IBPBII/1/436-251/11/AŻ - Określenie skutków podatkowych nabywania samochodów celem ich dalszej odsprzedaży.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2011 r. (data wpływu do Organu - 4 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 23 i 25 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabywania samochodów celem ich dalszej odsprzedaży - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 maja 2011 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabywania samochodów celem ich dalszej odsprzedaży.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku, pismem z dnia 4 lipca 2011 r. Znak: IBPBII/1/436-251/11/AŻ wezwano wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 23 lipca 2011 r. (uiszczenie opłaty) i w dniu 25 lipca 2011 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 16 sierpnia 2007 r. wnioskodawca otworzył działalność gospodarczą o profilu handlowo-usługowym w branży motoryzacyjnej. Trudna sytuacja na rynku pracy wymusiła na nim decyzję o otwarciu ww. działalności. Jako osoba niepełnosprawna, posiadająca wrodzony, 70% obustronny niedosłuch, wnioskodawca miał ogromne kłopoty ze znalezieniem miejsca pracy. Wobec powyższego postanowił otworzyć działalność usługowo - handlową w branży motoryzacyjnej, w ramach której nabywa od osób fizycznych pojazdy samochodowe, celem dalszej odsprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wnioskodawca nabywający używane pojazdy celem ich dalszej odsprzedaży jest zwolniony z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, iż umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Obowiązek zapłaty podatku od takiej umowy, na podstawie art. 4 pkt 1 i art. 5 ust. 1 ustawy ciąży na kupującym. Zgodnie z art. 8 pkt 6 ustawy, zwalnia się od podatku m.in. osoby nabywające na własne potrzeby samochody osobowe, zaliczone - w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - do grupy osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, bez względu na rodzaj schorzenia.

Wnioskodawca wskazał, iż nabywane przez niego samochody używane są jego towarami handlowymi, przy których od sprzedaży odprowadza podatek VAT i podatek dochodowy. Wobec powyższego - w ocenie wnioskodawcy - można uznać, że zanim nastąpi realizacja potrzeb własnych, musi wystąpić proces "zarobkowania" okupiony pracą, czasem, kosztami i amortyzacją środków trwałych. Po czym dzięki procesowi "zarobkowania", nie zawsze efektywnego, wnioskodawca może zrealizować swoje potrzeby własne, począwszy od tych fizjologicznych, żywnościowych, kupna baterii do aparatów słuchowych, ich serwisu, skończywszy na możliwości opłacenia czesnego za studia, dojazdów na uczelnię jak i innych tego typu podobnych wydatków.

Zdaniem wnioskodawcy, przysługuje mu zatem z tego tytułu ulga podatkowa w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ww. ustawy zakresem przedmiotowym ustawy objęte są również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży w myśl powołanej wyżej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży:

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W związku z powyższym, czynność cywilnoprawna sprzedaży rzeczy podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 8 pkt 6 ustawy zwalnia się od podatku od czynności cywilnoprawnych osoby nabywające na potrzeby własne sprzęt rehabilitacyjny, wózki inwalidzkie, motorowery, motocykle lub samochody osobowe, zaliczone, w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, do grupy osób o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności bez względu na rodzaj schorzenia, oraz osoby o lekkim stopniu niepełnosprawności w związku ze schorzeniami narządów ruchu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca - osoba niepełnosprawna w 2007 r. otworzył działalność gospodarczą o profilu handlowo-usługowym w branży motoryzacyjnej. Wnioskodawca nabywa od osób fizycznych używane samochody celem ich dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w związku z powyższym przysługuje mu zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 8 pkt 6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, uważa bowiem, iż aby nastąpiła realizacja potrzeb własnych, musi wystąpić proces "zarobkowania", gdyż to dzięki procesowi "zarobkowania" może on zrealizować swoje potrzeby.

Z przedstawionym przez wnioskodawcę stanowiskiem nie można się zgodzić. Z powołanego przez wnioskodawcę zwolnienia jasno wynika, iż zwalnia się z podatku osoby nabywające "na potrzeby własne" m.in. samochody. Wnioskodawca sam wskazuje, iż samochody nabywa w celu odsprzedaży - jako towary handlowe - czyli w celu zarobkowania. Zatem nie zostały zrealizowane przesłanki powołanego przepisu umożliwiające zwolnienie podmiotowe. Wykładnia językowa powołanego zwolnienia wyraźnie odnosi się do "potrzeb własnych podatnika", tj. na własny cel, własny użytek, dla siebie (a nie w celu odsprzedaży). Trudno zatem przypisywać wskazanym regulacjom inne znaczenie niż to, które jasno i wyraźnie wynika z jego treści. Nie sposób zatem podzielić zdania wnioskodawcy, iż nabycie rzeczy w celu "zarobkowania", to de facto nabycie na potrzeby własne, gdyż w wyniku procesu zarobkowania można realizować potrzeby własne. Ulga z art. 8 pkt 6 ustawy podobnie jak wszystkie ulgi i zwolnienia jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Przepisów prawa podatkowego, w tym zwolnień podatkowych nie można zatem interpretować w sposób swobodny i szeroki i wywodząc z nich daleko posuniętę konkluzje i przemyślenia.

A zatem wnioskodawca nabywający używane pojazdy celem ich dalszej odsprzedaży, nie jest zwolniony z podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż wskazane we wniosku zwolnienie podmiotowe nie będzie miało w opisanej sprawie zastosowania. Zatem stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe. Należy jednak mieć na uwadze brzmienie art. 2 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania konkretnej czynności (w tym przypadku sprzedaży pojazdu) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-06 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.