IBPBII/1/436-171/08/MZ - Każda czynność sprzedaży, na podstawie której wnioskodawca nabywa surowce wtórne o wartości rynkowej przekraczającej 1000 zł podlega odrębnemu opodatkowaniu PCC według stawki wynoszącej 2% wartości rynkowej nabywanego towaru.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 12 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży rzeczy o wartości przekraczającej 1.000 zł - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 września 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży rzeczy o wartości przekraczającej 1.000 zł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi skup surowców wtórnych od ludności, tj. makulatury, tworzyw sztucznych i złomu stalowego. Skup dokonywany jest w różnych miastach i miejscowościach na terenie kraju. Przy zakupie ww. surowców sporządzana jest tzw. kontrolka zakupu obejmująca jedynie nazwę zakupionego towaru, jego cenę i ilość. Na podstawie tak sporządzonej kontrolki wystawiany jest jeden lub kilka dowodów wewnętrznych. Zdarza się, że surowce wtórne do skupu, kilkakrotnie w ciągu tego samego dnia przynoszą lub przywożą te same osoby a wystawiony dowód wewnętrzny obejmujący całość operacji z danego dnia przekracza 1.000 zł, od której to kwoty powstaje obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 9 pkt 6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku kiedy nie ma obowiązku zawierania umowy ze sprzedającym (a tak jest przy sprzedaży surowców wtórnych, z wyjątkiem metali nieżelaznych) a wartość zakupu przekracza 1.000 zł należy deklarować i płacić podatek od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem wnioskodawcy, należy deklarować i płacić podatek od czynności cywilnoprawnych przy zakupie powyżej 1.000 zł ponieważ często, chociaż nie zawsze, surowce dostarczają te same osoby, tzw. zbieracze zawodowi a wartość zakupu od jednej osoby nie jest znana.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Na podstawie art. 9 pkt 6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych jest sprzedaż rzeczy ruchomych, jeżeli podstawa opodatkowania nie przekracza 1.000 zł. W przypadku, gdy podstawa opodatkowania przekracza 1.000 zł, w myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży rzeczy. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, o czym stanowi art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stawka podatku od umowy sprzedaży rzeczy ruchomych wynosi 2%. Na mocy art. 10 ust. 1 tej ustawy, na podatnikach ciąży obowiązek, bez wezwania organu podatkowego, złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczenia i wpłacenia podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. Stosownie do art. 4 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wnioskodawca dokonuje zakupu surowców wtórnych od osób fizycznych. Zakup jest dokumentowany poprzez sporządzenie tzw. kontrolki zakupu obejmującej nazwę zakupionego towaru, jego cenę i ilość. Na podstawie tak sporządzonej kontrolki wystawiany jest jeden lub kilka dowodów wewnętrznych. Zdarza się, że surowce wtórne do skupu, kilkakrotnie w ciągu tego samego dnia przynoszą lub przywożą te same osoby, a wystawiony dowód wewnętrzny obejmujący całość operacji z danego dnia przekracza 1.000 zł.

Wobec tego należy wyjaśnić, że opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy sprzedaży jako poszczególne jednostkowe czynności cywilnoprawne. Jeżeli w jednym dniu zostanie zawartych kilka umów sprzedaży, nawet pomiędzy tymi samymi osobami, każda z nich podlega odrębnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, chyba, że wartość przedmiotu konkretnej umowy sprzedaży nie przekracza 1.000 zł. Wówczas ma bowiem zastosowanie zwolnienie podatkowe. Tym samym nie istnieje możliwość sumowania wartości poszczególnych odrębnych umów sprzedaży. Każda z nich podlega odrębnemu opodatkowaniu i z każdą z umów wiążą się obowiązki wynikające z przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, łącznie z obowiązkiem złożenia stosownej deklaracji od każdej umowy.

W świetle powyższych wyjaśnień należy stwierdzić, że każda czynność sprzedaży, na podstawie której wnioskodawca nabywa surowce wtórne o wartości rynkowej przekraczającej 1.000 zł podlega odrębnemu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych według stawki wynoszącej 2% wartości rynkowej nabywanego towaru. Obowiązek zapłaty podatku ciąży na wnioskodawcy. Podatek należy zapłacić bez wezwania w ciągu 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego (chwila dokonania czynności cywilnoprawnej). Wraz z zapłatą podatku należy złożyć deklarację PCC-3.

Wobec tego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.