IBPBII/1/4511-118/15/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) #8722; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lutego 2015 r. (wpływ do Biura - 16 lutego 2015 r.), uzupełnionym 29 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korzystania przez dyrektora spółki z samochodu służbowego - jest prawidłowe.

W dniu 16 lutego 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korzystania przez dyrektora spółki z samochodu służbowego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 20 kwietnia 2015 r. znak: IBPB II/1/4511-118/15/ASz, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 29 kwietnia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Z uwagi na brak garażu w siedzibie Spółki (Wnioskodawcy), Rada Nadzorcza Spółki uchwaliła, że miejscem garażowania samochodu osobowego, będącego majątkiem jednostki, jest garaż znajdujący się w miejscu zamieszkania dyrektora Spółki.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że przejazdy dokonywane pomiędzy siedzibą Spółki/miejscem spotkania służbowego a miejscem garażowania samochodu (miejscem zamieszkania dyrektora) służą wyłącznie celom służbowym, tj. odbywane są w celu realizacji zadań związanych z pełnieniem funkcji dyrektora Spółki.

Przyczyną garażowania samochodu w miejscu zamieszkania dyrektora jest fakt, że Spółka nie dysponuje takim miejscem w siedzibie.

Garażowanie w miejscu zamieszkania dyrektora nie służy wyłącznie celom Spółki. Dyrektor korzysta z samochodu także w celach prywatnych. Spółka obciąża dyrektora podatkiem dochodowym z tytułu tego nieodpłatnego świadczenia, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zakresem wniosku nie są jednak objęte - jak wskazał Wnioskodawca - prywatne wyjazdy dyrektora.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przejazdy na trasie pomiędzy siedzibą Spółki a miejscem garażowania, będącego jednocześnie miejscem zamieszkania dyrektora Spółki czy też przejazdy na trasie pomiędzy miejscem garażowania a miejscem umówionego spotkania służbowego są dla dyrektora nieodpłatnym świadczeniem z tytułu korzystania z samochodu służbowego na własne potrzeby i podlegają opodatkowaniu jako przychody ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przejazdy samochodem służbowym na trasie pomiędzy siedzibą Spółki a miejscem garażowania, będącego jednocześnie miejscem zamieszkania dyrektora Spółki, czy też przejazdy na trasie pomiędzy miejscem garażowania a miejscem umówionego spotkania służbowego, nie są dla niego nieodpłatnym świadczeniem z tytułu używania samochodu służbowego na własne potrzeby i nie stanowią przychodu ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy zalicza się wszystkie otrzymywane przez pracownika świadczenia, wynikające z zawartej umowy, bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy.

Z treści wniosku wynika, że z uwagi na brak garażu w siedzibie Spółki (Wnioskodawcy), Rada Nadzorcza Spółki uchwaliła, że miejscem garażowania samochodu osobowego, będącego majątkiem jednostki, jest garaż znajdujący się w miejscu zamieszkania dyrektora Spółki.

Przejazdy dokonywane pomiędzy siedzibą Spółki/miejscem spotkania służbowego a miejscem garażowania samochodu (miejscem zamieszkania dyrektora) służą wyłącznie celom służbowym, tj. odbywane są w celu realizacji zadań związanych z pełnieniem funkcji dyrektora Spółki.

Należy zauważyć, że przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Wobec powyższego uznaje się, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy. Analogicznie realizacja obowiązków dyrektora Spółki, nie może powodować, że po stronie dyrektora powstanie dodatkowy przychód.

Należy wskazać, że dyrektor Spółki dojeżdżający samochodem służbowym z wyznaczonego miejsca parkowania (garażowania) do miejsca wykonywania obowiązków służbowych (np. do siedziby Spółki, miejsca spotkania służbowego bądź innego wymaganego obowiązkami służbowymi miejsca) i z powrotem nie uzyskuje przychodu w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało mu wyznaczone przez Spółkę #8722; na podstawie stosownych dokumentów (w tym przypadku uchwały Rady Nadzorczej). Wskazany przejazd stanowi bowiem realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, jak również gotowość (mobilność) związaną z pełnieniem funkcji dyrektora.

Reasumując, należy stwierdzić, że korzystanie przez dyrektora Spółki z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca garażowania (zamieszkania) do miejsca wykonywania pracy (siedziby Spółki) lub miejsca umówionego spotkania służbowego i z powrotem #8722; o ile nie służy osobistym celom dyrektora lecz wykonywane jest w ramach realizacji zadań związanych z pełnieniem funkcji dyrektora Spółki #8722; nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód dyrektora Spółki. W konsekwencji na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika z ww. tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że w kontekście przedstawionego stanu faktycznego i jednoznacznego wskazania, że wniosek nie dotyczy prywatnych wyjazdów dyrektora, Organ uznał, że użyte w treści pytania i zajętego stanowiska sformułowania "używanie samochodu służbowego na własne potrzeby" dotyczy tylko i wyłącznie obowiązków służbowych, nie odnosi się do potrzeb osobistych dyrektora.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.