IBPBII/2/415-648/13/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 17 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustalenia prawa do zwrotu części wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w sytuacji budowy budynku usługowo-mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustalenia prawa do zwrotu części wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w sytuacji budowy budynku usługowo-mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2012 r. wnioskodawca wraz z małżonkiem rozpoczął budowę budynku usługowo-mieszkalnego. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego część usługowa nie może być mniejsza niż 51% z całości budynku, dlatego też została sporządzona adaptacja projektu zgodnie z wymogami zastosowanymi w ww. planie.

Ma to być budynek wolnostojący w kształcie prostopadłościanu, parterowy z użytkowym poddaszem, niepodpiwniczony i ma być przykryty dachem dwuspadowym. W projekcie przewidziano w części parteru funkcję mieszkalną, a na poddaszu i w części parteru (hol) funkcję usługową, z przeznaczeniem na biura. Powierzchnia użytkowa budynku wynosi 138,16 m^2, z czego łączna powierzchnia użytkowa pomieszczeń usługowych wynosi 70,40 m² (51%), a łączna powierzchnia użytkowa części mieszkalnej wynosi 67,76 m² (49%). Z ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym wynika, iż zwrot może dotyczyć budowy budynku mieszkalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji, gdy budowany jest budynek usługowo - mieszkalny, wnioskodawca może ubiegać się o zwrot podatku VAT związanych z budową budynku. Jeśli tak, to czy może być zastosowany udział procentowy dotyczący części mieszkalnej (49%) w stosunku do poniesionych wydatków dotyczących wszystkich etapów budowy.

Zdaniem wnioskodawcy, może on ubiegać się o zwrot podatku VAT w części przypadającej na część mieszkalną, czyli 49% wydatków poniesionych na budowę budynku usługowo-mieszkalnego. Wydatki te obejmowałyby zakres, który został uwzględniony w wykazie ustawowym. Udział procentowy 49% zastosowany zostałby do wszystkich robót budowlanych i materiałów budowlanych związanych z całą budową począwszy od fundamentów do prac wykończeniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.

Prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na materiały budowlane zostało wprowadzone w tym celu, aby zdjąć z osób fizycznych ciężar finansowy wynikający z podwyższenia stawek podatku VAT na materiały budowlane.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

W art. 2 pkt 1 ww. ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym została zawarta definicja budynku mieszkalnego. W myśl tego przepisu, ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym - rozumie się przez to budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków.

Zwrot dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w okresie od dnia 1 maja 2004 r., które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane 22% podatkiem VAT. Przy czym zgodnie z art. 11a ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o podatku VAT, rozumie się przez to również podatek od towarów i usług o stawce wyższej niż 22% obowiązującej na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej. Z kolei w myśl art. 2 pkt 3 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze - rozumie się przez to fakturę VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentującą zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy, prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków, związanych z budownictwem mieszkaniowym, prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. ustawy zwrot, o którym mowa w art. 3 ust. 1, dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek może być złożony wspólnie z małżonkiem lub odrębnie przez każdego z małżonków. Jeżeli małżonkowie składają odrębne wnioski, do różnych urzędów skarbowych, są jednocześnie obowiązani zawiadomić o złożeniu wniosku urząd skarbowy właściwy dla złożenia wniosku przez małżonka (art. 5 ust. 2 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca wraz z małżonkiem rozpoczął budowę budynku usługowo-mieszkalnego. Powierzchnia użytkowa budynku wynosi 138,16 m^2, z czego łączna powierzchnia użytkowa pomieszczeń usługowych wynosi 70,40 m² (51%), a łączna powierzchnia użytkowa części mieszkalnej wynosi 67,76 m² (49%). Zdaniem wnioskodawcy, może on ubiegać się o zwrot podatku VAT w części przypadającej na część mieszkalną czyli 49% wydatków poniesionych na budowę budynku usługowo-mieszkalnego.

Okolicznością, którą należy w przedmiotowej sprawie rozważyć jest ustalenie, czy wydatki poniesione na budowę budynku usługowo-mieszkalnego są wydatkami, o których mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z przywołanym przepisem, osoba fizyczna posiada prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z budową budynku mieszkalnego. Co do zasady, o klasyfikacji danego budynku jako mieszkalnego lub niemieszkalnego przesądza Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316). Wynika z niej, że budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Oznacza to, że budynek, który wznosi wnioskodawca z małżonkiem, w myśl PKOB jest budynkiem niemieszkalnym skoro 51% jego powierzchni użytkowej przypada na pomieszczenia usługowe. W tym miejscu należy zwrócić jednak uwagę na fakt, że ustawa o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym zawiera własną definicję budynku mieszkalnego. Taka konstrukcja oznacza, że dla rozstrzygnięcia o charakterze inwestycji przesądzać będzie definicja zawarta w ustawie, a nie PKOB. Definicja z PKOB miałaby decydujące znaczenie wówczas, gdyby ustawa o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym odwoływała się do niej lub nie zawierała własnej definicji budynku mieszkalnego. W tym ostatnim przypadku, kiedy ustawa nie formułuje na własne potrzeby definicji zawartych w niej pojęć odwoływać się należy, w myśl zasady o spójności sytemu prawnego, do pojęć zdefiniowanych w innych aktach prawnych. Z taką sytuacją nie mamy jednak do czynienia w niniejszej sprawie.

Z art. 2 pkt 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym wynika, że budynkiem mieszkalnym jest budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Budynek, o którym mowa we wniosku nie będzie służył wyłącznie zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych będzie jednak służyła jego część, tj. część parteru.

Jeżeli zatem osoba fizyczna poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych związanych z inwestycją polegającą na budowie budynku służącego nie tylko zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, a więc takiego, z którego część zostanie wydzielona i będzie przeznaczona do prowadzenia działalności gospodarczej, to przysługuje jej prawo ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych w związku z tą inwestycją, ale wyłącznie tych wydatków, które dotyczą części mieszkalnej. Bowiem wyłącznie część mieszkalna (zaspokajająca potrzeby mieszkaniowe) budynku będzie wówczas "budynkiem mieszkalnym" w rozumieniu ustawy.

Zatem, jeśli wnioskodawca poniesie wydatki na zakup materiałów budowlanych związanych z inwestycją polegającą na budowie budynku, który w 49% służył będzie zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych, to wnioskodawcy przysługuje prawo ubiegania się o zwrot części poniesionych wydatków w takim właśnie udziale.

Ustalenia, którą część przedmiotowych wydatków można rozliczyć, dokonać należy poprzez zastosowanie odpowiedniej proporcji. Może to być proporcja według reguły zaproponowanej przez wnioskodawcę.

Tak obliczonym procentem wnioskodawca może potraktować każdy wydatek na zakup materiałów budowlanych, których nie może przyporządkować wyłącznie do części mieszkalnej lub wyłącznie do części usługowej.

Ponadto, o ile wnioskodawca jest w stanie rozróżnić poszczególne wydatki związane z budową przedmiotowego budynku na wydatki, które dotyczą wyłącznie części mieszkalnej oraz na wydatki które dotyczą wyłącznie części usługowej, to w takim przypadku wydatki dotyczące części mieszkalnej wnioskodawca będzie mógł rozliczyć w całości. Jednocześnie oznacza to, że wydatki, które nie służą budowie i wykończeniu części mieszkalnej, ale usługowej nie będą mogły być rozliczane w całości.

Reasumując, wnioskodawcy przysługuje prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przeznaczonych na budowę części mieszkalnej budynku. Jeżeli udział powierzchni mieszkalnej wynosi faktycznie 49%, to taką wielkość wnioskodawca winien przyjąć do rozliczeń. Może ją stosować do poszczególnych etapów budowy, chyba że wydatki dotyczyć będą budowy i wykończenia części usługowej.

Stanowisko wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne tylko dla wnioskodawcy. Małżonek wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną winien wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.