IBPBII/2/415-772/10/MW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 września 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/2/415-772/10/MW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 30 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniach 05 i 10 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania obowiązku wpłacania zaliczek na podatek dochodowy z tytułu najmu nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, przesłany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego za pismem z dnia 23 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania obowiązku wpłacania zaliczek na podatek dochodowy z tytułu najmu nieruchomości.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 30 lipca 2010 r. Znak: IBPB II/2/415-772/10/MW wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 05 i 10 sierpnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na nieruchomości, której wnioskodawca jest współwłaścicielem, został w dniu 9 lutego 2010 r. ustanowiony postanowieniem Sądu Rejonowego nowy zarząd sądowy.

Zgodnie z artykułem 613 § 1 k.p.c., w przypadku ustanowienia przez sąd zarządu nad nieruchomością: "Nadwyżkę dochodu po pokryciu wydatków wypłaca się współwłaścicielom lub użytkownikom w terminach przez sąd określonych".

Na ww. posiedzeniu Sądu w dniu 9 lutego 2010 r. wnioskodawca złożył wniosek o stawianie do dyspozycji w formie comiesięcznej wypłaty zaliczek z dochodu z nieruchomości.

W dniu 11 czerwca 2010 r. zarządca nieruchomości drogą e-mail (art. 60, 61 § 2 k.c.) poinformował wnioskodawcę, że Sąd nie wydał postanowienia w sprawie wypłat zaliczek, w związku z czym wypłaty zaliczek z dochodu z nieruchomości zostają wstrzymane do czasu wydania ww. postanowienia. Stan ten trwał w chwili składania wniosku o interpretację.

Wnioskodawca wskazał, iż podatek dochodowy uiszcza na zasadach ogólnych, z wniosku nie wynika aby wybrał dla dochodów z najmu formę ryczałtu.

Do wniosku wnioskodawca dołączył m.in. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, która jego zdaniem dotyczy analogicznej sprawy. W interpretacji tej wyjaśniono, że przychód stanowiący podstawę dochodu do opodatkowania powstanie dla współwłaścicieli w momencie postawienia do dyspozycji współwłaścicieli środków pieniężnych przez zarządcę na podstawie postanowienia sądowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód stanowiący podstawę dochodu do opodatkowania powstanie dla współwłaścicieli w momencie postawienia do dyspozycji współwłaścicieli środków pieniężnych przez zarządcę na podstawie postanowienia sądowego.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy uzyskujący dochody z najmu (art. 44 ust. 1) zobowiązani są wpłacać zaliczki miesięczne do dnia 20 następnego miesiąca, po którym uzyskali dochód (art. 44 ust. 1 i ust. 3a).

Zaliczkę należy wpłacić więc w miesiącu następnym po miesiącu, w którym zarządca na podstawie prawomocnego postanowienia sądu postawił określoną część dochodu do dyspozycji współwłaścicieli, do dnia 20 tego miesiąca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 203 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) każdy ze współwłaścicieli może wystąpić do sądu o wyznaczenie zarządcy, jeżeli nie można uzyskać zgody większości współwłaścicieli w istotnych sprawach dotyczących zwykłego zarządu albo jeżeli większość współwłaścicieli narusza zasady prawidłowego zarządu lub krzywdzi mniejszość.

Stosownie do art. 612 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.) od chwili ustanowienia zarządcy współwłaściciele lub użytkownik mogą używać rzeczy tylko o tyle, o ile nie przeszkadza to wykonywaniu zarządu. Na wniosek innego współwłaściciela lub zarządcy współwłaściciel lub użytkownik może być pozbawiony używania rzeczy, jeżeli przeszkadza zarządcy w wykonywaniu czynności.

W myśl natomiast art. 613 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego nadwyżkę dochodów po pokryciu wydatków wypłaca się współwłaścicielom lub użytkownikom w terminach przez sąd określonych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłem przychodu jest m.in. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który stanowi przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Stosownie do treści art. 44 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody z najmu lub dzierżawy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Zgodnie z art. 44 ust. 3 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek za miesiące do listopada roku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1.

obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku;

2.

zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;

3.

zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

Zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, za okres od stycznia do listopada, uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczkę za grudzień, w wysokości zaliczki należnej za listopad, uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia roku podatkowego (art. 44 ust. 6 zdanie 1 i 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości, którą zarządza ustanowiony przez Sąd zarządca sądowy. Zarządca nieruchomości poinformował wnioskodawcę, że Sąd nie wydał postanowienia w sprawie wypłat zaliczek, w związku z czym wypłaty zaliczek z dochodu z nieruchomości zostają wstrzymane do czasu wydania ww. postanowienia. Stan ten trwał w chwili składania wniosku o interpretację. Wątpliwości wnioskodawcy budzi okoliczność, w którym momencie powstanie przychód z tytułu najmu, a w związku z tym kiedy wystąpi obowiązek wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż przychód z tytułu najmu nieruchomości powstanie dla wnioskodawcy z dniem wypłaty lub postawienia do dyspozycji środków pieniężnych przez zarządcę sądowego. Obowiązek wpłacenia zaliczki powstanie, poczynając od miesiąca, w którym dochody wnioskodawcy z tytułu najmu przekroczą kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku. Zaliczki miesięczne za okres od stycznia do listopada, uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, natomiast zaliczkę za grudzień, w wysokości zaliczki należnej za listopad, uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia.

Stanowisko wnioskodawcy uznać należało zatem za prawidłowe.

Zauważyć ponadto należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy nie znajdzie zastosowania powołany przez wnioskodawcę art. 44 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem nie dotyczy on przychodów z tytułu najmu.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl