IBPBII/1/436-199/09/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 24 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawartej umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 24 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawartej umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wykonuje zawód notariusza. W czerwcu 2009 r. jedyny wspólnik spółki z o.o. - udzielił tejże spółce pożyczki. Czynność ta została objęta aktem notarialnym. Jedyny wspólnik pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności ustawowej. Od udzielonej przez wspólnika spółce pożyczki - wnioskodawczyni nie pobrała podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie zwolnienia określonego w art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku udzielenia przez wspólnika pożyczki spółce z o.o., czynność ta w całości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czy też od połowy sumy pożyczki (z uwagi na majątkową wspólność ustawową obowiązującą w małżeństwie wspólnika) wnioskodawczyni była zobowiązana pobrać 2% podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem wnioskodawczyni, postąpiła ona prawidłowo. Pożyczka została udzielona spółce przez wspólnika i ustrój majątkowy w małżeństwie wspólnika nie rzutuje na obowiązek podatkowy w stosunku do żony wspólnika (żona jedynie akceptuje takie udzielenie pożyczki z uwagi na fakt, że jest to czynność przekraczająca zakres zwykłego zarządu).

Według wnioskodawczyni, art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia od podatku - czynność cywilnoprawną, jaką w tym przypadku jest udzielenie pożyczki przez wspólnika i nie można dzielić jednej czynności prawnej na dwie odrębne części (z uwagi na fakt, że pożyczka jest udzielona z majątku wspólnego), tj. w ramach jednej pożyczki wspólnik jest zwolniony z podatku od czynności cywilnoprawnych w połowie sumy pożyczki, a od drugiej połowy pożyczki z uwagi na ustawową wspólność majątkową małżeńską - ta część pożyczki byłaby do opodatkowania według stawki 2% podatku. Wnioskodawczyni uważa nadto, iż mimo ustroju ustawowej wspólności obowiązującego w małżeństwie wspólnika - wspólnik może zarówno sam udzielić spółce pożyczki z majątku wspólnego jak i razem z żoną i jest to czynność każdorazowo korzystająca ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. Nr 68 z 2007 r., poz. 450 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki.

Obowiązek podatkowy na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego. Tym samym notariusz jest obowiązany pobrać podatek od czynności cywilnoprawnych od zawartej umowy pożyczki.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że przed wnioskodawczynią, będącą notariuszem, została zawarta umowa pożyczki, zgodnie z którą jedyny wspólnik spółki z o.o. udzielił pożyczki tejże spółce. Od zawartej umowy pożyczki wnioskodawczyni nie pobrała podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie zwolnienia określonego w art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wspólnik udzielający pożyczki pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności ustawowej. W świetle powyższego, wyjaśnia się, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano również sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej.

Podkreślić należy, iż ze zwolnienia określonego w treści art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych korzystają wyłącznie te pożyczki, które są udzielane przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej. Zgodnie z obowiązującymi zasadami prawa podatkowego przepis określający omawiane zwolnienie należy interpretować ściśle, podobnie jak wszelkie normy dotyczące ulg podatkowych, stanowiących wyjątek od zasady powszechności i równości opodatkowania.

Należy zatem stwierdzić, że art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie warunkuje zasadności korzystania ze zwolnienia z opodatkowania określonego w tym przepisie od spełnienia dodatkowej przesłanki w postaci występowania określonego ustroju majątkowego u wspólnika udzielającego pożyczki spółce kapitałowej. Ustrój majątkowy wspólnika - pożyczkodawcy nie ma w tym przypadku znaczenia dla oceny możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wspólnik pozostający we wspólności majątkowej małżeńskiej może zatem zarówno sam, jak i razem z żoną udzielić spółce kapitałowej pożyczki z ich majątku wspólnego.

Jedynym warunkiem dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest określony w ww. przepisie status pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy. Jeżeli pożyczka jest udzielana przez wspólnika lub akcjonariusza (a nie osobę trzecią) i jednocześnie jest przeznaczona dla spółki kapitałowej, to tym samym zostają spełnione wszystkie konieczne przesłanki do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania tej pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wobec powyższego, pożyczka udzielona spółce z o.o. przez jedynego wspólnika tej spółki, pozostającego we wspólności majątkowej małżeńskiej, w całości korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym wnioskodawczyni, z tytułu dokonanej przed nią czynności cywilnoprawnej, nie była zobowiązana do pobrania podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego, stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.