IBPBII/1/436-184/09/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Organu - 7 lipca 2009 r.), uzupełnionym w dniach 11, 25 i 29 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 4 września 2009 r. Znak: IBPB II/1/436-174/09/MZ, IBPB II/1/436-179/09/MZ, IBPB II/1/436-180/09/MZ, IBPB II/1/436-181/09/MZ, IBPB II/1/436-182/09/MZ, IBPB II/1/436-183/09/MZ, IBPB II/1/436-184/09/MZ, IBPP2/443-682/09/RSz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniach 11, 25 i 29 września 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (spółka z o.o.) w dniu 13 lutego 2009 r. otrzymał od Spółki X z siedzibą w Austrii pożyczkę w kwocie 2 000 000 zł. Pożyczka jest oprocentowana. Pożyczkodawca nie jest udziałowcem pożyczkobiorcy a jedynie firmą należącą do tej samej Grupy koncernowej. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez pożyczkodawcę jest świadczenie usług pośrednictwa finansowego innym podmiotom w Grupie koncernowej m.in. poprzez udzielanie pożyczek. Pożyczkodawca nie jest instytucją bankową. Od udzielonej pożyczki wnioskodawca odprowadził podatek od czynności cywilnoprawnych. Umowa pożyczki została zawarta w Polsce a po jej podpisaniu pieniądze zostały przekazane z rachunku bankowego pożyczkodawcy w Austrii na konto pożyczkobiorcy w banku z siedzibą w Austrii. Zarówno pożyczkobiorca jak i pożyczkodawca są podatnikami podatku VAT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zgodnie z przepisem art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pożyczka podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem wnioskodawcy, pożyczka jest usługą pośrednictwa finansowego (PKWiU 65.22.10.00.90), klasyfikowaną jako "usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym, pozostałe". Zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 2 w związku z ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług a także wspólnotowymi regulacjami dotyczącymi podatku VAT (dyrektywa 2006/112); w przypadku świadczenia usługi pożyczki na rzecz podatnika mającego siedzibę na terytorium Wspólnoty ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, w którym nabywca (w tym przypadku pożyczkobiorca) posiada siedzibę.

W opinii wnioskodawcy, wynika z tego, że miejscem świadczenia powyższych usług jest terytorium Polski. W związku z powyższym, pożyczkobiorca powinien wykazać import usług finansowych. Powyższa usługa jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według wnioskodawcy, zawarta umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, który stanowi, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

* umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

* umowy spółki i jej zmiany,

* umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W opinii wnioskodawcy, umowa pożyczki nie rodzi obowiązku podatkowego na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie wyjaśnia się, że wniosek w pozostałej części, dotyczącej podatku od towarów i usług, zostanie rozstrzygnięty odrębną interpretacją.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) stanowi, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

W świetle powyższego przepisu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy w tym pieniądze znajdujące się za granicą, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wnioskodawca zawarł umowę pożyczki ze spółką zagraniczną nie będącą jego udziałowcem. Umowa pożyczki została zawarta w Polsce a po jej podpisaniu pieniądze zostały przekazane z zagranicznego rachunku bankowego pożyczkodawcy na zagraniczne konto pożyczkobiorcy. Jeżeli zatem, tak jak w przedmiotowej sprawie, pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i umowa pożyczki została podpisana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to czynność ta zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie organ podatkowy nadmienia, iż w myśl art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciążył, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano również sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Stosownie do treści i w rozumieniu art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ujęte w tej ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

Z treści cytowanego art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przepisu wynika, że samo bycie podatnikiem od towarów i usług przez jedną ze stron czynności nie wystarczy aby dana czynność zawarta przez podatnika tego podatku korzystała z wyłączenia od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W każdym przypadku należy badać czy z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jedna ze stron jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z podatku tego jest zwolniona.

Odnosząc się do stanowiska przedstawionego we wniosku, że zawarta przez wnioskodawcę umowa pożyczki nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych należy wyjaśnić, że czynnikiem decydującym czy przedmiotowa pożyczka korzysta z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o tym podatku jest stwierdzenie czy z tytułu zawarcia tej konkretnej umowy pożyczki którakolwiek ze stron tej umowy jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Jeżeli zatem usługa udzielonej wnioskodawcy pożyczki w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zostanie uznana za podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem lub mieszczącą się w zakresie zwolnienia od tego podatku, pożyczka ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a pożyczkobiorca z tytułu otrzymanej pożyczki nie był zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. W przeciwnym razie na wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy pożyczki.

Należy zatem stwierdzić, że o ile z ustaleń poczynionych na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług będzie wynikało, że pożyczka udzielona wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub mieści się w zakresie zwolnienia od tego podatku, to przedmiotowa umowa pożyczki zawarta przez wnioskodawcę jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W przypadku, gdyby z ustaleń na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług wynikało, że zawarta umowa pożyczki podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych wyjaśnia się, że zgodnie z przepisem art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Dla zwolnienia pożyczek na podstawie omawianego przepisu nie ma znaczenia forma prawna pożyczkodawcy, lecz jedynie prowadzenie działalności kredytowej oraz udzielania pożyczek przez ten podmiot. Działalność taka winna być prowadzona na podstawie regulacji prawnych obowiązujących w kraju pożyczkodawcy.

W przedmiotowej sprawie pożyczka udzielona została przez kontrahenta zagranicznego mającego swoją siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. O ile zatem zostały spełnione wszystkie warunki określone w art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki jest zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.