IBPBII/1/436-470/11/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 10 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 19 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po siostrze ojca - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po siostrze ojca.

Jako, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 9 stycznia 2012 r. znak: IBPBII/1/436-470/11/MCz wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 19 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Postanowieniem z dnia 9 listopada 2005 r. Sąd Rejonowy stwierdził, iż spadek po zmarłej C.W. nabyła w całości Wnioskodawczyni. Ww. postanowienie uprawomocniło się z dniem 13 grudnia 2005 r.

Pismem z dnia 10 czerwca 2008 r. Wnioskodawczyni powiadomiła Naczelnika Urzędu Skarbowego o braku możliwości określenia wartości spadku po zmarłej C.W. W piśmie tym Wnioskodawczyni poinformowała, iż jak wynika ze spisu inwentarza spadku sporządzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w skład spadku wchodzi udział w prawie do nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości X. W księdze wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości ujawniony jest jednak jako właściciel Skarb Państwa, a jako podstawa nabycia wskazana jest decyzja o nabyciu nieodpłatnym na podstawie dekretu z dnia 21 października 1945 r. Wnioskodawczyni podała, iż nie jest w stanie określić czy i kiedy odzyska udział w prawie własności nieruchomości.

Wnioskodawczyni podjęła czynności zmierzające do ustanowienia prawa do nieruchomości. Decyzją z dnia 27 marca 2009 r. Prezydent Miasta X ustanowił prawo użytkowania wieczystego do niezabudowanej nieruchomości o łącznej powierzchni 778 m² (dla której prowadzona jest księga wieczysta) na rzecz Wnioskodawczyni jako spadkobierczyni po C.W. w 1/2 części oraz Pani B.G. w 1/2 części.

Dnia 10 czerwca 2009 r. Miasto X przeniosło na rzecz Wnioskodawczyni oraz Pani B.G. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, na zasadach określonych w ww. decyzji.

Dnia 5 października 2009 r. Wnioskodawczyni oraz Pani B.G. sprzedały prawo użytkowania wieczystego w ww. nieruchomości na rzecz Spółdzielni za cenę w kwocie 2 700 000,00 zł. Zgodnie z przysługującym Wnioskodawczyni udziałem w prawie użytkowania wieczystego otrzymała ona tytułem sprzedaży cenę w wysokości 1 350 000,00 zł. Ww. kwota została przeznaczona na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni oraz jej rodziny, tj. zakup nieruchomości gruntowej oraz budowę i wykończenie domu mieszkalnego.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, iż spadkodawczyni - Pani C.W była siostrą jej ojca. W skład masy spadkowej po C.W. wchodziło wyłącznie roszczenie o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości.

Prezydent Miasta X dnia 27 marca 2009 r. wydał decyzję o ustanowieniu na rzecz Wnioskodawczyni prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości w I/2 części na podstawie art. 1 ust. 1, art. 20 ust. 1, art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o ustroju m.st. Warszawy (Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 361), art. 39 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591), art. 7 ust. 1, 2 i 3 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279), Uchwały Rady Miasta Stołecznego Warszawy Nr XVIII/579/2007 z dnia 8 listopada 2007 r. w sprawie zasad gospodarowania zasobem nieruchomości m.st. Warszawy w zakresie ustalenia wysokości czynszu symbolicznego za grunty oddawane w użytkowanie wieczyste w trybie i na zasadach art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy oraz bonifikaty od opłat rocznych za grunty oddawane w użytkowanie wieczyste w trybie i na zasadach art. 214 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. Urz. Województwa Mazowieckiego Nr 247, poz. 7174) oraz art. 104 i art. 30 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Wnioskodawczyni wskazała, iż po przeprowadzeniu postępowania sądowego dotyczącego nabycia spadku po C.W, zakończonego postanowieniem z dnia 9 listopada 2005 r. powiadomiła urząd skarbowy, iż w skład spadku po zmarłej wchodzi roszczenie o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego i nie jest w stanie ocenić czy kiedykolwiek prawo użytkowania wieczystego zostanie ustanowione na jej rzecz i jaką będzie miało wartość.

W wykonaniu wydanej przez Prezydenta Miasta X decyzji z dnia 27 marca 2009 r. o ustanowieniu prawa użyłkowania wieczystego aktem notarialnym z dnia 10 czerwca 2009 r. oddano na rzecz Wnioskodawczyni nieruchomość. Niezwłocznie po wydaniu decyzji przez Prezydenta Miasta w 2009 r. zawiadomiła urząd skarbowy, iż nabyła prawo użytkowania wiecznego w wyniku spadkobrania po C.W.

Do chwili obecnej Wnioskodawczyni nie otrzymała jakichkolwiek decyzji dotyczącej podatku od spadku po C.W. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości dnia 5 października 2009 r. a za otrzymane ze sprzedaży pieniądze wybudowałam dom mieszkalny, w którym zamieszkuje z rodziną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Wnioskodawczyni wskazała, iż pojęcie spadku określone zostało w art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl tego przepisu spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, przechodzące z chwilą śmierci na jedną lub kilka osób. Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawne nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż przysługujące C.W. roszczenie o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości jest prawem majątkowym wchodzącym do spadku po niej, które z kolei przeszło na Wnioskodawczynię jako spadkobiercę. Zatem roszczenie o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości jest prawem majątkowym wchodzącym w skład spadku, a tym samym podlegającym opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

Na podstawie art. 6 ust. 4 zd. 1 ustawy o podatku od spadków 1 darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed 31 grudnia 2006 r., jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Wnioskodawczyni legitymuje się postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 9 listopada 2005 r., które uprawomocniło się 13 grudnia 2005 r. Zatem w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy powstał 13 grudnia 2005 r.

Wnioskodawczyni wskazała, iż zgodnie z art. 5 ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni przytoczyła treść art. 21 § 1 oraz § 2-5 Ordynacji podatkowej i wskazała, iż sposób oraz moment powstawania zobowiązań podatkowych określa ten właśnie przepis.

Wnioskodawczyni wskazał również, iż na podstawie art. 68 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Natomiast, gdy podatnik nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego lub w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Reasumując Wnioskodawczyni wskazała, iż w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy powstał z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o nabyciu spadku tj. w dniu 13 grudnia 2005 r. Zatem na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek złożenia zeznania podatkowego z tytułu nabycia praw w postaci roszczenia o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego w 2005 r. Biorąc pod uwagę wyżej powołane przepisy Ordynacji podatkowej oraz okoliczności sprawy zobowiązanie podatkowe Wnioskodawczyni uległo przedawnieniu. Tym samym Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uiszczenia podatku od spadku i darowizn z tytułu ustanowienia prawa wieczystego użytkowania nieruchomości, gdyż roszczenie o jego ustanowienie wchodziło w skład spadku po C.W.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. spadku.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z treścią art. 1015 § 1 i § 2 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku.

Z powołanych wyżej artykułów wynika, iż spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawnie nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie. Roszczenie o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego jest zatem prawem majątkowym.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż postanowieniem z dnia 9 listopada 2005 r. Sąd Rejonowy stwierdził, iż spadek po zmarłej C.W. (siostrze ojca) nabyła w całości Wnioskodawczyni. Ww. postanowienie uprawomocniło się z dniem 13 grudnia 2005 r. W skład masy spadkowej po C.W. wchodziło wyłącznie roszczenie o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Wnioskodawczyni podjęła czynności zmierzające do ustanowienia prawa do nieruchomości. Decyzją z dnia 27 marca 2009 r. Prezydent Miasta X ustanowił prawo użytkowania wieczystego do niezabudowanej nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni jako spadkobierczyni po C.W. w 1/2 części oraz Pani B.G. w 1/2 części. Dnia 10 czerwca 2009 r. Miasto X przeniosło na rzecz Wnioskodawczyni oraz Pani B.G. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, na zasadach określonych w ww. decyzji.

Zatem w przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt nabycia spadku przed wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. znowelizowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych (...).

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku - art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy, w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

W przypadku nabycia rzeczy lub praw majątkowych niewykazanych w zeznaniu podatkowym, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania podatkowego organowi, któremu złożono zeznanie podatkowe, w terminie 14 dni od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu (art. 17a ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 21 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

Stosownie do art. 21 § 5 Ordynacji podatkowej jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym.

Z pojęciem zobowiązania podatkowego nierozerwalnie związania jest kwestia jego przedawnienia.

Na podstawie art. 68 § 1 i § 2 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast, gdy podatnik:

zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Reasumując należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w przedmiotowej sprawie powstał z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia praw do spadku po siostrze ojca Wnioskodawczyni, czyli w 2005 r.

W skład spadku wchodziło prawo majątkowe w postaci roszczenia o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Na Wnioskodawczyni ciążył zatem obowiązek złożenia zeznania podatkowego z tytułu nabycia tego prawa, na co również zwróciła uwagę Wnioskodawczyni w treści zajętego stanowiska. Z opisu wniosku (oraz jego uzupełnienia) wynika jednak, iż Wnioskodawczyni nie złożyła zeznania o nabyciu przedmiotowego prawa w drodze spadku lecz jedynie zawiadomiła organ podatkowy o wchodzącym w skład spadku roszczeniu jak również o tym, iż nie jest w stanie ocenić czy kiedykolwiek prawo użytkowania wieczystego zostanie ustanowione na jej rzecz i jaką będzie miało wartość. Po wydaniu decyzji przez Prezydenta Miasta w 2009 r. w przedmiocie ustanowienia prawa użyłkowania wieczystego Wnioskodawczyni zawiadomiła urząd skarbowy o nabyciu prawa użytkowania wiecznego w wyniku spadkobrania po C.W.

Z ustaleń poczynionych przez Organ interpretacyjny w celu zbadania czy sprawa objęta zakresem wniosku nie została rozstrzygnięta decyzją organu bądź też czy nie toczy się postępowanie podatkowe w tym zakresie, w szczególności z informacji przekazany przez właściwy organ podatkowy wynika, iż wskazane przez Wnioskodawczynię zawiadomienia nie skutkowały złożeniem przez nią zeznania podatkowego z tytułu nabycia spadku po C.W. W zakresie nabytego spadku wobec Wnioskodawczyni nie zostało wszczęte postępowanie podatkowe.

W przedmiotowej sprawie znajdzie zatem zastosowanie art. 68 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej dotyczący przedawnienia zobowiązania podatkowego w sytuacji, gdy podatnik nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego, a od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy upłynęło 5 lat.

Jak wyżej wskazano obowiązek podatkowy w przedmiotowej sprawie powstał w 2005 r. zatem upłynął już przewidziany w powołanym przepisie 5-letni termin. Oznacza to, iż zobowiązanie podatkowe z tytułu nabycia przedmiotowego spadku uległo przedawnieniu; tym samym Wnioskodawczyni (spadkobierczyni) nie jest zobowiązana do uiszczenia podatku od spadków i darowizn.

Odnośnie stanowiska Wnioskodawczyni, w którym stwierdziła, iż nie jest również zobowiązana do uiszczenia podatku od spadku i darowizn z tytułu ustanowienia na jej rzecz prawa wieczystego użytkowania nieruchomości, gdyż roszczenie o jego ustanowienie wchodziło w skład spadku po C.W, należy wskazać, iż w skład nabytego przez nią spadku wchodziło prawo majątkowe w postaci roszczenia o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. I to właśnie prawo majątkowe podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Ustanowienie na jej rzecz w drodze decyzji administracyjnej prawa użytkowania wieczystego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków darowizn bowiem tego prawa (prawa użytkowania wieczystego) Wnioskodawczyni nie nabyła w drodze spadku (jak również nie nabyła na podstawie żadnego innego tytułu szczegółowo określonego w treści art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn). Tytułem spadku Wnioskodawczyni nabyła jedynie prawo majątkowej legitymujące ją do występowania - jako spadkobierca - z żądaniem ustanowienia prawa użytkowania wieczystego. Sama realizacja tego prawa majątkowego mimo, iż ma swoje źródło w nabytej masie spadkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.