IBPBII/1/436-19/13/MCZ
Pismo z dnia 11 kwietnia 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/436-19/13/MCZ
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości zachowania prawa do ulgi podatkowej przewidzianej w art. 16 tej ustawy-jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości zachowania prawa do ulgi podatkowej przewidzianej w art. 16 tej ustawy.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Umową darowizny z dnia 11 stycznia 2008 r. Wnioskodawczyni nabyła, w ustawowej wspólności małżeńskiej współwłasność mieszkania. Na podstawie art. 9, art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn Wnioskodawczyni była zwolniona od podatku od spadków i darowizn.
W dniu 14 stycznia 2013 r. ww. mieszkanie zostało sprzedane, a pieniądze uzyskane ze sprzedaży mieszkania zostaną przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na budowę domu.
W mieszkaniu tym Wnioskodawczyni zamieszkiwała od 3 grudnia 1996 r. do dnia jego sprzedaży, tj. do dnia 14 stycznia 2013 r. Wnioskodawczyni była zameldowana w tym mieszkaniu od 3 grudnia 1996 r. do 23 marca 2012 r.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy sprzedaż mieszkania zobowiązuje Wnioskodawczynię do zapłacenia podatku od spadków i darowizn.
Wnioskodawczyni uważa, że podatek od spadków i darowizn nie należy się ponieważ:
w mieszkaniu mieszkała do dnia jego sprzedaży, tj. do 14 stycznia 2013 r.,
wcześniejsze wymeldowanie Wnioskodawczyni z tego mieszkania i adresu umożliwiło jej dzieciom naukę w wybranych szkołach znajdujących się na terenie miasta X.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.
Zgodnie art. 16 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, w przypadku nabycia własności (współwłasności) budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, spółdzielczego prawa do domu jednorodzinnego albo udziału w takim prawie:
w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego, darowizny lub polecenia darczyńcy przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej,
w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu lub polecenia testamentowego przez osoby zaliczane do II grupy podatkowej,
w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu lub polecenia testamentowego przez osoby zaliczane do III grupy podatkowej, które sprawowały opiekę nad wymagającym takiej opieki spadkodawcą, na podstawie pisemnej umowy z podpisem notarialnie poświadczonym, przez co najmniej dwa lata od dnia poświadczenia podpisów przez notariusza
- nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich czystej wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu. W przypadku nabycia części (udziału) budynku mieszkalnego lub lokalu albo udziału w spółdzielczym prawie do budynku mieszkalnego lub lokalu ulga przysługuje stosownie do wielkości udziału.
Wskazana ulga, zgodnie z ust. 2 powołanego przepisu, przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki:
spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4;
nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
nie przysługuje im spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub wynikające z przydziału spółdzielni mieszkaniowej: prawo do domu jednorodzinnego lub prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
będą zamieszkiwać będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat:
od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego - jeżeli w chwili złożenia zeznania lub zawarcia umowy darowizny nabywca mieszka i jest zameldowany na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku,
od dnia zamieszkania potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku - jeżeli nabywca zamieszka i dokona zameldowania na pobyt stały w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego.
Celem norm zawartych w treści ww. art. 16 jest nieobciążanie spadkobierców czy obdarowanych znacznymi, pod względem finansowym, skutkami podatkowymi z tytułu przyrostu majątkowego w postaci nieruchomości bądź lokalu, gdy nie dysponują budynkiem lub lokalem mieszkalnym i zamierzają zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat. Ulga ta przysługuje wyłącznie osobie, która łącznie spełni wszystkie warunki wymienione w omawianym przepisie.
To oznacza m.in., że ustawodawca oprócz wymogu zamieszkiwania w nabytym w spadku lub darowiźnie lokalu bądź budynku przez okres 5 lat począwszy do momentu określonego w pkt 5 ust. 2 art. 16 ww. ustawy, nałożył na nabywcę również obowiązek posiadania zameldowania w tym konkretnym lokalu lub budynku na pobyt stały przez okres 5 lat oraz utrzymania tytułu prawnego do nabytego tytułem dziedziczenia lub darowizny lokalu lub budynku przez okres 5 lat.
Naruszenie chociaż jednego z nich powoduje utratę prawa do ulgi, co skutkuje ustaleniem przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego podatku od spadków i darowizn.
Zgodnie z art. 16 ust. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie stanowi podstawy do wygaśnięcia decyzji lub ustalenia zobowiązania podatkowego:
zbycie udziału w budynku lub lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, albo spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego na rzecz innego ze spadkobierców lub obdarowanych, albo
zbycie budynku lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (udziału w budynku lub lokalu), albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (udziału w takim prawie), jeżeli było ono uzasadnione koniecznością zmiany warunków lub miejsca zamieszkania, a przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży na nabycie innego budynku lub lokalu mieszkalnego (udziału w budynku lub lokalu) albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (udziału w takim prawie), albo budowę innego budynku lub lokalu nastąpiło w całości w okresie dwóch lat od dnia zbycia i łączny okres zamieszkiwania w zbytym i nabytym budynku lub lokalu, potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały, wynosi 5 lat.
Jak z powyższego wynika ustawodawca przewidział sytuacje, w których, możliwe jest - przy zachowaniu dwóch pierwszych warunków art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy (zamieszkiwania i zameldowania na pobyt stały w zbytym i nabytym lokalu (budynku) łącznie przez 5 lat) - wyzbycie się na rzecz innych osób niż spadkobierców lub obdarowanych tytułu prawnego do nieruchomości, będącej przedmiotem darowizny (czy też dziedziczenia) bez obowiązku uiszczania podatku od spadków i darowizn, tj. bez utraty prawa do ulgi.
Z treści wniosku wynika, że umową darowizny z dnia 11 stycznia 2008 r. Wnioskodawczyni nabyła, w ustawowej wspólności małżeńskiej współwłasność mieszkania. Na podstawie art. 9, art. 15 i art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn Wnioskodawczyni była zwolniona od podatku od spadków i darowizn. W dniu 14 stycznia 2013 r. ww. mieszkanie zostało sprzedane, a pieniądze uzyskane ze sprzedaży mieszkania zostaną przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na budowę domu. W mieszkaniu tym Wnioskodawczyni zamieszkiwała od 3 grudnia 1996 r. do dnia jego sprzedaży, tj. do dnia 14 stycznia 2013 r., natomiast zameldowana w tym mieszkaniu była od 3 grudnia 1996 r. do 23 marca 2012 r. Wcześniejsze wymeldowanie z tego mieszkania i adresu umożliwiło dzieciom Wnioskodawczyni naukę w wybranych szkołach znajdujących się na terenie miasta X.
Wobec powyższego stwierdzić należy, że skoro zbycie (sprzedaż) lokalu mieszkalnego, nabytego tytułem darowizny, co do którego zastosowana została ulga podatkowa przewidziana w art. 16 ww. ustawy, poprzedzone zostało wymeldowaniem się Wnioskodawczyni z pobytu stałego w tym mieszkaniu, to tym samym niedochowanie zostały przez Wnioskodawczynię warunki wymagane do zachowania prawa do ulgi podatkowej przewidzianej w art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Wnioskodawczyni co prawda zamieszkiwała w nabytym w drodze darowizny lokalu mieszkalnym od dnia 3 grudnia 1996 r. do dnia 14 stycznia 2013 r. czyli przez 5 lat od dnia zawarcia umowy darowizny, jednakże była tam zameldowana na pobyt stały do dnia 23 marca 2012 r., zatem nie była zameldowania w tym lokalu przez okres wymagany przez ustawodawcę w art. 16 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, tj. przez okres 5 lat. Zgodnie z powyższym przepisem okres ten należy liczyć w przedmiotowej sprawie od momentu zawarcia umowy darowizny czyli od dnia 11 stycznia 2008 r. co oznacza, że wymagany 5 letni okres upłynął dopiero z dniem 11 stycznia 2013 r.
Dlatego pomimo, iż Wnioskodawczyni w tym mieszkaniu zamieszkiwała do dnia sprzedaży, tj. do dnia 14 stycznia 2013 r. i sprzedaż miała miejsce po upływie 5 lat od dnia nabycia ww. lokalu mieszkalnego we współwłasności małżeńskiej (14 stycznia 2013 r.), to właśnie z uwagi na naruszenie tego jednego warunku Wnioskodawczyni utraciła prawo do przyznanej jej ulgi podatkowej, określonej w art. 16 ww. ustawy. Powyższe skutkuje ustaleniem przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego podatku od spadków i darowizn.
Dlatego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.