IBPBII/2/415-133/12/CJS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 27 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniach 2 lutego 2012 r. oraz 19 i 22 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 9 marca 2012 r. znak: IBPB II/2/415-133/12/CJS wezwano do jego uzupełnienia.

Uzupełnienia dokonano w dniach 19 i 22 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 1993 r. wnioskodawczyni kupiła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego z garażami. W 1995 r. rodzice wnioskodawczyni darowali jej i jej mężowi działkę w równych częściach, zachowując prawo dożywotniego użytkowania ww. nieruchomości.

Z kolei w 1997 r. małżonkowie się rozwidli.

Wnioskodawczyni nie miała żadnych kontaktów z byłym mężem, ponieważ mieszka od 1989 r. w Niemczech do momentu, kiedy chciała przepisać wspólny majątek dzieciom. Mąż jak się dowiedział, że w Polsce posiada majątek do podziału to nie wyraził zgody na przepisanie go na rzecz pełnoletnich synów. Wobec czego doszło do podziału majątku wspólnego (sądowego).

Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2010 r. Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku. Sąd ustalił wartość majątku na kwotę 652 000 zł. Wartość udziału każdego z uczestników zamyka się w kwocie 326 000 zł, ale wobec faktu poniesienia przez wnioskodawczynię nakładów i wydatków na majątek wspólny w łącznej kwocie 131 993, 15 zł, kwotę należało rozliczyć po połowie. Ostatecznie Sąd ustalił, że wszystkie składniki majątku należy przyznać wnioskodawczyni zarządzając na rzecz uczestnika spłatę w kwocie 260 000 zł płatną w terminie 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia.

Sąd wydając ww. postanowienie "dokonał aktu sprzedaży" nieruchomości (m.in. w imieniu męża) bowiem gdyby wnioskodawczyni z mężem sprzedała tę nieruchomość to nie byłoby podatku dochodowego. Na polecenie Sądu wnioskodawczyni sprzedała więc nieruchomość będącą wspólną własnością - jej i byłego męża, który na stałe mieszka w Niemczech. Przed Sądem Apelacyjnym wnioskodawczyni podpisała ugodę z mężem, że dokona na jego rzecz spłaty kwoty w wysokości 240 000 zł w II ratach.

Wobec faktu, że bank nie udzielił wnioskodawczyni kredytu na spłatę 240 000 zł wnioskodawczyni była zmuszona sprzedać przedmiotową działkę. Warunkiem sprzedaży było wyczyszczenie wpisów w KW oraz zrzeczenie się służebności przez rodziców wnioskodawczyni. Przedmiotową działkę wnioskodawczyni sprzedała w dniu 9 marca 2011 r. za kwotę 555 000 zł W ustalonych terminach wnioskodawczyni wpłaciła 240 000 zł na konto byłego męża.

Z informacji uzyskanych w urzędzie skarbowym wnioskodawczyni dowiedziała się, że musi zapłacić podatek od kwoty 275 000 zł tj. od połowy działki, którą wnioskodawczyni otrzymała na skutek podziału majątku.

Ponadto z uzupełnienia wniosku wynika, że zgodnie z postanowieniem Sądu z dnia 29 kwietnia 2010 r. wartość majątku dorobkowego ustalono na kwotę 652 000 zł W skład majątku dorobkowego małżonków wchodziły:

Sąd dokonał podziału majątku dorobkowego w ten sposób, że wszystkie składniki opisane powyżej przyznano na wyłączną własność wnioskodawczyni z jednoczesnym zobowiązaniem jej do dokonania na rzecz byłego męża spłaty w wysokości 260 000 zł W dniu 5 listopada przed Sadem Okręgowym podpisana została ugoda, zgodnie z którą wnioskodawczyni zobowiązała się do spłaty na rzecz byłego męża kwoty 240 000 do końca września 2011 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawczyni, jeżeli sprzedała działkę za 555 000 zł i Urząd Skarbowy nakazał zapłacić jej podatek z kwoty 275 000 zł tj. od połowy nabytej od męża, to powinna zapłacić i opodatkować tylko kwotę 35 000 zł, bo tę kwotę faktycznie uzyskała (nie licząc wydatków, które poniosła na wyczyszczenie księgi wieczystej i sprzedaż działki), resztę przekazała zgodnie z postanowieniem Sądu mężowi.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Niniejsza interpretacja zawiera wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawczyni w zakresie w jakim wniosek dotyczy sposobu opodatkowania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości. W zakresie w jakim wniosek dotyczy skutków podatkowych dla byłego męża wnioskodawczyni sprzedaży nieruchomości i przekazania na jego rzecz spłaty, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości i praw dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Natomiast odpłatne zbycie nieruchomości lub praw tylko wówczas, jeżeli nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w 1993 r. wnioskodawczyni nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego wraz z dwoma garażami. W 1995 r. rodzice wnioskodawczyni darowali aktem notarialnym działkę w równych częściach obojgu małżonkom, zachowując prawo dożywotniego użytkowania ww. nieruchomości.

W 1997 r. przez rozwód rozwiązany został związek małżeński. W dniu 29 kwietnia 2010 r. doszło do sądowego podziału majątku dorobkowego małżonków, w skład którego wchodziło spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o wartości 320 000 zł, prawo do dwóch stanowisk postojowych w wieloosobowym garażu o wartości 20 000 zł oraz nieruchomość o wartości 312 000 zł Sąd ustalił wartość przedmiotu podziału majątku dorobkowego na kwotę 652 000 zł.

Sąd dokonując podziału majątku dorobkowego przyznał wszystkie składniki opisane powyżej wnioskodawczyni z jednoczesnym zobowiązaniem jej do dokonania na rzecz byłego spłaty w wysokości 260 000 zł W dniu 5 listopada przed Sądem Okręgowym podpisana została ugoda, zgodnie z którą wnioskodawczyni zobowiązała się do spłaty na rzecz byłego męża kwoty 240 000 do końca września 2011 r.

W dniu 9 marca 2011 r. wnioskodawczyni sprzedała ww. nieruchomość za kwotę 555 000 zł.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą, zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez byłego małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości lub prawa, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Bowiem wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem) - jak też stan jej majątku osobistego. W tej części bowiem, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zatem nie ma wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości lub praw w drodze podziału majątku wspólnego, w przypadku gdy wartość otrzymanego majątku jest nieekwiwalentna lub przekracza udział, jaki przysługiwał małżonkowi w majątku wspólnym, zawiera się w pojęciu "nabycie", jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, mając na względzie ujęty we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że podział majątku dorobkowego małżonków dokonany na podstawie postanowienia Sądu dnia 29 kwietnia 2010 r. nie był ekwiwalentny w naturze dla obojga małżonków. O ekwiwalentnym bowiem podziale w naturze mówić można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego, każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek tej samej wartości. Tymczasem na mocy postanowienia sądu z 2010 r. były mąż wnioskodawczyni nie otrzymał żadnego składnika należącego do majątku wspólnego małżonków natomiast wnioskodawczyni otrzymała na własność wszystkie składniki jakie stanowiły majątek dorobkowy małżonków a więc: spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o wartości 320 000 zł, prawo do dwóch stanowisk postojowych o wartości 20 000 zł oraz nieruchomość o wartości 312 000 zł z jednoczesnym zobowiązaniem do dokonania spłaty w kwocie 240 000 zł na rzecz byłego męża na podstawie ugody zawartej w dniu 5 listopada 2010 r. przed Sądem Okręgowym. Powyższe jednoznacznie przesądza o braku ekwiwalentnego podziału majątku dorobkowego małżonków. Sposób podziału wskazuje również, że wnioskodawczyni otrzymała majątek, który przekracza jej udział w majątku wspólnym, gdyż wartość otrzymanych przez nią praw jest większa niż wartość #189; całego majątku dorobkowego. Potwierdza to obowiązek dokonania spłaty na rzecz byłego męża nałożony przez Sąd na wnioskodawczynię.

Aby ustalić, jaki udział w nieruchomości wnioskodawczyni nabyła w dacie podziału majątku objętego wspólnością majątkową w pierwszej kolejności należy obliczyć jaką wartość miał cały majątek podlegający podziałowi, czyli zsumować wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, mebli i samochodów. Następnie należy obliczyć wartość udziału jaki przysługiwał wnioskodawczyni w majątku wspólnym, czyli wartość całego majątku dorobkowego małżonków podzielić po pół. Otrzymana kwota odpowiadać będzie wartości udziału jaki przysługiwał wnioskodawczyni w majątku wspólnym. Kolejnym krokiem jest porównanie wartości majątku, jaki wnioskodawczyni otrzymała w drodze podziału majątku, czyli wartości spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, miejsc postojowych i nieruchomości do kwoty jaka jej przysługiwała pierwotnie.

Odnosząc się do przedstawionych przez wnioskodawczynię kwot, mając na względzie zaprezentowany powyżej sposób obliczeń i zakładając, że wartość poszczególnych składników majątku będących przedmiotem podziału majątku odpowiada ich wartości rynkowej na dzień dokonania podziału, wskazać należy, iż wartość otrzymanego przez wnioskodawczynię majątku przekracza wartość udziału jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym o 326 000 zł (320 000 zł wartość mieszkania + 20 000 zł dwa miejsca postojowe + 312 000 nieruchomość = 652 000 zł - wartość udziału wnioskodawczyni w majątku wspólnym 326 000 zł) co stanowi 50%.

Jeżeli zatem wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość za kwotę 555 000 zł, to przychodem odpowiadającym udziałowi nabytemu w wyniku podziału majątku dorobkowego będzie kwota 277 500 zł stanowiąca połowę kwoty uzyskanej ze sprzedaży, albowiem jak wykazano powyżej o taką wartość zwiększył się w 2010 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego jej udział w tym prawie.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wnioskodawczyni nabyła zatem prawo własności do nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży w 2011 r. w następujący sposób:

* udział w nieruchomości odpowiadający jej udziałowi w majątku wspólnym w 1995 r.,

* udział w nieruchomości, przekraczający udział w majątku wspólnym małżonków w 2010 r.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż dokonane w dniu 9 marca 2011 r. odpłatne zbycie ww. nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu do majątku wspólnego w 1995 r. nie będzie w ogóle podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Natomiast dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży w 2011 r. przedmiotowej nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2010 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, opłatę sądową).

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej ponad udział w majątku dorobkowym małżonków, kosztem uzyskania przychodu może być m.in. udokumentowana kwota faktycznej spłaty na rzecz byłego męża, ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym chodzi o kwotę spłaty, która będzie przypadała na sprzedawaną nieruchomość a nie na inne składniki majątku. Przypomnieć bowiem należy, że kwota spłaty została zasądzona od wnioskodawczyni z tego powodu, że otrzymała ona na wyłączną własność cały majątek. Kwota spłaty dotyczyła zatem całego otrzymanego przez nią majątku i stosownie do wartości mieszkania, miejsc postojowych oraz nieruchomości powinna być proporcjonalnie przypisana do każdego z tych trzech składników. Zatem kwota spłaty przypadająca na nabyty udział w nieruchomości dokonana na rzecz byłego męża może stanowić koszt nabycia zbywanego udziału w nieruchomości, o którą wnioskodawczyni może pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży przychód. Innymi słowy, kosztem nabycia udziału od męża w przedmiotowej nieruchomości będzie wyłącznie kwota spłaty przypadająca na tę nieruchomość.

Wskazać należy, że osiągnięty dochód ze sprzedaży może podlegać zwolnieniu z opodatkowania na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 21 ust. 25-28 ww. ustawy, czyli przeznaczeniu dochodu ze sprzedaży na cele mieszkaniowe wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

Z treści art. 21 ust. 26 ww. ustawy wynika, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Reasumując stwierdzić należy, iż dokonane w 2011 r. odpłatne zbycie ww. nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu do majątku wspólnego w 1995 r. nie będzie w ogóle podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2009 r. podlegał będzie natomiast przychód odpowiadający udziałowi nabytemu w 2010 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego. Podstawą obliczenia podatku będzie dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia przypadającym na udział nabyty w 2010 r. (tekst jedn.: wartością udziału wyrażoną w cenie określonej w umowie, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia) a kosztami, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy (tekst jedn.: udokumentowanymi kosztami nabycia, powiększonymi o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i poczynione zostały w czasie jej posiadania) powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości wnioskodawczyni może zaliczyć kwotę spłaty dokonanej na rzecz byłego męża przypadającą na nabycie od męża udziału w tym prawie, ale tylko w wysokości przypadającej na nieruchomość a nie na inne nabyte przez nią na wyłączną własność składniki majątku.

Mając na uwadze powołane wyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż stanowisko wnioskodawczyni, zgodnie z którym ma ona prawo do obniżenia przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości o całą kwotę spłaty dokonanej na rzecz byłego męża należało uznać za nieprawidłowe, tak jak nieprawidłowym był sposób przedstawienia przez nią rozliczenia uzyskanego ze sprzedaży przychodu.

Odnosząc się natomiast do pytania wnioskodawczyni dotyczącego możliwości zwolnienia jej z obowiązku zapłaty podatku stwierdzić należy, iż ustawodawca za wyjątkiem wskazanego powyżej zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, nie przewidział żadnych szczególnych przywilejów czy zwolnień w opisanym przez wnioskodawczynię we wniosku zdarzeniu.

Nadmienić należy, że przepisy Ordynacji podatkowej przewidują w art. 67a § 1, że organ podatkowy, którym jest Naczelnik właściwego dla podatnika urzędu skarbowego, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

Ustawodawca w ww. przepisie pozostawił do wyłącznej kompetencji właściwego organu podatkowego (Naczelnika urzędu skarbowego) ocenę, czy okoliczności faktyczne konkretnej sprawy przemawiają za udzieleniem ulgi w spłacie zobowiązania podatkowego. Organ podatkowy dysponuje więc pewnym zakresem swobody w wykładni pojęć "ważny interes podatnika" i "interes publiczny". W razie stwierdzenia, że dany przypadek mieści się hipotezie normy art. 67a § 1 pkt 1 może zastosować ulgę w spłacie zobowiązania podatkowego po złożeniu stosownego wniosku.

Zgodnie z § 15 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 165, poz. 1371 z późn. zm.) naczelnik urzędu skarbowego jest organem właściwym m.in. w zakresie odraczania terminu płatności oraz rozkładania na raty zapłaty podatku, umarzania w całości lub w części zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę.

Wobec tego, w przypadku pozostawania w trudnej sytuacji materialnej czy życiowej można zwrócić się z wnioskiem do właściwego urzędu skarbowego. Postępowanie w takiej sprawie zostanie zakończone wydaniem stosownej decyzji.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.