IBPBII/2/415-150/13/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 7 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2003 r. wnioskodawca wraz z małżonkiem nabył w drodze darowizny na prawach wspólności ustawowej niezabudowaną nieruchomość gruntową (działkę). W tym samym roku na tej działce wybudowali drewniany dom jednorodzinny oraz wprowadzili się do niego. Jednakże formalne zgłoszenie przystąpienia do użytkowania domu nastąpiło w grudniu 2008 r., a potwierdzenie przyjęcia obiektu budowlanego przez organ nadzoru budowlanego - w styczniu 2009 r. Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Obecnie (w 2013 r.) małżonkowie zamierzają sprzedać nieruchomość, której część składową stanowi wybudowany budynek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zamierzona w 2013 r. przyszła sprzedaż nieruchomości spowoduje powstanie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy spowoduje ona powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do całości lub części świadczeń uzyskanych z takiej sprzedaży.

Zdaniem wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości w 2013 r. nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie spowoduje ona powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych ani w stosunku do całości, ani w stosunku do części świadczeń uzyskanych z takiej sprzedaży.

Sprzedaż taka stanowi odpłatne zbycie nieruchomości nie następujące w wykonywaniu działalności gospodarczej i nie dotyczące nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, przy czym dokonywana jest ona po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości w drodze darowizny i jako taka nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Okoliczność, że po nabyciu niezabudowanej nieruchomości nastąpiło wybudowanie na niej budynku nie ma tu znaczenia, bowiem w przypadku tzw. nieruchomości gruntowej (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego) budynek stanowi jej część składową, która dzieli los gruntu i nie stanowi odrębnego przedmiotu obrotu zgodnie z zasadą superficies solo cedit. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych każe liczyć termin pięcioletni "od nabycia lub wybudowania", co należy wykładać w ten sposób, że w przypadku tzw. nieruchomości gruntowych decyduje data nabycia, zaś data wybudowania może mieć znaczenie tylko w odniesieniu do budynków lub lokali stanowiących odrębny przedmiot własności (np. budynku na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste).

Nie ma również znaczenia okoliczność, czy nabycie było odpłatne, czy pod tytułem darmym.

Na poparcie własnego stanowiska wnioskodawca powołał:

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 sierpnia 2011 r. Znak: IBPB II/2/415-682/10/HS,

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 sierpnia 2012 r. Znak: IBPB II/2/415-749/12/HS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości (ich części oraz udziału) lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie istotnym jest zatem ustalenie momentu nabycia nieruchomości. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, w związku z czym należy odnieść się do definicji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 tego Kodeksu).

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym i w takim przypadku istotne znaczenie będzie miała data jego wybudowania.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). To oznacza, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek. Bez znaczenia pozostaje zatem również okoliczność, kiedy budynek mieszkalny został oddany do użytkowania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w 2003 r. wnioskodawca wraz z małżonkiem nabył w drodze darowizny na prawach wspólności ustawowej niezabudowaną nieruchomość gruntową (działkę). W tym samym roku na tej działce wybudowali drewniany dom jednorodzinny oraz wprowadzili się do niego. Jednakże formalne zgłoszenie przystąpienia do użytkowania domu nastąpiło w grudniu 2008 r., a potwierdzenie przyjęcia obiektu budowlanego przez organ nadzoru budowlanego - w styczniu 2009 r. Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Obecnie (w 2013 r.) małżonkowie zamierzają sprzedać nieruchomość, której część składową stanowi wybudowany budynek.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż sprzedaż w 2013 r. przedmiotowej nieruchomości nabytej w 2003 r., na której wybudowano dom jednorodzinny, w stosunku do którego formalnego zgłoszenia przystąpienia do użytkowania dokonano w grudniu 2008 r., a potwierdzenie przyjęcia obiektu budowlanego przez organ nadzoru budowlanego miało miejsce w styczniu 2009 r. - nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako że przychód ten uzyskany zostanie po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu. Ww. pięcioletni termin w przedmiotowej sprawie upłynął w dniu 31 grudnia 2008 r. Oznacza to, iż przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w 2013 r. w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć również należy, iż bez wpływu na datę nabycia nieruchomości pozostaje w przedmiotowej sprawie data zgłoszenia budynku do użytkowania.

W związku z powyższym, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.