IBPBII/2/415-652/14/MZa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14 lipca 2014 r. (data otrzymania 17 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 17 lipca 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 23 lipca 1990 r. Wnioskodawca wraz z siostrą otrzymał w darowiźnie od rodziców działkę zabudowaną domem mieszkalnym oraz domkiem gospodarczym w udziałach po 50%. W wyniku sprawy sądowej 30 marca 2010 r. pomiędzy Wnioskodawcą a jego siostrą doszło do ugody sądowej. W wyniku podziału siostra Wnioskodawcy otrzymała dom mieszkalny o powierzchni mieszkalnej 53,96 m² wraz ze strychem o powierzchni 63,40 m² na działce 508 m² w prostokącie o łącznej wartości 328.519 zł. Wnioskodawca otrzymał natomiast działkę o powierzchni 508 m² w kształcie litery L z domkiem gospodarczym o powierzchni 46,07 m² o łącznej wartości 164.437 zł. W związku ze znaczną różnicą wartości pomiędzy nieruchomościami sąd zasądził dopłatę w wysokości 77.000 zł na konto Wnioskodawcy celem zrównania wartości udziałów do 50%. W tym roku Wnioskodawca chciałaby sprzedać swoją nieruchomość o powierzchni 508 m² za kwotę 80.000 zł.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z dokonaniem podziału współwłasności zgodnie z opisaną wcześniej sytuacją za datę nabycia nieruchomości uznaje się 1990 r. czy 2010 r. i czy w związku z tym w przypadku sprzedaży w 2014 r. wystąpi podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie uzyskał on korzyści materialnej z podziału nieruchomości na podstawie ugody. W wyniku podziału Wnioskodawca dostał nieruchomość o znacznie niższej wartości z gorszym układem, który w przeciwieństwie jego siostry uniemożliwia mu wybudowanie domu jednorodzinnego a w domku gospodarczym nie może zamieszkać.

W związku z powyższym wyjaśnieniem Wnioskodawca uważa, że za rok nabycia nieruchomości powinno się przyjąć 1990 r., zatem podatek dochodowy w związku z tą sprzedażą nie wystąpi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości (udziału w nieruchomości) decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i forma jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca w 1990 r. otrzymał w drodze darowizny udział #189; w nieruchomości, tj. działce zabudowanej domem mieszkalnym oraz domkiem gospodarczym. Następnie w 2010 r. w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca nabył działkę zabudowaną domkiem gospodarczym.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Umowa darowizny jest zatem jedną z form nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu - każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. W myśl art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego - zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest więc fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy.

W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży - które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Natomiast gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał przed podziałem. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności. Wobec powyższego wyjaśnienia dla celów podatku dochodowego bieg terminu pięcioletniego dla udziału w nieruchomości, nabytego ponad udział we współwłasności, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze zniesienia współwłasności.

W omawianej sprawie należy zatem ustalić czy i w jakiej wysokości udział w nieruchomości Wnioskodawca nabył w drodze zniesienia współwłasności w 2010 r. Aby tego dokonać należy porównać wartość jaką w momencie zniesienia współwłasności miał udział Wnioskodawcy w nieruchomości będącej przedmiotem darowizny z wartością majątku jaki otrzymał Wnioskodawca w konsekwencji podziału.

Z wniosku wynika, że wartość rynkowa całej nieruchomości będącej przedmiotem zniesienia współwłasności wyniosła 492.956 zł (328.519 zł + 164.437 zł) - czyli wartość udziału w wysokości #189; należącego do Wnioskodawcy wynosiła 246.478 zł.

W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca otrzymał działkę o wartości 164.437 zł oraz spłatę w wysokości 77.000 zł, co w sumie stanowiło kwotę 241.437 zł.

Zatem w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca nie otrzymał nieruchomości o wartości większej niż wart był jego udział we współwłasności. Skoro więc w wyniku odpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości wartość udziału Wnioskodawcy w nieruchomości nie uległa powiększeniu, to nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, gdyż wartość rynkowa otrzymanej przez Wnioskodawcę działki wraz ze spłatą nie przekroczyła wartości udziału, jaki przysługiwał mu we współwłasności.

Podsumowując, w 2010 r. nie doszło do nabycia udziału w nieruchomości zabudowanej domkiem gospodarczym, gdyż Wnioskodawca otrzymał nieruchomość, która po dokonanym podziale nie przekroczyła łącznej wartości udziału jaki pierwotnie mu przysługiwał w obu nieruchomościach. Nabycie przez Wnioskodawcę działki zabudowanej domkiem gospodarczym należy utożsamiać wyłącznie z datą otrzymania darowizny, tj. 1990 r. Oznacza to, że pięcioletni termin określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy upłynął z końcem 1995 r. W tej też sytuacji na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę z planowanej w 2014 r. sprzedaży nieruchomości, ponieważ jej sprzedaż w stosunku do Wnioskodawcy w ogóle nie będzie stanowić źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.