IBPBII/2/415-22/14/MZa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 30 grudnia 2013 r. (data otrzymania 13 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie ustalenia wysokości przychodu z najmu lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie ustalenia wysokości przychodu z najmu lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca z powodu przeprowadzki oddał obecne mieszkanie w najem i płaci od przychodu podatek w formie ryczałtu 8,5%. Sporządzona została umowa, która w jasny sposób mówi kto pokrywa jakie koszty. Ze względów zabezpieczenia się przed zadłużeniem Wnioskodawca chciał, by najemcy wpłacali na jego konto pieniądze za media i za jego pośrednictwem. pieniądze te z konta Wnioskodawcy trafiały do dostarczycieli mediów i Wspólnoty Mieszkaniowej, co można udokumentować fakturami i nakazem płatniczym Wspólnoty. Wnioskodawca zaznaczył, że w razie potrzeby Wspólnota Mieszkaniowa wyda Wnioskodawcy odpowiednie zaświadczenie, że pieniądze wpłynęły na jej konto. Wnioskodawca uzyskał informację, że jeżeli pieniądze wpłyną na jego konto, to ma płacić ryczałt od całej kwoty, choć opłaty za media i eksploatację mieszkania według umowy ponoszą najemcy i pieniądze te nie przysparzają mu korzyści. Wnioskodawca uzyskał również informację o rozbieżnej treści a mianowicie, że nie musi płacić podatku od kwoty, która jest na pokrywanie kosztów utrzymania mieszkania, skoro jest odpowiedni zapis w umowie, że te obciążają najemcę nawet jak pieniądze wpływają na konto Wnioskodawcy. W tej sytuacji Wnioskodawca ma wątpliwość czy ma zostawić opłaty za media i utrzymanie mieszkania w rękach najemców, co - jak uważa - nie jest dla niego bezpieczne, gdyż najemcami są studenci, czy też może pośredniczyć i z własnego konta przekazywać opłaty dostarczycielom mediów i Wspólnocie Mieszkaniowej w celu pokrywania kosztów utrzymania mieszkania.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy wpływ całej kwoty czynszu (odstępnego) łącznie z opłatami na konto Wnioskodawcy zmusza go do płacenia podatku od mediów i kwoty uiszczanej Wspólnocie Mieszkaniowej, pomimo że potrafi udowodnić, że są to pieniądze na opłaty za utrzymanie mieszkania, które zostają przelane na odpowiednie rachunki a dodatkowo umowa mówi, że koszty te ponoszą najemcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro umowa została tak skonstruowana, że wiadomo do kogo należą jakie opłaty, to nie ma znaczenia z czyjego konta są dokonane te opłaty. Wnioskodawca uważa, że w tym wypadku jest tylko pośrednikiem przy przekazaniu pieniędzy. W opinii Wnioskodawcy, bezpieczniej jest mieć kontrolę nad tym czy w terminie i w odpowiedniej wysokości wpływają pieniądze według faktur po odczycie wskazań liczników i nakazu płatniczego Wspólnoty Mieszkaniowej na odpowiednie rachunki. Wnioskodawca dodał, że pozostawienie płatności w ręku najemców zmusza do ciągłego kontrolowania u usługodawców czy odpowiednie należności zostały uiszczone, co nie ukrywa jest dla niego kłopotliwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami - w myśl art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy - z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej przywołanego art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który jak wynika z cytowanego powyżej przepisu art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego może być określony w pieniądzach, bądź też świadczeniach innego rodzaju. Czynsz ten niezależnie od formy w jakiej został określony stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże do powstania po stronie wynajmującego przychodu konieczne jest zaistnienie przesłanki zawartej w art. 11 ww. ustawy, czyli otrzymanie lub postawienie czynszu do dyspozycji.

W myśl art. 9a ust. 6 ww. ustawy - dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tekst jedn.: Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1a tej ustawy - osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Przychodów (dochodów) opodatkowanych w formach zryczałtowanych nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł podlegającymi opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 3 ww. ustawy).

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 6 ust. 1a przywołanej ustawy - opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, natomiast wszelkie opłaty eksploatacyjne związane z przedmiotem najmu ponoszone przez najemcę, nie są składnikami przychodu osiąganego z tego tytułu, o ile z umowy wynika, że to najemca zobowiązany jest do ich ponoszenia. Opłaty te nie mieszczą się w pojęciu "świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń", o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. Przychód w rozumieniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne powstaje jedynie wówczas, gdy ma miejsce przysporzenie majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że umowa zawarta między Wnioskodawcą a najemcami lokalu w jasny sposób mówi, kto i jakie koszty pokrywa. Wnioskodawca, zabezpieczając się przed zadłużeniem chciał by najemcy wpłacali na jego konto pieniądze za media i za jego pośrednictwem pieniądze te trafiały do dostarczycieli mediów i do Wspólnoty Mieszkaniowej, co w razie potrzeby można udokumentować fakturami i nakazem płatniczym Wspólnoty oraz odpowiednim zaświadczeniem, że pieniądze wpłynęły na jej konto.

Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa podatkowego należy uznać, że jedynie określona w umowie wysokość czynszu bez opłat za media i do Wspólnoty Mieszkaniowej stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności z tytułu opłat uiszczanych przez najemców za media i opłat należnych Wspólnocie Mieszkaniowej - o ile faktycznie w umowie jest zapis, że najemcy zostali zobowiązani do ponoszenia takich właśnie wydatków związanych z eksploatacją wynajmowanego lokalu - nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy. W zakresie uiszczania tych opłat Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcami a usługodawcami. W związku z tym opłaty te nie stanowią u Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych z tytułu wpływu tych opłat na konto Wnioskodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.