IBPBII/2/415-737/11/ŁCz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2011 r. (data wpływu do Organu 20 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek przyznanych w wyniku umowy działu spadku i zniesienia współwłasności - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2011 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek przyznanych w wyniku umowy działu spadku i zniesienia współwłasności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w drodze umowy darowizny z dnia 18 stycznia 2007 r. nabył udział #189; w nieruchomości, w skład której wchodzą działki budowlane. Drugą część nieruchomości (udział #189; w nieruchomości) nabyli E.G., G.B., A.R., M.G. po 1/8 części każdy z nich na podstawie spadkobrania po zmarłym w dniu 26 czerwca 2004 r. A.G.

Na podstawie umowy działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności z dnia 2 marca 2011 r. wnioskodawca nabył do majątku osobistego w całości prawo własności kilku działek. Dział spadku i zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. Wnioskodawca nabył prawo własności działek w ramach przysługującego mu udziału #189; w całej nieruchomości. Wartość nabytych działek w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności oraz ich powierzchnia odpowiada wartości jego udziału i połowy powierzchni nieruchomości wyjściowej sprzed działu spadku i zniesienia współwłasności, w której posiadał udział w wysokości #189;. Wnioskodawca planuje ewentualną sprzedaż części działek przed upływem 5 lat licząc od momentu nabycia w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży nabytych działek w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności przed upływem 5 lat, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego w wysokości 19% na mocy art. 30e ust. 1 ww. ustawy.

Zdaniem wnioskodawcy, nie ma podstaw do naliczenia zryczałtowanego podatku w wysokości 19% od sprzedaży działek przed upływem 5 lat, pomimo braku upływu 5 lat od chwili nabycia działek, bowiem wnioskodawca nabył przedmiotowe działki w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności nieodpłatnie. Nabyte działki stanowią ekwiwalent przysługującego mu uprzednio udziału we współwłasności nieruchomości wyjściowej sprzed podziału, tak pod względem wartościowym jak i powierzchniowym. W sprawie istotne jest to, że w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności wnioskodawca nabył przedmiotowe działki, których uprzednio byli współwłaścicielami E.G., G.B., A.R., M.G. na podstawie spadkobrania po zmarłym A.G. w dniu 26 czerwca 2004 r. Wnioskodawca wskazuje, że data otwarcia spadku - data śmierci równa się deklaratoryjnemu nabyciu udziałów z mocy samego prawa. Zatem wymienione osoby były współwłaścicielami udziałów od dnia 26 czerwca 2004 r., a w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności zmieniła się tylko forma własności ze współwłasności na wyłączną własność.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie m.in.:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

W myśl powyższego, rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie moment i forma prawna nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca nabył w drodze umowy darowizny z dnia 18 stycznia 2007 r. udział #189; w nieruchomości. Na przedmiotową nieruchomość składały się działki budowlane. Pozostałe udziały w niniejszej nieruchomości nabyli spadkobiercy zmarłego w dniu 26 czerwca 2004 r. A.G. Każdy z czterech spadkobierców nabył udział 1/8 w przedmiotowej nieruchomości. W dniu 2 marca 2011 r. dokonano bez spłat i dopłat działu spadku i zniesienia współwłasności tej nieruchomości. Wnioskodawca nabył prawo własności działek w ramach przysługującego mu udziału #189; w całej nieruchomości. Wartość nabytych działek w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności odpowiadała wartości jego udziału w nieruchomości sprzed działu spadku i zniesienia współwłasności. Wnioskodawca planuje ewentualną sprzedaż części działek przed upływem 5 lat licząc od momentu nabycia w drodze umowy działu spadku i zniesienia współwłasności.

Wnioskodawca przedstawiając swoje stanowisko uważa, że mimo planowanej sprzedaży przed upływem 5 lat, zbycie to nie będzie podlegało opodatkowaniu, albowiem nabył przedmiotowe działki w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności, a ponadto nabył działki, w których udziały uprzednio należały do spadkobierców zmarłego w 2004 r. spadkodawcy. Data ta potwierdza nabycie udziałów z mocy samego prawa, bowiem zniesienie współwłasności zmieniło tylko formę własności ze współwłasności na wyłączną własność.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, a więc wszystkie nieruchomości, ruchomości oraz zbywalne prawa majątkowe, czyli takie, które mogą być przedmiotem sprzedaży. Darowizną można objąć także rzeczy przyszłe. Umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) i jednostronnej. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Umowa darowizny jest zatem jedną z form nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 195 ww. Kodeksu współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Analogicznie, okoliczność, że udział innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (tu nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zauważyć należy, że wnioskodawca przed zniesieniem współwłasności dysponował prawem do udziału #189; w przedmiotowej nieruchomości. Prawo własności dzielił z pozostałymi współwłaścicielami tj. z E.G., G.B., A.R., M.G., którzy nabyli swoje udziały (każdy po 1/8) na podstawie spadkobrania po zmarłym w dniu 26 czerwca 2004 r. A.G. Moment dokonania czynności zniesienia współwłasności pozbawił wnioskodawcę prawa własności do tych działek, które przypadły w udziale pozostałym współwłaścicielom (tekst jedn.: E.G., G.B., A.R., M.G.), jednakże w zamian wnioskodawca uzyskał niczym nieograniczone prawo własności do działek, które przypadły mu w wyniku umowy działu spadku i zniesienia współwłasności (stał się ich jedynym właścicielem). W związku z powyższym skoro, jak sam wnioskodawca twierdzi w przedstawionym we wniosku zdarzeniu, w wyniku podziału nie doszło do spłat i dopłat, a wartość otrzymanych przez niego działek odpowiadała wartości jego udziału w nieruchomości przed zniesieniem współwłasności, to nie można dowodzić, że z dniem 2 marca 2011 r. mamy do czynienia z nowym nabyciem działek. Zniesienie współwłasności doprecyzowało jedynie stan majątkowy wnioskodawcy nie powiększając go w żaden sposób.

W niniejszej sprawie warto również wyjaśnić, że działki budowlane wnioskodawca otrzymał wyłącznie w drodze zniesienia współwłasności. Dział spadku dotyczył jedynie pozostałych współwłaścicieli. Przedmiotem działu spadku mogą być wyłącznie nabyte przez spadkobierców w spadku udziały w masie spadkowej. Jest to szczególnie istotne w niniejszej sprawie, gdyż z opisu zdarzenia jasno wynika, że w 2011 r. między wnioskodawcę a E.G., G.B., A.R., M.G. podzielono całą nieruchomość, która została nabyta przez E.G., G.B., A.R., M.G. w drodze spadku po zmarłym w 2004 r. A.G. oraz przez wnioskodawcę w 2007 r. w drodze umowy darowizny. To oznacza, że w 2011 r. podzielono nieruchomość, w której udziały wnioskodawca nabył tylko i wyłącznie w drodze umowy darowizny, natomiast w żadnym razie nie w 2004. Z 2004 r. moment nabycia wywodzić mogą jedynie E.G., G.B., A.R., M.G., którzy są spadkobiercami zmarłego w dniu 26 czerwca 2004 r. A.G. Wnioskodawca nie nabył spadku po A.G. i nie ma absolutnie żadnego prawa, aby moment nabycia wiązać ze śmiercią A.G. Stąd też udział nabyty przez wnioskodawcę w drodze umowy darowizny z oczywistych przyczyn nie mógł być przedmiotem działu spadku, gdyż nie stanowił spadku. Strony umowy (wnioskodawca i E.G., G.B., A.R., M.G.) obok działu spadku musiały zatem dokonać również zniesienia współwłasności. Oczywistą nieprawdą jest zatem twierdzenie, jakoby sprzedawane przez wnioskodawcę działki nabyte były w przez niego w dniu 26 czerwca 2004 r. Fakt, że wnioskodawca zniesienia współwłasności dokonał z osobami, które udziały w nieruchomości nabyły w spadku w niczym nie zmienia faktu, że wnioskodawca nie nabył swojego udziału wynoszącego #189; w spadku, ale tylko i wyłącznie w drodze darowizny.

Zważywszy na powyższe, w sposób kategoryczny należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, że nie mamy do czynienia z innym momentem nabyciem niż moment zawarcia umowy darowizny. Nie można bowiem wiązać momentu nabycia swojego prawa z momentem nabycia prawa przez inne osoby, jak również nie można dowodzić powtórnego nabycia tego samego prawa, jeżeli wielkość udziału w nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności nie uległa zmianie.

Zatem planując sprzedaż działek budowlanych wnioskodawca sprzeda przysługujący mu udział nabyty w 2007 r. w drodze darowizny. Nie można dowodzić, że sprzedawane działki to pokłosie udziału wyodrębnionego z nieruchomości nabytego w 2004 r., skoro udziały te nabyli spadkobiercy A.G. a nie wnioskodawca.

W związku z powyższym zauważyć należy, iż planując sprzedaż części działek wnioskodawca sprzeda działki nabyte w drodze darowizny tj. w 2007 r., natomiast umowa działu spadku i zniesienia współwłasności z 2011 r., jedynie ukonstytuowała wyłączną własność działek wchodzących w skład nieruchomości poprzez odebranie temu prawu cech wspólności. Na podstawie zawartej umowy wartość działek przyznanych na wyłączną własność wnioskodawcy, co wyraźnie wskazał - odpowiadała wartości udziału posiadanego przed zawarciem umowy.

W przedmiotowej sprawie, z opisu zdarzenia wynika jednoznacznie, że wnioskodawca w wyniku umowy działu spadku i zniesienia współwłasności nabył działki w ramach swojego udziału, który uzyskał w drodze darowizny w dniu 18 stycznia 2007 r. Wnioskodawca po zniesieniu współwłasności uzyskał działki o łącznej wartości nie przekraczającej wartości udziału należącego do niego pierwotnie. Zauważyć należy, że pomiędzy współwłaścicielami nie doszło do żadnych dodatkowych rozliczeń, a w szczególności do spłat i dopłat. Należy zatem stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zniesienie współwłasności polegające na fizycznym podziale rzeczy (nieruchomości) wspólnych, nie stanowi dla wnioskodawcy formy nabycia wyczerpującej dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedstawionej sytuacji wartość udziału otrzymanego przez wnioskodawcę w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości nie przekroczyła wartości uprzednio posiadanego udziału w tej nieruchomości od dnia 18 stycznia 2007 r., a zatem nie nastąpiło powiększenie majątku osobistego wnioskodawcy i tym samym jedynym momentem nabycia nieruchomości jest data dokonanej na rzecz wnioskodawcy darowizny.

Z uwagi na fakt, że zawarcie umowy darowizny miało miejsce w 2007 r. celem ustalenia skutków podatkowych sprzedaży poszczególnych działek należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

I tak zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty ogłoszeń w prasie, wynagrodzenie biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy. Jak wynika z art. 30e ust. 4 ustawy podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Podatek ten należy wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy w którym nastąpiło zbycie nieruchomości (PIT-36).

Reasumując, dochód uzyskany z odpłatnego zbycia działek, nabytych w 2007 r., podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy, w świetle powyżej przedstawionych wyjaśnień, należało uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku został dołączony plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.