IBPBII/2/415-634/14/NG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 10 lipca 2014 r. (data otrzymania 11 lipca 2014 r.), uzupełnionym 17 i 19 września oraz 14 października 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lipca 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi, pismem z 11 września 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-634/14/NG oraz pismem z 3 października 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-634/14/NG, wezwano do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 17 i 19 września oraz 14 października 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 1986 r. otrzymał przydział spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego. W dniu 30 grudnia 1998 r. nastąpiło przekształcenie ww. prawa na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, natomiast w 2002 r. nastąpiło przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w lokal stanowiący odrębną nieruchomość. Małżonek Wnioskodawcy został wpisany jako współwłaściciel mieszkania z uwagi na małżeństwo z Wnioskodawcą, chociaż w mieszkaniu nigdy nie był zameldowany.

W dniu 23 lutego 2007 r. Wnioskodawca z małżonkiem zawarli umowę o rozdzielności majątkowej. Następnie w 2012 r. Wnioskodawca zawarł z małżonkiem umowę o podział majątku wspólnego w ten sposób, że małżonek Wnioskodawcy zrzekł się na jego rzecz połowy lokalu mieszkalnego. W dniu 8 lipca 2014 r. Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny za kwotę 150 000,00 zł.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca musi zapłacić 19% od części mieszkania, którą przepisał na niego małżonek, tj. od kwoty 75 000,00 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od sprzedaży części mieszkania nie należy się, ponieważ to Wnioskodawca był członkiem spółdzielni mieszkaniowej i osobiście wpłacił cały wkład. Wszystkie zobowiązania, opłaty dotyczące mieszkania, m.in. podatek od nieruchomości i gruntu były na Wnioskodawcę. Małżonek w spółdzielni mieszkaniowej został wpisany jako współmałżonek członka spółdzielni, małżonek był także zameldowany w innym miejscu. Dlatego Wnioskodawca uważa, że małżonek nigdy nie był współwłaścicielem sprzedanego mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie m.in.:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że w 1986 r. Wnioskodawca otrzymał przydział spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, które 30 grudnia 1998 r. zostało przekształcone w spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a w 2002 r. - w odrębną własność. Małżonek Wnioskodawcy został wpisany przez spółdzielnię jako współwłaściciel lokalu mieszkalnego. W 2007 r. małżonkowie zawarli umowę o rozdzielności majątkowej. W 2012 r. nastąpiło zawarcie umowy o podział majątku wspólnego, w której małżonek Wnioskodawcy zrzekł się na rzecz Wnioskodawcy udziału we współwłasności lokalu mieszkalnego. W 2014 r. Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny za kwotę 150 000,00 zł.

W przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment jego nabycia. W rozpatrywanej sprawie niezbędne jest zatem ustalenie momentu nabycia przez Wnioskodawcę lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Należy wyjaśnić, że zgodnie art. 218 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze - w brzmieniu obowiązującym na dzień przekształcenia tj. 30 grudnia 1998 r. (Dz. U. Nr 111, poz. 480) - lokatorskie prawo do lokalu jest niezbywalne, nie przechodzi na spadkobierców i nie podlega egzekucji. Natomiast zgodnie z art. 219 § 1 ww. ustawy - na pisemne żądanie członka i po wniesieniu przez niego wkładu budowlanego na zasadach określonych w art. 226 spółdzielnia obowiązana jest, w terminie określonym w statucie, dokonać przekształcenia przysługującego mu prawa na własnościowe prawo do lokalu. Oświadczenie spółdzielni powinno być pod nieważnością złożone w formie pisemnej.

Wobec tego, że spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego nie ma charakteru prawa własnościowego i jest niezbywalne, to zbycie lokalu jest możliwe dopiero z chwilą uzyskania prawa o charakterze własnościowym.

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że do momentu przekształcenia Wnioskodawca nie miał żadnych praw własnościowych do lokalu, bo był jedynie jego najemcą. Zatem data przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, tj. 30 grudnia 1998 r. jest więc datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Natomiast ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego powoduje, że osoba, której przysługuje to prawo, uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu mieszkalnego oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości gruntowej. Mając na względzie powyższe uregulowania prawne oraz opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że ustanowienie w 2002 r. odrębnej własności omawianego lokalu mieszkalnego i przeniesienie na Wnioskodawcę i jego małżonka prawa własności jest tylko zmianą formy własności, a nie nowym nabyciem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawca nabył udział w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość w 1998 r.

Kolejną kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest okoliczność, czy Wnioskodawca nabył ww. lokal mieszkalny na wyłączną własność, czy też wchodził on w skład wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawcy i jego małżonka.

Podkreślenia wymaga fakt, że przepisy prawa spółdzielczego obowiązujące przed 15 stycznia 2003 r. przewidywały tzw. przymusową wspólność spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego przydzielonego w trakcie małżeństwa dla zaspokajania potrzeb mieszkaniowych rodziny. Zgodnie bowiem z art. 215 § 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 54, poz. 288 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym przed 15 stycznia 2003 r. - spółdzielcze prawo do lokalu przydzielonego obojgu małżonkom lub jednemu z nich w czasie trwania małżeństwa dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych rodziny należy wspólnie do obojga małżonków bez względu na istniejące między nimi stosunki majątkowe. Jeżeli między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa, do wspólności spółdzielczego prawa do lokalu w kwestiach nie uregulowanych w przepisach niniejszego artykułu przepisy o wspólności ustawowej stosuje się odpowiednio. W myśl art. 215 § 3 ww. ustawy - ustanie wspólności majątkowej w czasie trwania małżeństwa nie pociąga za sobą ustania wspólności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Jednakże sąd, stosując odpowiednio przepisy o zniesieniu wspólności majątkowej, może na żądanie jednego z małżonków z ważnych powodów znieść wspólność tego prawa. Natomiast stosownie do art. 215 § 4 ustawy - jeżeli stosunki majątkowe między małżonkami podlegają wspólności ustawowej, wkład mieszkaniowy lub budowlany należy przed przydziałem lokalu wspólnie do obojga małżonków, niezależnie od pochodzenia środków, z których został zgromadzony. Przepis ten nie narusza uprawnienia każdego z małżonków do żądania zwrotu wydatków i nakładów poczynionych z jego majątku odrębnego na majątek wspólny.

Powyższe regulacje należy odnieść do rozpatrywanej sprawy gdzie przydział spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu nastąpił w 1986 r., przez co kwestią drugorzędną jest czy nastąpiło to na rzecz obojga małżonków, czy też na rzecz jednego z nich, bowiem przepisy wyraźnie stanowią, że wkład mieszkaniowy stanowi majątek wspólny małżonków, chociażby nawet pomiędzy małżonkami istniała rozdzielność majątkowa, jeśli został nabyty w trakcie trwania małżeństwa przed dniem 15 stycznia 2003 r. Z opisu stanu faktycznego wynika, że nabycie w 1998 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (przekształconego następnie w 2002 r. w lokal stanowiący odrębną nieruchomość) nastąpiło po zawarciu związku małżeńskiego. Ponadto zauważyć należy, że prawo to należy do majątku wspólnego, także gdy wkład mieszkaniowy został w całości sfinansowany z pieniędzy należących do majątku odrębnego jednego z małżonków co wprost wynika z powyższej regulacji prawa spółdzielczego. Oznacza to, że mieszkanie weszło w skład majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonka, niezależnie od tego, że cały wkład mieszkaniowy uiścił Wnioskodawca oraz, że to on ponosił wszystkie opłaty związane z mieszkaniem.

W 2007 r. małżonkowie ustanowili rozdzielność majątkową a w 2012 r. doszło do podziału majątku wspólnego.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. W myśl ogólnej zasady uregulowanej w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania wspólności ustawowej, ale tylko wówczas, jeżeli podział jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Bowiem wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) - jak też stan jej majątku osobistego. W tej części bowiem, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

W świetle powyższych wyjaśnień stwierdzić należy, że Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość w różnym czasie i w różny sposób:

* udział w wysokości #189; odpowiadający udziałowi w majątku wspólnym nabył w 1998 r.,

* udział w wysokości #189; przekraczający jego udział w majątku wspólnym Wnioskodawca nabył w wyniku podziału majątku wspólnego w 2012 r. - podział ten był bowiem nieekwiwalentny i przekraczał udział w majątku dorobkowym małżeńskim do jakiego prawo miał Wnioskodawca (#189;).

Z uwagi na to, że nabycie lokalu mieszkalnego nastąpiło odpowiednio w udziałach po #189; w 1998 r. oraz w 2012 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy liczyć oddzielnie w stosunku do każdego udziału jaki nabył Wnioskodawca.

Ponieważ od końca roku, w którym nastąpiło nabycie udziału w lokalu mieszkalnym w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, a więc od końca 1998 r. do chwili obecnej minęło pięć lat, to ta część przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym (dotyczy to innymi słowy połowy przychodu ze sprzedaży).

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie natomiast przychód z tytułu sprzedaży przypadający na udział w lokalu mieszkalnym nabyty w 2012 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego, albowiem sprzedaż nastąpiła przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży w 2014 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w odniesieniu do udziału nabytego w 2012 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania - zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej - mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z zapisem art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy - przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Przy czym pamiętać należy, że jeśli Wnioskodawca poniósł takie koszty, to będzie mógł odliczyć jedynie ich połowę, gdyż opodatkowaniu nie podlega w ogóle sprzedaż udziału #189; nabytego w 1998 r. (a skoro tak, to nie może generować kosztów).

Wnioskodawca we wniosku nie wskazał jednoznacznie czy podziałowi majątku dorobkowego towarzyszyła spłata, jednakże ze sformułowania, że: "małżonek zrzekł się części do lokalu mieszkalnego" wnioskować można, że podział majątku odbył się bez spłat. Jeżeli zatem prawdą jest, że podział majątku odbył się bez spłaty na rzecz byłego małżonka to przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Przepis ten stanowi, że za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Gdyby natomiast podziałowi majątku wspólnego towarzyszyła spłata, to zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c ww. ustawy, w myśl którego koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie jej posiadania.

W myśl przywołanego przepisu spłata mogłaby stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że byłaby dokonana a jej poniesienie udokumentowane.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tekst jedn.: wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), w przypadku Wnioskodawcy 75 000,00 zł (1/2 z 150 000,00 zł) pomniejszone o koszty odpłatnego zbycia, jeśli takowe Wnioskodawca poniósł, a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d albo 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dopiero tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć ponadto należy, że w myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Podsumowując, Wnioskodawca udziały w sprzedanym w 2014 r. lokalu mieszkalnym nabył odpowiednio w #189; w 1998 r. na zasadzie wspólności ustawowej oraz w #189; w 2012 r. w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków. Ponieważ od końca roku, w którym nabyto udział #189; na zasadzie wspólności ustawowej, a więc od końca 1998 r. minęło pięć lat, to ta część przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym nie będzie podlegała w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Opodatkowaniu podlegać będzie natomiast pozostała #189; część przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w 2012 r. w udziale #189; w wyniku podziału majątku wspólnego. Opodatkowanie nastąpi na zasadzie art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Podatek wynosi 19%, przy czym przychód ze sprzedaży stanowi #189; ceny zbytego lokalu mieszkalnego pomniejszonej o połowę kosztów odpłatnego zbycia (o ile były poniesione). Natomiast dochodem jest różnica pomiędzy kwotą tak ustalonego przychodu a kosztami jego uzyskania określonymi na podstawie art. 22 ust. 6c albo 6d ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.