IBPBII/2/415-368/12/ŁCz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 2 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 16 maja 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi meldunkowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 marca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi meldunkowej.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 8 maja 2012 r. Znak: IBPB II/2/415-368/12/ŁCz wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 16 maja 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 24 kwietnia 2007 r. wnioskodawca wraz z żoną zakupił spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o powierzchni 37 m^2, które następnie sprzedał w dniu 24 kwietnia 2011 r. W lokalu tym wnioskodawca wraz z rodziną zameldowany był czasowo od 22 maja 2007 r. do 27 stycznia 2011 r. Mieszkanie to zostało zakupione za kwotę 60 000,00 zł natomiast sprzedane zostało za kwotę 92 000,00 zł. Całość tych pieniędzy wraz z pieniędzmi z nowo zaciągniętego kredytu przeznaczona została na zakup innego mieszkania spółdzielczego o powierzchni 62,8 m² i wartości 180 000,00 zł. Wnioskodawca z żoną zameldowany był na pobyt stały w innej miejscowości na terenie innego województwa, skąd pochodzi jego żona. Zmiana zameldowania wiązałaby się z wymianą wszystkich dokumentów.

Wnioskodawca wskazał okoliczności potwierdzające fakt nieprzerwanego zamieszkiwania całej rodziny w sprzedanym mieszkaniu oraz zaznaczył, że jest jedynym żywicielem rodziny i podatek ten będzie ogromnym obciążeniem finansowym. W momencie sprzedaży mieszkania wnioskodawca był z żoną przekonany, że wydatkując całość tych pieniędzy na większe mieszkanie będzie zwolniony z podatku. Wnioskodawca ponadto wskazał, że w dniu 3 lutego 2012 r. złożył oświadczenie o uldze meldunkowej w urzędzie skarbowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca może skorzystać z ulgi meldunkowej w przypadku zameldowania w zbywanym lokalu mieszkalnym na pobyt czasowy.

Zdaniem wnioskodawcy, może on skorzystać z ulgi meldunkowej. Na poparcie własnego stanowiska wnioskodawca powołał znalezioną w internecie opinię doradcy podatkowego, że w przypadku nieruchomości i praw nabytych w latach 2007 - 2008 aby nie zapłacić podatku trzeba udokumentować co najmniej 12 miesięcy nieprzerwanego zamieszkania w danym lokalu (budynku).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu, ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 24 kwietnia 2007 r. wnioskodawca z żoną zakupił spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. W przedmiotowym lokalu wnioskodawca wraz z rodziną był zameldowany na pobyt czasowy w okresie od 22 maja 2007 r. do 27 stycznia 2011 r. W dniu 24 kwietnia 2011 r. dokonano sprzedaży przedmiotowego lokalu.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowy lokal mieszkalny wnioskodawca nabył w 2007 r., w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Jednakże, zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika - art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

Jednakże w myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy, do których mają zastosowanie ust. 1 lub ust. 2, tj. podatnicy, którzy zbywają nieruchomości lub prawa nabyte w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Oznacza to, że w odniesieniu do osób, które uzyskają w 2011 r. przychody z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw nabytych w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. termin do złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia upływa z dniem 30 kwietnia 2012 r.

Podkreślić również należy, iż przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania. Tym samym nie uzależnia zameldowania od posiadania tytułu własności do budynku lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest sam fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia. Bez znaczenia są także stosunki własnościowe istniejące w okresie tych 12 miesięcy.

Wobec powyższego, zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

* okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,

* terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia.

Tak więc podstawowym warunkiem rozstrzygającym czy przychody uzyskane z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego będą podlegały zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych jest dwunastomiesięczny okres zameldowania na pobyt stały w tym lokalu.

Kwestie zameldowania na pobyt stały i czasowy regulują przepisy prawa administracyjnego, a mianowicie przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z późn. zm.).

W myśl art. 5 ust. 1 i 2 tej ustawy osoba posiadająca obywatelstwo polskie i przebywająca stale na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana zameldować się w miejscu pobytu stałego. W tym samym czasie można mieć tylko jedno miejsce pobytu stałego.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Z kolei pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem (art. 7 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższego jasno zatem wynika, że ustawodawca wyróżnił dwa rodzaje zameldowania: na pobyt stały i czasowy. Oba te pojęcia nie są zatem tożsame i nie mogą być traktowane zamiennie.

Z treści wniosku wynika, iż w sprzedanym w dniu 24 kwietnia 2011 r. lokalu wnioskodawca mieszkał i był tam zameldowany na pobyt czasowy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż podstawowym warunkiem skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest posiadanie przez podatnika w zbywanym lokalu lub budynku zameldowania na pobyt stały przez okres co najmniej 12 miesięcy. Ustawodawca nie uzależnił tego zwolnienia od jakiegokolwiek zameldowania, lecz od zameldowania na pobyt stały w danym lokalu lub budynku.

Skoro ustawodawca w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym uzależnił prawo do zwolnienia od zameldowania w zbywanym lokalu lub budynku mieszkalnym na pobyt stały, a cytowane powyżej przepisy ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych rozróżniają dwie formy zameldowania, tj. zameldowanie na pobyt stały i czasowy, to aby skorzystać z omawianego zwolnienia od podatku należy być zameldowanym tylko i wyłącznie na pobyt stały. W związku z tym zameldowanie na pobyt czasowy nie uprawnia do ww. zwolnienia. Powyższe wynika wprost z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. "Ulga meldunkowa" podobnie jak wszystkie ulgi i zwolnienia jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Jeśli podatnik nie może wypełnić warunku zwolnienia, to bez względu na przyczynę tej niemożności nie będzie mógł skutecznie skorzystać z ulgi (zwolnienia). Uzyskując zatem przychód do opodatkowania każdy podatnik w pierwszej kolejności winien zabezpieczyć środki na zapłatę podatku, gdyż okoliczność, że w inny sposób wyda uzyskany przez siebie przychód w żadnym wypadku nie stanowi usprawiedliwienia dla braku obowiązku podatkowego.

W świetle powyższego, skoro wnioskodawca nie posiadał przed datą sprzedaży zameldowania na pobyt stały w lokalu mieszkalnym, to wnioskodawcy nie przysługuje prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej, a uzyskany ze sprzedaży przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przychód podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Nie ma przy tym znaczenia, że wnioskodawca pomimo braku zameldowania na pobyt stały zamieszkiwał wraz z rodziną w sprzedanym lokalu. Ustawodawca nie uzależnił zwolnienia od zamieszkiwania podatnika w sprzedanym lokalu, ale od jego zameldowania w tym lokalu na pobyt stały. Stąd informacja znaleziona przez wnioskodawcę w internecie jest w sposób oczywisty nieprawdziwa skoro odwołuje się do okresu 12 miesięcy nieprzerwanego zamieszkiwania w danym lokalu, a nie do zameldowania na pobyt stały. Z zapłaty podatku nie zwalnia wnioskodawcy okoliczność wydatkowania środków ze sprzedaży na zakup innego mieszkania, gdyż taka ulga nie obowiązuje w stanie prawnym, który ma zastosowanie w niniejszej sprawie. Oświadczenie, które wnioskodawca złożył we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym jest nieprawdziwe, gdyż wnioskodawca zgodnie z treścią przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie spełnił warunków uprawniających go do zwolnienia z opodatkowania na podstawie tzw. "ulgi meldunkowej". Oświadczenie to jest zatem bezskuteczne.

Stanowisko wnioskodawcy uznać należało zatem za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla wnioskodawcy. Stosownie do powyższego żona wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną winna wystąpić z odrębnym zapytaniem i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.