IBPBII/1/436-423/11/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (osoba fizyczna) jest właścicielem nieruchomości gruntowej składającej się z sześciu ewidencyjnie wydzielonych działek (dalej: działki) o łącznej powierzchni 52a 76 m ^2. Podział nieruchomości na sześć działek nie był dokonywany przez Wnioskodawcę. Taki podział ewidencyjny istniał już w chwili nabycia przez niego działek.

Wnioskodawca nabył własność działek w następujący sposób:

Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki, na mocy której pożyczył osobie fizycznej (pożyczkobiorcy) ustaloną w umowie kwotę pieniężną. Pożyczkobiorca spłacił Wnioskodawcy wyłącznie część długu. W związku z brakiem możliwości dalszej spłaty, pożyczkobiorca zaproponował Wnioskodawcy rozliczenie umowy pożyczki przez przeniesienie na Wnioskodawcę własności działek należących do pożyczkobiorcy zamiast świadczenia pieniężnego. Ponieważ pożyczkobiorca poinformował Wnioskodawcę, że nie ma możliwości zwrotu pożyczki w formie pieniężnej, Wnioskodawca zgodził się na taką propozycję. W konsekwencji została zawarta umowa datio in solutum. Wartość działek określona w umowie odpowiadała kwocie zadłużenia pożyczkobiorcy.

Zgodnie z tym, co już wyżej wskazano, działki zostały nabyte przez Wnioskodawcę do majątku osobistego. Wnioskodawca podkreślił, że gdyby nie zgodził się na zawarcie umowy datio in solutum musiałby dochodzić spłaty pożyczki na drodze sądowej. Wnioskodawca wolał nabyć własność działek niż podejmować przeciwko pożyczkobiorcy kroki prawne mające na celu wyegzekwowanie zwrotu pożyczonej kwoty w formie pieniężnej.

Ponieważ jednak działki zostały nabyte wyłącznie w związku z rozliczeniem pożyczki, Wnioskodawca chciałby je sprzedać celem odzyskania pożyczonych pożyczkobiorcy środków pieniężnych.

Wnioskodawca w ciągu minionych lat nie znalazł kupca na działki. Istnieje jednak szansa na dokonanie sprzedaży działek w niedalekiej przyszłości. Wnioskodawca nie wie jednak, czy znajdzie od razu osobę chętną do nabycia wszystkich działek (w konsekwencji sprzeda wszystkie działki jednemu nabywcy), czy też będzie musiał sprzedawać każdą z działek osobno.

Wnioskodawca poinformował, że działki nie służą i nie służyły mu do wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca wyjaśnił, że w jego majątku osobistym znajduje się również własność gruntu położonego w górach. Grunt ten Wnioskodawca nabył i wykorzystuje na własne cele rekreacyjne. Wnioskodawca nie planuje sprzedaży tego gruntu. Ponadto, w majątku osobistym Wnioskodawcy jest też własność (razem z żoną - na prawach współwłasności małżeńskiej) kamienicy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Innymi słowy, czy Wnioskodawca powinien naliczyć podatek od towarów i usług należny w przypadku zbycia działek.

W szczególności, czy na Wnioskodawcy będzie ciążył ww. obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług należnego, gdy:

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług należnego bez względu na to, czy sprzeda wszystkie działki jednemu podmiotowi (jednorazowo), czy też sprzeda każdą z działek innemu nabywcy tj. dokona kilku transakcji sprzedaży.

Wnioskodawca uważa również, że w przypadku sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku nie będzie mógł on być uznany za podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie powstanie u niego obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność sprzedaży działek będzie natomiast podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Stosownie natomiast do art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosić będzie 2% wartości rynkowej.

Zaznacza się, iż przywołując powyżej stanowisko Wnioskodawcy - z uwagi na zakres niniejszej interpretacji - pominięto tę jego część, która odnosi się wyłącznie do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową określa się na podstawie przeciętnych cen przedmiotu czynności cywilnoprawnych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży:

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

W związku z tym należy wyjaśnić, że jeżeli z tytułu sprzedaży nieruchomości jedna ze stron umowy sprzedaży jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług wówczas umowa sprzedaży w ogóle nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Natomiast, jeżeli umowa sprzedaży nieruchomości podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, ale korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, nie znajdzie zastosowania wyłączenie określone w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W tym wypadku sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży sześciu posiadanych przez siebie działek, które nabył na podstawie umowy datio in solutum, w związku z rozliczeniem pożyczki. Wnioskodawca chciałby sprzedać działki w celu odzyskania pożyczonych środków pieniężnych. Wnioskodawca uważa, iż sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jeżeli zatem prawidłowe są ustalenia Wnioskodawcy, co do tego, że opisana we wniosku sprzedaż nieruchomości nie będzie kwalifikowana na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jako czynność podlegająca jej regulacjom wówczas umowa sprzedaży na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jednakże obowiązek podatkowy z tego tytułu będzie ciążył na kupującym, a nie na Wnioskodawcy jako sprzedającym.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.