IBPBII/2/415-1076/12/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 11 grudnia 2011 r. zmarł ojciec wnioskodawczyni. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 27 kwietnia 2012 r. opatrzonego klauzulą prawomocności z dnia 19 maja 2012 r. wnioskodawczyni nabyła spadek po zmarłym ojcu na podstawie testamentu własnoręcznego z dnia 28 listopada 2011 r. Zgodnie z wolą spadkodawcy (ojca) wnioskodawczyni nabyła dom wraz z działką.

Zgodnie z zapisem testamentowym masę spadkową obciążają nakłady finansowe jakie poniosła konkubina ojca wnioskodawczyni na budowę domu w wysokości 220.000 zł i zgodnie z zapisem w testamencie stanowią dług spadkowy. Wnioskodawczyni nadmieniła, że ojciec sporządzając testament uznał nakłady, określając je jako wkład finansowy na budowę domu w kwocie 220.000 zł.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że dom, który nabyła w drodze spadku został wystawiony do sprzedaży i zostanie sprzedany przed upływem 5 lat od nabycia. Dochodem ze sprzedaży nieruchomości jest różnica między przychodem ze sprzedaży oraz kosztami jej nabycia i dochód ten jest opodatkowany stawką 19% podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota, którą po sprzedaży domu w wysokości 220.000 zł wnioskodawczyni będzie musiała zwrócić konkubinie ojca zgodnie z wolą zawartą w testamencie będzie stanowiła koszt odpłatnego zbycia domu.

Zdaniem wnioskodawczyni, skoro zgodnie z zapisem testamentowym masę spadkową obciążają m.in. nakłady finansowe jakie poniosła konkubina jej ojca w wysokości 220.000 zł i stanowią one dług spadkowy, to kwota ta będzie stanowiła koszty odpłatnego zbycia. Jednocześnie w innej części wniosku (poz. 68 formularza ORD-IN) wnioskodawczyni stwierdza, że zwrot kwoty 220.000 zł konkubinie ojca stanowi koszt nabycia nieruchomości.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu, ma moment i sposób jej nabycia.

W przypadku nabycia nieruchomości w drodze spadku, pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku czyli śmierć spadkodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku przez wnioskodawczynię jest data śmierci spadkodawcy. Postanowienie Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotna zatem dla podatku dochodowego jest data stwierdzająca dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Ojciec wnioskodawczyni zmarł 11 grudnia 2011 r. Zatem z uwagi na datę nabycia nieruchomości, dla oceny skutków podatkowych odpłatnego jej zbycia znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu jakie obowiązywało począwszy od dnia 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z zapisem art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) rzeczy lub praw nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W przedmiotowej sprawie wątpliwość wnioskodawczyni budzi kwestia możliwości pomniejszenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku o kwotę 220.000 zł, którą wnioskodawczyni jest zobowiązana zwrócić konkubinie zmarłego ojca jako wkład finansowy, który ta poniosła na budowę domu. Wnioskodawczyni przedstawiając swoje stanowisko raz uważa, że kwota 220.000 zł będzie stanowiła koszt odpłatnego zbycia a raz że kwota ta będzie stanowiła koszt nabycia nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz opisane we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż kwota w wysokości 220.000 zł, którą wnioskodawczyni jest zobowiązana zwrócić konkubinie zmarłego ojca po sprzedaży nieruchomości nie będzie stanowiła ani kosztu odpłatnego zbycia, ani kosztu uzyskania przychodu.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost określił w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości. Uczynił to w art. 30e ust. 2 tej ustawy. Przychód ze sprzedaży nieruchomości może zostać pomniejszony wyłącznie o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 czyli o koszty odpłatnego zbycia oraz o koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6d ww. ustawy jako że nieruchomość została nabyta w drodze spadku. Tylko poniesienie takich kosztów przez wnioskodawczynię daje jej prawo do pomniejszenia podstawy opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Za koszt odpłatnego zbycia uważa się te wydatki poniesione przez sprzedającego czyli przez wnioskodawczynię, które są konieczne aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku. Kwota w wysokości 220.000 zł, którą wnioskodawczyni zobowiązana jest zwrócić konkubinie ojca jako nakład finansowy na budowę domu w żadnym wypadku nie mieści się w kategoriach kosztu odpłatnego zbycia. Po pierwsze kwota ta zostanie poniesiona dopiero po sprzedaży domu, a więc jej poniesienie nie będzie konieczne do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości i w żaden sposób na zawarcie tej umowy nie będzie wpływać. Skuteczność zawarcia umowy sprzedaży w żaden sposób nie jest uzależniona od spłaty konkubiny. Po drugie kwotę tę wnioskodawczyni musi ponieść z samego faktu, że jest spadkobierczynią ojca i jako spadkobiercę obciąża ją dług spadkowy. Długi spadkowe pomniejszają podstawę opodatkowania, ale wyłącznie w podatku od spadku i darowizn. W podatku dochodowym ustawodawca nie przewidział ich odliczania.

Dalej ustawodawca przewidział, że przychód ze sprzedaży nieruchomości może zostać pomniejszony o koszty uzyskania przychodu. Z uwagi jednak na fakt, iż wnioskodawczyni przedmiotową nieruchomość nabyła w drodze spadku koszty uzyskania przychodu należy ustalić wyłącznie w oparciu o przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Ustawodawca w przepisie tym w sposób jednoznaczny wskazał co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku i jak te koszty muszą być udokumentowane.

W myśl tego przepisu kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku mogą być wyłącznie:

* udokumentowane nakłady na nieruchomość zwiększające jej wartość,

* kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.

Ww. przepis wśród kosztów uzyskania przychodów nie wymienia kosztów nabycia nieruchomości, dlatego też nie może być mowy o potraktowaniu kwoty 220.000 zł jako ceny nabycia. Należy przypomnieć wnioskodawczyni, iż w przedmiotowej sprawie nie można w ogóle mówić o cenie nabycia nieruchomości, bowiem wnioskodawczyni przedmiotową nieruchomość nabyła w drodze spadku a więc nieodpłatnie.

Kwota 220.000 zł, którą wnioskodawczyni wypłaci konkubinie zmarłego ojca nie jest także nakładem jakie wnioskodawczyni poniosła na budowę domu. Przepis art. 22 ust. 6d ustawy zezwala na zaliczenie do kosztów udokumentowanych nakładów na nieruchomość zwiększających jej wartość, jednak nakłady mają być poniesione przez podatnika dokonującego odpłatnego zbycia a nie przez inne osoby jak w niniejszej sprawie. Podatnik poniesienie nakładów musi bowiem udokumentować fakturami VAT. Wnioskodawczyni nie może zatem odliczyć nakładów, których sama nie poniosła i na których poniesienie nie może przedstawić wystawionych na swoje nazwisko faktur VAT. Wnioskodawczyni dokona jedynie zwrotu nakładów poniesionych przez inną osobę, a więc nie przez siebie. Dlatego też kwoty 220.000 zł nie można w żaden sposób uznać za koszt uzyskania przychodu.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie kwota 220.000 zł określana przez wnioskodawczynię jako dług spadkowy nie będzie kosztem odpłatnego zbycia. Dług spadkowy obciążający masę spadkową płatny po sprzedaży nieruchomości nie jest wydatkiem niezbędnym do zawarcia umowy sprzedaży nie stanowi także kosztu uzyskania przychodu, gdyż nie jest ceną nabycia ani nakładem zwiększającym wartość nieruchomości. Fakt, iż wnioskodawczyni po sprzedaży nieruchomości ureguluje swoje zobowiązanie wobec konkubiny ojca, w żaden sposób nie decyduje o pomniejszeniu przychodu ze sprzedaży tej nieruchomości o spłacone w przyszłości zobowiązanie.

Stanowisko wnioskodawczyni należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dołączono kserokopię dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.