IBPBII/2/415-254/13/MZa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 6 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 20 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 6 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 8 maja 2013 r. Znak: IBPBII/2/415-254/13/MZa wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 20 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W roku 1998 wnioskodawca otrzymał w spadku po ojcu 1/3 działki oraz 1/3 domu z działką, podatek został uregulowany. Po 1/3 działki i domu z działką otrzymała również matka i siostra wnioskodawcy. W 2011 r. w celu zniesienia współwłasności notarialnie (drogą darowizny) wnioskodawca zrzekł się 1/3 domu i działki, na której stoi ten budynek a w zamian przejął pozostałe 2/3 działki (bezgotówkowo). W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca zaznaczył, że działka o powierzchni 7 arów jest niezabudowana a jej wartość rynkowa ustalona według cen z dnia powstania obowiązku podatkowego to 35.000,00 zł. Wartość nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym wraz z działką o powierzchni 11 arów oszacowano na 316.393,00 zł ustaloną na dzień powstania obowiązku podatkowego.

Łączna wartość masy spadkowej wynosiła 351.393,00 zł, wartość udziału 1/3 działki to 11.667,00 zł zaś wartość udziału 1/3 domu z działką to 105.464,00 zł Łączna wartość udziału wynosiła 117.131,00 zł. Wnioskodawca zaznaczył, że działka i dom były wyłączną własnością ojca. Przy rodzinnym porozumieniu wnioskodawca otrzymał niezabudowaną działkę a jego siostra dom z działką oraz dożywociem matki. Wartość nieruchomości przy spisaniu w 2011 r. darowizny nie była wyceniona. Wnioskodawca w 2012 r. sprzedał swoją działkę a cena uzyskana z tego tytułu wynosiła 240.000,00 zł. Wnioskodawca zaznaczył, iż zniesienie współwłasności odbyło się bezgotówkowo a stan materialny się nie zwiększył. Dodatkowo wnioskodawca podkreślił swoją sytuację zawodową i rodzinną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca ma obowiązek zapłacenia podatku od sprzedaży działki.

Zdaniem wnioskodawcy, nie powinien on płacić podatku od sprzedaży, ponieważ wartość materialna nie zwiększyła się a wręcz przeciwnie zmalała.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości oraz podstawa jej nabycia.

Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment i podstawę nabycia nieruchomości (udziałów w nieruchomości).

W przypadku nabycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości w drodze spadku pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku czyli śmierć spadkodawcy.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 195 ww. ustawy, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej na własność lub współwłasność, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności.

Zatem, gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby nie ulega powiększeniu, zniesienie współwłasności nie może być traktowane w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób nie uległ powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (w tym przypadku działką), jak też stan jej majątku osobistego. Za datę nabycia nieruchomości - w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej nieruchomości przekracza udział we współwłasności, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości, który przekracza udział we współwłasności, należy przyjąć dzień, w którym dokonano zniesienia współwłasności. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonano bez spłat i dopłat.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca w 1998 r. nabył udział 1/3 w działce oraz udział 1/3 w domu z działką. Natomiast w 2011 r. miało miejsce zniesienie współwłasności przedmiotowych nieruchomości (bez spłat i dopłat), w wyniku którego niezabudowana działka o powierzchni 7 arów została przyznana wnioskodawcy na wyłączną własność zaś jego siostra otrzymała działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym o powierzchni 11 arów wraz z dożywociem matki.

Przedmiotem spadku była więcej niż jedna nieruchomość, a w wyniku zawartej umowy o zniesienie współwłasności wnioskodawca otrzymał jedną niezabudowaną działkę zrzekając się równocześnie udziału 1/3 w drugiej działce zabudowanej budynkiem mieszkalnym na rzecz swojej siostry.

Aby wyliczyć wielkość udziału jaki wnioskodawca nabył w 1998 r. w drodze spadku, w pierwszej kolejności należy ustalić jaką wartość miała cała masa spadkowa po ojcu. Następnie należy obliczyć wartość udziału jaki przysługiwał wnioskodawcy w wyniku nabycia spadku, czyli wartość masy spadkowej po zmarłym ojcu (spadkodawcy) należy podzielić na trzy, stosownie do udziału każdego z trzech spadkobierców w spadku. Otrzymana kwota odpowiadać będzie wartości udziału jaki przysługiwał wnioskodawcy w wyniku nabycia spadku. Kolejnym krokiem jest porównanie wartości udziału, jaki wnioskodawca otrzymał w wyniku zniesienia współwłasności czyli wartość otrzymanej nieruchomości z wartością udziału jaki przysługiwał mu pierwotnie w drodze spadku.

Jeżeli wartość działki, która przypadła na wyłączną własność wnioskodawcy jest równa bądź mniejsza niż wartość udziału pierwotnie nabytego przez wnioskodawcę w spadku w obydwóch nieruchomościach, to data zniesienia współwłasności nie jest datą nowego nabycia nieruchomości. Natomiast jeśli z porównania wartości udziału nabytego w drodze spadku z wartością działki nabytej w drodze umowy o zniesienie współwłasności powstanie nadwyżka wartości tak otrzymanej nieruchomości ponad wartość udziału spadkowego w całym spadku, to tylko ta nadwyżka będzie podlegała opodatkowaniu.

Tak więc odnosząc się do przedstawionych przez wnioskodawcę kwot, mając na względzie zaprezentowany powyżej sposób obliczeń, wskazać należy, iż wartość masy spadkowej po zmarłym ojcu wnioskodawcy wynosiła 351.393,00 zł. Udział wnioskodawcy w nieruchomościach będących przedmiotem spadku miał zatem wartość 117.131,00 zł (351.393,00 zł: 3), natomiast w wyniku zniesienia współwłasności wnioskodawca otrzymał działkę o wartości 35.000,00 zł.

Zatem w świetle powyższego należy stwierdzić, że zgodnie z tym co wskazał wnioskodawca, wartość działki, która przypadła na jego wyłączną własność w wyniku zniesienia współwłasności jest mniejsza niż wartość udziału pierwotnie nabytego przez niego w spadku, dlatego też data zniesienia współwłasności nie jest datą nowego nabycia nieruchomości. Za datę nabycia niezabudowanej działki o powierzchni 7 arów należy uznać 1998 r. bowiem w tej dacie wnioskodawca nabył tę działkę w drodze spadku. Oznacza to, że sprzedaż tej działki w 2012 r., nastąpiła po upływie 5 letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym sprzedaż ta nie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.