IBPBII/2/415-182/09/NG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 23 lutego 2009 r.), uzupełnionym w dniu 28 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie:

* określenia czy przychód, który wnioskodawca uzyska z tytułu wydania napisanej przez niego ksiązki, należy zaliczyć do przychodów z osobiście wykonywanej działalności - jest prawidłowe,

* sposobu opodatkowania dochodu uzyskanego z osobiście wykonywanej działalności - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lutego 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie określenia czy przychód, który wnioskodawca uzyska z tytułu wydania napisanej przez niego ksiązki, należy zaliczyć do przychodów z osobiście wykonywanej działalności oraz sposobu opodatkowania dochodu uzyskanego z tego źródła.

W związku z brakami formalnymi, pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r. Znak IBPB II/2/415-182/09/NG, wezwano do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 28 kwietnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest emerytem w wieku powyżej 65 lat, nie prowadzi działalności gospodarczej. Napisał utwór historyczno-literacki. Zamierza go wydać w nakładzie 1 000 egzemplarzy (optymalna ilość sugerowana przez drukarnie). W tym celu wnioskodawca uzyskał ISBN i zlecił wydrukowanie książki - koszt usługi około 18 000 zł. Książki wnioskodawca zamierza sprzedawać osobiście i księgarni. Część książek chce przekazać do bibliotek bezpłatnie, jak również podarować osobom fizycznym w formie prezentów oraz przekazać ponad 20 egzemplarzy do odpowiednich bibliotek wskazanych w przepisach obowiązujących w tym względzie.

Płatność za usługę drukarską i reklamę w gazecie lokalnej, nastąpi po otrzymaniu nakładu, natomiast sprzedaż książek wnioskodawca przewiduje w dłuższym niż rok okresie.

Wnioskodawca przewiduje także, że przez długi okres czasu, nie odzyska środków pieniężnych włożonych na opracowanie utworu i sfinansowanie nakładu 1 000 egzemplarzy. Niemniej wnioskodawca zakłada dochód ze sprzedaży około 3-5 zł.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania.

Czy wnioskodawca jest obowiązany do zarejestrowania działalności gospodarczej jako osoba fizyczna i jednocześnie autor i wydawca i do opodatkowania na zasadach ogólnych na podstawie odpowiednich artykułów ustawy podatkowej.

Czy jest to działalność wykonywana osobiście zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jak rozliczać dochód.

Zdaniem wnioskodawcy, ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej, napisał osobiście wzmiankowaną książkę, którą wyda własnymi środkami i zamierza ją częściowo sprzedawać księgarniom, częściowo sprzedawać osobom fizycznym, częściowo darować w formie prezentu osobom fizycznym, bibliotekom i szkołom, są to przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Ewentualny dochód jaki uzyska ze sprzedaży książek, stanowi różnica między poniesionymi kosztami, także druku 1.000 egzemplarzy książek a sumą przychodu uzyskanego z ich sprzedaży, bowiem są to przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, źródłami przychodów są: działalność wykonywana osobiście i pozarolnicza działalność gospodarcza.

W przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze przepis art. 5a pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność ma charakter zarobkowy wówczas, gdy jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Definicja działalności gospodarczej wymaga również, aby działalność taka wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania, powtarzania określonego zespołu konkretnych działań o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej należało ocenić zamiar, okoliczności i cel: działań związanych z wydaniem, a następnie sprzedażą książki.

Zorganizowany charakter sprzedaży, powtarzalność czynności oraz chęć osiągnięcia zysku (zarobkowy charakter), to elementy istotne dla zakwalifikowania czynności związanych ze sprzedażą książki, jako pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawca napisał utwór historyczno-literacki, który zamierza wydać w formie książki. Wydanie książki będzie zdarzeniem jednokrotnym, incydentalnym, które nie ma charakteru ciągłego. Poza tym planowany sposób wydania książki (osobiście przez wnioskodawcę) i jej sposób dystrybucji (m.in. darowanie osobom bliskim, sprzedaż okazjonalna) wskazuje, że działalnie takie nie będzie miało charakteru zorganizowanego.

Mając na uwadze powyższe można uznać, iż planowane wydanie książki nie nosi znamion działalności prowadzonej w celach zarobkowych, w sposób zorganizowany i ciągły - nie zostały spełnione kryteria art. 5a pkt 6 ww. ustawy, dlatego też przychodów z tego tytułu nie należy zaliczać do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przychód uzyskany z tytułu sprzedaży książek własnego autorstwa będzie mógł być zakwalifikowany jako działalność wykonywana osobiście stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do art. 13 pkt 2 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, uważa się: przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zatem stanowisko wnioskodawcy, że środki uzyskane z wydania oraz sprzedaży książki przez niego napisanej, są przychodami z działalności wykonywanej osobiście należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do sposobu opodatkowania uzyskanego z tego źródła dochodu stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 9 ust. 2, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei zgodnie z art. 9 ust. 3 ww. ustawy, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 i 4 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

* z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód (art. 22 ust. 9 pkt 3),

* z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód (art. 22 ust. 9 pkt 4).

Ponadto w myśl art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

O zastosowaniu podwyższonych (50%) kosztów uzyskania przychodu decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu z tytułu wykonania czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć związanych jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 niniejszej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Jak stanowi art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Przy czym zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Dla zakwalifikowania określonego rezultatu działalności jako przedmiotu prawa autorskiego, konieczne jest spełnienie przesłanek powstania utworu, tzn. aby był on przejawem działalności twórczej (kreacyjnej) oraz miał indywidualny charakter. W rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identyczne skierowany wysiłek uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Należy jednak podkreślić, że organy podatkowe nie są właściwe w zakresie rozstrzygania autorskiego charakteru wykonywanych czynności. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży w kompetencji organów podatkowych. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego. W razie wątpliwości, co do prawidłowości zakwalifikowania wykonanej pracy jako korzystającej z praw autorskich lub pokrewnych, należy zwrócić się w celu rozstrzygnięcia tej kwestii do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Departament Prawny.

Odnosząc się do kwestii kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży książek stwierdzić należy, że w zakresie w jakim przy sprzedaży książek uzyska Pan wynagrodzenie z tytułu korzystania z praw autorskich w rozumieniu ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych będą miały zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodu. Natomiast w pozostałej części, koszty uzyskania przychodu należy przyjąć w wysokości 20% przychodu. Gdyby poniesione wydatki były wyższe, możliwe jest przyjęcie kosztów w wysokości faktycznie poniesionych wydatków.

Zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1 - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

W myśl art. 44 ust. 3a ww. ustawy, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Dla podatników, do których ma zastosowanie art. 45 ust. 1 ww. ustawy i którzy niezależnie od liczby źródeł przychodów uzyskali przychody ze źródeł, od których byli obowiązani samodzielnie opłacać zaliczki na podatek przeznaczony jest formularz zeznania rocznego PIT-36.

W przedstawionym przez Pana zdarzeniu przyszłym - osiągając bez pośrednictwa płatników dochody z tytułu działalności wykonywanej osobiście, będzie Pan obowiązany do wpłaty w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 44 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy do złożenia zeznania rocznego na formularzu PIT-36. W zeznaniu tym należy wykazać uzyskany w roku podatkowym przychód oraz koszty jego uzyskania, ustalone według opisanych powyżej zasad. Różnica stanowić będzie podlegający opodatkowaniu dochód, bądź poniesiona stratę, którą można będzie rozliczyć na zasadach wskazanych w cytowanym powyżej art. 9 ust. 3 ww. ustawy.

Reasumując stanowisko wnioskodawcy w zakresie sposobu opodatkowania dochodu uzyskanego z osobiście wykonywanej działalności należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.