IBPBII/2/415-589/12/NG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 19 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 5 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu z tytułu udostępnienia kapitału - jest prawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu z tytułu udostępnienia kapitału.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 26 czerwca 2012 r. Znak: IBPB II/2/415-589/12/NG wezwano wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 5 lipca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna zatrudniona na umowę o pracę (nie prowadząca działalności gospodarczej) zawarła umowę inwestycyjną z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Działalność tego przedsiębiorstwa ma charakter usługowy wspomagający transport drogowy. Przedmiotem umowy było zainwestowanie przez wnioskodawczynię środków pieniężnych na rok czasu w inwestycję realizowaną przez przedsiębiorstwo. Umowa inwestycyjna przewidywała comiesięczną wypłatę stałej prowizji od zainwestowanej kwoty (do 15-go każdego miesiąca) przelewem bankowym lub w gotówce. W ramach umowy wnioskodawczyni zobowiązała się zaangażować środki finansowe (50 000 zł) wystarczające w części do przygotowania parkingu szpitalnego. Druga strona umowy zobowiązała się zwrócić kwotę inwestycji o wartości 50 000 zł w ciągu 12 miesięcy od dnia podpisania umowy wraz z prowizją od kwoty inwestycji w wysokości 4% w skali miesiąca, wypłacaną za każdy miesiąc z góry do 15 dnia danego miesiąca. W praktyce kwota 50 000 zł miała być wnioskodawczyni zwrócona po roku od podpisania umowy, a w ciągu tego czasu co miesiąc przedsiębiorstwo powinno wypłacać wnioskodawczyni równowartość 2000 zł W chwili podpisywania umowy wnioskodawczyni nie łączyły z przedsiębiorstwem żadne relacje zawodowo-biznesowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z comiesięcznym otrzymywaniem prowizji od zainwestowanej kwoty ciąży na wnioskodawczyni obowiązek poinformowania właściwego dla wnioskodawczyni urzędu skarbowego o fakcie zawarcia umowy oraz konieczność odprowadzenia podatku z tytułu otrzymywanej prowizji.

Zdaniem wnioskodawczyni, w oparciu o posiadaną przez nią wiedzę, obowiązek poinformowania właściwego urzędu skarbowego o fakcie zawarcia umowy oraz konieczność odprowadzenia podatku z tytułu otrzymywania prowizji od umowy nie leży po stronie wnioskodawczyni, lecz po stronie przedsiębiorstwa, które przyjęło kwotę inwestycji (50 000 zł). Jako podstawę prawną wnioskodawczyni wskazuje art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy odrębnym źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Za przychody z kapitałów pieniężnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, uważa się odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

W świetle powyższego uznać należy, iż przychód jaki wnioskodawczyni uzyskuje z tytułu udostępnienia swojego kapitału osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w celu sfinansowania inwestycji, stanowi przychód określony w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z tytułu odsetek od innych form inwestowania. Przekazanie kapitału osobie fizycznej na podstawie umowy inwestycyjnej jest bowiem formą inwestycji tego kapitału, w wyniku której wnioskodawczyni uzyskuje od przedsiębiorcy wynagrodzenie. W świetle zaś prawa cywilnego pod pojęciem odsetek rozumie się wynagrodzenie za korzystanie z cudzych pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku. Wynagrodzenie otrzymywane od przedmiotowego przedsiębiorcy, które wnioskodawczyni nazywa prowizją jest w istocie świadczeniem o charakterze odsetek z tytułu inwestowania przez nią kapitału.

Stosownie do treści art. 30a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy od uzyskanych przychodów z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

W myśl art. 30a ust. 6 ww. ustawy zryczałtowany podatek, o którym mowa m.in. w ust. 1 pkt 3, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1, 2 i 4, ust. 5a i 5d.

Dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 (art. 30a ust. 7 ww. ustawy).

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż z uwagi na fakt, że przedsiębiorca, z którym wnioskodawczyni zawarła umowę inwestycyjną jest podmiotem wskazanym w art. 41 ust. 1 ww. ustawy, tj. jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, to jego obowiązkiem, wynikającym z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, będzie pobranie zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu ww. odsetek.

Płatnicy, w tym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, są zobowiązani pobierać - zgodnie z art. 41 ust. 1 i 4 ww. ustawy - zryczałtowany podatek od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10, czyli m.in. także od odsetkek od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą (a takiej wnioskodawczyni nie prowadzi).

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Na podstawie natomiast art. 42 ust. 1a ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR). Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że wnioskodawczyni w ramach umowy inwestycyjnej zawartej z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą jest uprawniona do prowizji wynoszącej 4% w skali miesiąca, wypłacanej za każdy miesiąc.

Tym samym, w momencie wypłaty wynagrodzenia, przedsiębiorca (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą), z którym wnioskodawczyni zawarła umowę będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku w wysokości 19% od przedmiotowego wynagrodzenia wypłacanego wnioskodawczyni, zgodnie z ww. art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do odprowadzenia go do właściwego urzędu skarbowego oraz wypełnienia ciążących na nim obowiązków informacyjnych.

Powyższe oznacza, iż stanowisko wnioskodawczyni, iż obowiązek poinformowania właściwego urzędu skarbowego oraz konieczność odprowadzenia podatku z tytułu otrzymywania prowizji od umowy nie leży po jej stronie, lecz po stronie przedsiębiorstwa, które przyjęło kwotę inwestycji, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.