IBPBII/1/436-324/13/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 25 listopada 2013 r. (data wpływu do Biura - 29 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 listopada 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (spółka akcyjna) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi faktyczną działalność polegającą m.in. na udzielaniu pożyczek za wynagrodzeniem w postaci odsetek. Zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie pozostałego pośrednictwa pieniężnego, pozostałych form udzielania kredytów, pozostałej finansowej działalności usługowej. Pożyczki udzielane są ze środków celowo gromadzonych dla prowadzenia tej działalności. Wnioskodawca działa więc w zakresie udzielania pożyczek jako podatnik podatku od towarów i usług.

Celem finansowania swojej działalności Wnioskodawca pozyskuje środki finansowe od innych podmiotów czy osób, w tym również w postaci pożyczek. Jedną z form finansowania działalności są pożyczki udzielane Wnioskodawcy przez osoby fizyczne, nieprowadzące działalności gospodarczej i niebędące czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pożyczki udzielane Wnioskodawcy przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej i niebędące czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług w opisanym stanie faktycznym podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

W opinii Wnioskodawcy pożyczki udzielane mu przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej i niebędące czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług w opisanym stanie faktycznym nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi podlegają umowy pożyczki. W oparciu o art. 4 pkt 7 ww. ustawy przy umowie pożyczki obowiązek podatkowy ciąży na biorącym pożyczkę, czyli w opisanym stanie faktycznym sprawy na Wnioskodawcy. Jednakże zgodnie z art. 2 pkt 4 tejże ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług bądź jest zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem czynności nie mających zastosowania w opisanym stanie faktycznym sprawy.

Jedna ze stron czynności cywilnoprawnych, której dotyczy niniejszy wniosek (Wnioskodawca będący pożyczkobiorcą) jest czynnym podatnikiem od towarów i usług, udzielającym jako podatnik od towarów i usług pożyczek innym podmiotom.

Wnioskodawca wskazał, iż udzielanie pożyczek przez podatników podatku od towarów i usług jest bez wątpienia czynnością objętą zakresem ustawy z dnia 5 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm). Jednakże czynność ta, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 tejże ustawy, jest zwolniona z podatku od towarów i usług. W tych okolicznościach jedna ze stron umowy pożyczki jest podmiotem zwolnionym z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu świadczenia usług w postaci udzielania pożyczek. W tych okolicznościach spełnione są przesłanki wskazane w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnej, a pożyczki udzielane Wnioskodawcy przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej i niebędące podatnikami podatku od towarów i usług nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki stanowi kwota lub wartość pożyczki. Stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2% (art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

Z treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, czyli z chwilą zawarcia umowy pożyczki. Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca (spółka akcyjna), będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług otrzymuje pożyczki od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej i niebędących czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, z racji tego, że jest on podmiotem zwolnionym z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu świadczenia usług w postaci udzielania pożyczek, to zawierane przez niego - jako pożyczkobiorcę - umowy pożyczki z osobami, które nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, są wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jednoznacznie wynika, iż wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych ma miejsce wówczas, gdy z tytułu danej czynności cywilnoprawnej jedna ze stron czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona.

W opisanym stanie faktycznym ani Wnioskodawca ani pożyczkodawcy (osoby fizyczne) nie są z tytułu zawierania umowy pożyczki ani podatnikami podatku od towarów i usług ani zwolnieni z opodatkowania tym podatkiem. Pożyczkodawcy nie są bowiem czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, natomiast Wnioskodawca jest podmiotem zwolnionym z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu udzielania pożyczek (świadczenia usług w tym zakresie) a nie z tytułu zaciągania pożyczek.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że umowy pożyczki, na podstawie których Wnioskodawca otrzymuje pożyczki od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i niebędących z tytułu tych umów podatnikami podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych według stawki wynoszącej 2% kwoty lub wartości pożyczki. Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek zapłaty podatku ciąży na Wnioskodawcy - pożyczkobiorcy. Kierując się postanowieniami zawartymi w art. 10 ust. 1 tej ustawy, podatek należy zapłacić bez wezwania w ciągu 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego (chwila dokonania czynności cywilnoprawnej). Wraz z zapłatą podatku należy złożyć deklarację p.c.c.-3.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.