IBPBII/1/436-318/12/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 19 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia składników majątkowych, tj. rynku zbytu, towarów oraz wyposażenia - jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia składników majątkowych, tj. rynku zbytu, towarów oraz wyposażenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż artykułów spożywczych podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W dniu 1 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca zawarł umowę inwestycyjną z określonym podmiotem będącym spółką jawną (sprzedającym) oraz dwiema osobami fizycznymi będącymi wspólnikami sprzedającego, określającą zasady przejęcia przez Wnioskodawcę od sprzedającego określonych w umowie inwestycyjnej:

Sprzedający jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności sprzedającego jest handel hurtowy i detaliczny głównie artykułami spożywczymi, w mniejszym zakresie artykułami kosmetycznymi i zniczami, a także świadczenie usług reklamowo - promocyjnych, marketingowych, merchandisingu polegających na: promowaniu sprzedaży towarów z ofert handlowych, dystrybucji materiałów promocyjnych i reklamowych oraz czuwaniu nad prawidłowością ich wykonania, zapewnieniu należytej prezentacji towarów, właściwym ustawieniu na półkach, informowaniu klientów o nowościach w ofercie, popularyzacji marek handlowych z oferty, monitoringu popytu rynkowego i zgłaszaniu uwag w zakresie towarów z jego oferty, a ponadto przedmiotem działalności sprzedającego jest wynajem powierzchni magazynowej i biurowej.

Sprzedający jest właścicielem określonej nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowo - biurowym oraz placami i drogami przyległymi do tego budynku. Aktualnie miejscem prowadzenia działalności handlowej przez sprzedającego (a zarazem głównym miejscem wykonywania działalności) jest część nieruchomości, która nie została jeszcze wynajęta Wnioskodawcy. W dniu 1 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca zawarł bowiem ze sprzedającym umowę najmu, na podstawie której z dniem 1 sierpnia 2012 r. sprzedający oddał, a najemca przyjął w najem cześć nieruchomości obejmującą część biurową i magazynową wraz z częścią socjalną i sanitarną ww. budynku magazynowo - biurowego o powierzchni łącznej 2.372 m² wraz z zainstalowanymi urządzeniami, instalacjami, placami i drogami przyległymi do budynku, natomiast z dniem 1 stycznia 2013 r. - pozostałą część budynku wraz z zainstalowanymi urządzeniami, instalacjami w tej części. W umowie najmu Wnioskodawca i sprzedający ustalili, że z dniem 1 stycznia 2013 r. cała nieruchomość zostaje oddana przez sprzedającego w najem Wnioskodawcy. Najemca zobowiązał się używać przedmiot najmu zgodnie z jego przeznaczeniem, tj. sprzedaż i dystrybucja artykułów spożywczych, przemysłowych, towarów (...), alkoholu i wyrobów tytoniowych. Umowa najmu została zawarta na czas określony do dnia 31 grudnia 2023 r. W wynajętej od 1 sierpnia 2012 r. części nieruchomości, Wnioskodawca prowadzi działalność handlową. Również w pozostałej części nieruchomości, która zostanie oddana Wnioskodawcy w najem z dniem 1 stycznia 2013 r. Wnioskodawca będzie prowadził działalność handlową. Umowa najmu obowiązuje niezależnie od tego, czy umowa inwestycyjna zostanie wykonana i Wnioskodawca przejmie pracowników od sprzedającego oraz zawrze ze sprzedającym ostateczną umowę sprzedaży rynku, ostateczną umowę sprzedaży towarów oraz ostateczną umowę sprzedaży wyposażenia (dalej: umowy przyrzeczenia). Gdyby nawet nie doszło do wykonania umowy inwestycyjnej i Wnioskodawca nie przejąłby pracowników od sprzedającego oraz nie zawarłby ze sprzedającym umów przyrzeczonych, to i tak Wnioskodawca będzie prowadził w nieruchomości działalność handlową. Gdyby zaś doszło do wykonania umowy inwestycyjnej i Wnioskodawca przejąłby pracowników od sprzedającego oraz zawarłby ze sprzedającym umowy przyrzeczone, to i tak Wnioskodawca będzie prowadził w nieruchomości działalność handlową nie tylko w oparciu o ww. składniki nabyte od sprzedającego, lecz również w oparciu o inne składniki.

Sprzedający posiada siedzibę w innym miejscu niż miejsce położenia nieruchomości, gdzie znajduje się biuro oraz część dokumentacji sprzedającego, jednakże aktualnie sprzedający nie prowadzi w siedzibie działalności handlowej (nieruchomość, gdzie znajduje się siedziba sprzedającego nie stanowi własności sprzedającego).

Na podstawie umowy inwestycyjnej, strony zobowiązały się, że sprzedający i Wnioskodawca z zachowaniem postanowień umowy inwestycyjnej zawrą ostateczną umowę sprzedaży rynku, na podstawie której sprzedający sprzeda na rzecz Wnioskodawcy, a Wnioskodawca kupi rynek zbytu obejmujący całą działalność handlową przedsiębiorstwa, przy czym ostateczna umowa sprzedaży rynku zostanie zawarta o treści zasadniczo zgodnej ze wzorem stanowiącym załącznik do umowy inwestycyjnej przy uwzględnieniu ustaleń stron wynikających z postanowień umowy inwestycyjnej. W celu usunięcia wątpliwości strony uzgodniły, że Wnioskodawca nie nabywa znaku towarowego wykorzystywanego przez sprzedającego. Nabycie rynku zbytu przez Wnioskodawcę nastąpi z dniem zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku.

Strony zobowiązały się, że ostateczna umowa sprzedaży rynku zostanie zawarta w oznaczonej w umowie inwestycyjnej dacie, o ile do tej daty spełni się warunek zawieszający przejęcia przez Wnioskodawcę określonych w umowie inwestycyjnej pracowników oraz zawarcia umów przyrzeczonych, tj. pod warunkiem, że spełni się jedno z niżej wymienionych zdarzeń:

W umowie inwestycyjnej została również określona cena sprzedaży rynku zbytu, jaką Wnioskodawca zapłaci sprzedającemu, przy czym w umowie inwestycyjnej zostało wskazane, że zapłata ww. ceny dokonana zostanie w ten sposób, że określona kwota zostanie zapłacona tytułem zaliczki do określonej w umowie inwestycyjnej daty, natomiast reszta ceny zostanie zapłacona w terminie do 7 dni od zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku. Wnioskodawca zapłacił już sprzedającemu określoną w umowie inwestycyjnej kwotę zaliczki. W przypadku odstąpienia od umowy inwestycyjnej lub wygaśnięcia umowy inwestycyjnej w przypadku, gdy Prezes UOKiK prawomocnie odmówi udzielenia zgody na dokonanie koncentracji przedsiębiorców - ww. zaliczka podlega zwrotowi w całości na rzecz Wnioskodawcy.

Strony zobowiązały się, że najpóźniej w dniu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku sprzedający przekaże Wnioskodawcy bazę danych kontrahentów, umowy z kontrahentami oraz wszelkie inne materiały, dane i informacje niezbędne do faktycznego przejęcia przez Wnioskodawcę rynku zbytu. Po dniu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku, sprzedający i wspólnicy sprzedającego zobowiązali się również udzielić Wnioskodawcy wszelkiej pomocy niezbędnej do faktycznego przejęcia przez Wnioskodawcę rynku zbytu.

W umowie inwestycyjnej sprzedający i wspólnicy sprzedającego zobowiązali się nie udostępniać rynku zbytu lub jego poszczególnych składników osobom trzecim zarówno przed, jak też po zawarciu ostatecznej umowy sprzedaży rynku pomiędzy sprzedającym a Wnioskodawcą. Sprzedający i wspólnicy sprzedającego zobowiązali się nie korzystać do celów działalności konkurencyjnej zdefiniowanej poniżej z rynku zbytu po dniu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku pomiędzy sprzedającym a Wnioskodawcą.

Na podstawie ostatecznej umowy sprzedaży rynku, sprzedający sprzeda na rzecz Wnioskodawcy, a Wnioskodawca kupi rynek zbytu obejmujący całą działalność przedsiębiorstwa. Nabycie rynku zbytu przez Wnioskodawcę nastąpi z dniem zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku, na zasadzie wyłączności, co oznacza, że od dnia zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku Wnioskodawca będzie wyłącznym podmiotem uprawnionym do korzystania z rynku zbytu.

Ponadto, w ostatecznej umowie sprzedaży rynku sprzedający zobowiąże się nie udostępniać rynku zbytu lub jego poszczególnych składników osobom trzecim oraz nie korzystać do celów działalności konkurencyjnej, zdefiniowanej poniżej, z rynku zbytu po dniu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku. W ostatecznej umowie sprzedaży rynku, sprzedający zobowiąże się wobec Wnioskodawcy, że od dnia zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku, zarówno sprzedający, jak też jego wspólnicy, nie będą podejmować ani prowadzić działalności konkurencyjnej wobec Wnioskodawcy na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej i Unii Europejskiej przez okres 5 lat od zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku. Przez działalność konkurencyjną w rozumieniu ostatecznej umowy sprzedaży rynku uważać się będzie hurtową lub detaliczną sprzedaż artykułów spożywczych, hurtowy zakup w celu dalszej odsprzedaży artykułów spożywczych, dystrybucję artykułów spożywczych.

Podjęciem lub prowadzeniem działalności konkurencyjnej będzie w szczególności:

W ostatecznej umowie sprzedaży rynku strony uzgodnią, że wyłączona zostaje z zakazu konkurencji określonego postanowieniami ostatecznej umowy sprzedaży rynku, opisana wyżej działalność wykonywana na rzecz Wnioskodawcy lub podmiotów należących do grupy kapitałowej Wnioskodawcy. Nadto, w ostatecznej umowie sprzedaży rynku sprzedający zobowiąże się, że zarówno sprzedający, jak też jego wspólnicy, nie będą podejmować działań, bezpośrednio lub pośrednio, w celu pozyskania klientów Wnioskodawcy dla prowadzonej działalności, lub nakłaniania klientów i pracowników Wnioskodawcy do rozwiązania umów zawartych z Wnioskodawcą - przez okres 5 lat od zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku. Również w umowie inwestycyjnej sprzedający i wspólnicy sprzedającego zobowiązali się wobec Wnioskodawcy, że od dnia zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku będą przestrzegać zakazu konkurencji o treści zdefiniowanej powyżej.

Strony dopuściły możliwość kontynuowania przez sprzedającego działalności handlowej w zakresie handlu artykułami kosmetycznymi i zniczami.

W umowie inwestycyjnej strony uzgodniły, że z dniem zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku, Wnioskodawca przejmie pracowników wymienionych w załączniku do umowy inwestycyjnej, który szczegółowo określa aktualne warunki zatrudnienia (pracy i płacy) pracowników przez sprzedającego. W ww. załączniku do umowy inwestycyjnej zostali wymienieni wszyscy pracownicy sprzedającego według stanu na dzień zawarcia umowy inwestycyjnej. Przejecie przez Wnioskodawcę pracowników od sprzedającego będzie stanowiło zmianę pracodawcy w trybie art. 231 Kodeksu pracy. W umowie inwestycyjnej sprzedający i wspólnicy sprzedającego zobowiązali się, że sprzedający nie będzie zalegał z jakimikolwiek płatnościami na rzecz pracowników w dniu ich przejęcia przez Wnioskodawcę. Strony uzgodniły również, że sprzedający ureguluje we własnym zakresie wszystkie należności przysługujące pracownikom z tytułu zatrudnienia za okres do dnia przejęcia pracowników przez Wnioskodawcę, włącznie z wynagrodzeniem za pracę za okres pracy pracowników u sprzedającego. Ponadto, strony uzgodniły, że sprzedający zobowiązany będzie do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kwot odpowiadających ekwiwalentowi pieniężnemu za urlop niewykorzystany przez pracowników do dnia ich przejęcia przez Wnioskodawcę. W umowie inwestycyjnej zostało również wskazane, że Wnioskodawca ma prawo odmówić przejęcia danego pracownika, jeśli jego warunki zatrudnienia nie będą zgodne z zasadami określonymi w umowie inwestycyjnej (np. warunki zatrudnienia pracownika na dzień jego przejęcia będą korzystniejsze dla danego pracownika aniżeli wynikające z załącznika do umowy inwestycyjnej i powołanej w tym załączniku umowy o pracę).

Na podstawie umowy inwestycyjnej strony zobowiązały się, że sprzedający i kupujący (Wnioskodawca) z zachowaniem postanowień umowy inwestycyjnej zawrą ostateczną umowę sprzedaży towarów, na podstawie której sprzedający sprzeda na rzecz Wnioskodawcy, a Wnioskodawca kupi towary z wyłączeniem napojów alkoholowych, zmagazynowane przez sprzedającego w nieruchomości i objęte inwentaryzacją, o której mowa poniżej, przy czym sprzedający i wspólnicy sprzedającego zobowiązali się, że sprzedawane Wnioskodawcy towary spełniać będą następujące kryteria:

W umowie inwestycyjnej strony uzgodniły również sposób ustalenia ceny sprzedaży towarów oraz termin jej płatności. Strony uzgodniły, że towary sprzedawane Wnioskodawcy oraz ich ostateczna cena sprzedaży zostaną ustalone w oparciu inwentaryzację, która zostanie przeprowadzona z udziałem przedstawicieli sprzedającego i Wnioskodawcy w następnym dniu roboczym po dniu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku i taka inwentaryzacja zostanie zakończona najpóźniej do 3-ciego dnia od jej rozpoczęcia. W ramach inwentaryzacji strony sprawdzą stan magazynowy towarów i dokumenty, które zobowiązany jest przedstawić Wnioskodawcy sprzedający w postaci: faktur VAT potwierdzających nabycie towarów przez sprzedającego, faktur, umów i innych dokumentów rozliczeniowych dokumentujących rodzaj i wysokość przyznanych na rzecz sprzedającego bonusów, rabatów, upustów, premii itp. W wyniku inwentaryzacji sprzedający i Wnioskodawca uzgodnią i sporządzą protokół - określający szczegółowo towary podlegające sprzedaży Wnioskodawcy oraz ich cenę obliczoną zgodnie postanowieniami umowy inwestycyjnej - który to protokół stanowić będzie podstawę do zawarcia przez sprzedającego i Wnioskodawcę ostatecznej umowy sprzedaży towarów. Strony zobowiązały się, że ostateczna umowa sprzedaży towarów zostanie zawarta w dniu sporządzenia ww. protokołu, a towary zostaną wydane Wnioskodawcy najpóźniej w tym samym dniu. W umowie inwestycyjnej zostało również ustalone, że Wnioskodawca ma prawo odmówić zakupu towarów, co do których sprzedający nie przedstawi ww. dokumentów w ramach inwentaryzacji, albo towarów które nie spełniać będą kryteriów określonych w pkt 1 do 5 powyżej.

Na podstawie umowy inwestycyjnej strony zobowiązały się, że sprzedający i Wnioskodawca, z zachowaniem postanowień umowy inwestycyjnej, zawrą ostateczną umowę sprzedaży wyposażenia, na podstawie której sprzedający sprzeda na rzecz Wnioskodawcy, a Wnioskodawca kupi wyposażenie, przy czym sprzedający i wspólnicy sprzedającego zobowiązali się, że sprzedawane Wnioskodawcy wyposażenie spełniać będzie następujące kryteria:

W załączniku do umowy inwestycyjnej określającym wyposażenie, jakie ma zostać sprzedane przez sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy, zostały wymienione m.in. następujące składniki: drukarki, komputery, terminale magazynowe, agregaty chłodnicze, wózki widłowe, wózki paletowe, meble, regały, chłodziarko zamrażarka, telefony, telefaxy.

W umowie inwestycyjnej strony uzgodniły również sposób ustalenia ceny sprzedaży poszczególnych składników wyposażenia oraz termin jej płatności. Strony zobowiązały się, że ostateczna umowa sprzedaży wyposażenia zostanie zawarta w terminie zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży rynku. Sprzedający zobowiązany będzie wydać Wnioskodawcy sprzedane wyposażenie w dniu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży wyposażenia.

Rynek zbytu, towary oraz wyposażenie, które zostaną nabyte przez Wnioskodawcę od sprzedającego, będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W ramach planowanych transakcji Wnioskodawca nie nabędzie od sprzedającego w szczególności następujących składników: nazwy przedsiębiorstwa, własności nieruchomości, wierzytelności, środków pieniężnych, zobowiązań, akcji posiadanych przez sprzedającego, znaku towarowego wykorzystywanego przez sprzedającego, artykułów kosmetycznych, zniczy. Wnioskodawca jedynie z mocy prawa, tj. art. 231 Kodeksu pracy może ponosić ewentualną solidarną odpowiedzialność ze sprzedającym za ewentualne zobowiązania wynikające ze stosunku pracy powstałe przed przejęciem przez Wnioskodawcę pracowników, jednakże w żadnym wypadku nie może to być kwalifikowane jako przejęcie przez Wnioskodawcę jakichkolwiek zobowiązań sprzedającego z ww. tytułu. W żadnym przypadku, gdy jeden podmiot staje się z mocy prawa solidarnie odpowiedzialny z innym podmiotem za określone zobowiązania tego innego podmiotu, nie może być mowy o przejęciu przez ten pierwszy podmiot jakichkolwiek zobowiązań tego innego podmiotu. Co więcej, aby wykluczyć możliwość pociągnięcia Wnioskodawcy do ww. solidarnej odpowiedzialności - tak jak to zostało wyżej zauważone - w umowie inwestycyjnej sprzedający i wspólnicy sprzedającego zobowiązali się, że sprzedający nie będzie zalegał z jakimikolwiek płatnościami na rzecz pracowników w dniu ich przejęcia przez Wnioskodawcę. Strony ponadto uzgodniły, że sprzedający ureguluje we własnym zakresie wszystkie należności przysługujące pracownikom z tytułu zatrudnienia za okres do dnia przejęcia pracowników przez Wnioskodawcę, włącznie z wynagrodzeniem za pracę za okres pracy pracowników u sprzedającego. Strony uzgodniły także, że sprzedający zobowiązany będzie do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kwot odpowiadających ekwiwalentowi pieniężnemu za urlop niewykorzystany przez pracowników do dnia ich przejęcia przez Wnioskodawcę. Ponadto, w umowie inwestycyjnej strony uzgodniły, że po zawarciu umów przyrzeczonych Wnioskodawca nie będzie ponosić odpowiedzialności za długi sprzedającego lub wspólników sprzedającego w tym również za długi powstałe w związku z prowadzonym przez sprzedającego przedsiębiorstwem (z zastrzeżeniem opisanych wyżej postanowień dotyczących należności pracowniczych). Strony uzgodniły, że w razie gdyby okazało się, że na nabytych przez Wnioskodawcę składnikach majątkowych zalegają jakiekolwiek inne zobowiązania, albo którykolwiek z wierzycieli sprzedającego lub wspólników sprzedającego wystąpił z roszczeniem do Wnioskodawcy o zaspokojenie swoich roszczeń - wówczas sprzedający i wspólnicy sprzedającego zobowiązują się niezwłocznie zwolnić Wnioskodawcę z obowiązku świadczenia oraz zwrócić ewentualnie wyłożone przez Wnioskodawcę na ten cel wydatki. Ponadto, strony uzgodniły, że obowiązki i odpowiedzialność sprzedającego i wspólników sprzedającego wobec Wnioskodawcy wynikające z umowy inwestycyjnej - mają charakter solidarny.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy transakcje sprzedaży przez sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy rynku zbytu, towarów oraz wyposażenia będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje sprzedaży przez sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy rynku zbytu, towarów oraz wyposażenia nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Wnioskodawca zauważa, iż wszystkie planowane transakcje, tj. sprzedaż przez sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy rynku zbytu, towarów oraz wyposażenia, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro zaś wszystkie planowane transakcje będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zarazem żadna z tych transakcji nie zalicza się do wyjątków, o których mowa w ww. przepisie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to tym samym żadna z planowanych transakcji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych dotycząca skutków podatkowych nabycia składników majątkowych, tj. rynku zbytu, towarów oraz wyposażenia. W pozostałym zakresie wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Stosownie do art. 2 pkt 4 wskazanej ustawy, podatkowi nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Przepis ten ustanawia zasadę, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Z jego treści wynika zasada rozgraniczenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych od obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, jak również zasada wzajemnego wykluczenia tych obowiązków. Powyższe oznacza, że nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług lub na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług dana czynność korzysta ze zwolnienia, z wyjątkiem ściśle przez ustawę o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidzianym.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona. W związku z tym podstawową kwestia są ustalenia dokonane na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w dniu 1 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca zawarł umowę inwestycyjną ze spółką jawną (sprzedającym) oraz dwiema osobami fizycznymi będącymi wspólnikami sprzedającego, określającą zasady odpłatnego przejęcia przez Wnioskodawcę od sprzedającego określonych w umowie inwestycyjnej, m.in.: rynku zbytu, towarów, wyposażenia. Wnioskodawca zauważa, iż wszystkie ww. wymienione transakcje będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro zaś wszystkie ww. transakcje - zgodnie z ustaleniami Wnioskodawcy, które to ustalenia zostaną zweryfikowane w odrębnej interpretacji - będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zarazem żadna z tych transakcji nie zalicza się do wyjątków, o których mowa w ww. przepisie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to tym samym żadna z planowanych transakcji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy sprzedaży składników majątkowych spółki jawnej, na które składają się m.in.: rynek zbytu, towary, wyposażenie, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa czynność podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Należy zatem stwierdzić, że jeżeli transakcja sprzedaży będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - zgodnie z twierdzeniem Wnioskodawcy - lub będzie z niego zwolniona (za wyjątkiem transakcji, o których mowa w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych) czynność taka nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.