ojcu, zmarłym w dniu 21 stycznia 2010 r., prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności znajdującego się na tym gruncie domu. W marcu 2010 r. wnioskodawczyni sprzedała przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z domem. Przed śmiercią ojca wnioskodawczyni nie była współwłaścicielką przedmiotowej nieruchomości (nie posiadała w niej udziałów) - jedynym jej właścicielem był ojciec wnioskodawczyni.

W przedmiotowym domu wnioskodawczyni mieszkała od 39 lat a jej mąż od 15 lat. Przez cały okres małżeństwa wnioskodawczyni wraz z mężem utrzymywała dom, inwestowała wspólne bądź pożyczone pieniądze w jego remonty. W 2000 r. wnioskodawczyni, jej mąż oraz ojciec zaciągnęli kredyt hipoteczno-konsolidacyjny na spłatę kredytów zaciągniętych w latach 1996 - 2000 na łączną kwotę ok. 32.000 zł Z pieniędzy tych urządzono pokoje dla dzieci wnioskodawczyni, wymieniono część okien, założono centralne ogrzewanie. Cele kredytów, na spłatę których został zaciągnięty kredyt hipoteczno-konsolidacyjny nie były wymienione w umowach kredytowych, gdyż były to kredyty gotówkowe. Wnioskodawczyni wskazała, że zaciągnięcie jednego wspólnego kredytu było konieczne ze względu na to, że koszty utrzymania i remontowania domu przerosły małżonków.

Ponadto również w okresie od 2007 r. - 2010 r. wnioskodawczyni zaciągała kredyty, a z uzyskanych w ten sposób środków wymieniano kolejne okna, naprawiano rynny, dach oraz wymieniono instalację gazową w łazience, pomalowano dom. Tuż przed śmiercią ojca wnioskodawczyni zaciągnęła pożyczkę w pracy.

Wnioskodawczyni podaje, że faktur dokumentujących poniesienie wydatków nie posiada, ponieważ nie przypuszczała, że tak szybko umrze jej ojciec i będzie zmuszona sprzedać dom. Posiada jedynie kilka paragonów na kwotę około 1000 zł oraz fakturę, za zamówione do wywozu rzeczy kontenery, na której widnieje imię jej męża.

Wnioskodawczyni wskazała, że musiała sprzedać dom, ponieważ po śmierci ojca znalazła się w bardzo trudnej sytuacji. Firma męża (działalność gospodarcza) nie przynosiła żadnych dochodów, mąż posiadał zadłużenie w ZUS-ie, dom był objęty hipoteką (rata wynosiła 450 zł) a ponadto wnioskodawczyni miała zaciągniętych wiele mniejszych kredytów. Istniała realna obawa, że dom zajmie komornik.

Przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z domem wnioskodawczyni sprzedała za kwotę 460.000 zł, z czego na kupno mieszkania i jego remont wnioskodawczyni wydała kwotę 300.000 zł Z pozostałych 160.000 zł wnioskodawczyni spłaciła zobowiązania kredytowe w kwocie 70.000 zł w tym kredyt hipoteczno-konsolidacyjny (w umowie notarialnej sprzedaży zostało zaznaczone, że część pieniędzy przelano na konto wnioskodawczyni a część na konto banku) oraz inne kredyty. Ponadto wnioskodawczyni ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości pokryła również długi ojca, które posiadał u osób fizycznych oraz spłaca kartę kredytową. Natomiast z pozostałej kwoty, tj. 90.000 zł wnioskodawczyni ma zamiar wpłacić podatek.

Wnioskodawczyni była przekonana, że podatku nie musi płacić ze względu na to, że mieszkała w sprzedanym domu od urodzenia.

Wnioskodawczyni wskazała, że razem z mężem nie odliczała nigdy ulg z tytułu remontów, ponieważ nieruchomość nie była własnością małżonków. Również ojciec wnioskodawczyni nigdy nie korzystał z żadnych odliczeń.

Wnioskodawczyni prosi, aby wziąć pod uwagę fakt, że nie posiada już pieniędzy na cały podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wnioskodawczyni może odliczyć kredyt hipoteczno konsolidacyjny, który zaciągnęła ona, jej mąż oraz ojciec w 2000 r. na spłatę innych kredytów zaciągniętych w bankach.

Czy jest możliwość odliczenia mniejszych kredytów zaciągniętych przez wnioskodawczynię przed śmiercią ojca.

Czy można wziąć pod uwagę to, że pogorszyły się warunki mieszkaniowe wnioskodawczyni.

Czy w celu udokumentowania wydatków na własne cele mieszkaniowe wnioskodawczyni może posiadać wyłącznie paragony zamiast faktur.

Zdaniem wnioskodawczyni, może ona odliczyć spłatę kredytu hipotecznego jak również inne kredyty, które zaciągnęła przed śmiercią ojca. Wnioskodawczyni uważa, że brak takiej możliwości byłby wielką niesprawiedliwością, ponieważ jeszcze przed śmiercią ojca zaciągnęła pożyczkę w pracy, aby wymienić piecyk gazowy oraz toaletę a nie spodziewała się, że jej ojciec tak nagle umrze.

W ocenie wnioskodawczyni nie wzbogaciła się ona z tytułu sprzedaży domu. Pieniądze były przy transakcji sprzedaży przelane bezpośrednio na konto banku. Wnioskodawczyni twierdzi, że bogacić się na sprzedaży nieruchomości, można wyłącznie w sytuacji kiedy posiada się już mieszkanie a w spadku uzyskuje się drugie. W ocenie wnioskodawczyni skoro przy sprzedaży nieruchomości podatnik się bogaci, to tak samo wnioskodawczyni powinna mieć możliwość odliczenia zaciągniętych w latach 2007-2010 r. kredytów, ponieważ choć były brane w mniejszych kwotach to były wydatkowane na remontowanie domu.

Wnioskodawczyni uważa, że w momencie sprzedaży nie doszło do wzbogacenia, ponieważ sprzedała również swoją i męża część inwestowania w dom. Wnioskodawczyni uważa, że powinna mieć możliwość skorzystania z ulgi przy rozliczaniu przychodu ze sprzedaży, ponieważ w sprzedanym domu mieszkała 39 lat a jej mąż 15 lat i przez cały ten okres inwestowali w niego swoje pieniądze.

Wnioskodawczyni twierdzi, że nie musi posiadać faktur dokumentujących poniesienie wydatków, ponieważ poniosła te wydatki w odległej przeszłości.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Jak wynika z powyższego, przychody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomości a także prawa wieczystego użytkowania gruntu przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia nieruchomości ich części lub udziału w nieruchomości a także prawa wieczystego użytkowania gruntu będzie moment i forma prawna nabycia.

W przypadku nabycia nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w drodze spadku, pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku czyli śmierć spadkodawcy.

W myśl bowiem art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu). Oznacza to, iż z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci spadkodawcy jest dniem nabycia spadku przez spadkobierców. Postanowienie Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Powyższe oznacza, że do nabycia przez wnioskodawczynię prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności znajdującego się na nim domu doszło w dniu 21 stycznia 2010 r., czyli w dacie tożsamej ze śmiercią spadkodawcy - ojca wnioskodawczyni. Ponieważ przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz dom wnioskodawczyni sprzedała w marcu 2010 r., a więc w przedmiotowej sprawie nie upłynął okres 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, to sprzedaż ta będzie stanowiła źródło przychodu podlegające opodatkowaniu.

Dokonując oceny skutków podatkowych zbycia przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z domem, nabytych w 2010. należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) zmieniono bowiem m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z powyższym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej zarówno z zawarciem umowy przedwstępnej, jak i umowy przeniesienia własności, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19 ustawy (wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nabycie nieruchomości i prawa nastąpiło w drodze spadku.

Stosownie do powołanego wyżej przepisu art. 22 ust. 6d ww. ustawy, do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw nabytych w drodze spadku zaliczane są wyłącznie:

* udokumentowane nakłady na tę nieruchomość lub prawo majątkowe zwiększające ich wartość poczynione w czasie ich posiadania,

* kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na odziedziczoną nieruchomość lub prawo (w przypadku, gdy oprócz wspomnianej nieruchomości i prawa spadek obejmował inne przedmioty).

Cytowany powyżej przepis art. 22 ust. 6d ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości lub praw nabytych w spadku. Spłata kredytu hipoteczno-konsolidacyjnego, który zaciągnęła wnioskodawczyni, jej mąż oraz ojciec w 2000 r., a także spłata mniejszych kredytów zaciągniętych przez wnioskodawczynię przed śmiercią ojca w żaden sposób nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu, zawartych w art. 22 ust. 6d ustawy, zatem wydatek ten nie może być przyjęty jako koszt obniżający podstawę opodatkowania ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Tym samym uzyskany w 2010 r. dochód ze sprzedaży przedmiotowego domu nie może być pomniejszony o wartość kredytu hipoteczno-konslidacyjnego oraz o wartość mniejszych (innych) kredytów zaciągniętych przez wnioskodawczynię przed śmiercią ojca. Wnioskodawczyni nie może również pomniejszyć przychodu o spłacone przez nią długi ojca u osób trzecich oraz spłatę karty kredytowej. Nie są to bowiem koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Ponadto zauważyć należy, że z art. 22 ust. 6d ustawy wynika, iż poczynione w czasie posiadania nieruchomości nakłady, zwiększające jej wartość mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w przypadku zbycia takiej nieruchomości. Oznacza to, że kosztem przy sprzedaży domu mogą być np. wydatki na jego remont, jakie podatnik poniósł, jednak wyłącznie w czasie kiedy posiadał zbywaną nieruchomość. Ustawodawca wyraźnie wskazał, że nakłady zwiększające wartość nieruchomości muszą być poniesione w czasie posiadania przez podatnika nieruchomości. Oznacza to, że do kosztów uzyskania przychodu mogą zostać zaliczone wyłącznie nakłady, które podatnik poniósł w czasie kiedy posiadał nieruchomość.

Tymczasem z wniosku wynika, że wszystkie remonty domu dokonywane były w czasie, kiedy wnioskodawczyni nie była posiadaczem domu. W posiadanie przedmiotowego domu wnioskodawczyni weszła dopiero w drodze spadku w 2010 r. natomiast wydatki na jego remont były ponoszone w latach 1996 - 2000 oraz 2007 - 2010, kiedy posiadaczem domy był ojciec wnioskodawczyni. Tym samym poniesione przez wnioskodawczynię wydatki na remont nie mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w przypadku sprzedaży przedmiotowego domu nabytego w drodze spadku.

Nawet jednak gdyby wnioskodawczyni była posiadaczem domu, na który ponosiła wydatki, to wydatki te mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu tylko wówczas, gdyby zostały udokumentowane w sposób wymieniony w art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli fakturami VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Brak takich faktur bezwzględnie wyklucza prawo zaliczenia wydatków na remonty do kosztów uzyskania przychodu. Przepisy nie przewidują w tej materii żadnych wyjątków.

Reasumując, podstawę opodatkowania 19% podatkiem dochodowym z tytułu sprzedaży w 2010 r. prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności domu nabytych również w 2010 r. w drodze dziedziczenia, stanowi wartość sprzedanej nieruchomości, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia oraz o zapłacony podatek od spadków i darowizn (o ile wnioskodawczyni zapłaciła taki podatek). Natomiast kosztem uzyskania przychodu nie może być wartość spłaconego kredytu hipoteczno-kolsolidacjnego zaciągniętego w 2000 r. oraz wartość spłaconych mniejszych (innych) kredytów zaciągniętych przed śmiercią przez ojca wnioskodawczyni oraz nią samą, gdyż takiej możliwości nie przewiduje art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawo nie przewiduje możliwości zaliczenia do kosztów żadnych kredytów, lecz wyraźnie daje możliwość zaliczenia do kosztów nakładów na nieruchomość i to jedynie tych, które były poczynione przez podatnika w czasie posiadania tej rzeczy oraz pod warunkiem ich udokumentowania fakturami VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Przedstawione we wniosku okoliczności wskazują, że przychodu ze sprzedaży wnioskodawczyni nie może obniżyć ani o wszelkiego rodzaju kredyty i zobowiązania, ani o wartości remontów. Kredyty nie mogą być bowiem kosztem uzyskania przychodu natomiast remonty nie były poczynione w czasie kiedy wnioskodawczyni była posiadaczem domu i nie zostały udokumentowane w wymagany prawem sposób. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak zauważyć, że w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

W myśl ust. 26 ww. art. 21 przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast ust. 28 tegoż artykułu stanowi, iż za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, iż przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy).

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż powołany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia dochodu od opodatkowania z faktem przeznaczenia - w warunkach określonych w ustawie - uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przychodu wyłącznie na cele wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne w związku z tym tylko realizacja jednego z powyższych celów pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw.

Przy czym powołany przepis nie ogranicza ilościowo możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego przy sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych. Tym samym, możliwe jest skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia z tytułu poniesienia (w ustawowym terminie) więcej niż jednego wydatku na własne cele mieszkaniowe pod warunkiem, że będą to cele określone w art. 21 ust. 25 ustawy.

Zatem podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 tejże ustawy - jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycia) przychodu ze sprzedaży nieruchomości i praw na wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy cele mieszkaniowe, w tym m.in. na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym lokalem, a także na nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie.

Z wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że uzyskane środki z tytułu sprzedaży w 2010 r. nieruchomości nabytej w drodze spadku, wnioskodawczyni przeznaczyła w części na zakup mieszkania oraz jego remont. W związku z powyższym stwierdzić należy, że jeżeli zakupione, ze środków uzyskanych ze sprzedaży odziedziczonej po ojcu nieruchomości, mieszkanie jest lokalem mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość lub też przysługuje wnioskodawczyni do niego spółdzielczego własnościowe prawo, to ten wydatek może być uznany za wydatek na cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również celem mieszkaniowym będą w takim przypadku wydatki na remont tego mieszkania, pod warunkiem jednak, że wydatki na remont będą udokumentowane we właściwy sposób.

Zauważyć jednak należy, że gdyby zakupione ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku mieszkanie zostało zakupione do majątku wspólnego wnioskodawczyni i jej męża, to nie cała kwota wydatków poniesionych na zakup mieszkania oraz jego remont może zostać uwzględniona przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania. Zgodnie bowiem z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Stosownie natomiast do art. 33 pkt 2 i 10 Kodeksu, do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił, ale także przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

To oznacza, że jeżeli wnioskodawczyni jako właściciel zakupiła mieszkanie za pieniądze ze sprzedaży domu, to co do zasady cała kwota na zakup była wydatkiem na jej cel mieszkaniowy. Jeśli mieszkanie zakupiła do majątku wspólnego, to nie może całej kwoty na zakup uznać za wydatek na własny cel mieszkaniowy, gdyż mieszkanie stanowić będzie jedynie jej współwłasność z mężem.

Zgodnie z art. 47 § 1 zdanie 1 Kodeksu małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Powyższe oznacza, że tylko w przypadku gdy wnioskodawczyni środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży nieruchomość, nabytej w drodze spadku do majątku odrębnego przed ich wydatkowaniem na cele mieszkaniowe wniosła do majątku wspólnego małżonków to cała część dochodu, przeznaczonego na zakup mieszkania i jego remont będzie wydatkiem na cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli jednak uzyskane środki pieniężne nie weszły wcześniej do majątku wspólnego, to uznać należy, iż na cele mieszkaniowe, o których mowa w ww. art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (na zakup oraz remont mieszkania), przeznaczona została jedynie połowa wydatkowanych przez wnioskodawczynię na ten cel środków pieniężnych tj. w wysokości przypadającej na udział wnioskodawczyni we współwłasności nabytego mieszkania. Oznacza to, że tylko połowa wydatkowanych przez wnioskodawczynię na zakup mieszkania oraz jego remont środków będzie mogła być uwzględniona przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania stosownie do udziału, jaki posiada wnioskodawca w mieszkaniu stanowiącym majątek wspólny.

Ponadto wnioskodawczyni wskazała, że z uzyskanych z tytułu sprzedaży w 2010 r. nieruchomości środków dokonała również spłaty zobowiązań kredytowych, w tym kredytu hipoteczno-konsolidacyjnego, zaciągniętego w 2000 r. wspólnie z mężem i ojcem a także dokonała spłaty innych (mniejszych) kredytów zaciągniętych w okresie od 2007 r. - 2010 r. Kredyt hipoteczno-konsolidacyjny zaciągnięty został na spłatę kredytów zaciągniętych w latach 1996 - 2000 na łączną kwotę ok. 32.000 zł, z których urządzono pokoje dla dzieci wnioskodawczyni, wymieniono część okien, założono centralne ogrzewanie. Natomiast ze środków z pozostałych kredytów (a także z pożyczki zaciągniętej przed śmiercią ojca) wymieniono kolejne okna, naprawiono rynny, dach oraz wymieniano instalację gazową w łazience, pomalowano dom.

Zauważyć zatem należy, że ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 tejże ustawy również jeżeli podatnik, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycia, wydatkuje uzyskany z tytułu sprzedaży nieruchomości przychód na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw.

Jednakże należy podkreślić, że z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jasno wynika, iż kredyt, na którego spłatę został przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego musi być kredytem zaciągniętym na cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści przepisu art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione m.in. na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, na remont własnego budynku mieszkalnego. Jednakże tylko remont stanowiącego własność lub współwłasność podatnika budynku mieszkalnego daje podstawy do twierdzenia, że podatnik dokonał remontu w budynku mieszkalnym stanowiącym jego własność. Tymczasem w przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni nie dokonała remontu własnego budynku mieszkalnego, a jedynie ponosiła nakłady na remont budynku należącego do jej ojca, bowiem własność budynku w momencie dokonywania remontów należała właśnie do niego. Oznacza to, że wnioskodawczyni nie zaciągnęła kredytów na remont własnego budynku, a jedynie poniosła nakłady na cudzy budynek. Fakt, że w przedmiotowym domu wnioskodawczyni mieszkała, nie daje podstaw do twierdzenia, iż wnioskodawczyni dokonywała remontu domu, do którego przysługiwało jej prawo własności. A tylko prawo własności budynku (współwłasności) dawałoby wnioskodawczyni prawo do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ww. ustawy i to pod warunkiem, że kredyty zaciągnięte były na cel jakim miały być prace remontowe w nieruchomości. Z wniosku zaś wynika, że kredyty nie miały w umowach określonego celu na jaki były zaciągane, a zatem już to uniemożliwiałoby zwolnienie z opodatkowania środków przeznaczonych na ich spłatę, nawet gdyby były zaciągane na remont domu, którego wnioskodawczyni była właścicielką.

Zatem fakt wydatkowania środków pieniężnych otrzymanych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na spłatę kredytów oraz odsetek od tych kredytów zaciągniętych m.in. przez wnioskodawczynię przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, na remont budynku należącego do ojca wnioskodawczyni, czyli remont budynku, co do którego nie przysługiwało wnioskodawczyni prawo własności nie daje podstaw prawnych do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, jako że kredyty nie zostały wówczas zaciągnięte na własne cele mieszkaniowe wnioskodawczyni.

Oznacza to, że dochód z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości w takiej części, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na spłatę kredytu zaciągniętego przez wnioskodawczynię w 2000 r. wspólnie z mężem i ojcem a także spłatę innych (mniejszych) kredytów zaciągniętych w okresie od 2007 r. do 2010 r. w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł. (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Reasumując, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpiła przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Oznacza to, że przychód uzyskany z jej sprzedaży stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód z odpłatnego zbycia stanowić będzie dla wnioskodawczyni wartość zbytej nieruchomości (o ile odpowiada wartości rynkowej) pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia tj. opłaty związane ze sprzedażą tej nieruchomości, o ile wnioskodawczyni takie wydatki w ogóle poniosła. Od tak obliczonego przychodu (poz. 21 formularza PIT-39) należy odjąć koszty uzyskania przychodu (poz. 22 w PIT-39), do których wnioskodawczyni może zaliczyć kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn (o ile była obowiązana do zapłacenia powyższego podatku). Różnica stanowi dochód do opodatkowania (poz. 24 w PIT-39).

Dochód ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału całości wydatków poniesionych na zakup lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość lub też spółdzielczego własnościowe prawo do lokalu oraz jego remont w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości - podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile jedyną właścicielką zakupionego mieszkania jest wnioskodawczyni lub jeśli mieszkanie stanowi wspólność małżeńską, ale środki ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości przed wydatkowaniem weszły do majątku wspólnego wnioskodawczyni i jej męża.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

nbsp;nbsp;nbsp; W

dochód zwolniony = D x ----

nbsp;nbsp;nbsp;nbsp; P

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży - wykazany w poz. 24 PIT-39,

W - wydatki na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P - przychód ze sprzedaży wykazany w poz. 21 PIT-39.

Tak obliczoną kwotę dochodu zwolnionego wykazuje się w PIT-39 w poz. 26. Różnica między kwotą dochodu z poz. 24 PIT-39 a kwotą dochodu zwolnionego z poz. 26 stanowić będzie podstawę opodatkowania. Zeznanie PIT-39 wnioskodawczyni jest obowiązana złożyć do 30 kwietnia 2011 r.

Ponadto zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia fakt, jak długo wnioskodawczyni mieszkała w przedmiotowym domu odziedziczonym po ojcu w 2010 r. oraz fakt, że pogorszyły się jej warunki mieszkaniowe. Przepisy, które obowiązują w przypadku sprzedaży nieruchomości nabytych w 2010., czyli mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie nie uzależniają bowiem możliwości zwolnienia z opodatkowania od tego, czy podatnik mieszkał i jak długo w zbywanej nieruchomości oraz od tego jakie warunki mieszkaniowe podatnik posiada aktualnie. Powstanie obowiązku podatkowego nie zależy również od tego czy podatnik dysponuje środkami na zapłatę podatku.

Wątpliwości wnioskodawczyni budzi również kwestia sposobu dokumentowania wydatków poniesionych na tzw. "cele mieszkaniowe". W przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje wprawdzie obowiązku gromadzenia dowodów na poniesione wydatki, ale z koniecznością wykazania wydatków w toku ewentualnego postępowania podatkowego winien liczyć się podatnik, skoro zamierza ze zwolnienia skorzystać. Podatnik winien zatem wykazać w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych fakt wydatkowania środków na własne cele mieszkaniowe w określonym czasie. W związku tym to podatnik winien zadbać o posiadanie dokumentów, które mogą potwierdzić fakt dokonania stosownych wydatków.

Zauważyć jednak należy, że z paragonu nie można zidentyfikować osoby ponoszącej określony wydatek, nie jest na nim bowiem wskazane imiennie kto dokonał wydatku. Nie można zatem udowodnić, że widniejąca na paragonie kwota została rzeczywiście wydatkowania przez osobę chcącą skorzystać ze zwolnienia, a nie przez inną osobę. Zatem aby potwierdzić fakt wydatkowania określonych kwot na cele, o których mowa w art. 21 ust. 25 koniecznym jest posiadanie imiennego dokumentu np. faktury VAT, z którego będzie wynikało, kto poniósł wydatek. Odnosząc się natomiast do zapytania o prawidłowość udokumentowania wydatku na wywóz "rupieci" fakturą wystawioną na imię i nazwisko męża wnioskodawczyni - wydatek taki w ogóle nie może być uznany za nakłady na nieruchomość bądź za poniesiony na cel mieszkaniowy. Celem, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc wydatkiem na remont nie są wydatki na uprzątnięcie nieruchomości.

Dodatkowo wyjaśnić należy, że w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego wnioskodawczyni zawarła również prośbę o zastosowanie ulgi podatkowej w postaci umorzenia podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości, na wypadek, gdyby organ podatkowy nie podzielił jej stanowiska w sprawie możliwości odliczenia od przychodu wydatków na spłatę kredytów.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że istnieje możliwość ubiegania się o ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych. Jednakże o uldze w spłacie zobowiązania podatkowego może zadecydować tylko i wyłącznie Naczelnik właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Zgodnie bowiem z art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

Wobec tego w przypadku pozostawania w trudnej sytuacji materialnej czy życiowej można zwrócić się ze stosownym wnioskiem do naczelnika właściwego urzędu skarbowego. Postępowanie w takiej sprawie zostanie zakończone wydaniem stosownej decyzji. Należy jednak pamiętać, że decyzja wydawana na podstawie wskazanego przepisu jest decyzją uznaniową, co oznacza, że organ ją podejmujący może wydać takie rozstrzygnięcie, ale może również odmówić udzielenia ulgi.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że Pani wniosek oraz jego uzupełnienie w części dotyczącej prośby o zastosowanie ulgi podatkowej w zapłacie zobowiązania ze sprzedaży nieruchomości został przesłany do Naczelnika właściwego dla Pani urzędu skarbowego, cele załatwienia zgodnie z właściwością.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.