IBPBII/1/436-341/13/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 6 grudnia 2013 r. (data wpływu do Biura - 16 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania na cele prywatne wspólników spółki jawnej nieruchomości należącej do majątku spółki - jest prawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania na cele prywatne wspólników spółki jawnej nieruchomości należącej do majątku spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki jawnej, która została przekształcona ze spółki cywilnej (działającej od 1 czerwca 2003 r.) uchwałą o przekształceniu w dniu 30 listopada 2001 r. Przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna i hurtowa materiałów budowlanych (okna, drzwi, bramy garażowe, przemysłowe, napędy) oraz usług dostawy i montażu.

Wspólnicy uchwalili przekazanie nieruchomości ze spółki na potrzeby osobiste. Majątek będący przedmiotem przekazania ze spółki na potrzeby własne wspólników, przy zachowaniu proporcji w udziale w nieruchomości odpowiednio do udziałów zysków i strat w spółce, to działka o powierzchni 99 arów zabudowana:

* budynkiem mieszkalnym o powierzchni zabudowy 165 m² wraz z działką oraz

* budynkiem gospodarczym o powierzchni zabudowy 145 m² wraz z działka 473 m².

Przedmiotową działkę wraz z budynkami nabyły wspólniczki spółki cywilnej, od osoby fizycznej 14 czerwca 2000 r., a w momencie przekształcenia nieruchomość została przeniesiona na stan majątkowy spółki jawnej. Wspólniczki wiązały z nieruchomością plany rozbudowy. Budynek mieszkalny miał być adoptowany pod potrzeby salonu firmowego, a budynek gospodarczy miał być wchłonięty przez kompleks magazynów i hal, służący dystrybucji towarów na region X. W tym celu został wykonany projekt budowlany. Niestety zamierzeń tych wspólnicy nie mogli zrealizować, gdyż strategiczny kontrahent spółki zmienił plany i wizję rozwoju swojej firmy. Konsekwencją tego było jego wycofanie się z propozycji udzielenia spółce wyłączności na teren X. w obrocie jego towarami. Nie było więc potrzeby budowy dużego magazynu (zgodnie z planem), ani przenoszenia sprzedaży detalicznej za granice miasta. Od 2000 r., tj. chwili zakupu, nieruchomość nigdy nie była, nie jest i nie będzie wykorzystywana do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

W chwili obecnej wspólnicy chcą usankcjonować prawnie stan faktyczny nieruchomości w księgach wieczystych i ewidencji gruntów. W tym celu wymagane jest przeniesienie własności nieruchomości ze spółki jawnej na osoby fizyczne będące wyłącznymi jej wspólnikami, umową w formie aktu notarialnego w następstwie uchwały o nieodpłatnym przekazaniu nieruchomości na potrzeby własne wspólników. Umowa powyższa nie wyczerpuje znamion darowizny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie w drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego na podstawie uchwały wspólników o nieodpłatnym przekazania nieruchomości ze spółki jawnej na potrzeby własne wspólników, przy zachowaniu proporcji udziału w nieruchomości odpowiednich do udziałów w zyskach i stratach w spółce, rodzi obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni uważa, że wskazana czynność nie będzie podlegała ustawie o podatku od spadków i darowizn, gdyż nie przyjmuje ona formy żadnego z tytułów wskazanych w art. 1 ust. 1 ww. ustawy. Nie jest to:

Umowa taka nie posiada znamion umowy darowizny.

Tym samym nieodpłatne przekazanie przez spółkę nieruchomości na cele osobiste Wnioskodawczyni i wspólników, przy zachowaniu proporcji udziałów w nieruchomości takich samych jak w udziałach zysków i strat w spółce, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, zaś Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do uiszczenia podatku z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

* dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;

* darowizny, polecenia darczyńcy;

* zasiedzenia;

* nieodpłatnego zniesienia współwłasności;

* zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;

* nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Umowa darowizny ma charakter umowy jednostronnie zobowiązującej (konsensualnej), której treścią jest złożenie przez darczyńcę oświadczenia woli poprzez zobowiązanie się do świadczenia przed tytułem darmym. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia. Należy jednak zaznaczyć, iż podatkowi od spadków i darowizn podlega wyłącznie nabycie w drodze darowizny własności rzeczy lub praw majątkowych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki jawnej, która została przekształcona ze spółki cywilnej. Wspólnicy uchwalili przekazanie nieruchomości z majątku spółki na potrzeby osobiste. Majątek będący przedmiotem przekazania ze spółki na potrzeby własne wspólników, przy zachowaniu proporcji w udziale w nieruchomości odpowiednio do udziałów zysków i strat w spółce, to działka o powierzchni 99 arów zabudowana:

* budynkiem mieszkalnym o powierzchni zabudowy 165 m² wraz z działką oraz

* budynkiem gospodarczym o powierzchni zabudowy 145 m² wraz z działka 473 m².

W chwili obecnej wspólnicy chcą usankcjonować prawnie stan faktyczny nieruchomości w księgach wieczystych i ewidencji gruntów. W tym celu wymagane jest przeniesienie własności nieruchomości ze spółki jawnej na osoby fizyczne będące wyłącznymi jej wspólnikami, umową w formie aktu notarialnego w następstwie uchwały o nieodpłatnym przekazaniu nieruchomości na potrzeby własne wspólników. Umowa powyższa nie wyczerpuje znamion darowizny.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż z treści wniosku nie wynika aby w przedmiotowej sprawie miało mieć miejsce zawarcie umowy darowizny.

Skoro więc istotnie - jak wskazała Wnioskodawczyni - przekazanie w drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego na podstawie uchwały wspólników o nieodpłatnym przekazania nieruchomości ze spółki jawnej na potrzeby własne wspólników, przy zachowaniu proporcji udziału w nieruchomości odpowiednich do udziałów w zyskach i stratach w spółce - nie przyjmie formy darowizny, to wskazana czynność nie będzie podlegała ustawie o podatku od spadków i darowizn. Z opisu stanu faktycznego nie wynika, iż przedmiotowa czynność przyjmie którykolwiek tytuł z wymienionych w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Podatkowi od spadków i darowizn podlegają bowiem jedynie czynności enumeratywnie wymienione w art. 1 tejże ustawy; wśród nich ustawodawca nie wymienił czynności opisanej we wniosku.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni. Interpretacja nie wywiera więc skutku dla innych osób niż Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.