IBPBII/2/415-1128/12/ŁCz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 21 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniach 1 października i 6 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku po wujku w przypadku wydatkowania go na spłatę kredytu zaciągniętego przez zmarłego ojca na budowę domu, w którym udział wnioskodawca odziedziczył po ojcu - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku po wujku w przypadku wydatkowania go na spłatę kredytu zaciągniętego przez zmarłego ojca na budowę domu, w którym udział wnioskodawca odziedziczył po ojcu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Postanowieniem Sądu z dnia 16 marca 2011 r. małoletni wnioskodawca nabył spadek po zmarłym w dniu 21 października 2010 r. wujku. W skład masy spadkowej wchodzi m.in. nieruchomość. Postanowieniem z dnia 28 października 2011 r. Sąd zezwolił matce wnioskodawcy na dokonywanie czynności przekraczających zwykły zarząd majątkiem małoletniego wnioskodawcy, w tym upoważnił ją do sprzedaży ww. nieruchomości. Do chwili obecnej nieruchomość nie została sprzedana.

W dniu 20 września 2010 r. zmarł ojciec małoletniego wnioskodawcy. Spadek po ojcu przypadł po połowie żonie i wnioskodawcy (syn). Małżonkowie pozostawali we wspólności ustawowej małżeńskiej. W skład masy spadkowej po ojcu wchodzi nieruchomość (dom), w którym obecnie zamieszkuje wnioskodawca i jego matka. Na chwilę obecną współwłasność należy do matki wnioskodawcy (3/4) i wnioskodawcy (1/4).

Rodzice wnioskodawcy jako małżonkowie zaciągnęli kredyt na budowę domu. Wnioskodawca nie widnieje jako strona umowy kredytowej.

Matka wnioskodawcy zamierza (w zależności od znalezienia nabywcy oferującego odpowiednią cenę) sprzedać w imieniu małoletniego syna ww. nieruchomość nabytą po zmarłym wujku, gdyż utrzymanie jej generuje wysokie koszty, na które rodziny nie stać. Po sprzedaży nieruchomości, uzyskane środki mogłyby zostać przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na budowę domu, w którym obecnie mieszkają i którego współwłaścicielami są matka wnioskodawcy i wnioskodawca i/lub na wykonywanie w nim prac remontowo-wykończeniowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w sytuacji sprzedaży przez małoletniego wnioskodawcę odziedziczonej po zmarłym wujku nieruchomości i przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży tej nieruchomości na spłatę kredytu zaciągniętego przez zmarłego ojca wspólnie z matką, znajdzie zastosowanie zwolnienie podatkowe z art. 21 ust. 25 pkt 2a i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ewentualnie jaka kwota (czy całość kwoty przeznaczonej na spłatę kredytu sprzedaży nieruchomości czy też część i jaka część) zostanie wzięta pod uwagę przy zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym, czy wnioskodawca ze środków pochodzących ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości może spłacić całość zobowiązania kredytowego zaciągniętego na budowę nieruchomości odziedziczonej po innym spadkodawcy (nie widniejąc jako strona umowy kredytowej) i czy kwota ta w całości będzie stanowić wydatek poniesiony na cele mieszkaniowe brany pod uwagę przy obliczaniu zwolnienia podatkowego (czy w związku z tym, że jest współwłaścicielem zostaną ustalone jakieś proporcje).

Zdaniem wnioskodawcy, w zaistniałej sytuacji, przeznaczenie środków uzyskanych przez spadkobiercę (wnioskodawcę) ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości na spłatę kredytu zaciągniętego przez spadkodawcę (ojca) wypełnia warunki, których spełnienie powoduje zastosowanie zwolnienia podatkowego od podatku dochodowego od osób fizycznych (art. 21 ust. 25 pkt 2a) lub b) w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy). Spadkobierca wchodzi bowiem w ogół praw i obowiązków spadkodawcy (sukcesja uniwersalna). Skoro w niniejszej sprawie spadkodawca w przypadku sprzedaży nieruchomości i przeznaczeniu środków ze sprzedaży na spłatę zaciągniętego kredytu na cele mieszkaniowe byłby uprawniony do skorzystania ze zwolnienia podatkowego, to i spadkobierca w identycznej sytuacji winien z takiego zwolnienia skorzystać. Sytuacja faktyczna wskazanych osób niczym się nie różni, stąd ich sytuacja prawna w zakresie obowiązków podatkowych winna być taka sama. Cała kwota przeznaczona przez wnioskodawcę na spłatę kredytu mieszkaniowego winna zostać zaliczona jako wydatek poniesiony na cele mieszkaniowe podlegający odliczeniu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku po wujku w przypadku wydatkowania go na spłatę kredytu zaciągniętego przez zmarłego ojca na budowę domu, w którym udział wnioskodawca odziedziczył po ojcu. Ocena stanowiska w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku po wujku, a wydatkowanego na remont domu, w którym wnioskodawca posiada udział została zawarta w odrębnej interpretacji.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych normuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw upłynęło 5 lat, ich sprzedaż nie podlega w ogóle opodatkowaniu. W myśl powyższego, rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw będzie moment i forma prawna pierwotnego nabycia.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek - to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Stosownie do zapisu art. 924 i 925 Kodeksu spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia. Oznacza to, że nabycie przez spadkobiercę spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Spadkobierca może w myśl art. 1012 Kodeksu cywilnego przyjąć spadek z ograniczeniem odpowiedzialności za długi czyli z dobrodziejstwem inwentarza.

Z uwagi na fakt, iż nabycie przedmiotowej nieruchomości po zmarłym wujku nastąpiło przez wnioskodawcę w dniu 21 października 2010 r., do przychodu z odpłatnego jej zbycia mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujące od dnia 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Natomiast, stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Stosownie do powołanych przepisów należy stwierdzić, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości będzie wartość jaka zostanie wyrażona w cenie zawartej w umowie sprzedaży. Przychód ten może zostać pomniejszony o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 (tekst jedn.: koszty odpłatnego zbycia) oraz w art. 22 ust. 6d ww. ustawy (tekst jedn.: koszty uzyskania przychodu).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Zgodnie z ust. 5 powołanego artykułu, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Powyższe przepisy jako normy wprowadzające zwolnienie podatkowe należy interpretować ściśle i niedopuszczalna jest w tym przypadku wykładnia rozszerzająca.

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż powołany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia - w warunkach określonych w ustawie - uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przychodu wyłącznie na cele wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Jednym z tych celów jest wskazana w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy spłata kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw.

Przy czym należy podkreślić, że z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jasno wynika, iż kredyt, na którego spłatę został przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości musi być nie tylko kredytem zaciągniętym na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ust. 1 ww. ustawy, ale również kredytem zaciągniętym przez podatnika, a więc przez osobę, która uzyskuje przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa i u której powstaje zobowiązanie podatkowe z tego tytułu.

Z treści analizowanych przepisów jednoznacznie zatem wynika, że ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy mają prawo korzystać m.in. podatnicy, którzy przeznaczyli dochód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy na spłatę zaciągniętego przez siebie kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki).

Tymczasem z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że małoletni wnioskodawca sprzeda odziedziczoną po zmarłym wujku nieruchomość i spłaci kredyt zaciągnięty przez zmarłego ojca i żyjącą matkę, solidarnie, w trakcie trwania wspólności majątkowej. Oznacza to, że z chwilą śmierci ojca osobą obowiązaną do spłaty kredytu jest matka wnioskodawcy. Potwierdza to sam wnioskodawca pisząc, że nie jest stroną umowy kredytowej z bankiem. W rezultacie wnioskodawca planuje spłacić kredyt hipoteczny za matkę, przez co zwolni ją ze zobowiązania jakie na niej ciąży wobec banku.

Takiego przeznaczenia środków nie przewiduje jednak art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższy przepis nie wskazuje, że ze zwolnienia może korzystać przychód przeznaczony na spłatę cudzego kredytu. Tym samym zastosowanie zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy nie jest możliwe. Oznacza to, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości odziedziczonej po zmarłym wujku, przeznaczony na spłatę kredytu ciążącego na matce z tytułu umowy jaką zawarła wspólnie z mężem przed jego śmiercią, nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści przepisu art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika wprost, że za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, na cele określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy. Oznacza to, że zarówno czynność zaciągnięcia kredytu jak i uzyskanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości musi dotyczyć tego samego podatnika.

Podatnik, który zaciągnął kredyt musi również uzyskać przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, aby następnie wydatkować go na spłatę kredytu, zaciągniętego przez siebie na cele wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w opisanym we wniosku zdarzeniu, to ojciec wnioskodawcy wraz z matką zaciągnął kredyt, a nie wnioskodawca, natomiast przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości uzyska małoletni wnioskodawca, tym samym nie została zachowana tożsamość podmiotów.

Za błędną zatem należy uznać argumentację wnioskodawcy, że przysługuje mu uprawnienie do skorzystania ze zwolnienia. Prawo do zwolnienia przysługuje wyłącznie wówczas, kiedy spłacony kredyt jest kredytem uprzednio zaciągniętym przez podatnika, czyli przez osobę, na której ciąży zobowiązanie podatkowe z tytułu sprzedaży. Ustawodawca nie pozostawił żadnych wątpliwości co do kwestii jakiego kredytu spłata może dać prawo do zwolnienia. Chodzi wyłącznie o kredyt zaciągnięty przez podatnika, a więc sprzedawcę uzyskującego przychód i obowiązanego do jego rozliczenia. Jedynie dodatkowo należy wyjaśnić, że wnioskodawca nie spełni również głównego warunku, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy tzn. nie wydatkuje przychodu ze zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe. Wnioskodawca nie zrealizuje żadnego swojego celu mieszkaniowego wydatkując pieniądze na spłatę kredytu ciążącego na matce. Wnioskodawca nie zaspokoi więc własnych potrzeb mieszkaniowych a jedynie zaspokoi wierzyciela matki.

Organ nie zgadza się przy tym z argumentem wnioskodawcy, który domagając się uznania prawa do zwolnienia powołuje okoliczności sukcesji uniwersalnej, z której ma wynikać, że skoro spadkodawca w przypadku sprzedaży nieruchomości i spłaty zaciągniętego kredytu mógłby skorzystać ze zwolnienia, to i spadkobierca w identycznej sytuacji mógłby z takiego zwolnienia skorzystać. Po pierwsze należy zwrócić uwagę, że wnioskodawca odziedziczył nieruchomość po wujku, a kredyt spłacać chce po ojcu. Nie jest zatem zrozumiałym, na sukcesję uniwersalną po którym ze swoich spadkodawców powołuje się we wniosku. Wujek po sprzedaży nieruchomości aby skorzystać ze zwolnienia mógłby spłacić swój kredyt zaciągnięty na cele mieszkaniowe a nie kredyt brata i bratowej. Nieruchomości wujek jednak nie sprzedał, a więc nie powstało żadne prawo do zwolnienia po jego stronie, którego nie zdążyłby zrealizować przed śmiercią, a na przejęcie którego mógłby się powołać wnioskodawca. Podobnie żadne prawo do zwolnienia nie powstało po stronie ojca wnioskodawcy. W tym wypadku argument o sukcesji uniwersalnej jest jeszcze bardziej niejasny. Ojciec wnioskodawcy był bowiem kredytobiorcą, aż do śmierci nie dokonał sprzedaży nieruchomości, nie było zatem cienia podstaw do rozważenia kwestii zwolnienia z opodatkowania skoro nie było źródła przychodów. Samo istnienie zobowiązania kredytowego bynajmniej w żadnym razie takich podstaw wnioskodawcy nie daje.

W tym miejscu Organ pragnie zauważyć, że kwestia sukcesji uniwersalnej w przypadku zwolnień podatkowych a nawet kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez spadkodawców, których nie zdążyli odliczyć, były już wielokrotnie przedmiotem rozważań przez Naczelny Sąd Administracyjny - za każdym razem na niekorzyść spadkobierców powołujących się na sukcesję uniwersalną. W jednym z ostatnich orzeczeń w tej materii Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1099/10 orzekł, że na podstawie art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej dziedziczący spadkobierca jednostek uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym nie mógł przejąć nieistniejącego w tym czasie obowiązku podatkowego spadkodawcy (z tytułu późniejszego odkupienia tych jednostek). Nie istniały bowiem okoliczności uzasadniające powstanie po stronie spadkodawcy obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Okoliczności te podlegały natomiast ocenie w odniesieniu do podatnika - spadkobiercy w przypadku uzyskania dochodu z tytułu odkupienia posiadanych jednostek uczestnictwa w funduszu kapitałowym. Z identyczną sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, gdyż po stronie ojca wnioskodawcy nie powstał żaden obowiązek podatkowy. Ze zwolnienia o jakim mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ojciec wnioskodawcy mógłby korzystać dopiero gdyby po jego stronie powstał obowiązek podatkowy czyli gdyby sprzedał nieruchomość, czego nie uczynił. Tymczasem to wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości a więc to po stronie wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to zarazem, że wszystkie elementy dotyczące wysokości zobowiązania podatkowego, w tym i zwolnienia, muszą być odnoszone do podatnika jakim jest właściciel sprzedawanej nieruchomości czyli wnioskodawca. W powoływanym wyżej wyroku Sąd dokonywał wprawdzie wykładni przepisów w oparciu o inny stan faktyczny, ale wnioski, które sformułował należy uznać za uniwersalne, zwłaszcza, że zgodne są z ukształtowaną linią orzeczniczą NSA w temacie sukcesji podatkowej. Nadmienić można, że przedmiotem orzeczenia była kwestia zastosowania zwolnienia z art. 52a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na potrzeby tego zwolnienia Sąd dokonał również wykładni pojęć "dochody te są wypłacone podatnikowi" oraz "umów zawartych lub zapisów dokonanych przez podatnika", które obecne są w dyspozycji tego przepisu. Sąd rozstrzygnął, że warunki zwolnienia należy odnosić do podatnika, a więc osoby, u której powstaje obowiązek podatkowy, zwrot "umów zawartych lub zapisów dokonanych przez podatnika" należy interpretować literalnie i nie wolno donosić tego zwrotu do osób, które jednostki uczestnictwa nabyły w drodze dziedziczenia a nie w drodze umów lub zapisów dokonanych przez siebie.

Powyższe wyjaśnienia ściśle korespondują z treścią wykładni jakiej w niniejszej sprawie dokonał Organ podatkowy.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.