IBPBII/2/415-263/13/MW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 maja 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/2/415-263/13/MW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 8 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustalenia prawa do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z remontem budynku mieszkalnego w sytuacji, gdy budynek ten został wynajęty - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustalenia prawa do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z remontem budynku mieszkalnego w sytuacji, gdy budynek ten został wynajęty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada dom o powierzchni 71 m2, który na początku 2011 r. otrzymał w akcie darowizny od swojej siostry. Dom pierwotnie miał służyć zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych dlatego wnioskodawca wykonał konieczny remont przedmiotowego budynku celem finalnego zamieszkania w tej nieruchomości. Po zakończeniu remontu z uwagi na sprawy osobiste nie mógł dokonać przeprowadzki. Finalnie wnioskodawca zdecydował się w ostatnim momencie dokonać wynajmu tej nieruchomości końcem roku, tj. w dniu 15 grudnia 2012 r. Dom został wynajęty osobie fizycznej na podstawie umowy najmu okazjonalnego (nigdy przedtem wnioskodawca nie wynajmował nieruchomości).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca ma prawo skorzystać z możliwości odliczenia niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym przed zawarciem umowy najmu okazjonalnego wtedy, gdy nie był podatnikiem VAT w rozumieniu ustawy oraz lokal był przeznaczony na cele mieszkaniowe wnioskodawcy.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z przesłanką ustawodawcy określoną w art. 2 pkt 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, pod pojęciem budynku mieszkalnego rozumie się budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Budynek mieszkalny został podarowany w 2011 r. w celach zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, tj. przeprowadzenia się wnioskodawcy do niego po dokonaniu remontu. Stanowi to wystarczającą przesłankę do zwrotu części wydatków poniesionych na remont tego lokalu. Jednak z końcem roku 2011 r. wnioskodawca zmienił swoje zdanie w związku z trudną sytuacją finansową nie dokonując tej pierwotnej czynności jaką była przeprowadzka do lokalu, lecz dokonując wynajmu tego lokalu mieszkalnego. Zatem przed podpisaniem umowy najmu wnioskodawca spełniał wszelkie przesłanki do zwrotu części wydatków. Nigdy wcześniej nie wynajmował żadnego lokalu innym osobom.

Wnioskodawca uważa, iż wynajem domu nie przekreśla prawa do zwrotu VAT za materiały budowlane użyte w pracach remontowych przed podpisaniem umowy z uwagi na to, że wynajem domu nie zmienia faktu, że dom jest wciąż własnością wnioskodawcy, przez co podlega ustawie o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

Artykuł 1 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym reguluje zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części, które podatnik spełnia. Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy przez pojęcie budynku mieszkalnego rozumie się budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków. Wnioskodawca jest właścicielem tego budynku nieprzerwanie po dokonaniu czynności prawnej aktu darowizny, gdzie przeznaczeniem były potrzeby mieszkaniowe.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, co wyczerpuje w pełni czynności jakie dokonał podatnik.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z najmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe, tego rodzaju czynności korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, stosownie do załącznika Nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W myśl tych przepisów podatnik nie może korzystać ze zwrotu. Należy wspomnieć, że wnioskodawca nabył prawo do odliczeń za materiały już przed podpisaniem umowy najmu. Możliwe jest zatem rozliczenie materiałów zakupionych przed podpisaniem umowy najmu. W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Jednak ówcześnie małżonek wnioskodawcy oraz sam wnioskodawca nie prowadzili czynności wspomnianych w tym punkcie (np. takich czynności, które związane są z wynajmem). Zamierzeniem pierwotnym było przeznaczenie nieruchomości na potrzeby mieszkaniowe wnioskodawcy. Wobec powyższego nie spełniona jest negatywna przesłanka wynikająca z art. 4 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. Wynika to wprost z faktu, że wnioskodawca nie świadczył usług najmu w okresie od marca 2011 r. do grudnia 2011 r., a zatem nie był podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych przez te osoby na zakup materiałów budowlanych w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1.

budową budynku mieszkalnego;

2.

nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;

3.

remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.

Przepis art. 3 ust. 2 tej ustawy stanowi, iż osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od dnia 1 maja 2004 r.

Stosownie do treści art. 3 ust. 3 ww. ustawy zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką podstawową 22%.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż w myśl art. 11a ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, który został dodany z dniem 1 stycznia 2011 r. przez art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), ilekroć w ustawie jest mowa o podatku VAT, rozumie się przez to również podatek od towarów i usług o stawce wyższej niż 22% obowiązującej na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Z treści art. 3 ust. 4 tej ustawy wynika, iż dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje, pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Wymienienie tej czynności (wynajmu nieruchomości mieszkalnych) jako zwolnionej z podatku od towarów i usług, nie zmienia faktu, iż co do zasady podlega ona opodatkowaniu tym podatkiem, a podmioty świadczące usługi najmu stają się z mocy ustawy podatnikami podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca posiada dom o powierzchni 71 m2, który na początku 2011 r. otrzymał w darowiźnie od swojej siostry. Dom pierwotnie miał służyć zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych dlatego wnioskodawca wykonał konieczny remont przedmiotowego budynku celem finalnego zamieszkania w tej nieruchomości. Po zakończeniu remontu z uwagi na sprawy osobiste nie mógł dokonać przeprowadzki, więc zdecydował się dokonać wynajmu tej nieruchomości końcem roku, tj. w dniu 15 grudnia 2012 r. Dom został wynajęty osobie fizycznej na podstawie umowy najmu okazjonalnego (nigdy przedtem wnioskodawca nie wynajmował nieruchomości).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż w momencie remontu budynku mieszkalnego wnioskodawca nie świadczył usługi najmu tego budynku, która to usługa podlegałaby regułom ustawy o podatku od towarów i usług, co czyniłoby wnioskodawcę z mocy ustawy podatnikiem podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, nie została spełniona negatywna przesłanka zawarta w art. 4 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym. Oznacza to, że wnioskodawca może ubiegać się o zwrot części wydatków poniesionych na zakup niektórych materiałów budowlanych, w związku z remontem przedmiotowego budynku mieszkalnego przed zawarciem umowy najmu.

Stanowisko wnioskodawcy uznać należało zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl