IBPBII/1/4511-222/15/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 marca 2015 r. (wpływ do Biura - 13 marca 2015 r.), uzupełnionym 29 maja 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z oddelegowania pracowników do pracy za granicę - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z oddelegowania pracowników do pracy za granicę.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 15 maja 2015 r. znak: IBPB II/1/4511-222/15/DP wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 29 maja 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zatrudniającą pracowników spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, prowadzącą działalność gospodarczą za granicą, polegającą na budowie silosów. Pracownicy Wnioskodawcy wykonują prace budowlane za granicą w ramach oddelegowania w różnych krajach Unii Europejskiej, jak również poza nią. Wnioskodawca nie zapewnia swoim pracownikom bezpłatnego zakwaterowania, gdyż zamawiający silosy przedsiębiorca zagraniczny pokrywa wszystkie koszty zakwaterowania pracowników Wnioskodawcy w okresie wykonywania przez nich na jego rzecz zamówionych usług.

Jako, że pracownicy Wnioskodawcy nie ponoszą kosztów zakwaterowania podczas ich pobytu w ramach oddelegowania za granicą, przepisy wewnętrzne Wnioskodawcy dotyczące wynagrodzeń nie zawierają uregulowań dotyczących kwestii ekwiwalentu pieniężnego na pokrycie kosztów wynajmu lokalu mieszkalnego przez pracowników oddelegowanych do pracy za granicę.

W uzupełnieniu wniosku (data wypływu do Biura - 29 maja 2015 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

1. Pracowników oddelegowanych do pracy za granicę nie można uznać za siłę roboczą zagranicznego kontrahenta z następujących względów:

#61485; pracownik Wnioskodawcy jako kierownik nadzoruje prace pozostałych pracowników, wydaje polecenia, kontroluje prace, zleca czynności - czyli w całości kieruje pracą pracowników oddelegowanych przez Wnioskodawcę,

#61485; Wnioskodawca zapewnia narzędzia do wykonywania pracy przez swoich pracowników,

#61485; Wnioskodawca ponosi ryzyko i odpowiedzialność związane z wynikami pracy oddelegowanych pracowników; w związku z tym Wnioskodawca zawarł z ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej.

2. Ustalony przez zlecającego i wykonawcę koszt budowy silosów nie uwzględnia kosztów zakwaterowania. Oznacza to, że fakt, iż zagraniczny zleceniodawca (podmiot) zapewnia noclegi pracownikom nie wpływa w żaden sposób ma wysokość przychodu Wnioskodawcy.

3. To zagraniczny zleceniodawca ponosi ekonomiczny ciężar świadczenia (zakwaterowania), tym samym to świadczenie jest ponoszone wyłącznie przez niego, a Wnioskodawca nie ponosi żadnych, także pośrednich kosztów zakwaterowania swoich oddelegowanych pracowników.

4. Kwestia sfinansowania zakwaterowania nie była przez Wnioskodawcę uzgadniana z pracownikami. Zagraniczny zleceniodawca, dla którego prace wykonuje Wnioskodawca zapewnia zakwaterowanie nie tylko pracownikom Wnioskodawcy, ale również swoim jak i pracownikom innych firm (członkom ekip budowalnych), które wykonują usługi na jego rzecz. Oznacza to, iż sfinansowanie zakwaterowania przez zagranicznego zleceniodawcę nie zostało spełnione w interesie oddelegowanych pracowników Wnioskodawcy, lecz w interesie zleceniodawcy robót, w którego interesie jest aby członkowie ekip budowalnych wykonujących dla niego usługi mieszkali blisko miejsca placów budów w warunkach pozwalających im na efektywny wypoczynek i regenerację sił umożliwiające następnie wydajną pracę. Korzyść ta jest więc dostępna w sposób ogólny dla wszystkich pracowników, nie tylko pracowników Wnioskodawcy, ale także członków innych ekip budowalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie otrzymane przez pracowników Wnioskodawcy od kontrahenta zagranicznego (nabywcy usług Wnioskodawcy), lub też przez niego finansowane, w postaci prawa do bezpłatnego zakwaterowania w czasie wykonywania dla niego prac należy traktować jako świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych i czy w związku z tym Wnioskodawca powinien je opodatkować podatkiem dochodowym jako przychód ze stosunku pracy, to znaczy pobrać od pracowników zaliczkę na podatek dochodowy z tego tytułu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku ponoszenia całości kosztów zakwaterowania pracowników za granicą przez kontrahenta zagranicznego, Wnioskodawca nie ma obowiązku wliczania wartości zakwaterowania pracownika do wynagrodzenia, a co za tym idzie nie ma również obowiązku pobierania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku pracy uważa się m.in. świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zdaniem Wnioskodawcy koszty zakwaterowania jego pracowników pokrywane w całości przez kontrahenta zagranicznego nie stanowią dla pracownika przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ww. przepisu.

Wnioskodawca podkreślił, że nie znajdzie również zastosowania przepis art. 21 ust. 19 (winien być art. 21 ust. 1 pkt 19) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi o wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł jako zwolnionej z opodatkowania (czyli rozumując a contrario przepis nakładający na pracodawcę obowiązek opodatkowania świadczenia powyżej tej kwoty), gdyż koszty zakwaterowania pracowników Wnioskodawcy za granicą nie są świadczeniami ponoszonymi przez pracodawcę lecz przez kontrahenta, odbiorcę usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa - płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Ustawa Ordynacja podatkowa ukształtowała rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Konkretyzację obowiązków płatników w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zawierają przepisy rozdziału 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), stanowi, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest zatrudniającą pracowników spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, prowadzącą działalność gospodarczą za granicą polegającą na budowie silosów. Pracownicy Wnioskodawcy wykonują prace budowlane za granicą w ramach oddelegowania w różnych krajach Unii Europejskiej, jak również poza nią.

Wnioskodawca nie zapewnia swoim pracownikom bezpłatnego zakwaterowania, gdyż zamawiający silosy przedsiębiorca zagraniczny pokrywa wszystkie koszty zakwaterowania pracowników Wnioskodawcy w okresie wykonywania przez nich na jego rzecz zamówionych usług. Ustalony przez zlecającego i wykonawcę koszt budowy silosów nie uwzględnia kosztów zakwaterowania. Oznacza to, że fakt, iż zagraniczny zleceniodawca (podmiot) zapewnia noclegi pracowniom nie wpływa w żaden sposób ma wysokość przychodu Wnioskodawcy. To zagraniczny zleceniodawca ponosi ekonomiczny ciężar świadczenia (zakwaterowania), tym samym to świadczenie jest ponoszone wyłącznie przez niego, a Wnioskodawca nie ponosi żadnych, także pośrednich kosztów zakwaterowania swoich oddelegowanych pracowników.

Kwestia sfinansowania zakwaterowania nie była przez Wnioskodawcę uzgadniana z pracownikami. Zagraniczny zleceniodawca, dla którego prace wykonuje Wnioskodawca zapewnia zakwaterowanie nie tylko pracownikom Wnioskodawcy, ale również swoim jak i pracownikom innych firm (członkom ekip budowalnych), które wykonują usługi na jego rzecz. Oznacza to, iż sfinansowanie zakwaterowania przez zagranicznego zleceniodawcę nie zostało dokonane kosztem majątku Wnioskodawcy a zatem to nie on przekazuje świadczenie pracownikom.

Skoro zatem - jak wskazuje Wnioskodawca - to zagraniczny zleceniodawca ponosi ekonomiczny ciężar świadczenia (zakwaterowania), tym samym to świadczenie jest ponoszone wyłączenie przez niego, a Wnioskodawca nie ponosi żadnych, także pośrednich kosztów zakwaterowania swoim oddelegowanych pracowników. Stwierdzić zatem należy, iż z tego tytułu (czyli z tytułu zapewnienia oddelegowanym pracownikom przez zagranicznego przedsiębiorcę bezpłatnego zakwaterowania w czasie wykonywania dla niego prac) na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika. Jak wskazano we wniosku - Wnioskodawca nie ponosi żadnych kosztów zakwaterowania swoich oddelegowanych pracowników - zatem nie ponosi on świadczenia, od którego mógłby pobrać a następnie wpłacić do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek.

Tym samym w związku z zapewnieniem pracownikom Wnioskodawcy przez zagranicznego przedsiębiorcę bezpłatnego zakwaterowania nie ciążą na Wnioskodawcy obowiązki płatnika, o których mowa w powołanych wyżej przepisach art. 31, 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obowiązek pobrania od pracowników zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, iż z uwagi na rozstrzygnięcie, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika bezprzedmiotowym staje się rozstrzygnięcie czy zapewnienie pracownikom zakwaterowania powoduje powstanie u nich przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.