IBPBII/2/415-1452/12/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 5 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniu 11 grudnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego w związku z wydatkowaniem środków ze sprzedaży na spłatę kredytu konsumpcyjnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego w związku z wydatkowaniem środków ze sprzedaży na spłatę kredytu konsumpcyjnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z dnia 30 listopada 2012 r. Znak: IBPBII/2/415-1452/12/AK wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 11 grudnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 25 sierpnia 2011 r. aktem notarialnym zostało dokonane przeniesienie własności lokalu mieszkalnego nr 5. Przeniesienia własności dokonano na podstawie art. 48 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Przeniesienie własności zostało dokonane w imieniu spółdzielni mieszkaniowej na rzecz wnioskodawcy jako prawowitego najemcy. Wnioskodawca oświadczył, że ww. lokal mieszkalny wynajmował od 4 kwietnia 1995 r. od pracodawcy, który w 2007 r. ustanowił do zarządzania nieruchomościami następcę prawnego jakim jest spółdzielnia mieszkaniowa.

Z kolei dnia 26 września 2011 r. zgodnie z aktem notarialnym wnioskodawca nabył nieruchomość, w skład której wchodzi działka o powierzchni 0,0331 ha. Nieruchomość jest zabudowana około 25 letnim budynkiem mieszkalnym, nie oddanym do użytkowania, tym samym bez przyznanego numeru porządkowego, w stanie surowym zamkniętym, murowanym, częściowo podpiwniczonym, piętrowym, krytym blachą. Budynek ten o łącznej powierzchni użytkowej 110,00 m^2, nieposiadający żadnych instalacji ani stolarki wewnętrznej i wylewek został nabyty za cenę w łącznej kwocie 110.000,00 zł.

Przed podpisaniem aktu notarialnego wnioskodawca wpłacił 5.000,00 zł, 26 września 2011 r. przelał na konto sprzedającej 40.000,00 zł, 27 września 2011 r. przelał na konto sprzedającej kolejne 10.000,00 zł. Pozostałą kwotę w wysokości 55.000,00 zł wnioskodawca został zobowiązany spłacić do 30 listopada 2011 r.

W dniu 4 listopada 2011 r. wnioskodawca uzyskał kredyt gotówkowy w banku w wysokości 53.130,98 zł na okres od 7 listopada 2011 r. do 7 listopada 2018 r. z przeznaczeniem na cele konsumpcyjne. Dnia 7 listopada 2011 r. kredyt został uruchomiony, z tego kwota w wysokości 50.600,93 zł wpłynęła na rachunek bankowy, kwota w wysokości 2.530,05 została potrącona z tytułu prowizji bankowej. W związku z faktem, iż przedmiotowa nieruchomość nie była jeszcze oddana do użytku a tym samym nie miała przyporządkowanego numeru, bank nie zgodził się udzielić kredytu mieszkaniowego. Bank udzielił wnioskodawcy tylko kredyt konsumpcyjnego.

Środki pochodzące z kredytu w wysokości 48.170,89 zł wnioskodawca przeznaczył na zapłatę w dniu 7 listopada 2011 r. za dom w wysokości 45.000,00 zł oraz na zakup materiałów budowlanych służących wykończeniu domu w wysokości 3.170,89 zł. Pozostałą kwotę kredytu w wysokości 2.430,04 zł wnioskodawca przeznaczył na zakup narzędzi niezbędnych do przeprowadzenia prac budowlanych oraz na zakup wyposażenia domu.

Dnia 29 listopada 2011 r. zgodnie z aktem notarialnym wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny nr 5 wraz z prawami związanymi z własnością tego lokalu - udział 67/1000 w części wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu za cenę 93.000,00 zł.

Środkami pochodzącymi ze zbycia nieruchomości wnioskodawca spłacił w całości kredyt konsumpcyjny w dniu 29 listopada 2011 r. w wysokości 53.750,84 zł, przeznaczony na własne potrzeby mieszkaniowe, w tym odsetki w wysokości 619,86 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spłata kredytu konsumpcyjnego w wysokości 48.170,89 zł w części przeznaczonej na własne potrzeby mieszkaniowe, zaciągniętego przed dniem sprzedaży nieruchomości - lokalu mieszkalnego nr 5, może być zaliczona do wydatków na własne cele mieszkaniowe.

Zdaniem wnioskodawcy, spłata kredytu konsumpcyjnego w wysokości 48.170,89 zł w części przeznaczonej na własne potrzeby mieszkaniowe, zaciągniętego przed dniem sprzedaży nieruchomości - lokalu mieszkalnego nr 5, może być zaliczona do wydatków na własne cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Za wydatki na własne cele mieszkaniowe uznaje się też wydatki na spłatę kredytu wraz z odsetkami, zaciągniętego na sfinansowanie własnych potrzeb mieszkaniowych. Przy czym nie ma znaczenia, czy kredyt został zaciągnięty na zbywaną nieruchomość, prawo majątkowe, czy też na inną inwestycję mieszkaniową, która służy zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych. Warunkiem jest, zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy, by kredyt był zaciągnięty przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 powoływanej ustawy jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na cele wskazane w tym przepisie i w terminach w nim zakreślonych. To, czy kredyt, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został zaciągnięty w celu mieszkaniowym, należy wiązać wyłącznie z faktycznym sposobem rozdysponowania środków pochodzących z tego kredytu. Dla zastosowania zwolnienia, o którym mowa w tym przepisie, nie ma znaczenia to, czy z treści umowy kredytu wynika na jaki cel został on udzielony, czy też taki cel nie został określony. Przesłanką warunkującą zwolnienie od opodatkowania jest to, czy kredyt został w rzeczywistości przeznaczony na cele wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem określenie w umowie kredytu, że został on udzielony na cele konsumpcyjne, nie przekreśla możliwości jego przeznaczenia na zakup domu mieszkalnego czyli na realizację celu mieszkaniowego w rozumieniu ww. przepisu.

W związku z powyższym spłata kredytu konsumpcyjnego w kwocie 48.170,89 zł, zaciągniętego przed dniem sprzedaży nieruchomości może być zaliczona do wydatków na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wskazał, że stanowisko w podobnej sprawie zajął już Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji ILPB2/415-1059/11-2/ES z dnia 31 stycznia 2012 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, iż sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment jego nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca nabył w dniu 25 sierpnia 2011 r. stanowiący odrębną własność lokal mieszkalny wraz prawami związanymi z własnością tego lokalu - udziałem 67/1000 w części wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu. Przedmiotowy lokal mieszkalny wnioskodawca nabył jako osoba uprawniona do nabycia na podstawie art. 48 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.). Zgodnie z art. 48 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, w brzmieniu obowiązującym w 2011 r. na pisemne żądanie najemcy spółdzielczego lokalu mieszkalnego, który przed przejęciem przez spółdzielnię mieszkaniową był mieszkaniem przedsiębiorstwa państwowego, państwowej osoby prawnej lub państwowej jednostki organizacyjnej, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z nim umowę przeniesienia własności lokalu, po dokonaniu przez niego: spłaty zadłużenia z tytułu świadczeń wynikających z umowy najmu lokalu; wpłaty wkładu budowlanego określonego przez zarząd spółdzielni w wysokości proporcjonalnej do powierzchni użytkowej zajmowanego mieszkania wynikającej ze zwaloryzowanej ceny nabycia budynku, jeżeli spółdzielnia nabyła budynek odpłatnie.

W dniu 29 listopada 2011 r. wnioskodawca sprzedał przedmiotową nieruchomość lokalową.

Z uwagi zatem na fakt, że wnioskodawca nabył przedmiotowy lokal mieszkalny w 2011 r., a jego sprzedaży dokonał również w 2011 r., czyli do dnia sprzedaży nie upłynął 5 letni okres liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przedmiotowego lokalu, to dochód z jego sprzedaży podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Dokonując oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia przedmiotowego lokalu należało zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 22 ust. 6c ww. ustawy kosztami uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, są udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Podsumowując, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, czyli w przedmiotowej prawie różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 5 (ustalonym zgodnie z art. 19) a kosztami uzyskania tego przychodu, ustalonymi w niniejszej sprawie zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny również w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W świetle art. 21 ust. 25 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

W myśl art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 30 ww. ustawy przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przepis ten ma zapobiec dwukrotnemu korzystaniu z ulg i odliczeń przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy przeznaczenie przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w 2011 r. w części (48.170,89 zł) na spłatę kredytu zaciągniętego na cele konsumpcyjne uprawnia wnioskodawcę do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć zatem należy, że warunkiem zwolnienia od podatku dochodowego dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w ustawie jest wydatkowanie otrzymanego przychodu wyłącznie na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania, ma bowiem charakter wyczerpujący (enumeratywny).

W związku z tym stwierdzić należy, że do zwolnienia od podatku dochodowego dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w ustawie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy upoważnia wydatkowanie uzyskanego przychodu wyłącznie na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1, czyli m.in. na nabycie budynku mieszkalnego a także na nabycie gruntu związanego z tym budynkiem.

Tymczasem z analizy wniosku wynika, iż wnioskodawca dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 5 przeznaczył na spłatę kredytu gotówkowego wraz z odsetkami zaciągniętego na cele konsumpcyjne. Uzyskany przez wnioskodawcę w dniu 4 listopada 2011 r. kredyt bezspornie był bowiem kredytem gotówkowym z przeznaczeniem na cele konsumpcyjne. Bank nie udzielił wnioskodawcy kredytu na nabycie nieruchomości czy też budynku w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wnioskodawcy. Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż przychód uzyskany przez wnioskodawcę ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części wydatkowanej na spłatę kredytu gotówkowego z przeznaczeniem na cele konsumpcyjne wraz z odsetkami nie może zostać objęty przedmiotowym zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia przy tym dla przedmiotowego zwolnienia pozostają okoliczności, z powodu których bank nie udzielił wnioskodawcy kredytu mieszkaniowego a wyłącznie kredytu gotówkowego z przeznaczeniem na cele konsumpcyjne.

Wskazać należy za Naczelnym Sądem Administracyjnym w Warszawie, że "czym innym jest zamierzenie polegające na wydatkowaniu środków na realizację szeroko postrzeganego celu mieszkaniowego (w tym działania na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych), czym innym natomiast kwestia spełnienia warunków do uzyskania ulgi podatkowej. Nie kwestionując faktu, że spłata kredytu (...) wpisuje się w realizację ogólnego celu polegającego na zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, wskazać jednakże wypada, że nie musi to jednocześnie oznaczać ziszczenia prawa podatnika do ulgi podatkowej." (zob. wyrok z dnia 4 grudnia 2012 r., sygn. akt II FPS 3/12).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż kredyt gotówkowy udzielony na cele konsumpcyjne, chociażby został faktycznie przeznaczony na cele mieszkaniowe nie wypełnia dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak zostało bowiem wskazane powyżej jednym z warunków skorzystania z ww. zwolnienia, co wynika z literalnego brzmienia przepisu art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy jest aby kredyt był zaciągnięty m.in. na nabycie budynku mieszkalnego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, gruntu pod budowę budynku mieszkalnego etc., a nie na dowolny konsumpcyjny cel. Z umowy kredytowej ma zatem jasno wynikać cel kredytu, gdyż cel zaciągnięcia kredytu jest jedną z podstawowych przesłanek zwolnienia. Tym samym sam fakt zakupu nieruchomości i zaciągnięcia kredytu w okolicznościach, gdy kredyt jaki wnioskodawca zaciągnął był kredytem gotówkowym z przeznaczeniem na cele konsumpcyjne a nie przeznaczonym na nabycie tej nieruchomości, nie jest równoznaczny z zaciągnięciem kredytu na cele określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto zauważyć należy, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w zwolnieniach przedmiotowych w przypadku wydatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży na spłatę kredytu, wymaga by kredyt ten był zaciągnięty na nabycie m.in. budynku mieszkalnego a także gruntu związanego z tym budynkiem. Oznacza to, że podatnik chcąc skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi udowodnić, iż kredyt został zaciągnięty właśnie na ten cel. Musi zatem posiadać dowody, z koniecznością których wykazania winien się liczyć od początku, skoro zgodnie z przepisami ze zwolnienia korzysta przychód w części wydatkowanej w określonym czasie na wskazany w ustawie cel, a on sam zamierza ze zwolnienia korzystać. Dowodem takim niewątpliwie jest umowa kredytowa, z której wynikać powinien cel zaciągnięcia kredytu. Podatnik winien zatem w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dysponować umową kredytową, z której będzie wynikało, że kredyt został zaciągnięty na nabycie konkretnego budynku mieszkalnego a nie samym faktem zaciągnięcia kredytu w ogóle. Liczy się bowiem cel na jaki kredyt został zaciągnięty i wydatkowany, wynika to bowiem wprost z literalnego brzmienia art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy.

Podkreślić należy, iż zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia skutkuje zwolnieniem z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Treść art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jasno wskazuje, iż kredyt, na którego spłatę został przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego musi być kredytem zaciągniętym na cele mieszkaniowe, co z kolei powinno wynikać z treści umowy kredytowej. Zatem okoliczność, że spłacany kredyt został zaciągnięty na cele konsumpcyjne będzie stanowiła przesłankę negatywną, uniemożliwiającą skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej sprawie najistotniejsze znaczenie ma fakt, że kredyt, który wnioskodawca zaciągnął nie miał celu określonego zgodnie z wymogami stawianymi przez art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy, a więc z umowy kredytowej nie wynikało, że środki z niego uzyskane zostaną przeznaczone na zakup nieruchomości, co skutkuje brakiem możliwości skorzystania przez wnioskodawcę ze zwolnienia w związku z wydatkowaniem środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na spłatę takiego kredytu.

Reasumując stwierdzić należy, że dochód uzyskany z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, który wnioskodawca nabył w 2011 r. podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. Dochód ten nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, z uwagi na fakt przeznaczenia części tak uzyskanego dochodu na spłatę kredytu gotówkowego, który nie był kredytem zaciągniętym w celu nabycia nieruchomości, gdyż nie wynika to z umowy kredytowej.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 stycznia 2012 r. Znak: ILPB2/415-1059/11-2/ES tut. Organ informuje, że stanowisko w niej prezentowane nie jest zgodne z obowiązującą linią orzekania w sprawach interpretacji indywidualnych, z tego względu zostały podjęte działania w celu wyeliminowania z obrotu ww. interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.