IBPBII/2/415-660/13/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 21 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania prowizji i odsetek od kredytu na nabycie dwóch mieszkań za koszty uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania prowizji i odsetek od kredytu na nabycie dwóch mieszkań za koszty uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 10 lipca 2006 r. małżonek wnioskodawcy podpisał umowę rezerwacji dwóch nowobudowanych mieszkań o nr 10 i 11, które ostatecznie w dniu 6 grudnia 2007 r. aktem notarialnym wnioskodawca wraz z małżonkiem na prawach wspólności ustawowej nabył. Wnioskodawca całą cenę zakupu sfinansował ze środków pochodzących z kredytów budowlano-hipotecznych, udzielonych małżonkom przez bank z terminem spłaty 2 listopada 2027 r. W księgach wieczystych zarówno jednego, jak i drugiego mieszkania w dziale IV wpisano hipotekę zwykłą umowną oraz hipotekę kaucyjną umowną, co stanowiło zabezpieczenie spłaty wierzytelności. Wnioskodawca postanowił sprzedać oba mieszkania i aktem notarialnym z dnia 18 czerwca 2008 r. sprzedał mieszkanie nr 10, a aktem notarialnym z dnia 16 czerwca 2008 r. sprzedał mieszkanie nr 11. Z uwagi na fakt, iż sprzedaż nieruchomości nastąpiła przed upływem pięciu lat od daty jej nabycia, podlegała opodatkowaniu. Do opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości zastosowano zasady określone w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., gdyż wynika to z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316). Podstawę obliczenia podatku, czyli dochód, w takiej sytuacji ustalono na podstawie art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc jako różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości ustalonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości. Przy sporządzaniu zeznania za 2008 r. PIT-36L wnioskodawca zadeklarował kwotę podatku ustalając podstawę opodatkowania jako różnicę pomiędzy połową przychodu ze sprzedaży, a połową kosztów jego uzyskania. Drugą połowę podatku rozliczył w swoim zeznaniu małżonek wnioskodawcy. Do kosztów uzyskania zaliczono wartość nabycia poszczególnych nieruchomości, opłaty notarialne, opłatę za pośrednictwo w sprzedaży, a także odsetki od kredytu opłacone do dnia sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty pozyskania środków pieniężnych (prowizje, odsetki) na nabycie opisanych mieszkań, faktycznie zapłacone do dnia zbycia nieruchomości stanowią koszty nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, czy można zaliczyć je do kosztu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zdaniem wnioskodawcy, udokumentowane koszty odsetek i prowizji od kredytu udzielonego i wykorzystanego na nabycie nieruchomości oraz faktycznie zapłacone do dnia sprzedaży przedmiotowych nieruchomości stanowią koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia wymienionej nieruchomości. Wnioskodawca uzasadnia to tym, że ustawodawca określił sposób ustalenia kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości poprzez odwołanie się m.in. do art. 22 ust. 6c, a więc poprzez wskazanie, że koszty te stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Pojęcie "kosztów nabycia" nie zostało zawężone do ceny nieruchomości ustalonej przez strony transakcji i rzeczywiście zapłaconej. Gdyby taka była intencja ustawodawcy, to zapewne inna byłaby treść art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dowodem na to jest sposób określenia przez ustawodawcę przychodu ze zbycia nieruchomości. Z treści art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem jasno, że chodzi o przychód ustalony zgodnie z art. 19 tej ustawy, a więc jest to wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. W tym wypadku ustawodawca wyraźnie wskazał na cenę określoną w umowie. Należy zatem przyjąć, że pod pojęciem "kosztów nabycia nieruchomości" należy uznawać każdy uzasadniony wydatek poniesiony na nabycie nieruchomości, a w tym cenę zapłaconą za nieruchomość, wynikającą z umowy zawartej w formie aktu notarialnego. Cena nabycia nieruchomości jest więc tylko jednym z elementów kosztu nabycia. Skoro środki na nabycie nieruchomości wnioskodawca uzyskał poprzez zaciągnięcie kredytu bankowego, a kosztem pozyskania środków pieniężnych są odsetki i prowizje, to odsetki i prowizje od kredytu udzielonego na nabycie nieruchomości, naliczone i faktycznie zapłacone do dnia zbycia nieruchomości, są jednocześnie kosztem nabycia nieruchomości. Dla podatnika kupującego nieruchomość za środki finansowe uzyskane z banku, odsetki od kredytu oraz prowizje to dodatkowy, konieczny wydatek ponoszony w celu nabycia nieruchomości, a w dalszej perspektywie w celu osiągnięcia przychodu ze zbycia nieruchomości.

Bez poniesienia kosztów związanych z kredytem nie doszłoby do nabycia nieruchomości. Nie ma znaczenia, że odsetki i prowizje od kredytu mają pośredni związek z osiąganym przychodem ze zbycia nieruchomości, bowiem wydatkiem o charakterze bezpośrednim jest właściwie cena nabycia, a przecież ustawodawca nie zawęził kosztów nabycia jedynie do ceny nabycia.

Na poparcie swego stanowiska wnioskodawca przywołuje wyroki wojewódzkich sądów administracyjnych:

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 października 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 801/10,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1272/10,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1107/12.

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 października 2011 r. sygn. akt I SA/GI 385/11 oraz

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 września 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 534/11.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca wraz z małżonkiem, na prawach wspólności ustawowej, w dniu 6 grudnia 2007 r. aktem notarialnym nabył dwa mieszkania. Na zakup przedmiotowych mieszkań został zaciągnięty kredyt. Następnie w dniach 16 czerwca 2008 r. i 18 czerwca 2008 r. wnioskodawca wraz z małżonkiem zbył oba mieszkania.

Z uwagi zatem na fakt, iż w przedmiotowej sprawie zbycie przedmiotowych mieszkań nastąpiło przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie, to czynność ta stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodu.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) od 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. stosuje się zasady określone w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

I tak zgodnie z art. 30e ust. 1 i 2 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości (np. biura nieruchomości), koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo - skutkowy.

Z kolei stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa powyżej ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Wątpliwość wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży obu nabytych w 2007 r. mieszkań prowizji i odsetek od kredytów zaciągniętych na ich nabycie.

Stosownie zatem do powołanych przepisów należy stwierdzić, że definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości ustawodawca precyzuje w art. 22 ust. 6c ustawy poprzez bezpośrednie wskazanie, iż koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Koszt nabycia, co do zasady określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego czy zakup nieruchomości jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jej zakup pochodzą z oszczędności nabywcy. W przedmiotowej sprawie kosztem nabycia będzie zatem cena za jaką wnioskodawca wraz z małżonkiem, zgodnie z umowami sprzedaży z dnia 6 grudnia 2007 r., nabył zbyte w 2008 r. mieszkania.

Kosztem nabycia oprócz ceny nabycia mogą być także wydatki związane ze sporządzeniem aktów notarialnych związanych z nabyciem nieruchomości (mieszkań). Do kosztów nabycia należeć będą zatem poniesione przez wnioskodawcę i jego małżonka opłaty notarialne za sporządzenie umów sprzedaży z dnia 6 grudnia 2007 r.

Natomiast kosztem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży obu mieszkań nie mogą być w żadnym wypadku odsetki i prowizje od kredytów zaciągniętych na zakup zbytych w dniach 16 i 18 czerwca 2008 r. obu mieszkań. Są to bowiem wydatki związane z pozyskaniem środków pieniężnych na nabycie nieruchomości i mają związek ze spłatą lub uzyskaniem kredytów. Odsetki czy prowizje są kosztem pozyskania kapitału na zakup nieruchomości (mieszkań) więc niejako "ceną" jaką podatnik musi zapłacić w związku z pożyczeniem przez bank pieniędzy. Odsetki i prowizje to koszt kredytobiorcy ponoszony za pożyczone przez niego środki, a więc związany z obsługą kredytu i tego kredytu dotyczący. Nie jest to koszt poniesiony celem nabycia nieruchomości lub zawarcia transakcji sprzedaży mieszkań.

Sytuacja, w której podatnik kupujący nieruchomość (w przypadku opisanym we wniosku - mieszkania) za środki z kredytu, w przypadku sprzedaży nieruchomości (dwóch mieszkań) mógłby zaliczyć odsetki i prowizje do kosztów uzyskania przychodu prowadziłaby do nierównego traktowania podatników. Bowiem podatnicy, którzy zakupili nieruchomość ze środków własnych nie mieliby możliwości pomniejszenia przychodu o żadne koszty poniesione w związku z nagromadzeniem tych własnych środków na nabycie nieruchomości - jej zakupu dokonali wszak z własnych oszczędności, natomiast podatnik, który środki na zakup nieruchomości pożyczył mógłby do kosztów zaliczyć wydatki zapłacone kredytodawcy za pożyczone pieniądze. Tymczasem ceną nabycia jest kwota należna zbywcy z tytułu sprzedaży a nie bankowi za udostępnienie kapitału. Zatem odsetki i prowizje od kredytu w żaden sposób nie mieszczą się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu, zawartych w art. 22 ust. 6c ustawy i wydatek na spłatę odsetek i prowizji nie może być przyjęty jako koszt obniżający podstawę opodatkowania ze sprzedaży lokali mieszkalnych.

Wykładnia sugerowana przez wnioskodawcę narusza konstytucyjne zasady sprawiedliwości i równości, a zatem jest niedopuszczalna. Brak jest uzasadnienia, aby w razie nabycia nieruchomości (mieszkań) ze środków pochodzących z kredytu (pożyczki) budżet państwa z tytułu podatku ze sprzedaży takich nieruchomości (mieszkań) miał być uszczuplony o kwotę podatku z części uzyskanego dochodu równej ww. kosztom uzyskania kredytu. W istocie w takiej sytuacji budżet państwa współfinansowałby taki sposób nabywania nieruchomości (mieszkań). Wprawdzie ustawodawca może stosować preferencje podatkowe dla realizacji określonych uzasadnionych celów gospodarczych (np. dla popierania budownictwa mieszkaniowego), jednak takie preferencje (ulgi podatkowe) - jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania - muszą być w sposób jednoznaczny określone w ustawie, nie mogą być one wynikiem nieprawidłowej, naruszającej zasady równości i sprawiedliwości wykładni przepisów, w których treści nie zawarto takiej ulgi podatkowej. Mało tego, ustawodawca wprost dał wyraz rezygnacji z partycypowania w nabywaniu nieruchomości na kredyt rezygnując od 1 stycznia 2007 r. z ulgi odsetkowej. Ustawodawca nie przywrócił prawa do odliczania od podstawy opodatkowania odsetek od kredytu, więc nie ma możliwości, żeby wnioskodawca jako cenę nabycia mieszkań traktował odsetki i prowizje od kredytu, które ceną nabycia nie są, lecz stanowią jedynie należny bankowi a nie zbywcy koszt udostępnienia kapitału.

W związku z powyższym należy powtórzyć za sądami powszechnie akceptowaną zasadę, że nie każdy "rzeczywiście" poniesiony przez podatnika wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu pomniejszając tym samym przychód. Ustawodawca w sposób nie budzący wątpliwości wskazał w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, które z poniesionych przez podatnika wydatków mogą stanowić koszt uzyskania przychodu przy odpłatnym zbyciu nieruchomości lub praw, nie pozostawiając podatnikowi dowolności w tym względzie.

Zapisy określające jakie wydatki w przypadku odpłatnego zbycia (sprzedaży) nieruchomości lub praw nabytych odpłatnie stanowią koszt uzyskania przychodu zawiera art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołany przepis art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, że kosztami uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia mogą być tylko udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia powiększone o udokumentowane nakłady zwiększające wartość nieruchomości. Przepis ten formułuje katalog zamknięty, który w żadnym wypadku nie dopuszcza zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innych wydatków niż wymienione. Zatem sam fakt poniesienia przez podatnika wydatku nie upoważnia go jeszcze do zaliczenia tego wydatku do kosztów nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy. Zgoda na zapłatę odsetek czy prowizji od kredytu miała wpływ jedynie na udzielenie kredytu, bądź była jego konsekwencją. Tymczasem pojęcie kosztów nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy tych wydatków, które zbywca musiał ponieść aby nabyć zbywaną przez siebie nieruchomość lub prawo. Tylko w taki sposób wolno pomniejszyć przychód z odpłatnego zbycia - odejmując tym samym wydatki poniesione uprzednio na nabycie zbywanej nieruchomości lub prawa. Również w doktrynie podkreśla się, że wydatki na nabycie to wyłącznie wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie, a nie koszty pośrednio związane z tym nabyciem. Wynika to wprost z literalnego brzmienia art. 22 ust. 6c ustawy, który posługuje się pojęciem "kosztów nabycia" a nie "kosztów związanych z nabyciem". Aby móc zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodu nie wystarczy zatem wykazać jakiegokolwiek związku z nabyciem. Nie można odliczać wszystkich kosztów, które uda się podatnikowi z nabyciem powiązać.

Podsumowując, podstawę opodatkowania 19% podatkiem dochodowym z tytułu sprzedaży dwóch mieszkań stanowi dla wnioskodawcy połowa przychodu ze sprzedaży tych mieszkań, pomniejszona o połowę kosztów uzyskania przychodu (art. 22 ust. 6c).

Natomiast do kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wnioskodawca w żadnym wypadku nie może zaliczyć odsetek i prowizji od kredytów.

Jak wynika z art. 30e ust. 4 ustawy podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Podatek ten należy wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy w którym nastąpiło zbycie nieruchomości (PIT-36, PIT-36L). Zgodnie bowiem ze stanem prawnym dotyczącym sprzedaży nieruchomości (mieszkań) nabytych w latach 2007-2008 w zeznaniu nie wykazuje się kwot przychodu, kosztów i dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, lecz podatnik sam oblicza wysokość 19% podatku dochodowego i kwotę tę wykazuje w zeznaniu rocznym odpowiednim ze względu na rodzaj pozostałych przychodów, które podlegają opodatkowaniu za dany rok podatkowy.

Stanowisko wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez wnioskodawcę wyroków, które jego zdaniem przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym.

Przede wszystkim jednak w opinii Organu należy zauważyć, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 października 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 801/10 został uchylony wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2012 r. sygn. akt II FSK 343/11 (dotyczył kwestii wydatków poniesionych na przewalutowanie kredytu i spłatę prowizji z tytułu wcześniejszej spłaty już po uzyskaniu przychodu ze sprzedaży nieruchomości), zaś wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1272/10 został uchylony wyrokiem z dnia 8 lutego 2013 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 1203/11.

Na poparcie swego stanowiska Organ powołuje również najnowszy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 2218/11 uchylający wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2884/10, w którym Naczelny Sąd Administracyjny orzekł: "W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie jest zatem trafny odmienny pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, oparty na założeniu, że zastosowane w art. 22 ust. 6c u.p.d.o.f. pojęcie "udokumentowane koszty nabycia" jest szersze od użytego w art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f. pojęcia "wartość wyrażona w cenie określonej w umowie". Pogląd ten pomija bowiem znaczenie pojęcia "koszt nabycia" jako sumy pieniędzy wydatkowanej na nabycie, wyrażonej ceną, znaczenia wyprowadzonego w oparciu zarówno o wykładnię językową, jak i celowościową i systemową, co prowadzi do nieuzasadnionych normatywnie wniosków natury słusznościowej. Z kolei założenie, że bez poniesienia kosztów kredytu skarżący nie nabyłby mieszkania, nie wynika w sposób pewny ze stanu faktycznego sprawy i oparte tylko na prawdopodobieństwie, bowiem okoliczność, że skarżący wybrał taki sposób sfinansowania inwestycji, nie oznacza, że nie mógłby jej sfinansować także w inny sposób. Jednak nawet przyjęcie jego trafności nie może prowadzić do wykładni nie dającej się pogodzić z treścią regulujących zagadnienie przepisów. Wbrew bowiem stanowisku zajętemu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wydatek na spłatę odsetek od kredytu jest związany z pozyskaniem środków pieniężnych na nabycie nieruchomości, a nie z samym nabyciem nieruchomości; argument, że służy on obydwu wymienionym celom, pomija okoliczność, że stanowiąca o wartości nieruchomości jej cena nie zależy od źródła pozyskania przez nabywcę środków na jej pokrycie. Na ten aspekt zagadnienia trafnie wskazuje Minister Finansów, podnosząc, że krytykowany pogląd prowadzi do oderwania kosztów od rzeczywistej wartości rzeczy, bowiem jej wartość byłaby tym większa, im dłużej byłby spłacany kredyt zaciągnięty na jej nabycie, względnie im większy byłby wzrost wartości waluty, w której kredyt jest spłacany. Ponadto, skoro zaciągnięcie kredytu nie jest przychodem podatkowym, to także wydatki poniesione na jego spłatę nie mogą być uznawane za koszt uzyskania przychodu".

Natomiast inne powołane przez wnioskodawcę wyroki, mianowicie: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 października 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 385/11, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 września 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 534/11 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1107/12 są nieprawomocne, zostały od nich złożone przez organy podatkowe skargi kasacyjne.

Linia orzecznicza zmierza więc w zupełnie przeciwnym kierunku, niż sądzi wnioskodawca.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.