IBPBII/2/415-1167/12/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 28 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniach 29 października i 5 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 28 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 24 października 2012 r. Znak: IBPB II/2/415-1167/12/MW, IBPB II/1/436-294/12/MCZ wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 29 października i 5 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem w 3/8 części nieruchomości, którą nabył w drodze spadkobrania więcej niż 10 lat temu. Drugim ze współwłaścicieli jest szwagier (mąż siostry) wnioskodawcy, który posiada udział 5/8 we współwłasności, który to udział nabył jako jedyny spadkobierca ustawowy po swojej żonie, zmarłej w dniu 4 lutego 2010 r. Spadkodawczyni była siostrą wnioskodawcy.

Współwłaściciele chcą dokonać zniesienia współwłasności, które miałoby polegać na tym, iż wnioskodawca otrzymuje część działek odpowiadających 3/8 udziału we współwłasności, zaś drugi ze współwłaścicieli otrzymuje resztę, czyli działki odpowiadające 5/8 udziału we współwłasności. Współwłaściciele nie przewidują żadnych spłat ani dopłat w związku ze zniesieniem współwłasności. Podzielone działki mają być wydzielone do odrębnych ksiąg wieczystych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wskutek dokonania zniesienia współwłasności na zasadach opisanych powyżej współwłaściciele będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też podatkiem od spadków i darowizn, czy będą mogli skorzystać ze zwolnień oraz jaka będzie podstawa opodatkowania.

Zdaniem wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż współwłaściciele nie przewidują żadnych spłat lub dopłat w związku ze zniesieniem współwłasności, planowaną czynność należy zakwalifikować jako nieodpłatne zniesienie współwłasności w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W takiej sytuacji, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wystąpi w ogóle opodatkowanie podatkiem dochodowym (ustawa o podatku dochodowym nie będzie miała zastosowania). Wobec tego bez znaczenia pozostaje okoliczność, kiedy i w jaki sposób wnioskodawca oraz współwłaściciel nieruchomości nabyli udziały we współwłasności - nie zachodzi potrzeba ustalenia, czy znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. w związku z art. 7 ust. 1 ustawy nowelizującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Ocena stanowiska w zakresie podatku od spadków i darowizn została zawarta w odrębnej interpretacji.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w Dziale IV Księgi Drugiej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo własnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi Drugiej Kodeksu cywilnego - art. 196 § 2 tej ustawy. Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Zniesienie to może nastąpić poprzez podział rzeczy wspólnej, przyznanie tej rzeczy jednemu ze współwłaścicieli lub sprzedaż rzeczy. Zniesienie współwłasności może więc polegać na dokonaniu podziału rzeczy wspólnej. Nowe rzeczy powstałe w wyniku podziału fizycznego stanowią wyłączną własność poszczególnych współwłaścicieli.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym 3/8 w nieruchomości, którą nabył w drodze spadkobrania więcej niż 10 lat temu. Drugim ze współwłaścicieli jest szwagier wnioskodawcy, który posiada udział 5/8 we współwłasności. Współwłaściciele chcą dokonać zniesienia współwłasności, które miałoby polegać na tym, iż wnioskodawca otrzymuje część działek odpowiadających udziałowi 3/8 we współwłasności, zaś drugi ze współwłaścicieli otrzymuje resztę, czyli działki odpowiadające udziałowi 5/8 we współwłasności. Współwłaściciele nie przewidują żadnych spłat ani dopłat w związku ze zniesieniem współwłasności. Wątpliwości wnioskodawcy budzi to, czy planowane nieodpłatne zniesienie współwłasności podlegać będzie opodatkowaniu m.in. podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W myśl z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż skoro czynność nieodpłatnego zniesienia współwłasności podlega ustawie o podatku od spadków i darowizn, to czynność ta nie będzie podlegała ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu nabycia przez wnioskodawcę w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności na wyłączną własność wydzielonych działek.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.