IBPBII/2/415-1075/13/ŁCz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 25 października 2013 r. (data otrzymania 31 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadku - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 października 2013 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Stosownie do aktu poświadczenia dziedziczenia z 23 grudnia 2011 r. Wnioskodawca nabył wprost, w całości, na podstawie testamentu notarialnego z 16 czerwca 2011 r. spadek po zmarłej 16 grudnia 2011 r. matce.

W testamencie matka zobowiązała Wnioskodawcę do wypłaty tytułem zapisu, w terminie do 5 lat od dnia otwarcia spadku, kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość #189; części wartości rynkowej nieruchomości stanowiącej samodzielny lokal mieszkalny wraz z przynależnym garażem i udziałem w nieruchomości wspólnej, obliczonej w oparciu o wycenę sporządzoną przez biegłego sądowego z zakresu wyceny nieruchomości według stanu technicznego na dzień otwarcia testamentu, a cen z chwili wykonania zapisu - na rzecz jej drugiego syna.

W dniu 1 lipca 2013 r., Wnioskodawca sprzedał opisaną powyżej nieruchomość za 675 000,00 zł.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy w wyżej opisanej sytuacji zachodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze zbyciem nieruchomości przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie - od całej ceny sprzedaży, przy uwzględnieniu faktu obciążenia Wnioskodawcy zapisem na rzecz brata, czy od ceny pomniejszonej o kwotę zapisu, do której wypłaty Wnioskodawca jest zobowiązany w terminie 5 lat od dnia otwarcia spadku.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy dotyczy wyłącznie kwoty pozostałej po odliczeniu kwoty zapisu testamentowego, do którego wypłaty wnioskodawca jest zobowiązany, od ceny uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości. Nieprawidłowym jest twierdzenie, że dochód stanowi cała kwota 675 000,00 zł uzyskana ze sprzedaży, skoro połowę wyżej wymienionej kwoty Wnioskodawca jest zobowiązany wypłacić bratu tytułem zapisu testamentowego.

Skoro podatnik nie może dysponować całą kwotą otrzymanego przychodu, bo nieruchomość jest obciążona zapisem i musi z tej kwoty przychodu przekazać odpowiednią część (połowa) osobie uprawnionej do zapisu, to jego przychód:

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można stwierdzić, że co do zasady, przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

W przypadku otrzymania kwoty ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości obciążonej zapisem, wartość zapisu nie jest definitywnym przychodem podatnika, gdyż podatnik musi go przekazać uprawnionemu, stąd z chwilą przekazania kwoty odpowiadającej wartości zapisu należy pomniejszyć przychód podatkowy.

Inne rozwiązanie byłoby sprzeczne z Konstytucją, gdyż prowadzi do opodatkowania wartości ekonomicznych, których podatnik de facto nie uzyskuje. Skoro podatek jest płacony według zasady kasowej, a podatnik musi przekazać wartość zapisu uprawnionemu, podatnik zostałby zmuszony do opodatkowania "wirtualnych środków pieniężnych", a takiej interpretacji nie da się pogodzić ani z definicją przychodów, ani z zasadami pewności prawa i proporcjonalności wynikającymi z Konstytucji. Odmienna interpretacja prowadzi do wniosku, że stawka podatkowa od dochodu uzyskanego przez podatnika jest wyższa niż 19% wynikające z ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył, na podstawie testamentu spadek po matce zmarłej 16 grudnia 2011 r. W testamencie matka zobowiązała Wnioskodawcę do wypłaty tytułem zapisu kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość #189; części wartości rynkowej nieruchomości - na rzecz jej drugiego syna. W dniu 1 lipca 2013 r. Wnioskodawca sprzedał opisany powyżej lokal za 675 000,00 zł.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl z art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego - spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego - powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Z działu III Księgi IV ustawy - Kodeks cywilny - Zapis i polecenie wynika natomiast, że oprócz powołania spadkobiercy, spadkodawca może również zobowiązać spadkobiercę do spełnienia określonego świadczenia majątkowego lub do określonego działania.

Z kolei stosownie do art. 968 § 1 Kodeksu cywilnego - spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis). W myśl art. 982 Kodeksu cywilnego - spadkodawca może w testamencie włożyć na spadkobiercę lub na zapisobiercę obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego, który nabył 16 grudnia 2011 r. należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono bowiem m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania - zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej - mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Niezależnie od powyższej regulacji wyjaśnić należy, że pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy - wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wskazano powyżej Wnioskodawca sprzedał nabyte w drodze spadku po zmarłej matce mieszkanie. Nabyty przez Wnioskodawcę spadek był obciążony zapisem. Spadkobierca został zobowiązany do wykonania ciążącego na nim zapisu testamentowego poprzez wypłatę kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość #189; części wartości rynkowej nieruchomości obliczonej w oparciu o wycenę sporządzoną przez biegłego sądowego z zakresu wyceny nieruchomości według stanu technicznego na dzień otwarcia testamentu, a cen z chwili wykonania zapisu na rzecz jej drugiego syna. W konsekwencji wykonania zapisu Wnioskodawcy pozostanie tylko #189; sumy uzyskanej ze sprzedaży mieszkania. Wnioskodawca uważa, że powinien zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych tylko od faktycznie uzyskanego przez niego dochodu, tj. kwoty pozostałej po odliczeniu zapisu testamentowego, do którego wypłaty jest zobowiązany.

Odnosząc przywołane wyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przychodem z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego będzie wartość tego lokalu mieszkalnego wyrażona w cenie określonej w umowie jego sprzedaży, przy czym cena sprzedaży lokalu winna odpowiadać jego wartości rynkowej. Cenę sprzedaży mieszkania można pomniejszyć wyłącznie o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 (koszty odpłatnego zbycia) oraz w art. 22 ust. 6d ww. ustawy (koszty uzyskania przychodów).

Jak już wyżej wskazano, do kosztów odpłatnego zbycia zalicza się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku, a zatem tylko takie wydatki, które są bezpośrednio związane z czynnością sprzedaży. Wydatkiem takim nie jest wydatek na dokonanie spłaty zapisobiercy. Wypłacenie spłaty zapisobiercy nie umożliwia dokonania sprzedaży, gdyż wypłaty tej Wnioskodawca dokona po sprzedaży mieszkania. Sprzedaż mieszkania jest możliwa wcześniej. Innymi słowy, Wnioskodawca nie wypłaci spłaty zapisobiercy po to aby móc dokonać sprzedaży mieszkania. Stąd spłata nie może być uznana za koszt odpłatnego zbycia, skoro nie będzie poniesiona celem dokonania zbycia.

Natomiast w myśl wyżej cytowanego art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób zaliczane są:

* udokumentowane nakłady na tę nieruchomość zwiększające jej wartość,

* kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.

Przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku. Niewątpliwie zapis testamentowy jest osobistym zobowiązaniem Wnioskodawcy z racji bycia spadkobiercą testamentowym, jednakże skoro kwota wypłacona w wyniku jego wykonania nie stanowi udokumentowanego nakładu zwiększającego wartość odziedziczonego lokalu, a przywołany przepis nie daje możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innego rodzaju wydatków niż w nim wymienione, to brak jest podstaw prawnych, aby wskazany przez Wnioskodawcę wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży.

Brak więc jest podstaw prawnych, aby podstawę opodatkowania stanowił uzyskany ze sprzedaży przychód po odliczeniu wypłaty uczynionej w drodze zapisu testamentowego. Zatem zapis testamentowy w żaden sposób nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztów odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 oraz kosztów uzyskania przychodu zawartych w art. 22 ust. 6d ustawy, wobec czego - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - koszty jego poniesienia nie mogą mieć wpływu na wysokość przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę ze sprzedaży.

Stwierdzić zatem należy, że sprzedaż lokalu mieszkalnego stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodu podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym. Poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek związany z wykonaniem ciążącego na nim zapisu testamentowego nie stanowi kosztu odpłatnego zbycia mieszkania, jak również nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia mieszkania nabytego w drodze spadku. W konsekwencji na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od całej kwoty uzyskanej ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, bez możliwości pomniejszenia jej o kwotę wynikającą z wykonania wskazanego zapisu testamentowego.

Odnosząc się zaś do argumentacji Wnioskodawcy, że zobowiązany jest opodatkować "wirtualne środki pieniężne" to należy zauważyć, że z opisu stanu faktycznego jasno wynika, iż Wnioskodawca miał wypłacić bratu równowartość połowy nabytego w spadku lokalu mieszkalnego. Z powyższego wynika, że Wnioskodawca nie był zobowiązany do sprzedaży lokalu mieszkalnego w celu dokonania wypłaty stosownego zapisu. To decyzja Wnioskodawcy spowodowała, że dokonał zbycia lokalu mieszkalnego, a w związku z powyższą czynnością powstało zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przepisy w kwestii ustalenia kosztów w przypadku zbycia lokalu mieszkalnego nabytego w spadku są jednoznaczne. Zapis testamentowy nigdy nie jest kosztem. Wypłata kwoty zapisobiercy jest osobistym zobowiązaniem Wnioskodawcy z racji bycia spadkobiercą testamentowym. Przyjmując spadek Wnioskodawca przyjął zarówno aktywa spadku, jak i jego pasywa albowiem spadek to nie tylko prawa, ale i obowiązki. Chcąc uniknąć negatywnych konsekwencji otrzymania spadku, Wnioskodawca mógł spadek odrzuć.

Brak więc jest podstaw prawnych, aby wymieniony przez Wnioskodawcę wydatek wynikający z zapisu testamentowego zaliczyć do kosztów sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Myli się także Wnioskodawca twierdząc, że do ustalenia wysokości przychodu ze sprzedaży nieruchomości zastosowanie ma art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decyduje co ma być przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych - przepis ten mówi o cenie wyrażonej w umowie, a nie o faktycznie otrzymanej kwocie pieniężnej. Ceną wyrażoną w umowie sprzedaży było bezspornie 675 000,00 zł. Te środki zasiliły aktywa Wnioskodawcy. Bez znaczenia jest, że połowę tej kwoty Wnioskodawca przeznaczył na wypłatę zapisu - Wnioskodawca zrobił to, bo z tego tytułu brat miał wobec niego roszczenie o zapłatę. Płacąc mu Wnioskodawca uwolnił się od ciążącego na nim zobowiązania. Podatnicy środki ze sprzedaży nieruchomości mogą wydatkować w dowolny sobie sposób. Jednak żaden ze sposobów wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości nie powoduje, że mogą sobie obniżyć cenę wyrażoną w umowie sprzedaży - czyli przychód ze sprzedaży - jak chciałby to zrobić Wnioskodawca. Wnioskodawca nie ma zatem podstaw do zaniżenia ceny wyrażonej w umowie sprzedaży ani do korygowania przychodu w momencie zapłaty zapisu.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Wskazać również trzeba, że powstanie obowiązku podatkowego u osoby fizycznej z tytułu sprzedaży nieruchomości (lokalu mieszkalnego) wynika z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności z brzmienia przepisów, których interpretacja była podstawą przedstawionej interpretacji. Fakt, że Organ podatkowy dokonał interpretacji przepisów, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, nie oznacza, że dokonał wykładni przepisów prawa podatkowego w sposób naruszający Konstytucję RP. Przyjęcie żądań Wnioskodawcy prowadziłoby do naruszenia zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącej, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości i ustalenie przychodu w wysokości ceny wyrażonej w umowie odpłatnego zbycia przewidział sam ustawodawca, a jak słusznie zauważył Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z 19 lipca 2007 r. (sygn. akt K 11/06) z Konstytucji nie wynika obowiązek podejmowania przez ustawodawcę w dziedzinie ciężarów i świadczeń publicznych wyłącznie rozwiązań korzystnych dla podatników.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.