IBPBII/1/415-998/12/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 5 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wydawania pracownikom środków higieny osobistej - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wydawania pracownikom środków higieny osobistej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest w trakcie budowy budynku magazynowo-administracyjnego i w związku z tym planuje przenieść swoją siedzibę do nowych pomieszczeń. Nowy budynek będzie wyposażony w odpowiednie pomieszczenia i urządzenia higieniczno-sanitarne, których rodzaj, ilość i wielkość będą dostosowane do zatrudnionych pracowników oraz do warunków pracy. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami pracodawca będzie zapewniał pracownikom niezbędne środki gwarantujące utrzymanie higieny osobistej takie jak mydło, ręczniki.

Aby zrealizować wyżej wymienione obowiązki wynikające z Kodeksu pracy w zakresie dostarczenia pracownikowi koniecznych środków higieny osobistej Wnioskodawca planuje w pomieszczeniach higieniczno-sanitarnych przeznaczonych dla pracowników administracji, których praca nie powoduje konieczności mycia twarzy lub całego ciała zainstalowanie urządzeń w postaci: suszarek do rąk lub/i podajników z ręcznikami papierowymi oraz dozowników mydła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wypadku gdy, pracodawca zatrudniający pracowników administracyjnych wykonujących prace nie wymagające mycia twarzy lub całego ciała, zapewni im w pomieszczeniach higieniczno-sanitarnych dostęp do ręczników papierowych lub suszarek do rąk oraz mydła w dozownikach, a oprócz tego na postawie obowiązujących w firmie wewnętrznych przepisów w sprawie indywidualnego przydziału dostarczy im jednorazowo: ręczniki materiałowe, mydełka w kostce oraz kremy ochronne do rąk, pracodawca będzie zobowiązany wydane mydła, ręczniki i kremy ochronne potraktować jako przychody ze stosunku służbowego, doliczyć do dochodu pracownika i opodatkować.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on zobowiązany zapewnić niezbędne środki gwarantujące utrzymanie higieny osobistej takie jak mydło, ręczniki, itp. Ilość i rodzaje tych środków powinny być dostosowane do rodzaju i stopnia zanieczyszczenia ciała przy wykonywaniu prac występujących w miejscu pracy.

Obowiązek taki wynika z przepisów art. 233 Kodeksu pracy oraz przepis § 115 rozporządzenia w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracodawcy mogą dowolnie ustalać zakładowe normy przydzielenia pracownikom środków czystości w aktach prawa wewnątrzzakładowego (np. w regulaminach pracy), albo je przydzielać kierując się jedynie rodzajem wykonywanej pracy. Żadne przepisy nie podają szczegółowych sposobów udostępniania środków higieny osobistej, zwracają tylko uwagę, iż pracodawca zobowiązanych jest dostarczyć niezbędne środki higieny.

W ocenie Wnioskodawcy, pracodawca może w pełni spełnić swój obowiązek w ww. zakresie, jeżeli pracownikom biurowym zapewni w pomieszczeniach umywalni, przedsionkach kabin WC możliwość korzystania z dozowników z mydłem w płynie oraz ręczników papierowych i/lub suszarek.

Wnioskodawca uważa, iż mimo że art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia od podatku dochodowego świadczenia rzeczowe przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, to w wypadku, gdy pracodawca zatrudniający pracowników administracyjnych, wykonujących prace niewymagające mycia twarzy lub całego ciała, zapewni im w pomieszczeniach higieniczno-sanitarnych dostęp do ręczników papierowych i/lub suszarek do rąk oraz mydła w dozownikach, to zdaniem Wnioskodawcy, będzie zobowiązany - w wypadku dostarczenia tym pracownikom na podstawie indywidualnego przydziału: ręczników materiałowych, mydełek w kostce oraz kremów ochronnych do rąk - doliczyć wydane świadczenia do dochodu pracownika i opodatkować.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl treści art. 12 ust. 1 powołanej powyżej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 tejże ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zwolnienie przedmiotowe wynikające z zacytowanego wyżej przepisu można zastosować tylko wówczas, jeżeli do wydawania ww. świadczeń pracodawcę zobowiązują szczegółowe przepisy prawa pracy.

Zgodnie z art. 233 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia higieniczno-sanitarne oraz dostarczyć niezbędne środki higieny osobistej.

Natomiast w myśl § 115 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650) pracodawca jest obowiązany zapewnić dostarczanie pracownikom środków higieny osobistej, których ilość i rodzaje powinny być dostosowane do rodzaju i stopnia zanieczyszczenia ciała przy określonych pracach.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w związku z budową nowego budynku magazynowo-administracyjnego planuje przenieść swoją siedzibę do nowych pomieszczeń. Nowy budynek będzie wyposażony w odpowiednie pomieszczenia i urządzenia higieniczno-sanitarne, których rodzaj, ilość i wielkość będą dostosowane do zatrudnionych pracowników oraz do warunków pracy. Aby zrealizować obowiązki wynikające z Kodeksu pracy w zakresie dostarczenia pracownikowi koniecznych środków higieny osobistej Wnioskodawca planuje w pomieszczeniach higieniczno-sanitarnych przeznaczonych dla pracowników administracji, których praca nie powoduje konieczności mycia twarzy lub całego ciała zainstalowanie urządzeń w postaci: suszarek do rąk lub/i podajników z ręcznikami papierowymi oraz dozowniki mydła.

Ponadto Wnioskodawca rozważa skutki podatkowe dostarczenia ww. pracownikom dodatkowych środków na podstawie indywidualnego przydziału: ręczników materiałowych, mydełek w kostce oraz kremów ochronnych do rąk.

Mając na uwadze przywołane przepisy należy stwierdzić, że otrzymane ręczniki materiałowe, mydełka w kostce oraz kremy ochronne do rąk są - jak wynika z treści wniosku - dodatkowymi (obok suszarek do rąk lub/i podajników z ręcznikami papierowymi oraz podajników mydła) środkami higieny osobistej zapewnionymi przez Wnioskodawcę a nie środkami niezbędnymi, których ilość i rodzaje pracodawca powinien dostosować do rodzaju i stopnia zanieczyszczenia ciała pracownika przy określonych pracach, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Z tego powodu, wskazane dodatkowe świadczenia nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych w myśl art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy i podlegać będą - zgodnie z zajętym stanowiskiem Wnioskodawcy - opodatkowaniu na takich samych zasadach jak wynagrodzenie za pracę.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.