IBPBII/1/4511-195/15/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 2 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 1063/14, wniosku z 11 stycznia 2013 r. (data wpływu do Biura - 17 stycznia 2013 r.), uzupełnionym 8 kwietnia 2013 r. - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników w spotkaniach integracyjnych, integracyjno-szkoleniowych oraz okolicznościowych - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników w spotkaniach integracyjnych, integracyjno-szkoleniowych oraz okolicznościowych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, w piśmie z 26 marca 2013 r. znak: IBPB II/1/415-44/13/HK wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 8 kwietnia 2013 r.

W dniu 17 kwietnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretacje indywidualna przepisów prawa podatkowego znak: IBPB II/1/415-44/13/HK w sprawie skutków podatkowych udziału pracowników w spotkaniach integracyjnych, integracyjno-szkoleniowych oraz okolicznościowych w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa i otrzymaniu odpowiedzi odmawiającej zmiany ww. interpretacji indywidualnej pismem z 2 lipca 2013 r. wniesiono skargę na ww. interpretacje indywidualną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w wyniku rozpatrzenia skargi, wyrokiem z 2 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 1063/14 uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, że narusza ona przepisy art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 oraz art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 2 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 1063/14 wpłynął do Biura 9 marca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku o interpretację indywidualną oraz jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka planuje zorganizować w przyszłości następujące spotkania integracyjne i okolicznościowe:

1. Spotkanie związane z rocznicą powstania Spółki (w spotkaniu oprócz pracowników wezmą udział również członkowie ich rodzin, zaproszeni goście, kontrahenci).

2. Spotkanie integracyjne z kontrahentami, w którym będą uczestniczyć pracownicy Spółki.

3. Spotkanie szkoleniowo-integracyjne dla pracowników i kontrahentów, w którym będą uczestniczyć członkowie rodzin pracowników.

Koszty organizacji spotkań ponoszone przez Spółkę będą miały charakter ryczałtowy i mogą obejmować różnego rodzaju atrakcje (np. gry, występy artystyczne, itp.) oraz konsumpcję w formie uzależnionej od charakteru spotkania. Organizując spotkanie Spółka będzie zawierała umowę z firmą zewnętrzną podając orientacyjną ilość uczestników spotkania. Powyższe koszty będą finansowane ze środków obrotowych Spółki. Celem spotkania z pracownikami (spotkanie rocznicowe) będzie wzajemna integracja pracowników, integracja z firmą, poprawa atmosfery w pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych, przedstawienie planów Spółki na przyszłość. Spotkanie z kontrahentami będzie miało na celu promocję Spółki jako dostawcy określonych produktów i usług, zwiększenie rozpoznawalności Spółki, przedstawienie nowych wyrobów. W przypadku spotkania szkoleniowo-integracyjnego typowe spotkanie integracyjne pracowników i kontrahentów byłoby rozszerzone o dodatkowy element - szkolenia. Planowane szkolenia przez Spółkę na spotkaniach integracyjnych to np. szkolenia BHP, przeciwpożarowe, zarządzania czasem, kierowania ludźmi. Powyższe szkolenia będą prowadzone przez pracownika Spółki albo przez osobę z zewnątrz. Celem szkoleń będzie przede wszystkim podnoszenie kwalifikacji pracowników oraz zwiększenie ich wiedzy z zakresu BHP. Uczestnictwo zarówno w spotkaniu jak i w szkoleniach nie będzie obowiązkowe. Spółka nie będzie również w stanie prowadzić ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników (ewentualnie pozostałych uczestników spotkania) z jakich świadczeń skorzystał, jaka była np. wartość skonsumowanych posiłków, napojów itp. Pracownicy będą mogli uczestniczyć w całym spotkaniu lub tylko w jego części.

Zaproszenia kierowane do gości będą zaproszeniami otwartymi, bez wskazania konkretnych osób. Wnioskodawca nie będzie sporządzał listy gości ani odbierał deklaracji uczestnictwa-orientacyjna liczba uczestników będzie ustalana na podstawie liczby pracowników oraz liczby wysłanych zaproszeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uczestnictwo pracownika w powyższych spotkaniach w przedstawionym wyżej zdarzeniu przyszłym należy zakwalifikować jako nieodpłatne świadczenia ze strony Spółki, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i - zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy - należy ich wartość doliczyć do przychodów ze stosunku pracy.

Do tak przedstawionego zdarzenia przyszłego, Spółka zajęła stanowisko, że wartość wydatków poniesionych przez Spółkę na organizację planowanych spotkań, wymienionych w punkcie 1-3, nie będzie stanowić dla pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Powołując się na treść art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Spółka wskazała, iż - zgodnie z powyższymi przepisami - żeby pieniądze i wartości pieniężne mogły być przychodem podatkowym, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika. Natomiast w przypadku świadczenia w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika (pracownika). Przychodem nie są bowiem same "nieodpłatne świadczenia", lecz ich wartość. Z kolei o sposobie określania tej wartości stanowi art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadniając swe stanowisko Spółka podkreśliła, że będzie kupować świadczenia, za które poniesie opłatę ryczałtową za wszystkich uczestników spotkania, jednak nie będzie w stanie ustalić w jakim zakresie dany pracownik (jak również pozostali uczestnicy spotkania) skorzysta z postawionych mu do dyspozycji świadczeń i czy w ogóle skorzysta oraz jaka ewentualnie będzie indywidualna wartość otrzymanego świadczenia.

Dla potwierdzenia swego stanowisko Spółka powołała się na orzeczenia sądów administracyjnych (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1531/09, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 16 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 293/12 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 2 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 41/12).

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 17 kwietnia 2013 r. znak: IBPB II/1/415-44/13/HK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W interpretacji Organ stwierdził, że świadczenia uzyskane przez pracowników (oraz członków ich rodzin) w związku z ich udziałem w spotkaniach integracyjnych, integracyjno-szkoleniowych oraz okolicznościowych sfinansowanych ze środków Wnioskodawcy, stanowią nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ podkreślił, iż ww. świadczenia stanowią przychód tylko dla osób, które faktycznie w spotkaniach będą uczestniczyły. Zatem, na Wnioskodawcy jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych będzie ciążył obowiązek naliczenia i pobrania podatku dochodowy od wartości nieodpłatnego świadczenia w przypadku uczestniczenia pracownika (osoby towarzyszące) w ww. spotkaniach bez względu na to czy pracownik (osoba towarzysząca) skorzysta lub nie z wyżywienia i innych atrakcji z tym związanych.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, prawomocnym wyrokiem z 2 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 1063/14 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z 17 kwietnia 2013 r. znak: IBPB II/1/415-44/13/HK.

Według Sądu, istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii powstania przychodu (w tym przychodu ze stosunku pracy) ma treść art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym ustawodawca wskazał, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W powołanym przepisie ustawodawca wyróżnia dwa sposoby zaistnienia przychodu:

W przypadku nieodpłatnych świadczeń muszą być one faktycznie otrzymane, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, które mogą być nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji. Skoro ustawodawca te pojęcia rozróżnia, to nie można zwrotom "otrzymywać" i "postawić do dyspozycji" nadawać tych samych znaczeń. Nie można więc zwrotów tych utożsamiać, gdyż zbędne okazałoby się ich rozróżnienie w ustawie podatkowej. W konsekwencji zasadny jest wniosek, że w odniesieniu do świadczeń w naturze (innych nieodpłatnych świadczeń) przychód podatkowy powstaje wówczas, gdy nie są one tylko postawione do dyspozycji podatnika lecz zostały przez niego otrzymane. Zwrot "otrzymane" odnosi się zarówno do samego faktu uzyskania świadczenia, jak i jego wielkości. Stanowisko takie było prezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w licznych wyrokach.

Sąd wskazał, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych, opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie przychód możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Ponadto, o przychodzie pracownika można mówić wówczas, gdy poza wskazanym warunkiem otrzymania nieodpłatnego świadczenia, możliwe jest ustalenie jego wartości według zasad określonych w art. 11 ust. 2a w związku z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sąd ocenę swoją oparł na wykładni Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947) stwierdził, m.in.:

"kryterium wyróżnienia nieodpłatnych świadczeń stanowiących przychód pracownika musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Chodzi zatem o korzyści, które pracownik otrzymuje do własnej dyspozycji, którymi może swobodnie zarządzać i rozporządzać, przeznaczając je na zaspokojenie własnych potrzeb."

"Świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, niezależnie od tego czy są dokonywane w formie pieniężnej czy w formie świadczenia rzeczowego lub usługi, aby podlegały opodatkowaniu muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. O ile jednak w wypadku świadczenia pieniężnego przysporzenie jest niewątpliwe i niejako bezwarunkowe (zawsze oznacza zwiększenie aktywów), o tyle "inne nieodpłatne świadczenia" na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód, w rozumieniu ustawy o podatku odchodowym od osób fizycznych, tylko pod warunkiem, że rzeczywiście pozwoliły mu uniknąć wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie".

"Obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie "kursokonferencja" organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania." (...)

"W odniesieniu do innych nieodpłatnych świadczeń - bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż - pomijając w tym miejscu kryterium uniknięcia wydatku (por. pkt 3.4.7. uzasadnienia) - nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść."

W konsekwencji Trybunał Konstytucyjny uznał, że za podlegający opodatkowaniu przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ww. ustawy mogą być uznane takie "inne nieodpłatne świadczenia", które posiadają następujące cechy:

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.), który stanowi, iż "ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia", Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 11 stycznia 2013 r. stwierdza, że w świetle stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym stanowisko Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl przepisów art. 12 ust. 3 cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Spółka) planuje organizować w przyszłości spotkania integracyjne, integracyjno-szkoleniowe oraz okolicznościowe w których udział wezmą zarówno pracownicy jak i członkowie ich rodzin oraz zaproszeni goście i kontrahenci. Zaproszenia kierowane do gości będą zaproszeniami otwartymi, bez wskazania konkretnych osób. Wnioskodawca nie będzie sporządzał listy gości ani odbierał deklaracji uczestnictwa, jednakże orientacyjna liczba uczestników będzie ustalana na podstawie liczby pracowników oraz liczby wysłanych zaproszeń. Organizując spotkanie Wnioskodawca będzie zawierał umowy z firmą zewnętrzną, podając jej orientacyjną ilość uczestników - koszty organizacji spotkania będą miały charakter ryczałtowy.

Mając na uwadze treść wniosku oraz wskazane powyżej rozumienie pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" w kontekście jego wykładni zaprezentowanej w przywołanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947) oraz wytycznych zawartych w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 2 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 1063/14 stwierdzić należy, że podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

W przypadku nieodpłatnych świadczeń muszą być one faktycznie otrzymane, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, które mogą być nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji. Skoro ustawodawca te pojęcia rozróżnia, to nie można zwrotom "otrzymywać" i "postawić do dyspozycji" nadawać tych samych znaczeń. Nie można więc zwrotów tych utożsamiać, gdyż zbędne okazałoby się ich rozróżnienie w ustawie podatkowej.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przynosi pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.

Organizowanie spotkań integracyjnych, integracyjno-szkoleniowych oraz okolicznościowych dla pracowników nie jest koniecznością wynikającą z przepisów powszechnie obowiązującego prawa. Aczkolwiek prawdą jest, iż spotkania takie sprzyjają polepszeniu atmosfery w pracy, co niewątpliwie jest korzystne nie tylko dla pracowników lecz także dla pracodawcy. Uczestnictwo w spotkaniu okolicznościowym nie jest obowiązkowe, w przeciwieństwie do obowiązku świadczenia pracy, która jest ukierunkowana, co do zasady, na zwiększenie przychodów pracodawcy.

Z wniosku wynika, że pracownikom (oraz członkom ich rodzin) umożliwiony będzie udział w ww. spotkaniach, w których nawet jeżeli wezmą udział, pracodawca nie jest w stanie wskazać w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy spotkania z niego skorzystają. Zatem zakupione towary i usługi będą postawione do dyspozycji pracowników, zaś brak jest ustaleń, czy dana osoba (pracownik lub członek rodziny) z tego świadczenia skorzysta i w jakim zakresie. Nie można wykluczyć, że nie każdy pracownik i członek jego rodziny ze świadczenia skorzysta i z jakich przyczyn.

Skoro więc wartości świadczeń nieodpłatnych nie da się przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretną osobę (bez względu na to, czy skorzystała ona z poczęstunku czy też nie, ewentualnie w jakim zakresie to nastąpiło), brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych w związku z organizacją spotkań. W takiej bowiem sytuacji nie można stwierdzić, czy pracownik w istocie otrzymał określone świadczenie i jaka jest jego wartość. Przychód nie może bowiem zostać hipotetycznie przypisany podatnikowi, lecz ustalony zgodnie z art. 11 ust. 1 i ust. 2a pkt 1-4 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, iż organizowane przez Wnioskodawcę spotkania integracyjne, integracyjno-szkoleniowe oraz okolicznościowe nie będą generować po stronie pracowników powstania przychodu, o którym mowa art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Wobec przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 2 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 1063/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie skutków podatkowych udziału pracowników w spotkaniach integracyjnych, integracyjno-szkoleniowych oraz okolicznościowych uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.