IBPBII/1/4511-283/15/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 marca 2015 r. (wpływ do Biura - 26 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego zwaloryzowanej kwoty kaucji mieszkaniowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych wypłaty przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego zwaloryzowanej kwoty kaucji mieszkaniowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Towarzystwo Budownictwa Społecznego - działa na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych oraz ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego i w ramach prowadzonej działalności pobiera od najemców kaucję zabezpieczającą pokrycie należności z tytułu najmu, istniejących w dniu opróżnienia lokalu. W czerwcu 2009 r. na podstawie § 9 umowy najmu została wniesiona kaucja zabezpieczająca pokrycie należności z tytułu najmu, istniejących w dniu opróżnienia lokalu, na mieszkanie o powierzchni 32,21 m² w kwocie 2.956,88 zł stanowiąca iloczyn 12-krotności czynszu obowiązującego na dzień podpisania umowy najmu oraz powierzchni lokalu mieszkalnego. Kaucja zabezpieczająca została pobrana na podstawie przepisów ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego.

Lokal mieszkalny był wykorzystywany przez najemcę do 30 listopada 2014 r. W wyniku rozwiązania umowy najmu lokalu mieszkalnego wynajmujący (TBS) naliczył zwaloryzowaną kwotę kaucji zabezpieczającej w wysokości 3.463,00 zł, która została wypłacona najemcy w terminie 30-stu dni od dnia przekazania mieszkania, po uwzględnieniu należności wynajmującego z tytułu najmu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy uzyskana przez najemcę, który rozwiązał umowę najmu lokalu mieszkalnego z wynajmującym, kwota waloryzacji kaucji zabezpieczającej w wysokości 506,12 zł w momencie jej zwrotu będzie stanowiła podstawę do pobrania 18% zaliczki na podatek dochodowy oraz sporządzenia imiennej informacji PIT-11.

Zdaniem Wnioskodawcy, waloryzacja kaucji zabezpieczającej pokrycie należności z tytułu najmu, istniejących w dniu opróżnienia lokalu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie wiąże się z koniecznością sporządzania imiennej informacji PIT-11.

Pobierana przy podpisaniu umowy najmu lokalu mieszkalnego kaucja zabezpieczająca stanowi zabezpieczenie prawidłowego wykonania postanowień umowy najmu o charakterze zwrotnym, tj. terminowości wpłat należności czynszowych oraz ewentualnych napraw lokalu po rozwiązaniu umowy najmu. Waloryzacja z kolei pełni rolę odszkodowania urealniającego wartość siły nabywczej pieniądza, który najemca wpłaca wynajmującemu tytułem zabezpieczenia wykonania zobowiązania. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że kwota pochodząca z waloryzacji kaucji zabezpieczającej nie stanowi źródła przychodu do opodatkowania na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego zwaloryzowanej kwoty kaucji mieszkaniowej.

W zakresie skutków podatkowych wypłaty przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego zwaloryzowanej kwoty partycypacji - wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zgodnie natomiast z art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności pobiera od najemców kaucję zabezpieczającą pokrycie należności z tytułu najmu, istniejących w dniu opróżnienia lokalu. W czerwcu 2009 r. na podstawie § 9 umowy najmu została wniesiona kaucja zabezpieczająca pokrycie należności z tytułu najmu, istniejących w dniu opróżnienia lokalu, na mieszkanie o powierzchni 32,21 m² w kwocie 2.956,88 zł stanowiąca iloczyn 12-krotności czynszu obowiązującego na dzień podpisania umowy najmu oraz powierzchni lokalu mieszkalnego. Kaucja zabezpieczająca została pobrana na podstawie przepisów ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego.

Lokal mieszkalny był wykorzystywany przez najemcę do 30 listopada 2014 r. W wyniku rozwiązania umowy najmu lokalu mieszkalnego wynajmujący (TBS) naliczył zwaloryzowaną kwotę kaucji zabezpieczającej w wysokości 3.463,00 zł, która została wypłacona najemcy w terminie 30-stu dni od dnia przekazania mieszkania, po uwzględnieniu należności wynajmującego z tytułu najmu.

Z przepisu art. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 255) wynika, że ustawa określa zasady gromadzenia oszczędności i udzielania niektórych kredytów na cele mieszkaniowe oraz zasady działania towarzystw budownictwa społecznego.

Stosownie natomiast do postanowień art. 27 ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego przedmiotem działania towarzystwa jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu.

Zgodnie z art. 32 ww. ustawy umowa najmu może przewidywać obowiązek wpłacenia przez najemcę kaucji zabezpieczającej pokrycie należności z tytułu najmu, istniejących w dniu opróżnienia lokalu. Natomiast art. 33 ww. ustawy stanowi, iż w sprawach nieuregulowanych w rozdziale 4 ustawy stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Z przepisu art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 150) wynika, że zwrot zwaloryzowanej kaucji następuje w kwocie równej iloczynowi kwoty miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji i krotności czynszu przyjętej przy pobieraniu kaucji, jednak w kwocie nie niższej niż kaucja pobrana. Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 4 tejże ustawy, kaucja podlega zwrotowi w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę, po potrąceniu należności wynajmującego z tytułu najmu lokalu.

Zatem, w sytuacji, gdy kwota zwrotu kaucji jest wyższa od kwoty wpłaconej, osoba fizyczna osiąga przysporzenie majątkowe, które stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1, w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Ponieważ na gruncie niniejszej sprawy zwrócona przez Wnioskodawcę zwaloryzowana kwota kaucji mieszkaniowej jest wyższa od kwoty wpłaconej, najemca, który rozwiązał umowę najmu lokalu mieszkalnego, osiągnął przysporzenie majątkowe stanowiące przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowaniu z tego tytułu podlega dochód.

W związku z wypłaconym świadczeniem Wnioskodawca winien sporządzić na podstawie art. 42a ustawy informację PIT-8C.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.