IBPBII/1/436-345/11/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 27 lipca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 21 września 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki zawartej za granicą - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki zawartej za granicą.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 12 września 2011 r. Znak: IBPB II/1/436-345/11/MCZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 21 września 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Sp. z o.o.) i holenderska firma, zawarły w dniu 1 lipca 2011 r., na terenie Holandii, umowę pożyczki z oprocentowaniem według rocznej stopy w wysokości 7,5%. Przedmiotowa umowa pożyczki zawarta została w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi. Zgodnie z tą umową firma holenderska udzieliła Wnioskodawcy pożyczkę w kwocie 1 000 000,00 EURO. W momencie zawarcia umowy pożyczki, tj. w dniu 1 lipca 2011 r. pieniądze znajdował się w Holandii. Kwota pożyczki wpłynęła na rachunek Wnioskodawcy w dniu 6 lipca 2011 r. Pożyczkodawca nie jest udziałowcem w kapitale Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy taka czynność cywilnoprawna, jaką jest umowa pożyczki, zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa pożyczki zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, a konkretnie na terenie Holandii, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Przedstawione stanowisko wnioskodawcy oparte jest na przepisie art. 1 ust. 4 pkt 2 wymienionej wyżej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, który stanowi, że podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są: rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przedstawionym stanie faktycznym czynność cywilnoprawna została dokonana poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tym samym nie podlega ona podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie - Kodeks cywilny.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

W świetle powyższego przepisu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy, w tym pieniądze znajdujące się za granicą, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Jeżeli natomiast pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale umowę podpisano już poza granicami kraju i pieniądze znajdują się za granicą, to czynność ta w ogóle nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że dwa podmioty gospodarcze firma polska i firma holenderska zawarły za granicą (w Holandii) umowę pożyczki pieniężnej. W momencie dokonywania tej czynności pieniądze znajdowały się za granicą.

A zatem, skoro opisana we wniosku umowa pożyczki została zawarta poza granicami Polski i pieniądze będące przedmiotem umowy, w chwili jej zawarcia znajdowały się za granicą, to umowa ta nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Zatem na pożyczkobiorcy nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.