IBPBII/1/4511-64/15/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 9 stycznia 2015 r. (data wpływu do Biura - 23 stycznia 2015 r.), uzupełnionym 20 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 1 kwietnia 2015 r. znak: IBPB II/1/4511-64/15/ASz, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 20 kwietnia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Syn Wnioskodawczyni, ur. 3 grudnia 2008 r., posiada orzeczenie o niepełnosprawności. W 2014 r. zdiagnozowano o niego zaburzenie integracji sensorycznej. W związku z tym syn Wnioskodawczyni uczęszcza na terapię SI. Podstawą uczęszczania dziecka na terapię jest pełna diagnoza terapeuty SI oraz lekarza neurologa wraz z zaleceniami uczęszczania na taką terapię. Dziecko posiada również opinię o wczesnym wspomaganiu rozwoju z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, również zalecającą między innymi terapię SI. Koszt jednej terapii to 75 zł. Syn Wnioskodawczyni uczęszcza na nią raz w tygodniu. Terapia nie jest refundowana, finansowana ani dofinansowywana z żadnych źródeł a jej poniesione koszty nie zostały zwrócone w żadnej innej formie. Wnioskodawczy w pełni finansuje ją sama. Wnioskodawczyni posiada faktury za opłacenie terapii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć terapię syna za 2014 r. od podatku jako ulgę rehabilitacyjną. Jeżeli tak, to jaka kwota podlega odliczeniu oraz w jakim zeznaniu podatkowym może dokonać odliczenia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, terapia syna może zostać odliczona jako ulga rehabilitacyjna, gdyż zgodnie z art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych syn posiada orzeczenie o niepełnosprawności, Wnioskodawczyni posiada faktury związane z kosztami uczęszczania na terapię oraz ww. wydatki nie zostały sfinansowane ani dofinansowane z innych źródeł. Wydatki są w pokrywane przez Wnioskodawczynię z własnych środków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty #8722; w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, natomiast zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 cyt. ustawy stanowi m.in., iż wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Wydatki, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

W myśl art. 26 ust. 7e cyt. stawy przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe #8722; jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9120 zł.

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Podstawowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z ww. przepisami jest posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, co oznacza, że odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, iż stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia.

Należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele #8722; nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością #8722; nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że syn Wnioskodawczyni, ur. 3 grudnia 2008 r., posiada orzeczenie o niepełnosprawności.

W 2014 r. zdiagnozowano o niego zaburzenie integracji sensorycznej. W związku z tym syn Wnioskodawczyni raz w tygodniu uczęszcza na terapię SI. Podstawą uczęszczania dziecka na terapię jest pełna diagnoza terapeuty SI oraz lekarza neurologa wraz z zaleceniami uczęszczania na taką terapię. Dziecko posiada również opinię o wczesnym wspomaganiu rozwoju z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, również zalecającą między innymi terapię SI. Koszt jednej terapii to 75 zł. Terapia nie jest refundowana, finansowana ani dofinansowywana z żadnych źródeł a jej poniesione koszty nie zostały zwrócone w żadnej innej formie. Wnioskodawczyni w pełni finansuje ją sama. Wnioskodawczyni posiada faktury za opłacenie terapii.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "zabieg", "rehabilitacja" oraz "rehabilitacja lecznicza". Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Istotne znaczenie mogą mieć również zabiegi chirurgiczne zmierzające do przywrócenia organicznych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić jego społecznie przydatną sprawność.

Należy zatem wyraźnie podkreślić, że ostateczne rozstrzygnięcie kwestii czy dany zabieg wchodzi w zakres zabiegów rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego i należy do lekarza specjalisty. Odliczenie od dochodu wydatków na zabiegi możliwe będzie tylko, wówczas gdy lekarz specjalista zakwalifikuje je jako zabiegi rehabilitacyjne.

W świetle powołanych powyżej przepisów należy zatem stwierdzić, że skoro syn Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego oraz opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, a wskazana terapia integracji sensorycznej jest zabiegiem rehabilitacyjnym, Wnioskodawczyni jako osoba, na utrzymaniu której pozostaje niepełnosprawny syn, może w zeznaniu podatkowym za 2014 r. odliczyć wskazane zabiegi rehabilitacyjne w formie terapii integracji sensorycznej, w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Podstawę odliczenia stanowić będą rachunki, dokumentujące poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Należy zauważyć, że wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych poniesione w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawna lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne uwzględnia się w części B.3 załącznika PIT/0 składanego wraz z zeznaniem PIT-28, PIT-36 lub PIT-37.

Reasumując, w rozliczeniu rocznym składanym za 2014 r. Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu wydatki (uwzględnione w części B załącznika PIT/0) poniesione na zabiegi rehabilitacyjne w zakresie integracji sensorycznej.

Należy również zaznaczyć, że wskazane powyżej wydatki podlegają odliczeniu od dochodu, a nie #8722;jak wynika z zadanego pytania Wnioskodawczyni #8722; od podatku.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.