IBPBII/2/415-345/14/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 25 marca 2014 r. (data otrzymania 31 marca 2014 r.), uzupełnionym 19 maja 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie powstania obowiązku płatnika z tytułu wypłaty naliczonych odsetek od pożyczki udzielonej przez osobę fizyczna "A" będącą jego udziałowcem - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie powstania obowiązku płatnika z tytułu wypłaty naliczonych odsetek od pożyczki udzielonej przez osobę fizyczną "A" będącą jego udziałowcem.

W związku z brakami formalnymi, pismem z 15 maja 2014 r., Znak: IBPBII/2/415-345/14/JG, IBPBII/2/415-346/14/JG wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 19 maja 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością uzyskał pożyczkę od swoich udziałowców - zagranicznych osób fizycznych. Pożyczka została udzielona w 2013 r., odsetki będą wypłacone wraz ze spłatą pożyczki w 2014 r. Osoba fizyczna "A" w grudniu 2013 r. przedstawiła Wnioskodawcy certyfikat rezydencji dla celów podatkowych w Hiszpanii (zaświadczenie o zamieszkaniu w Hiszpanii dla celów podatkowych). Osoba fizyczna "B" przedstawiła Wnioskodawcy w grudniu 2013 r. certyfikat rezydencji dla celów podatkowych w Hiszpanii (zaświadczenie o zamieszkaniu w Hiszpanii dla celów podatkowych). Osoba fizyczna "A" nie prowadzi w Polsce działalności gospodarczej, jej identyfikatorem podatkowym jest numer PESEL. Osoba fizyczna "B" ma identyfikator podatkowy NIP, ponieważ w Polsce oprócz bycia udziałowcem Wnioskodawcy tj. w Spółce z o.o. jest wspólnikiem w spółce jawnej oraz wspólnikiem w spółce komandytowej. Jednak ani spółka jawna, ani komandytowa nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na udzielaniu pożyczek. Wnioskodawca otrzymał tę pożyczkę od osoby fizycznej, a nie od spółki jawnej czy komandytowej.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy wypłacając naliczone odsetki od pożyczki osobie fizycznej "A" Wnioskodawca jest zobowiązany opodatkować naliczone odsetki i odprowadzić je do Urzędu Skarbowego w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w przypadku osoby fizycznej "A" jak i osoby fizycznej "B" nie jest zobowiązany do obliczania, ani do potrącania w Polsce zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od odsetek od pożyczek pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19%. Powołany art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednak zastosowanie stawki podatku, wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 30a ust. 2ww. ustawy).

Zatem w sytuacji gdy pożyczkodawca (nierezydent) przedłoży płatnikowi certyfikat swojej rezydencji podatkowej, płatnik powinien opodatkować wypłacone odsetki od pożyczki zgodnie z uregulowaniami zawartymi w stosownej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a krajem, którego rezydentem jest pożyczkodawca.

W sytuacji przedstawionej w pytaniu znajdą zastosowanie postanowienia umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127). Umowa ta przewiduje zwolnienie z opodatkowania odsetek u źródła. Wynika to z art. 11 umowy, który stanowi, że odsetki, które powstają w jednym z umawiających się państw (tu: Polsce) i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie (tu: Hiszpanii), mogą być opodatkowane tylko w tym drugim państwie. Czyli zgodnie z art. 11 ust. 1 odsetki mogą być opodatkowane tylko w Hiszpanii.

Z kolei art. 11 ust. 3 (umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku) jest mowa o tym, że ustępu 1 nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą odsetki, działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód przy pomocy tam położonej stałej placówki i jeżeli wierzytelności, na których zaspokojenie są płacone odsetki, faktycznie należą do tego zakładu lub stałej placówki. W takim wypadku stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14. Zdaniem Wnioskodawcy mimo, że osoba fizyczna "B" prowadzi w Polsce działalność, to te odsetki nie należą do zakładu (nie należą ani do spółki jawnej, ani do spółki komandytowej); odsetki te należą do tej osoby fizycznej "B".

Umowa zawiera postanowienie (art. 11 ust. 4) mające na celu ograniczenie stosowania zwolnienia z opodatkowania odsetek, w przypadku gdy między dłużnikiem i wierzycielem lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone odsetki przekraczają w stosunku do świadczenia podstawowego kwotę, którą dłużnik i wierzyciel umówiliby bez tych stosunków. W momencie zaistnienia takiej sytuacji postanowienia artykułu określającego zwolnienie z opodatkowania odsetek u źródła stosuje się tylko do kwoty, która byłaby ustalona na zasadach wolnorynkowych. Natomiast nadwyżka ponad tę kwotę podlegałaby opodatkowaniu według prawa każdego umawiającego się państwa, z uwzględnieniem innych postanowień umowy. Wnioskodawca uzyskał od pożyczkodawców certyfikat rezydencji podatkowej, wydany przez właściwy organ podatkowy Hiszpanii, potwierdzający, że miejscem zamieszkania tych osób dla celów podatkowych jest Hiszpania, a wypłacane odsetki nie są zawyżone, to w tej sytuacji od odsetek od pożyczek udzielonych jej przez udziałowców Spółka (jako płatnik) nie powinna pobrać podatku.

Dlatego w ocenie Wnioskodawcy zarówno w przypadku osoby fizycznej "A" jak i w przypadku osoby fizycznej "B" odsetek od pożyczki nie należy opodatkowywać w Polsce. W Polsce Wnioskodawca po wypłacie odsetek wystawia osobie fizycznej dokument IFT-R, ale w pozycji pobranego podatku wykazuje 0 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku płatnika z tytułu wypłaty naliczonych odsetek od pożyczki udzielonej przez osobę fizyczną "A" będącą jego udziałowcem. Ocena stanowiska w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku płatnika z tytułu wypłaty naliczonych odsetek od pożyczki udzielonej przez osobę fizyczną "B" będącą jego udziałowcem została dokonana w odrębnej interpretacji.

Należy zaznaczyć, że ustawą z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym (Dz. U. poz. 1387) wprowadza zmiany do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). W myśl art. 11 ustawy zmieniającej - ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2014 r., z wyjątkiem art. 4 ust. 2, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy - przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 2013 r. uzyskał pożyczkę od swojego udziałowca - tj. zagranicznej osoby fizycznej "A". Odsetki wraz ze spłatą pożyczki będą wypłacane w 2014 r. W grudniu 2013 r. udziałowiec ten przedstawił Wnioskodawcy certyfikat rezydencji dla celów podatkowych w Hiszpanii (zaświadczenie o zamieszkaniu w Hiszpanii dla celów podatkowych).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tekst jedn.: osoby posiadające w RP ograniczony obowiązek podatkowy), przychodów m.in. z tytułu odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1 - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Jednocześnie w myśl art. 29 ust. 2 cyt. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Sposób opodatkowania odsetek reguluje również art. 30a ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiąc, że - od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a:

W świetle art. 30a ust. 2 ww. ustawy - przepisy ust. 1 pkt 1-5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z porównania art. 29 i art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że art. 30a ust. 1 pkt 1 jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 29 w zakresie opodatkowania odsetek, ponieważ, o ile w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się ogólnym pojęciem "odsetki", o tyle w art. 30a ww. ustawy przewidział szczególny sposób opodatkowania niektórych rodzajów tychże odsetek m.in. odsetek od pożyczek.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy, w myśl art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych przychodów z odsetek od pożyczek pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 19% uzyskanego przychodu zarówno w sytuacji kiedy podatnikiem jest osoba posiadająca nieograniczony jak i ograniczony obowiązek podatkowy.

Obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego spoczywa na płatniku zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 4 ww. ustawy. W myśl tego przepisu płatnicy, o których mowa w ust. 1 (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Na podstawie natomiast art. 42 ust. 1a ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR). Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Ponadto stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy, do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik jest zobowiązany przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

W przypadku powstania obowiązku płatnika pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty odsetek od pożyczki udzielonej przez zagranicznego udziałowca istotnym jest uzyskanie przez płatnika od tej osoby certyfikatu rezydencji podatkowej potwierdzającej miejsce zamieszkania podatnika na dzień dokonania wypłaty.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji stanowi środek dowodowy posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Istotne jest zatem, aby certyfikat, wystawiony przez władze podatkowe drugiego państwa, potwierdzał uprawnienie dotyczące obniżenia lub niepobrania podatku z tytułu wypłat należności dokonywanych przez płatnika.

Oznacza to, że realizacja uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie pod warunkiem udokumentowania miejsca zamieszkania certyfikatem rezydencji obejmującym dzień dokonania wypłaty.

Udokumentowanie rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego uzyskującego przychody wymienione w art. 29 ust. 1, art. 30a ust. 1 oraz art. 30b ust. 1 cyt. ustawy, może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności. Jednakże w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową podmiotu za okres, w którym została dokonana płatność (por. wyrok WSA w Warszawie z 27 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 94/09, opubl. LEX nr 532653; wyrok WSA w Warszawie z 23 października 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1448/06, niepubl.).

W rozpatrywanej sprawie zagraniczny udziałowiec będący osobą fizyczną "A" udzielający w 2013 r. Wnioskodawcy pożyczki, przedstawił w grudniu 2013 r. certyfikat rezydencji dla celów podatkowych (zaświadczenie o zamieszkaniu w Hiszpanii dla celów podatkowych). Wnioskodawca wypłaty odsetek dokona w 2014 r. Zatem w tym przypadku należy uwzględnić zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 umowy podpisanej 15 listopada 1979 r. miedzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 15, poz. 127) odsetki, które powstają w jednym z Umawiających się Państw (tu: Polsce) i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się Państwie (tu: Hiszpanii), mogą być opodatkowane tylko w tym drugim Państwie (tu: Hiszpanii).

W myśl ust. 2 powołanego powyżej artykułu użyte w niniejszym artykule określenie odsetki" oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, bez względu na to, czy są zabezpieczone hipotecznie i czy pociągają za sobą prawo do udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji i skryptów dłużnych, włączając dodatkowe wygrane związane z takimi pożyczkami, obligacjami i skryptami dłużnymi. Kary za zwłokę w zapłacie nie będą traktowane jako odsetki przy stosowaniu niniejszego artykułu.

Zgodnie z art. 11 ust. 3 przedmiotowej umowy postanowień ustępu 1 nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą odsetki, działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód przy pomocy tam położonej stałej placówki i jeżeli wierzytelności, na których zaspokojenie są płacone odsetki, faktycznie należą do tego zakładu lub stałej placówki. W takim wypadku stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14. Jeżeli między dłużnikiem i wierzycielem lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego zapłacone odsetki przekraczają w stosunku do świadczenia podstawowego kwotę, którą dłużnik i wierzyciel umówiliby bez tych stosunków, wówczas postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatnio wymienionej kwoty. W tym wypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy (art. 11 ust. 4 umowy).

Podsumowując, w świetle zapisu art. 11 ust. 1 ww. umowy odsetki, które powstają w jednym z Umawiających się Państw (tu: Polsce) i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się Państwie (tu: Hiszpanii), mogą być opodatkowane tylko w tym drugim Państwie (tu: Hiszpanii). Zapis "mogą być opodatkowane tylko w tym drugim państwie" oznacza, że dochód rezydenta jest opodatkowany tylko w państwie rezydencji a więc w Hiszpanii i nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W rozpatrywanej sprawie oznacza to, że odsetki od pożyczki udzielonej przez osobę fizyczną "A" posiadającej certyfikat rezydencji potwierdzający dla celów podatkowych miejsce zamieszkania w Hiszpanii na dzień dokonania przez Wnioskodawcę wypłaty odsetek od pożyczki pod rządami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podlegają opodatkowaniu tylko w Hiszpanii. Dlatego też na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzania do urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku od wypłaconych na rzecz swego udziałowca zagranicznego odsetek od pożyczki o ile na dzień dokonania powyższej wypłaty udziałowiec nadal będzie rezydentem podatkowym Hiszpanii. W tym też przypadku na Wnioskodawcy zgodnie z przywołanym art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako płatniku będzie ciążył jedynie obowiązek przesłania nierezydentowi oraz urzędowi skarbowemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych IFT-1R tj. informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania, w którym w pozycji kwoty pobranego podatku wykaże 0.

Stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.