IBPBII/2/415-1243/11/MMa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 15 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 2 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania wydatkowanego na spłatę pożyczek - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 listopada 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania wydatkowanego na spłatę pożyczek.

W związku z brakami formalnymi, pismem z dnia 22 grudnia 2011 r. Znak: IBPBII/2/415-1243/11/MMa wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 2 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wspólnie z żoną w dniu 28 stycznia 2009 r. umową przedwstępną rozpoczął proces sprzedaży mieszkania. Ostateczny termin przekazania mieszkania wyznaczony był na dzień 20 lipca 2009 r. W poczet członków Spółdzielni Mieszkaniowej wnioskodawca wstąpił w 1992 r. i otrzymał mieszkanie w nowo wybudowanym budynku na warunkach lokatorskiego prawa do lokalu. W dniu 13 marca 2009 r. została ustanowiona odrębna własność lokalu. Sprzedaż mieszkania zakończyła się po dokonaniu koniecznych formalności 15 czerwca 2009 r. W mieszkaniu tym wnioskodawca mieszkał wraz z rodziną do 2009 r.

W lipcu 2006 r. małżonkowie zaciągnęli kredyt hipoteczny na zakup domu w zabudowie bliźniaczej. Oddanie domu w stanie surowym deweloperskim nastąpiło w lutym 2008 r. i małżonkowie otrzymali prawo własności. Od tego momentu małżonkowie prowadzili prace adaptacyjno-remontowe przeznaczając wszystkie środki na prace remontowe w nowym domu.

W październiku i grudniu 2008 r. wnioskodawca wspólnie z żoną zaciągnął pożyczki w dwóch bankach na prace adaptacyjne. Przy podpisywaniu umów kredytowych nie wymagano od małżonków podania celu ww. pożyczek. Ponadto w 2008 r. obowiązywała małżonków ulga meldunkowa, gdyż mieszkanie zamieszkiwali wraz z dziećmi od 16 lat.

Obie pożyczki zostały przeznaczone na prace adaptacyjne domu, a zwrot ich nastąpił w całości niezwłocznie po otrzymaniu w czerwcu 2009 r. należności ze sprzedaży mieszkania.

Wnioskodawca wskazuje, że w 2009 r. zaczęła obowiązywać ulga mieszkaniowa. Obejmuje ona pożyczki zaciągnięte przed sprzedażą i spłacone po niej. Sytuacja wnioskodawcy oraz jego żony w jego przekonaniu odpowiada tym wymaganiom. Jednak w tytule pożyczki nie wyszczególniono celu, gdyż w 2008 r., będąc w innej sytuacji prawnej jeśli chodzi o prawo podatkowe, licząc na obowiązującą ulgę meldunkową małżonkowie nie mogli przewidzieć, że te kredyty będą wykorzystane do rozliczenia podatku. W 2009 r. małżonkowie nie mieli już wpływu na sformułowanie ww. umów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zaciągnięte przez wnioskodawcę i jego żonę pożyczki mogą zostać uznane za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe.

Zdaniem wnioskodawcy, wymienione pożyczki powinny zostać uznane za wydatki na własne cele mieszkaniowe, gdyż na te cele zostały zaciągnięte i przeznaczone.

Fakt, że w tytule pożyczki nie wpisano celu wynika z braku takiej konieczności w 2008 r. w świetle obowiązującego wtedy prawa podatkowego - ulgi meldunkowej.

Wnioskodawca wskazuje, że w 2009 r. przestała obowiązywać ww. ulga, a w jej miejsce wprowadzono ulgę mieszkaniową, która obejmuje pożyczki zaciągnięte przed sprzedażą, a zwrócone po niej. Zdaniem wnioskodawcy warunki te spełnia.

Wnioskodawca nie zgadza się z nieuznaniem pożyczek z powodu braku podania celu. W opinii wnioskodawcy gdyby wiedział, że kredyty te będą w przyszłości warunkiem skorzystania z ulgi z pewnością nalegałby na umieszczenie takiego wpisu w treści umowy. Jednak w 2008 r. obowiązywała wnioskodawcę zupełnie inna sytuacja podatkowa w związku ze sprzedażą mieszkania. Wnioskodawca uważa za krzywdzące stosowanie aktualnych (tj. od 2009 r.) wymogów w odniesieniu do lat wcześniejszych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że w dniu 13 marca 2009 r. została ustanowiona odrębna własność lokalu, który następnie w dniu 15 czerwca 2009 r. małżonkowie sprzedali.

Z uwagi na fakt, iż sprzedaży mieszkania nabytego w dniu 13 marca 2009 r. dokonano w dniu 15 czerwca 2009 r., a więc do momentu odpłatnego zbycia nie upłynęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie sprzedaż ta stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze, iż nabycie miało miejsce w 2009 r., zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. Albowiem ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jednakże stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zatem w odniesieniu do dochodu ze sprzedaży nieruchomości istnieje możliwość jego przeznaczenia na własne cele mieszkaniowe.

Powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

W myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast ust. 28 tegoż artykułu stanowi, iż za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, iż przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30). Innymi słowy, przepis ten zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek - raz jako poniesiony np. na budowę lub remont budynku mieszkalnego, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansowałby tę właśnie budowę lub remont. W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zgodnie z wyżej cytowanym art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie ma zastosowanie do przychodów, które zostały przeznaczone na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe. Istotne jest to, aby kredyt zaciągnięty był przed uzyskaniem przychodu ze zbycia. W świetle tego przepisu celem mieszkaniowym będzie spłata kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętych wyłącznie przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia. Ponadto ważny jest moment uzyskania przychodu i poniesienia wydatku. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe czyli m.in. na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu muszą bezwzględnie pochodzić ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy jasno wskazuje, że wydatkowanie przychodów z odpłatnego zbycia ma nastąpić począwszy od dnia odpłatnego zbycia. Jest to zatem pierwszy dzień z okresu jaki ustawodawca dał podatnikowi na wydatkowanie przychodów z odpłatnego zbycia celem skorzystania ze zwolnienia. Kredyt i odsetki spłacone przed datą odpłatnego zbycia nie są wydatkiem na cele mieszkaniowe.

Ponadto wskazać należy, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia - w warunkach określonych w ustawie - uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych dochodu wyłącznie na własne cele wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy jasno wynika, iż kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym musi być kredytem zaciągniętym na własne cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem ustawodawcy było bowiem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika. Spłacony kredyt (pożyczka) nie ma być jakimkolwiek kredytem (pożyczką), lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt (pożyczka) - co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy zaciągnięty przez podatnika na cele określone w pkt 1. Nie chodzi zatem tylko o sposób wydatkowania kredytu (pożyczki), podstawową kwestią jest, aby z umowy wynikało na jaki cel został on zaciągnięty. Przepis wyraźnie bowiem mówi, że kredyt (pożyczka) mają być zaciągnięte na cele określone w pkt 1, a więc na cele mieszkaniowe. Jeśli z umowy kredytu lub pożyczki nie wynika na jaki cel zostały one zaciągnięte, to nie ma spełnionego podstawowego warunku aby skorzystać z ulgi mieszkaniowej.

Wnioskodawca wskazał, że w umowach nie wyszczególniono celu na jaki zaciągnięto pożyczki. Wątpliwości wnioskodawcy budzi fakt, czy środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania przeznaczone na spłatę zaciągniętych w październiku i grudniu 2008 r. pożyczek będą podlegały zwolnieniu na mocy art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Biorąc pod uwagę przedstawioną wykładnię należy stwierdzić, że skoro z umów pożyczek nie wynika, że zostały one zaciągnięte na cele mieszkaniowe, to ich spłata nie może być uznana za wydatek o jakim mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy. Przepis ten wyraźnie mówi o warunku zaciągnięcia kredytu (pożyczki) na cel wymieniony z pkt 1. Taki cel zawsze wynikał będzie z umowy kredytu (pożyczki). Nie ma przy tym znaczenia, że pożyczki zawarte były w 2008 r., kiedy obowiązywały przepisy o uldze meldunkowej. Organ zwraca uwagę na fakt, że w momencie wejścia w życie nowej ulgi mieszkaniowej, a więc od 1 stycznia 2009 r. regulacja była jednakowa dla wszystkich podatników - a więc nie tylko wnioskodawcy dotyczy warunek zaciągnięcia pożyczki na cel mieszkaniowy przed datą uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia. Kredyty (pożyczki) mogą być przy tym zaciągnięte pod rządami przepisów w różnym brzmieniu w przeszłości, istotne jest jedynie aby były zaciągnięte przez podatnika, na cel mieszkaniowy o jakim mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1, przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia. Przepisów tych wbrew opinii wnioskodawcy nie stosuje się do lat wcześniejszych, stosuje się je do przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych od 1 stycznia 2009 r. Podatnik może zastosować ulgę mieszkaniową do kredytów (pożyczek) zaciągniętych przed tą datą, jednak pod warunkiem spełnienia wymagań określonych w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy. Jednym z tych wymagań jest określenie celu zaciągnięcia kredytu (pożyczki). Jeśli zaciągnięcie kredytu (pożyczki) nie nastąpiło na cel o jakim mowa w ust. 1, to nie można skorzystać ze zwolnienia. Warto przypomnieć, że podatnik nie ma obowiązku korzystania ze zwolnienia, jest to jego uprawnienie, z którego może skorzystać pod warunkiem, że spełnia wymagania przewidziane przepisami. Wnioskodawca i jego żona nie zaciągnęli pożyczek na cele wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy - pożyczki nie miały określonego w nich celu zaciągnięcia - to oznacza, że nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia.

Mając na uwadze powyższe, w kontekście przedstawionego we wniosku zdarzenia stwierdzić należy, że dochód jaki wnioskodawca uzyskał ze sprzedaży lokalu mieszkalnego podlegał będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy. Wnioskodawca w opisanym we wniosku zdarzeniu wskazał, że przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego nabył dom w zabudowie bliźniaczej. Na ten cel wnioskodawca w lipcu 2006 r. zaciągnął kredyt hipoteczny. Następnie w miesiącach październiku i grudniu 2008 r. wnioskodawca zaciągnął dwie pożyczki w dwóch różnych bankach, które zostały przeznaczone na prace adaptacyjno-remontowe w tym domu. W umowie pożyczek jak sam wnioskodawca wskazał nie wyszczególniono celu na jaki zostają one zaciągnięte. Skoro zatem w umowie przedmiotowych pożyczek nie wyszczególniono celu, na jaki są one zaciągane, pożyczki te nie spełniają dyspozycji określonej w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy, tym samym dochód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części przeznaczonej na spłatę pożyczek zaciągniętych w październiku i w grudniu 2008 r. nie będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla wnioskodawcy. Stosownie do powyższego żona wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną winna wystąpić z odrębnym zapytaniem i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.