IBPBII/1/415-989/13/HK - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych udziału pracowników w spotkaniach okolicznościowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 października 2013 r. 2013 r. (data wpływu do Biura - 30 października 2013 r.), uzupełnionym 7 stycznia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników w spotkaniach okolicznościowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 października 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników w spotkaniach okolicznościowych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z 20 grudnia 2013 r. znak: IBPB II/1/415-989/13/HK wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 7 stycznia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Urząd Miasta) - jednostka budżetowa obsługująca organ Miasta na prawach powiatu - jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych organizuje spotkania okolicznościowe związane z zakresem działalności Urzędu Miasta i gminy. Spotkania te dotyczą: cyklicznych (półrocznych) spotkań pracowników, którzy nabyli z uwagi na staż pracy prawo do nagrody jubileuszowej oraz jednego spotkania kierownictwa o charakterze noworocznym.

Na ww. spotkaniach poczęstunek jest serwowany w formie szwedzkiego stołu (drobne przekąski, ciasta, kawa, herbata) dostępnego dla wszystkich uczestników i ewentualnie organizowany jest występ artystyczny.

Poniżej podajemy przykładowe sytuacje w której uczestniczą pracownicy Urzędu Miasta i jednostek organizacyjnych Miasta, z tytułu wskazanych powyżej zdarzeń.

W piśmie z 31 grudnia 2013 r. (data wpływu - 7 stycznia 2014 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż stwierdzenie "pracownik nie korzysta z poczęstunku" oznacza, że poczęstunek ten jest do jego dyspozycji lecz on go nie konsumuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Urząd Miasta jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych winien naliczyć i pobrać podatek dochodowy od wartości nieodpłatnego świadczenia w przypadku uczestniczenia pracownika w spotkaniu okolicznościowym organizowanym przez Urząd Miasta - jednostkę budżetową obsługującą organ Miasta na prawach powiatu - bez względu na to czy pracownik był zaproszony na spotkanie czy też nie oraz czy korzystał lub nie z poczęstunku i innych atrakcji z tym związanych.

Wnioskodawca uważa, że jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie posiada obowiązku naliczenia i pobrania podatku dochodowy od wartości nieodpłatnego świadczenia w przypadku uczestniczenia pracownika w spotkaniu okolicznościowym organizowanym przez Urząd Miasta - jednostkę budżetową obsługującą organ Miasta na prawach powiatu bez względu na to czy pracownik był zaproszony na spotkanie czy też nie oraz czy korzystał lub nie z poczęstunku i innych atrakcji z tym związanych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych może podlegać tylko przychód, który pracownik faktycznie otrzymał, a nie przychód możliwy do otrzymania. Istotna jest wartość świadczenia, z którego pracownik w rzeczywistości skorzysta a nie wartość świadczeń postawionych jedynie do jego dyspozycji.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sam fakt możliwości wzięcia udziału w spotkaniu obojętnie czy pracownik był na niego zaproszony czy też nie - nie stanowi podstawy do opodatkowania tego typu przychodu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nawet jeśli pracownik weźmie udział w spotkaniu organizowanym przez Urząd Miasta to i tak nie jest możliwe ustalenie, z jakiej ilości pozostawionego mu do dyspozycji poczęstunku rzeczywiście skorzystał.

Tezę tą potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 maja 2013 r. sygn. akt II FSK 1812/11. Orzekł on, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych przychodem pracownika może być tylko konkretna wartość, jaką uzyskuje. Nie można zatem naliczyć pracownikowi podatku dochodowego od samego umożliwienia mu skorzystania ze świadczenia.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem dochodów określonych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzyma w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenie "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne". Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się - co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie - że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć zatem należy również różnego rodzaju spotkania okolicznościowe, a w zasadzie ich wartość.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W rozpatrywanej sprawie - wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca - pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie, o określonej wartości, w związku z uczestnictwem w spotkaniu okolicznościowym, bez względu na to czy i w jakim stopniu skorzysta z poczęstunku.

Organ nie zgadza się z Wnioskodawcą, że istotna jest wartość świadczenia, z którego pracownik w rzeczywistości skorzysta a nie wartość świadczeń postawionych jedynie do jego dyspozycji, oraz że sam fakt możliwości wzięcia udziału w spotkaniu obojętnie czy pracownik był na niego zaproszony czy też nie - nie stanowi podstawy do opodatkowania tego typu przychodu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest czy pracownik skorzystał z atrakcji zaproponowanych w trakcie spotkania. O powstaniu przychodu ze stosunku pracy decyduje sam fakt nieodpłatnego uczestniczenia w danym spotkaniu - sfinansowanym przez pracodawcę i możliwość skorzystania z każdej dostępnej atrakcji (w tym z poczęstunku). Okoliczność, że podczas spotkania okolicznościowego pracownik nie korzysta z poczęstunku, nie zmienia faktu, że je otrzymał i pozostaje bez wpływu na cenę jaką zapłacił pracodawca. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania kwestia skonsumowania przez pracowników poczęstunku w trakcie spotkania. Należy również podkreślić, iż wśród metod ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń ustawodawca nie przewidział określenia wartości wykorzystanych świadczeń. Stąd też, jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione wartość świadczeń ustala się według cen zakupu, a nie na podstawie wykorzystanego świadczenia.

Bezzasadne jest więc twierdzenie, że nawet jeśli pracownik weźmie udział w spotkaniu organizowanym przez Urząd Miasta to i tak nie jest możliwe ustalenie, z jakiej ilości pozostawionego mu do dyspozycji poczęstunku rzeczywiście skorzystał.

Świadczenia uzyskane przez pracowników w związku z udziałem w spotkaniu okolicznościowym, sfinansowanym ze środków Wnioskodawcy, stanowią nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym podkreślić należy, iż ww. świadczenia stanowią przychód tylko dla osób, które faktycznie w spotkaniu uczestniczyły. Przychód nie powstaje dla osób, które co prawda zaproszono na spotkanie, ale które nie wzięły w nim udziału.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić zatem należy, że na Wnioskodawcy jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży obowiązek naliczenia i pobrania podatku dochodowy od wartości nieodpłatnego świadczenia w przypadku uczestniczenia pracownika w spotkaniu okolicznościowym bez względu na to czy pracownik był zaproszony na spotkanie czy też nie oraz czy korzystał lub nie z poczęstunku i innych atrakcji z tym związanych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia sądowe kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie może być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.