IBPBII/2/415-294/12/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 21 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z kapitalizacją odsetek - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z kapitalizacją odsetek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Na mocy zawartych umów pożyczek (z dnia 27 czerwca 2011 r., z dnia 19 grudnia 2011 r.) wnioskodawca jest dłużnikiem osoby fizycznej. Łączna kwota pożyczek to 1.713.000,00 zł. Termin spłaty określono w tych umowach na 31 grudnia 2020 r., natomiast oprocentowanie w skali rocznej wynosi odpowiednio 8%. Zgodnie z umowami odsetki będą płatne razem ze zwrotem kapitału pożyczki tj. 31 grudnia 2020 r. (zwane dalej "wierzytelnościami z umów pożyczek"). W najbliższym czasie osoba fizyczna, o której mowa powyżej, przystąpi jako akcjonariusz do nowoutworzonej spółki komandytowo-akcyjnej (zwana dalej "S.K.A."). Osoba fizyczna wniesienie przysługujące jej wierzytelności z ww. umów pożyczek jako wkład niepieniężny do S.K.A. Zatem S.K.A. wstąpi w miejsce wierzyciela, tj. osoby fizycznej i względem wnioskodawcy będzie miała prawo dochodzić zwrotu kwoty pożyczek wraz ze stosownymi odsetkami. Należy zaznaczyć, że wniesienie opisanych wierzytelności z ww. umów pożyczek do S.K.A. nastąpi po wartości odpowiadającej sumie kwoty należności głównych (kwoty pożyczek) powiększonych o stosowne odsetki narosłe od dnia zawarcia umów pożyczek do dnia wniesienia do S.K.A. W związku z przeprowadzonym aportem osoba fizyczna obejmie stosowną ilość akcji w S.K.A. (do wartości odpowiadającej sumie kwoty należności głównych powiększonych o odsetki). Następnie S.K.A., która wstąpi na skutek opisanego powyżej wniesienia wkładu niepieniężnego do S.K.A. w prawa i obowiązki pożyczkodawcy oraz wnioskodawca będący pożyczkobiorcą zawrą porozumienie, na podstawie którego kwota należnych odsetek wynikających z ww. umów pożyczek a narosłych od dnia zawarcia umów pożyczek do dnia wniesienia do S.K.A. wkładu niepieniężnego przez osobę fizyczną zostanie skapitalizowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wnioskodawca, płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie zobowiązany do pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do skapitalizowanych odsetek w oparciu o porozumienie opisane w stanie przyszłym (w zakresie odnoszącym się do akcjonariuszy spółki komandytowo-akcyjnej).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przedstawionym stanie przyszłym kapitalizacja odsetek na podstawie porozumienia zawartego przez wnioskodawcę oraz S.K.A., która wstąpi, na skutek opisanego wniesienia wkładu niepieniężnego przez osobę fizyczną, w prawa i obowiązki pożyczkodawcy nie spowoduje u akcjonariuszy S.K.A. powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych w chwili dokonania kapitalizacji. Skoro zatem akcjonariusz S.K.A. będący osobą fizyczną nie osiągnie - w chwili kapitalizacji - z tego tytułu przychodu, to wnioskodawca nie ma podstaw do pobrania jako płatnik podatku dochodowego z tego tytułu.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że co do zasady w przypadku kapitalizacji odsetek zastosowanie mają następujące przepisy wskazane poniżej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Za przychody z kapitałów pieniężnych w myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się odsetki od pożyczek. Jak stanowi art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 52a, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

Zryczałtowany podatek, o którym wyżej mowa, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Kapitalizacja odsetek oznacza, że odsetki zostają niejako "dopisane" do kwoty należności głównej. W ten sposób, pomimo braku przepływu naliczonych odsetek na rzecz pożyczkodawcy, w dniu kapitalizacji następuje postawienie tych odsetek do jego dyspozycji.

Jeżeli zatem w przypadku kapitalizacji dochodzi do powiększenia kwoty należności głównej o kwotę odsetek za zgodą wierzyciela, to należy uznać to za sposób zadysponowania naliczonych odsetek, które czynią zadość roszczeniu pożyczkodawcy o ich zwrot.

Przepisy określone powyżej nie są jednak jedynymi jakie należy brać pod uwagę w przypadku kapitalizacji odsetek należnych spółce komandytowo-akcyjnej. Spółka ta na gruncie podatku dochodowego jest bowiem transparentna, podatnikami tego podatku zamiast spółki są jej wspólnicy, tj. komplementariusze oraz akcjonariusze. Znamienne w przypadku uzyskania ewentualnego przychodu przez akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej, a tym samym powstania ewentualnych obowiązków płatnika w przypadku opisanym w stanie przyszłym niniejszego wniosku jest odniesienie się do odpowiednich przepisów Kodeksu spółek handlowych (dalej k.s.h.), które określają konstrukcję prawną spółki komandytowo-akcyjnej oraz warunki pod jakimi akcjonariusz może uzyskać jakikolwiek przychód z tytułu udziału w tej spółce.

W związku z zastosowaniem art. 126 § 1 k.s.h. i odwołaniem się do przepisów o spółce akcyjnej odnośnie wypłaty dywidendy istnieje realna możliwość prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z dochodami uzyskiwanymi z udziału w spółce komandytowo-akcyjnej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą. Konstrukcja spółki komandytowo-akcyjnej zakłada bowiem, że jej akcjonariusz może uzyskać prawo do zysku jedynie w formie "dywidendy". Do czasu przyznania przez uchwałę Walnego Zgromadzenia "dywidendy" akcjonariusz taki nie osiąga żadnych przychodów w związku z posiadanym udziałem. Zatem nie można w tak przedstawionym przypadku w stosunku do niego stosować art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie da się zatem w opisywanej sytuacji prawidłowo interpretować przepisów podatkowych odnoszących się do momentu powstania obowiązku podatkowego u akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej jeżeli pominie się kwestie dotyczące konstrukcji spółki komandytowo-akcyjnej określone w k.s.h. Co prawda spółka komandytowo-akcyjna jest spółką osobową, ale jej hybrydalny charakter nie powinien nam pozwolić zapomnieć o przepisach odnoszących się do wypłaty zysku na rzecz akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej na tle wypłaty zysku na rzecz akcjonariusza spółki akcyjnej. Instytucje te na gruncie k.s.h. są unormowane podobnie, zatem na gruncie ustaw podatkowych stanowiących część systemu prawnego Rzeczypospolitej Polskiej powinny być przedstawione również w podobny sposób.

Nie można zatem twierdzić, że akcjonariusz S.K.A. uzyskał przychód już w momencie zawarcia porozumienia dotyczącego kapitalizacji odsetek. Akcjonariusz taki ma bowiem dopiero możliwość uzyskania przychodu jeżeli Walne Zgromadzenie S.K.A. podejmie stosowną uchwałę o wypłacie "dywidendy" na rzecz akcjonariuszy.

Ponadto wnioskodawca pragnie zauważyć, że stanowisko prezentowane przez niego znajduje również potwierdzenie w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 stycznia 2012 r. akt II FPS 1/11, gdzie jest mowa o tym, że "przychód (dochód) spółki kapitałowej posiadającej status akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej podlega opodatkowaniu w dniu otrzymania dywidendy wypłaconej akcjonariuszom na podstawie uchwały walnego zgromadzenia o podziale zysku, tj. zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.)". Co prawda powołane orzeczenie wspomina o akcjonariuszu będącym spółką kapitałową, ale w przypadku opodatkowania przychodów osiąganych przez akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej kwestia ta winna być rozstrzygnięta dla osoby fizycznej w identyczny sposób jak i dla spółki kapitałowej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. - określanego w dalszej części skrótem k.s.h.) spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka komandytowo-akcyjna jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem (art. 125 ww. k.s.h.).

Z kolei art. 147 § 1 k.s.h. stanowi, iż komplementariusz i akcjonariusz uczestniczą w zysku spółki proporcjonalnie do ich wkładów wniesionych do spółki, chyba że statut stanowi inaczej.

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej.

Ponadto podkreślić należy, że na gruncie prawa podatkowego obowiązki akcjonariusza w spółce komandytowo-akcyjnej kształtowane są odrębnie od obowiązków akcjonariusza w spółce akcyjnej. Spółkę komandytowo-akcyjną pomimo zbieżności w wielu elementach ze spółką akcyjną odróżnia od niej brak osobowości prawnej. Wynika to bezpośrednio z art. 4 § 1 pkt 1 oraz art. 125 Kodeksu spółek handlowych. Spółka komandytowo-akcyjna, jako spółka osobowa nie podlega także podatkowi dochodowemu od osób prawnych - zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem (w tym akcjonariuszem) spółki komandytowo-akcyjnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

I tak w myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

W myśl art. 5a ust. 1 pkt 6 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ww. ustawy jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (działalność gospodarcza).

Nie dotyczy to jednak wszystkich dochodów. Odrębnym od działalności gospodarczej źródłem przychodów są bowiem kapitały pieniężne. Przychody uzyskane z tego źródła nie będą zatem stanowić przychodów z działalności gospodarczej, lecz kwalifikowane będą jako samodzielne źródło.

Zatem jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy stanowi, iż źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Za przychody z kapitałów pieniężnych w myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się odsetki od pożyczek.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak stanowi art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 52a, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

Zryczałtowany podatek, o którym wyżej mowa, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30a ust. 6 ww. ustawy).

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że wnioskodawca będący pożyczkobiorcą oraz spółka komandytowo-akcyjna, która wstąpi w prawa i obowiązki pożyczkodawcy zawrą porozumienie, na podstawie którego kwota należnych odsetek wynikających z umów pożyczek a narosłych w ustalanym przez strony okresie, zostanie skapitalizowana.

Kapitalizacja odsetek oznacza, iż odsetki "dopisane" zostają do zobowiązania głównego. W ten sposób, pomimo braku przepływu naliczonych odsetek na rachunek pożyczkodawcy, w dniu kapitalizacji następuje postawienie tych odsetek do jego dyspozycji.

Skoro w przypadku kapitalizacji dochodzi do "dopisania" naliczonych odsetek do pierwotnej kwoty pożyczki za zgodą wierzyciela, to należy uznać to za sposób zadysponowania naliczonych odsetek, które czynią zadość roszczeniu pożyczkodawcy o ich zwrot.

Wynika z tego, że już od dnia kapitalizacji wierzyciel uzyskuje korzyść ekonomiczną w postaci zwiększenia kwoty, od której naliczane są dalsze odsetki. Należy również podkreślić, iż z datą kapitalizacji odsetki tracą odrębny od kwoty głównej byt prawny (tekst jedn.: stają się częścią kwoty głównej ze wszelkimi tego konsekwencjami).

W rezultacie, w momencie ostatecznego rozliczenia nie mamy już do czynienia ze spłaconymi odsetkami, a jedynie ze spłatą powiększonej kwoty głównej pożyczki. Wynika z tego, że kapitalizacja wywiera ten sam skutek prawny, co zapłata - zmniejsza kwotę odsetek do zapłaty.

Uwzględniając powyższe należy wskazać, iż przedmiotowe odsetki opodatkowane zostaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych już w momencie ich kapitalizacji.

Zdaniem wnioskodawcy, w momencie kapitalizacji odsetek nie będzie on zobowiązany jako płatnik do pobrania podatku dochodowego tego z tytułu, ponieważ akcjonariusz spółki komandytowo-akcyjnej ma możliwość uzyskania przychodu dopiero gdy walne zgromadzenie podejmie stosowną uchwałę o wypłacie "dywidendy" na jego rzecz.

W związku z powyższym należy przypomnieć, że czym innym jest przychód z działalności gospodarczej a czym innym przychód z kapitałów pieniężnych. Jeżeli spółka komandytowo-akcyjna z tytułu prowadzonej przez siebie działalności osiąga zysk, to udział w tym zysku wypłacony akcjonariuszowi w postaci "dywidendy" stanowi dla niego przychód z działalności gospodarczej. Jednak jeżeli spółka komandytowo-akcyjna osiąga przychód z innego tytułu niż działalność gospodarcza, to przychód ten należy rozpoznać odrębnie od przychodu z działalności gospodarczej i opodatkować u wszystkich wspólników stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy. Zatem przychód z tytułu odsetek powstały w momencie ich kapitalizacji, jako przychód z kapitałów pieniężnych, jest odrębnym od "dywidendy" źródłem przychodu i odrębnie winien zostać opodatkowany u akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej.

Skoro zatem spółka komandytowo-akcyjna jest całkowicie transparentna ("przeźroczysta") podatkowo, a jej dochody są dochodami wspólników, należy uznać, że kapitalizacja odsetek na rzecz spółki osobowej powinna być traktowana podatkowo tak samo jak kapitalizacja odsetek bezpośrednio na rzecz jej wspólników - ta zaś jest opodatkowana zryczałtowanym 19% podatkiem dochodowym.

Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem wnioskodawcy, iż przychód po stronie akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej powstanie dopiero w momencie powstania roszczenia o wypłatę dywidendy. Przychód po stronie akcjonariusza powstanie bowiem już w momencie kapitalizacji odsetek.

Z art. 41 ust. 4 ww. ustawy bezsprzecznie wynika, że na wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek płatnika związku z postawieniem do dyspozycji pożyczkodawcy należnych odsetek od pożyczek. Okoliczność, że pożyczkodawcą jest spółka komandytowo-akcyjna nie zmienia faktu, że przychód ten powstanie w momencie kapitalizacji odsetek.

Stanowisko wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Należy również wyjaśnić, że stosownie do art. 187 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.) uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego jest wiążąca w danej sprawie. Tym samym postanowienia ww. uchwały nie są wiążące w innych sprawach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.