IBPBII/1/436-119/09/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 6 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zasad opodatkowania nabycia przez zasiedzenie służebności przechodu, przejazdu - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 maja 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zasad opodatkowania nabycia przez zasiedzenie służebności przechodu, przejazdu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 18 grudnia 2008 r. wnioskodawca nabył przez zasiedzenie z dniem 1 stycznia 2007 r. służebność przejazdu, przechodu szlakiem biegnącym po działce ewidencyjnej nr 927. Orzeczenie to uprawomocniło się w dniu 20 stycznia 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ustalenie podstawy opodatkowania zasiedzenia służebności przejazdu, przechodu podlega ustaleniu na podstawie art. 7 i art. 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn, czy na podstawie art. 13 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem wnioskodawcy, podstawę opodatkowania zasiedzenia służebności przejazdu i przechodu stanowi czysta wartość nabytych praw - ustalona zgodnie z art. 7 i art. 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Czystą wartością służebności przejazdu nabytego przez zasiedzenie będzie wartość i rynkowa tego prawa po potrąceniu długowi ciężarów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem zasiedzenia.

Obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze zasiedzenia powstaje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu stwierdzającego zasiedzenie (art. 6 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy). Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy nabycie własności w drodze zasiedzenia podlega opodatkowaniu w wysokości 7% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 7 ust. 1 podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ww. ustawy przy nabyciu w drodze zasiedzenia wyłącza się z podstawy opodatkowania wartość nakładów dokonanych na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw (...).

Stosownie do art. 8 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie natomiast z art. 13 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn wartość świadczeń powtarzających się przyjmuje się do podstawy opodatkowania w wysokości rocznego świadczenia pomnożonego:

Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do obliczenia wartości prawa użytkowania i służebności - art. 13 ust. 2 ustawy.

Roczną wartość użytkowania i służebności ustala się w wysokości 4% wartości rzeczy oddanej w użytkowanie lub obciążonej służebnością - art. 13 ust. 4 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 18 grudnia 2008 r. nabył przez zasiedzenie z dniem 1 stycznia 2007 r. służebność przejazdu i przechodu szlakiem biegnącym po działce ewidencyjnej nr 927. Orzeczenie sądu uprawomocniło się w dniu 20 stycznia 2009 r.

Zatem mając na uwadze przedstawione okoliczności oraz stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że zasiedzenie służebności przechodu i przejazdu potwierdzone postanowieniem sądu, podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na postawie art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn według stawki określonej w art. 15 ust. 2 tej ustawy. Natomiast podstawę opodatkowania zasiedzenia służebności przechodu i przejazdu należy ustalić zgodnie z dyspozycją przepisu art. 13 ww. ustawy, z uwagi na to, iż w stanie faktycznym opisanym we wniosku przedmiotem zasiedzenia jest służebność. Ustawodawca jednoznacznie wskazał w cyt. art. 13 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jak obliczyć wartość służebności. Fakt, że służebność została nabyta w drodze zasiedzenia nie jest przeszkodą, aby jej wartość ustalać w inny sposób niż określony w treści art. 13 powołanej ustawy. Podkreślić tutaj należy, iż przedmiotem omawianego zasiedzenia nie jest rzecz, o której mowa w art. 7 ust. 4 cyt. ustawy lecz określone prawo.

Mając powyższe na uwadze stanowisko wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

W związku z dołączeniem do wniosku kserokopii dokumentów, należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku - Białej ul. Traugutta 2a, 43-330 Bielsko - Biała.