IBPBII/2/415-77/09/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 27 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze umowy rozszerzającej wspólność majątkową małżeńską - jest prawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze umowy rozszerzającej wspólność majątkową małżeńską.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 8 września 2008 r. wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedali mieszkanie, które mąż wnioskodawczyni nabył w dniu 5 grudnia 2002 r., będąc stanu wolnego. Następnie w dniu 4 marca 2004 r. umową majątkową małżeńską mąż wnioskodawczyni rozszerzył wspólność majątkową małżeńską między innymi o ww. mieszkanie. W związku z tym, że od nabycia przez wnioskodawczynię jej udziału w nieruchomości nie minęło 5 lat (licząc od momentu rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej), zatem aby nie płacić podatku dochodowego od sprzedaży lokalu złożyła ona oświadczenie, że środki ze sprzedaży wydatkuje na cele mieszkaniowe.

Przeglądając publikację "Umowy w obrocie nieruchomościami" (Stella Brzeszczyńska, 2 wydanie C.H. Beck), wnioskodawczyni znalazła wyrok NSA w sprawie sprzedaży majątku nabytego na podstawie intercyzy, w którym stwierdzono, że skoro przesunięcie majątkowe z majątku odrębnego do majątku wspólnego nie jest równoznaczne ze zbyciem, nie można uznać, że pięcioletni termin warunkujący zapłatę podatku liczy się od końca roku, w którym zawarto umowę majątkową małżeńską. W wyroku sąd uznał, że skoro objęcie intercyzą nieruchomości należącej do jednego z małżonków nie powoduje jej zbycia, to nie można uznać, że w stosunku do drugiego z małżonków nastąpiło nabycie nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie wnioskodawczyni sytuacja opisana w ww. wyroku nastąpiła w jej przypadku. Dlatego wnioskodawczyni ma wątpliwości, czy miała obowiązek składania oświadczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wnioskodawczyni powinna rozliczyć wydatkowanie połowy ceny sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego zgodnie ze złożonym oświadczeniem, czy też obowiązek podatkowy przy tej sprzedaży nie występuje.

Zdaniem wnioskodawczyni, przyjmując argumentację NSA w jej przypadku, termin pięcioletni liczony od końca roku, w którym zawarto umowę kupna mieszkania przez męża wnioskodawczyni (5 grudnia 2002 r.) upłynął z końcem 2007 r. Wobec powyższego sprzedaż ww. mieszkania w dniu 8 września 2008 r. nie spowodowała obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów podlegającym opodatkowaniu określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ten sposób, że zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Dokonując analizy powołanego wyżej przepisu należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcie niniejszej sprawy sprowadza się do odpowiedzi na pytanie czy włączenie nieruchomości, stanowiącej dotąd przedmiot majątku odrębnego jednego z małżonków, do majątku wspólnego małżonków stanowi jej nabycie dla drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z powołanym przepisem małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Jest to zatem umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowa ta jest czynnością prawną organizacyjną, która reguluje stosunki majątkowe małżonków przez czas trwania ich związku małżeńskiego.

Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską ma charakter czynności prawnej rozporządzającej o charakterze nieodpłatnym. Nie ma formy zbycia na rzecz drugiego małżonka. Wspólność małżeńską, która jest współwłasnością łączną cechuje bezudziałowy charakter. Włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że za datę nabycia przez małżonków lokalu mieszkalnego, który stanowił wcześniej majątek odrębny małżonka należy przyjąć dzień, w którym małżonek nabył ten lokal do majątku odrębnego. W konsekwencji u małżonka, który stał się współwłaścicielem zbytej nieruchomości w drodze rozszerzenia ustawowej wspólności majątkowej, nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu uzyskania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, stanowiącego majątek wspólny, jeżeli od końca roku, w którym nabyto ten lokal mieszkalny (do majątku odrębnego) upłynęło pięć lat.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż u wnioskodawczyni, która w wyniku zawarcia w 2004 r. umowy rozszerzającej wspólność majątkową małżeńską stała się współwłaścicielką nieruchomości, nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia w 2007 r. (wspólnie z małżonkiem) przedmiotowej nieruchomości, stanowiącej majątek wspólny. Uzyskany przychód nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto ten lokal mieszkalny (do majątku odrębnego) upłynęło pięć lat. Zatem wnioskodawczyni, mimo złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych, nie ma obowiązku wydatkowania uzyskanego ze zbycia ww. lokalu mieszkalnego przychodu na własne cele mieszkaniowe.

Stanowisko wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Podkreślenia wymaga jednak fakt, że uznanie przez tut. organ stanowiska wnioskodawczyni za prawidłowe nie oznacza, iż dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy znaczenie miał powołany przez wnioskodawczynię wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego. Powyższe rozstrzygnięcie prawne zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Orzeczenia Sądu, choć kształtują pewną linię wykładni prawa to w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły, stąd też wskazany przez wnioskodawczynię wyrok NSA nie był podstawą rozstrzygnięcia w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Ponadto, jak wskazała sama wnioskodawczyni, powołany wyrok dotyczy sytuacji sprzedaży majątku nabytego na podstawie intercyzy. Zatem dotyczy innego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku. Intercyzy oraz rozszerzenia wspólności majątkowej nie można rozpatrywać na zasadzie analogii. W związku z powyższym powoływanie się wnioskodawczyni na analogię wyroku NSA w stosunku do jej sprawy jest nieuzasadnione.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Wobec tego niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.