IBPBII/2/415-671/09/CJS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 26 czerwca 2009 r.) uzupełnionym w dniu 20 lipca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania amerykańskiego świadczenia małżeńskiego w Polsce - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania amerykańskiego świadczenia małżeńskiego w Polsce.

W związku z brakami formalnymi wniosku pismem z dnia 9 lipca 2009 r. wezwano wnioskodawczynię do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 20 lipca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od czerwca 2002 r. pobiera z USA świadczenie małżeńskie (z tytułu pracy męża w USA). Przez jakiś czas podatek od tego świadczenia był pobierany w USA ale strona amerykańska zaprzestała pobierania podatku. Podatek ten był pobierany przez bank wnioskodawczyni. Od niedawna bank nie pobiera podatku z uwagi na fakt, iż przedmiotowe świadczenie nie jest ani emeryturą ani rentą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wypłaconego świadczenia małżeńskiego ma być pobierany (czy też nie) podatek dochodowy w Polsce.

Zdaniem wnioskodawczyni, od wypłacanego przez amerykańską instytucję świadczenia małżeńskiego nie powinien być pobierany podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce, gdyż świadczenie to jest formą darowizny pobieranej z emerytury męża wnioskodawczyni.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 4a tej ustawy powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni pobiera tzw. świadczenie małżeńskie z zagranicy (USA) wypłacane przez amerykańską instytucję. Od jakiegoś czasu strona amerykańska zaprzestała pobierać od ww. świadczenia podatek. Podatku tego też nie pobiera bank wnioskodawczyni z uwagi na fakt, iż świadczenie to nie stanowi ani emerytury ani renty. Wątpliwości wnioskodawczyni budzi kwestia czy świadczenie to podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W myśl art. 5 ust. 1 umowy międzynarodowej zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (Polsce) może być opodatkowana przez drugie umawiające się Państwo (USA) z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa (USA) i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Jednocześnie stosownie do art. 5 ust. 2 ww. umowy postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

W myśl art. 5 ust. 3 ww. umowy bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Państwa (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Wnioskodawczyni wskazała jednak, iż od powyższego świadczenia nie jest obecnie pobierany amerykański podatek dochodowy. Okoliczność ta nie powoduje, że świadczenie to nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż jeżeli wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania w Polsce to świadczenie małżeńskie wypłacane jej przez amerykańską instytucję z racji stosunku pracy męża w Stanach Zjednoczonych stanowi dochód podlegający opodatkowaniu w Polsce i nie stanowi darowizny pobieranej z emerytury męża.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Odnosząc się do powyższego, tut. organ wyjaśnia, iż podstawowym elementem umowy darowizny jest chęć dokonania przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony przez darczyńcę. Tak więc obdarowany otrzymuje od darczyńcy bądź to określone kwoty pieniężne, bądź rzeczy lub prawa nieodpłatnie, bez konieczności wzajemnego świadczenia na jego rzecz. Należy jeszcze raz podkreślić, że wnioskodawczyni świadczenie małżeńskie otrzymuje od amerykańskiej instytucji, a nie od męża i podlega ono opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie jest objęte zamkniętym katalogiem zwolnień zawartym w art. 21, art. 52, 52a oraz w art. 52c tej ustawy.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Tak więc, wszystkie ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem świadczenie małżeńskie ze Stanów Zjednoczonych wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski należy wykazać i rozliczyć w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak więc stanowisko wnioskodawczyni w kwestii braku zasadności płacenia podatku dochodowego w Polsce od amerykańskiego świadczenia małżeńskiego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.