IBPBII/1/4511-285/15/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z daty wpływu do Biura - 26 marca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty świadczenia - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty świadczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Mąż Wnioskodawczyni był pracownikiem Przedsiębiorstwa..... od 1965 r. do 1990 r., kiedy to ukończył 50 lat i przeszedł na emeryturę. Otrzymał emeryturę i deputat węglowy w naturze. Po latach zmieniono go na ekwiwalent pieniężny. Wysokość tego ekwiwalentu określał co roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Z chwilą przejścia na emeryturę w 1990 r. przysługiwał mu ekwiwalent pieniężny za 2 tony węgla. Po jakimś czasie Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał, że pracownicy Przedsiębiorstwa...... nie są "górnikami" i węgiel się im nie należy. W związku z tym pracownicy i emeryci Przedsiębiorstwa...... złożyli zbiorowy pozew do sądu pracy o przywrócenie deputatu węglowego i sprawę wygrali. Po tym wyroku Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił harmonogram wypłat ekwiwalentu pieniężnego za lata 2010 -2015 i nakazał zainteresowanym co roku składać wniosek do 31 marca w roku, w którym ekwiwalent ma zostać wypłacony.

Pracownicy, bądź emeryci, którzy nie złożyli wniosku do końca I kwartału danego roku zostali go przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych pozbawieni. Dopiero w lutym 2012 r. pracownicy i emeryci, w tym także mąż Wnioskodawczyni, otrzymali z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych pismo, w którym informowano, iż osobom uprawnionym ekwiwalent w latach 2012-2015 zostanie wypłacony z urzędu, bez konieczności składania kolejnych wniosków o jego wypłatę.

Mąż Wnioskodawczyni zmarł w styczniu 2013 r.

W związku ze śmiercią męża Wnioskodawczyni robiła rozeznanie, chcąc się upewnić co do składania wniosków, bądź nie. Wszyscy utwierdzali Wnioskodawczynię w przeświadczeniu, że nie ma takiej potrzeby, o czym powiadomiono w piśmie z lutego 2012 r. Wnioskodawczyni jednak nie otrzymała ani wypłaty za węgiel ani żadnej informacji na ten temat. W miesiącu kwietniu wraz z rentą Wnioskodawczyni nie otrzymała ekwiwalentu za węgiel, zadzwoniła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i usłyszała, że węgiel jej nie przysługuje ponieważ mąż nie żyje. Wnioskodawczyni powzięła jednak informacje, że jako wdowa po zmarłym emerycie ma prawo do tego ekwiwalentu jak jej zmarły mąż. Złożyła skargę do Sądu Pracy i wyrokiem Sądu nakazana została wypłata ekwiwalentu dla Wnioskodawczyni jako osoby uprawnionej.

Wnioskodawczyni była zdumiona, kiedy Zakład Ubezpieczeń Społecznych pobrał podatek dochodowy z tego tytułu jako "od kwot stanowiących przychód z tytułu praw majątkowych". Powołano się na art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym. I tak od kwoty 1.585,87 zł pobrano 285,00 zł podatku.

Zdaniem Wnioskodawczyni ekwiwalent za bezpłatny węgiel należny jej zmarłemu mężowi, a obecnie jej jako osobie uprawnionej; był i jest należnym deputatem, a nie "prawem majątkowym". Na mocy art. 21 ust. 1 wolne od podatku dochodowego są: świadczenia otrzymane przez członków rodzin zmarłych pracowników, emerytów lub rencistów do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł. Na tę ustawę (w piśmie adresowanym do Wnioskodawczyni), powołuje się Zakład Ubezpieczeń Społecznych w decyzji o przekazaniu należności nr X z maja 2013 r.

Wnioskodawczyni podkreśla, że za 2014 r. otrzymała bez żadnych problemów wypłatę ekwiwalentu za bezpłatny węgiel, w terminie i bez żadnych potrąceń i w wysokości takiej jak inni do niego uprawnieni.

Jak widać - zdaniem Wnioskodawczyni - ekwiwalent jej się należał i nadal należy - bez potrąceń.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni oczekuje na zwrot niesłusznie potrąconej kwoty 285,00 zł jako "podatku dochodowego od praw majątkowych", bo była to wypłata należnego jej deputatu za bezpłatny węgiel - jako wdowie (żonie) po zmarłym pracowniku Przedsiębiorstwa........

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie należy żądać zapłaty podatku od należnego górnikom ekwiwalentu za bezpłatny węgiel, który jest deputatem, czyli dodatkiem do opodatkowania wynagrodzenia za pracę. Niesłusznie powołano się na art. 41 ust. 1 zamiast na art. 21 ust. 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródła przychodów ustawodawca w sposób enumeratywny wyszczególnił w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, wśród nich w pkt 9 zostały wymienione inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie sformułowania "w szczególności" oznacza, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 92 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymane na podstawie odrębnych przepisów przez członków rodzin zmarłych pracowników oraz zmarłych emerytów lub rencistów, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Treść zacytowanego przepisu wskazuje, że zwolnieniem objęte są świadczenia bez względu na formę czy rodzaj w jakich je przyznano. Warunkiem do zastosowania zwolnienia jest, aby świadczenia zostały otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Według art. 1 ustawy z dnia 6 lipca 2007 r. o ekwiwalencie pieniężnym z tytułu prawa do bezpłatnego węgla dla osób uprawnionych z przedsiębiorstw... (Dz. U. Nr 147, poz. 1031, z późn. zm.) ustawa określa zasady i sposób realizacji uprawnienia do ekwiwalentu pieniężnego z tytułu prawa do bezpłatnego węgla, zwanego dalej "ekwiwalentem", przysługującego osobom uprawnionym z przedsiębiorstw.... za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.

Stosownie do treści art. 2 pkt 1 ww. ustawy użyte w ustawie określenie osoby uprawnione oznacza emerytów i rencistów mających ustalone prawo do emerytury lub renty, którzy pobierali bezpłatny węgiel w naturze od przedsiębiorstw..... lub przeszli na emeryturę lub rentę z tych przedsiębiorstw oraz wdowy, wdowców i sieroty mających ustalone prawo do renty rodzinnej po byłych pracownikach przedsiębiorstw......, uprawnionych do bezpłatnego węgla na podstawie Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników zakładów górniczych z dnia 21 grudnia 1991 r., i którzy uzyskali emeryturę lub rentę przed dniem 1 stycznia 2007 r., a po dniu 31 grudnia 2001 r. nie pobierali ekwiwalentu.

Z kolei treść art. 8 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż w razie śmierci osoby uprawnionej, która zgłosiła wniosek o wypłatę ekwiwalentu, należny jej ekwiwalent wypłaca się małżonkowi oraz dzieciom, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, a w razie ich braku - małżonkowi i dzieciom, z którymi osoba ta nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego, a w razie ich braku - innym członkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej lub na których utrzymaniu pozostawała ta osoba.

Osoby, o których mowa w ust. 1, mają prawo do udziału w postępowaniu o wypłatę ekwiwalentu, nieukończonym wskutek śmierci osoby, która wystąpiła o wypłatę ekwiwalentu (art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o ekwiwalencie pieniężnym z tytułu prawa do bezpłatnego węgla dla osób uprawnionych z przedsiębiorstw......, decyzję w sprawie ekwiwalentu wydaje i ekwiwalent ten wypłaca jednostka organizacyjna ZUS, która ustaliła prawo do emerytury lub renty.

Zatem, mając na uwadze przepis art. 21 ust. 1 pkt 92 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenia otrzymywane przez członków rodzin zmarłych pracowników oraz zmarłych emerytów lub rencistów na podstawie ustawy o ekwiwalencie pieniężnym z tytułu prawa do bezpłatnego węgla dla osób uprawnionych z przedsiębiorstw....., korzystają ze zwolnienia z opodatkowania określonego w cyt. przepisie, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Z wniosku wynika, że mąż Wnioskodawczyni od 1965 r. do 1990 r. był pracownikiem Przedsiębiorstwa.... Mąż Wnioskodawczyni zmarł w styczniu 2013 r.

Wnioskodawczyni jako wdowa po zmarłym pracowniku Przedsiębiorstwa..... otrzymała ekwiwalent pieniężny za bezpłatny węgiel.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, że przedmiotowe świadczenie, tj. deputat węglowy należny Wnioskodawczyni na podstawie ustawy o ekwiwalencie pieniężnym z tytułu prawa do bezpłatnego węgla dla osób uprawnionych z przedsiębiorstw....... jako wdowie po zmarłym emerycie, zatrudnionym uprzednio w Przedsiębiorstwie....., korzysta - na mocy art. 21 ust. 1 pkt 92 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.